Ανησυχίες για μνημόνιο και χρέος...

H χτεσινή συζήτηση στη Βουλή, με αφορμή την Επίκαιρη Ερώτηση που κατέθεσε ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, δεν ήταν μόνο ενδεικτική του ταξικού μίσους που τρέφουν κυβέρνηση - τρόικα - πλουτοκρατία για το λαό, αλλά και αποκαλυπτική της στρατηγικής με την οποία ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να αντιπαρατεθεί με την κυβέρνηση, περιορίζοντας την πολεμική του στο μνημόνιο, αποσυνδεδεμένο από την καπιταλιστική κρίση και την προσπάθεια των κομμάτων του κεφαλαίου να τη διαχειριστούν προς όφελός του. Είπε μεταξύ άλλων ο Αλ. Τσίπρας: «Γιατί δεν παραδέχεστε την αποτυχία του μνημονίου, γιατί δεν το βλέπετε για να το παραδεχτείτε (...) γιατί αν πέτυχε ή όχι το μνημόνιο έχει να κάνει από ποια σκοπιά το βλέπει κανείς (...) Από αυτή τη σκοπιά λοιπόν πετυχαίνει το μνημόνιο, των μεγαλοτραπεζιτών, της οικονομικής ολιγαρχίας και του μεγάλου κεφαλαίου».

O ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι το μνημόνιο ευνοεί την πλουτοκρατία και την ίδια ώρα καλεί την κυβέρνηση να παραδεχτεί ότι απέτυχε η εφαρμογή του! Δηλαδή, είτε καταλογίζει στην κυβέρνηση άγνοια για το τι μνημόνιο έφτιαχνε, είτε της αναγνωρίζει το ελαφρυντικό να έφτιαξε το μνημόνιο για το καλό του λαού, αλλά τελικά αυτό να απέτυχε και να στράφηκε ενάντια στο λαό. Το μνημόνιο είναι απόλυτα πετυχημένο από την αρχή μέχρι το τέλος, επειδή αποτέλεσε όχημα για την κυβέρνηση και τους συμμάχους της για να περάσουν μέτρα παραπέρα μείωσης της εργατικής δύναμης, που είχε ανάγκη η πλουτοκρατία δεκαετίες τώρα και περιγράφονταν με λεπτομέρειες στα προγράμματα ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Από αυτή τη σκοπιά, η κυβέρνηση κανένα λόγο δεν έχει να παραδεχτεί ότι απέτυχε το μνημόνιο. Εκτός αν ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ανησυχεί για το γεγονός ότι δεν πιάστηκαν οι οικονομικοί του στόχοι, τα έσοδα δηλαδή και τα έξοδα που όριζε το μνημόνιο για λογαριασμό της πλουτοκρατίας.

Eπιπλέον, μια τέτοια αντίληψη για το μνημόνιο, αποσπασμένη από το οικονομικό σύστημα και τη στρατηγική που υπηρετεί, οδηγεί στην άποψη ότι στον καπιταλισμό και σε συνθήκες κρίσης, η ικανοποίηση των συμφερόντων του λαού είναι ζήτημα καλής ή κακής διαχείρισης και όχι βέβαια ανατροπής του ίδιου του καπιταλισμού και όσων προσπαθούν να τον διαχειριστούν. Εκεί ακριβώς οδηγεί και η στενοχώρια με την οποία αντιμετώπισε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ την άρνηση της κυβέρνησης να συμμετέχει στην «κοινοβουλευτική Επιτροπή για τον έλεγχο του χρέους»,προκειμένου, όπως είπε ο Αλ. Τσίπρας, «να ελέγξουμε πόσο χρωστάμε, πού χρωστάμε και γιατί χρωστάμε». Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ανάγει το χρέος σε μείζον ζήτημα και καλεί το λαό να παίξει στο γήπεδο της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της, που το παρουσιάζουν αποσπασμένο από τα κέρδη τους, τα οποία ευθύνονται για την κρίση. Ζητάει διαχωρισμό του χρέους σε «νόμιμο» και «παράνομο», νομιμοποιώντας το δεύτερο, όταν στις λαϊκές συνειδήσεις πρέπει να απορριφθεί εξολοκλήρου το χρέος, σαν πρόβλημα που αφορά την πλουτοκρατία και μόνο.

Π.