Σελίδες

29 Μαΐ 2011

Για το «κίνημα της πλατείας».



Η αυθόρμητη κινητοποίηση των τελευταίων ημερών στις πλατείες αποκαλύπτει την οξύτητα των συνεπειών στη ζωή της λαϊκής οικογένειας από την πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου. 
Και καλώς κινητοποιούνται. 
Αλλωστε, η τεράστια αύξηση της ανεργίας, η μείωση μισθών και συντάξεων, το τσάκισμα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και των παροχών υπηρεσιών Υγείας κλπ., ουσιαστικά το τσάκισμα όλων των λαϊκών αναγκών, μπορεί εν δυνάμει να αποτελέσουν παράγοντα λαϊκής δράσης. 
Βεβαίως, το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα, που δείχνει τη διέξοδο στην ανάπτυξη παλλαϊκής πάλης κόντρα σ' αυτή την πολιτική ως την ανατροπή της, που επίσης συνδέεται με την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, επιδρά και σε τέτοιες κινητοποιήσεις. Για παράδειγμα, όλη η προηγούμενη δράση του ΠΑΜΕ για την οργάνωση απεργιών, η οργάνωση ανάλογων κινητοποιήσεων του μετωπικού σχήματος ΠΑΜΕ - ΠΑΣΕΒΕ - ΠΑΣΥ - ΜΑΣ - ΟΓΕ για την απόκρουση των άγριων αντεργατικών - αντιλαϊκών μέτρων, που κάνουν τη ζωή των εργατικών, των λαϊκών οικογενειών κόλαση προκειμένου να βγει το κεφάλαιο από την κρίση έχουν τη δική τους επίδραση σ' αυτές τις κινητοποιήσεις. Το αυθόρμητο πάντα υπάρχει και κυρίως αναπτύσσεται όταν ταυτόχρονα υπάρχει και μια συνειδητή πολιτική δραστηριότητα. Ποτέ το αυθόρμητο δεν έρχεται στο κενό.Οι συγκεκριμένες δράσεις δείχνουν ότι άνθρωποι που ως τώρα δε συμμετείχαν σε κινητοποιήσεις αναζητούν έναν τρόπο έκφρασης.
Αλλά ορισμένοι, που είναι ορκισμένοι εχθροί του λαϊκού κινήματος, δε θέλουν σήμερα να υπάρχει λαϊκό κίνημα, προβάλλουν τις συγκεκριμένες δράσεις σε αντιπαράθεση με τις εργατικές κινητοποιήσεις, με την απεργία, τα πανεργατικά συλλαλητήρια, κλπ.
Την ίδια ώρα εκθειάζουν τον τρόπο οργάνωσης αυτών των κινητοποιήσεων. Δεν υπάρχει, λένε,καμιά οργανωμένη δύναμη πίσω απ' αυτές τις κινητοποιήσεις, γίνονται από τα μπλογκς. Και ποιοι βρίσκονται πίσω από την ανωνυμία των μπλογκς; Γιατί κάποιοι καλούν σε τέτοια δράση. Γιατί δεν εμφανίζονται; Οταν ξέρεις ποιοι καλούν μπορείς να αντιμετωπίσεις και τις όποιες τρικλοποδιές προκύψουν στη συνέχεια, που μπορεί να οδηγούν και σε απογοήτευση όλη αυτή την έκφραση αντίθεσης στην κατάσταση που διαμορφώνεται από την αντιλαϊκή πολιτική, ανεξάρτητα από τη μη συνειδητοποίηση ποιος τη διαμορφώνει, γιατί, σε όφελος ποιου. Είναι, π.χ., ερώτημα το γεγονός ότι τα ΜΜΕ εκείνα που πρωτοστατούν ώστε να περάσουν τα νέα βάρβαρα μέτρα, τα ίδια ΜΜΕ στηρίζουν αυτές τις συγκεντρώσεις και προβάλλουν ιδιαίτερα ότι «κανείς δεν προέβαλε οποιαδήποτε ιδεολογία ούτε κάποια διχαστική επιδίωξη»(«Νέα»). 
Σ' αυτή την κοινωνία, όμως υπάρχουν οι επιχειρηματίες που κερδίζουν και οι εργαζόμενοι που χάνουν. Πώς να ερμηνεύσει κανείς το γεγονός ότι ορκισμένοι εχθροί του λαού και των αγώνων του προβάλουν «το κίνημα στις πλατείες» και αναδεικνύουν, όπως λένε, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, δηλαδή τον αυθορμητισμό και κυρίως ότι είναι σε αντιπαράθεση με το οργανωμένο λαϊκό - ταξικό κίνημα; Η αξία του κινήματος αυτού, σύμφωνα με τον Ι. Πρετεντέρη, είναι «κυρίως ότι απέδειξαν ότι η κοινωνική δράση στην Ελλάδα, ακόμη και η διαμαρτυρία ή η αμφισβήτηση, μπορεί να εκδηλωθεί χωρίς τους λόχους του ΠΑΜΕ...». 
Δεν περνάει απαρατήρητη επίσης η επισήμανση της «Καθημερινής», του εφοπλιστή Αλαφούζου, ότι τις επόμενες μέρες «δεν φάνηκε να υπήρχε ο προχθεσινός αυθορμητισμός»... Οπως και ζωντανή η προβολή τους από τον ΣΚΑΪ, που λοιδορούσε τους αγώνες των ναυτεργατών.
Παγίδες
Ολα τα παραπάνω είναι ερωτήματα που πρέπει να απασχολήσουν όλους όσοι τώρα κάνουν το βήμα, μπαίνουν στους αγώνες και, με γνήσια διάθεση να διαδηλώσουν, συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις στο Σύνταγμα και αλλού. Να προβληματιστούν, δηλαδή, για το γεγονός ότι το περιεχόμενο του αγώνα τους εκθειάζεται από τις δυνάμεις εκείνες ενάντια στις οποίες υποτίθεται ότι στρέφονται. Κυρίως, όμως, να προβληματιστούν για το γεγονός ότι το ίδιο το αστικό πολιτικό σύστημα προσπαθεί να αξιοποιήσει αυτές τις κινητοποιήσεις για να τις αντιπαραβάλει στο οργανωμένο εργατικό και ιδιαίτερα στο ταξικό κίνημα. Βάζουν λοιπόν παγίδες στο λαό, τη νεολαία.
Τα αστικά επιτελεία προβάλλουν αυτή τη δράση ως «γνήσιο κίνημα»,γιατί σε αυτές τις κινητοποιήσεις δεν υπάρχει σαφής πολιτικός στόχος εναντίωσης στους υπαίτιους των βασάνων του λαού. Ξέρουν ότι η μεγάλη πλειοψηφία όσων συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις με αυτό το περιεχόμενο δεν έχουν εμπειρία από εργατικούς - κοινωνικούς αγώνες. Είναι, όμως, λαϊκά στρώματα που δείχνουν τάσεις χειραφέτησης από το δικομματισμό και την πολιτική του, αποφασίζουν να κινητοποιηθούν, ενώ μέχρι τώρα αντιμετώπιζαν με ανοχή την επιδείνωση του βιοτικού τους επιπέδου απο την κυρίαρχη πολιτική και τα κόμματά της.
Μπορεί σήμερα η πλειοψηφία αυτών να συμμετέχει σε μια διαδήλωση μ' αυτό το περιεχόμενο, ξέρουν ωστόσο καλά ότι μια κρίσιμη μάζα μπορεί κάτω από προϋποθέσεις να αποκτήσει πιο μόνιμους δεσμούς με το υπόλοιπο λαϊκό κίνημα με το οποίο θέλουν να τους φέρουν σε αντιπαράθεση. Και σε μια πορεία να συναντηθεί με το ταξικό κίνημα και το ΚΚΕ. Ξέρουν ακόμα καλά τα αστικά επιτελεία ότι το αυθόρμητο αναπτύσσεται στο έδαφος που καλλιεργεί το συνειδητό και το οργανωμένο κίνημα. Οτι οι αγώνες στους οποίους πρωτοστάτησαν οι ταξικές δυνάμεις το προηγούμενο διάστημα, τα συνθήματα της απειθαρχίας και της ανυπακοής, δημιούργησαν προϋποθέσεις για λαϊκή αυτενέργεια και κινητοποίηση.
Γι' αυτό η αστική τάξη και τα επιτελεία της παρεμβαίνουν προληπτικά, προσπαθώντας να υπερτονίσουν στις λαϊκές συνειδήσεις τις δεδομένες διαφορές ανάμεσα στην οργανωμένη ταξική πάλη, από τη μια, και τα «ακομμάτιστα» και «αυθόρμητα» ξεσπάσματα, από την άλλη. Για να σπρώξουν τη λαϊκή αγανάκτηση σε κανάλια βολικά και εύκολα χειραγωγήσιμα από το σύστημα. Ενας αγώνας με τέτοιο περιεχόμενο εύκολα ενσωματώνεται και ξεφουσκώνει, γεγονός που συντελεί στο να απογοητεύεται η πλειοψηφία όσων τώρα κάνουν τα πρώτα τους βήματα στους δρόμους και να γυρίσουν στο σπίτι τους. Για παράδειγμα, στην Ισπανία όπου έγιναν τοπικές εκλογές, οι ηγέτες του αντίστοιχου κινήματος έλεγαν στον κόσμο «μην ψηφίσετε». Δεν είχαν πολιτική στόχευση τέτοια που να χτυπούν τον αντίπαλό τους.
Το γεγονός ότι υπάρχουν επιτελεία που επιδιώκουν να φέρουν σε αντιπαράθεση αυτό το κίνημα με το οργανωμένο μαζικό λαϊκό κίνημα πρέπει να προβληματίσει. Πρέπει να προβληματίσουν όλα τα παραπάνω. Το πώς δε θα τους εγκλωβίσουν στο αστικό πολιτικό σύστημα αυτοί που έγιναν δήθεν φίλοι τους. Με τους λαϊκούς ανθρώπους που κινητοποιούνται μ' αυτές τις μορφές μπορούμε και πρέπει να συναντηθούμε ώστε να κατανοήσουν ότι η διέξοδος στα προβλήματά τους βρίσκεται στην κοινή λαϊκή πάλη ενάντια στην πολιτική των μεγαλοεπιχειρηματιών και των κομμάτων τους.
Το ΚΚΕ και το ταξικό κίνημα προσεγγίζουν τις κινητοποιήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη με διάθεση ενιαίας συσπείρωσης και πάλης, με στόχευση τον πραγματικό αντίπαλο των εργαζομένων και του λαού, ο οποίος είναι ταξικός και πολιτικός: Είναι η εξουσία των μονοπωλίων, τα κόμματα και οι μηχανισμοί της πλουτοκρατίας, που κλιμακώνουν σήμερα την αντιλαϊκή επίθεση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου