Μετά την πρόταση του προέδρου του Γιούρογκρουπ να αποδεσμευτούν προς την Ελλάδα κονδύλια του ΕΣΠΑ, παρακάμπτοντας την υποχρέωση της εθνικής συμμετοχής, κάποιοι έσπευσαν να εκτιμήσουν ότι βρέθηκε το ελιξίριο για τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας. Με μια μονοκονδυλιά διέγραψαν την πιο άγρια επίθεση που δέχονται στην ιστορία του τόπου τα λαϊκά στρώματα, προσπέρασαν το «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο» που θα μας φορτώσει νέα δεινά και ανακάλυψαν ...«φιλί ζωής» για την οικονομία της χώρας, θριαμβολογώντας για κάποιο «έκτακτο σχέδιο στήριξης» της χώρας.
Αποφάσεις ακόμα δεν υπάρχουν. Είναι όμως απόλυτα βέβαιο ότι παρόμοιου είδους κονδύλια ποτέ δε συνέβαλαν στη βελτίωση της θέσης των εργαζομένων, ποτέ δεν έπαιξαν κάποιο θετικό ρόλο για την πραγματική ανάπτυξη προς όφελος του λαού και του τόπου. Πάντως, με αφορμή τους πανηγυρισμούς που προέκυψαν, μπορούν να γίνουν τρία γενικά σχόλια.
Πρώτον: Τα κονδύλια που κατανέμονται μέσω του ΕΣΠΑ δεν είναι λεφτά που ανήκουν στην Κομισιόν και στα επιτελεία. Είναι λεφτά των λαών - και του ελληνικού - που εισπράττει η ΕΕ από εισφορές και παρακρατήσεις και τα χρησιμοποιεί συμβάλλοντας στην ανακατανομή πόρων, υπέρ συγκεκριμένων ομάδων της οικονομικής ολιγαρχίας. Υπέρ αυτών, δηλαδή, που στο όνομα των επενδύσεων νέμονται τα κονδύλια αυτά.
Δεύτερον: Η αρχή για τις χρηματοδοτήσεις του ΕΣΠΑ είναι μία και μοναδική: Στόχο έχουν να διαμορφώνουν συνθήκες, ώστε η οικονομική ολιγαρχία να εξασφαλίζει για μεγάλες χρονικές περιόδους υπερκέρδη. Οι επενδύσεις πρέπει να είναι «συμφέρουσες», «αποδοτικές», «ανταγωνιστικές» και, πάντως, κερδοφόρες, κάτι που σημαίνει ότι η επιλογή τους δε γίνεται με κριτήριο τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας, αλλά με βάση τον καταμερισμό που γίνεται στα πλαίσια των ανταγωνιστικών σχέσεων, όπως διαμορφώνονται στην ΕΕ, αλλά και της ΕΕ με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Με αυτήν την έννοια, καλές θεωρούνται οι επενδύσεις, ας πούμε, για την κατασκευή δρόμων και αεροδρομίων που θα παραδοθούν προς εκμετάλλευση σε ιδιώτες, αποκλείονται όμως επενδύσεις που θα στηρίξουν την αγροτική παραγωγή, θα ενισχύσουν την ορθολογική αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, ή θα συμβάλουν στην ανάπτυξη κλάδων υψηλής προστιθέμενης αξίας για τη χώρα.
Τρίτον: Βασική προϋπόθεση για την εκταμίευση των πόρων του ΕΣΠΑ είναι πως«...εξασφαλίζει ότι η συνδρομή από τα Ταμεία συμβαδίζει με τις κοινοτικές στρατηγικές κατευθυντήριες γραμμές για τη συνοχή και προσδιορίζει το σύνδεσμο μεταξύ των κοινοτικών προτεραιοτήτων, αφενός, και του εθνικού προγράμματος μεταρρυθμίσεων, αφετέρου». Αρα, βασική προϋπόθεση για την ενεργοποίηση των χρηματοδοτήσεων του ΕΣΠΑ είναι ότι πρέπει να κινούνται μέσα στα πλαίσια της Στρατηγικής της Λισαβόνας, δηλαδή, στη λήψη μέτρων για χαμηλότερα μεροκάματα, για ακόμα πιο ελαστικές μορφές απασχόλησης, για μείωση των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, για κατάργηση των συντάξεων, αύξηση των έμμεσων φόρων κ.λπ.
Με δυο λόγια, το ΕΣΠΑ και τα κονδύλιά του δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα ακόμα εργαλείο της ΕΕ και της ολιγαρχίας, ώστε να μπορεί να κερδίζει περισσότερα σε βάρος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Ο λαός και η χώρα έχουν εντελώς διαφορετικές ανάγκες. Εκείνο που απαιτείται είναι να εξασφαλιστούν οι όροι για μια αυτοδύναμη ανάπτυξη, με ολόπλευρη αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων που βάσει σχεδιασμού θα ενεργοποιηθούν με αποκλειστικό γνώμονα την ικανοποίηση των αναγκών του λαού. Κάτι που μπορεί να γίνει μόνο αν απαλλαγούμε και από τα ΕΣΠΑ και από εκείνους τους οποίους υπηρετούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου