Είναι πανθομολογούμενη η ταξική πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση Παπανδρέου που εκδηλώνεται και διαπιστώνεται στην πράξη μέσα από τα άκρως επικίνδυνα αντιλαϊκά μέτρα που προωθεί.
Είναι διαπιστωμένος και ο αμοραλισμός αυτών των αστών πολιτικών, που συγκροτούν την κυβερνηση του ΠΑΣΟΚ που δεν έχουν κανένα δισταγμό να επιβάλουν αντικοινωνικά μέτρα και διατάγματα.
Είναι γνωστή η έλλειψη στοιχειώδους λαϊκής πατριωτικής ευαισθησίας, αφού είναι όργανα των απαιτήσεων της ντόπιας και ξένης διεθνούς κεφαλαιοκρατίας.
Γι' αυτούς, όπως και για τον άλλο εταίρο του δικομματισμού, τη ΝΔ, αλλά και τις παραφυάδες του συστήματος, ο καπιταλισμός αποτελεί το υπέρτατο «θρησκευτικό δόγμα». Γι' αυτό και η τύχη τους είναι προδιαγεγραμμένη στο μαύρο κατάστιχο της ελληνικής ιστορίας. Για την αδίστακτη αντιλαϊκή τους πολιτική του αμοραλισμού είναι ιδιαίτερα ενδεικτικό να επισημανθεί η αγωνιώδης τους προσπάθεια απογαλακτισμού από κάθε μορφή θετικών μέτρων της πρώτης τετραετίας του ΠΑΣΟΚ.
Δε διστάζουν να γίνουν ακόμη και «πατροκτόνοι» προκειμένου να εξασφαλίσουν την ανοχή της διεθνούς καπιταλιστικής ολιγαρχίας.
Συχνά - πυκνά προβαίνουν σε δηλώσεις που σιχτιρίζουν πολιτικά το ΠΑΣΟΚ της πρώτης τετραετίας αποδεχόμενοι τη χλεύη της δεξιάς.
Γι' αυτούς, η πρώτη περίοδος του ΠΑΣΟΚ βρίθει μέτρων κι ενεργειών που ζημίωσαν την Ελλάδα.
Κι όμως! Τα μέτρα της πρώτης τετραετίας του ΠΑΣΟΚ υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου ήταν απλά ημίμετρα που επέβαλαν οι τότε συνθήκες των απαιτήσεων του εργατολαϊκού κινήματος από τη μια και οι ανάγκες του ελληνικού καπιταλισμού από την άλλη.
«Πλασαρίστικαν» ως «μέτρα» που υποτίθεται θα άνοιγαν ένα φεγγίτη αισιοδοξίας για μια νέα Ελλάδα. Ομως δεν μπόρεσαν ούτε τη «σίτα του φεγγίτη να τρυπήσουν». Απόδειξη η σημερινή κατάσταση που βρίσκει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θεραπαινίδα των κεφαλαιοκρατικών συμφερόντων και τους οπαδούς του απογοητευμένους σε ιδιοτελή ιδιώτευση.
Στην ερώτηση «πού πάει η Ελλάδα, λοιπόν;» προκύπτει η αυταπόδεκτη ανάγκη μετατόπισης εκείνης της ριζοσπαστικής δύναμης ανθρώπων, στον πολιτικό φορέα των Λακεδαιμονίων, στην πρωτοπορία των εργαζομένων.
Είναι ο πολιτικός φορέας που απαλλαγμένος από τα βαρίδια του παρελθόντος και με πλήρη δημοκρατική σοσιαλιστική αντίληψη θέσεων και ιδεών βάζει υποψηφιότητα ανοιχτά και δημόσια μπροστά στο λαό για την ανάληψη κυβερνητικών ευθυνών.
Η θέση του αυτή βρίσκεται σε πλήρη ευθυγράμμιση με την ανάγκη ανάληψης της εξουσίας από την εργατική τάξη ως «η νέα ανερχόμενη εθνικά ιθύνουσα τάξη της κοινωνίας». Κάθε ειλικρινής προοδευτικός πολίτης το αντιλαμβάνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου