Η υπόθεση της Κερατέας μας έχει όλους απασχολήσει και δικαίως βέβαια.
Έχουν περάσει κοντά 4 μήνες και η αντίσταση του λαού είναι πρωτοφανής για τα μεταπολιτευτικά χρονικά.
Μαζικά και αποφασισμένα, ένας κόσμος κάτω από ένα κοινό πρόβλημα, κατάφερνει να ορθώσει το ανάστημά του ενάντια στις επιδιώξεις των μεγαλοεπιχειρηματιών και των πολιτικών τους εκπροσώπων.
Οι επιθέσεις που δέχεται ο λαός της Κερατέας, τόσο ισχυρές, τόσο βάρβαρες.
Επιδρομές με όλους τους κατασταλτικούς μηχανισμούς που διατίθενται, με επαίσχυντες μεθόδους, με άνανδρες επιθέσεις, που παραπέμπουν σε άλλες μαύρες εποχές.
Και παρ΄όλα αυτά οι κάτοικοι, αντιστέκονται σαν το Ανυπότακτο Γαλατικό χωριό του Αστερίξ.
Τι το ιδιαίτερο συμβαίνει στην Κερατέα και η οργή για την αδικία που τους επιβάλλεται μετουσιώνεται σε οργανωμένη πάλη, σε αποφασιστικό μαζικό αγώνα;
Πώς και γιατί εμφανίζεται εκεί το φαινόμενο της πλατιάς λαϊκής συσπείρωσης;
Πως αναπτύχθηκε η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη, πως επιτεύχθηκε ο συντονισμός δράσης;
Πώς δεν μπόρεσαν για κοντά 4 μήνες με τόσους και τέτοιους μηχανισμούς, με τόσες και τέτοιες επιθέσεις, να τους λυγίσουν;
Πως δεν εξαγοράστηκαν συνειδήσεις, πως δεν το βάζουν κάτω.
Αυτό το "φαινόμενο" και το λέω φαινόμενο, γιατί δεν έχει προηγούμενο στα μεταπολιτευτικά χρονικά. Το λέω φαινόμενο, γιατί σε ολόκληρη την χώρα οι εργαζόμενοι και ολόκληρος ο λαός, έχουμε υποστεί τόσα πλήγματα.
Βγάλαν την ζωή μας στο σφυρί.
Μεγάλες ομάδες εργαζομένων σε όλη την χώρα, έχουν μείνει στο έλεος των μέτρων τους, χωρίς εργασία, με την αδυναμία να ανταποκριθούν στις βασικές τους ανάγκες, με την ζωή σε επίπεδα κάτω της φτώχειας.
Μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας έχει βρεθεί αντιμέτωπη σήμερα με το φάσμα της πείνας και όμως δεν αντιδρά.
Τι θα μπορούσε να πει κανείς;
Ότι μια χωματερή είναι μεγαλύτερο πλήγμα από την ανεργία, την ανέχεια, την έλλειψη φαρμάκων, την αδυναμία πρόσβασης σε νοσοκομεία,το πρόβλημα του να σου κόβουν το ρεύμα,να μην έχεις ασφάλεια;
Να βλέπεις καθημερινά ότι οδεύεις προς το χάος, να σε ξεφτιλίζουν και συ να απεμπολείς τα δικαιώματά σου με μια ανοχή, που είναι απίστευτη και για τον ίδιο τον ταξικό σου εχθρό, που κομπάζει και επαίρεται ότι έχει την συγκατάθεσή μας, ότι έχει την συναίνεση του Ελληνικού λαού για τα μέτρα που παίρνει σε βάρος μας.
Τι συμβαίνει λοιπόν στο Ανυποχώρητο χωριό της Κερατέας, μήπως έχουν τον Πανοραμιξ και τους ποτίζει με το μαγικό φίλτρο;
Τι είναι εκείνο που τους κάνει αποφασισμένους και όλους μαζί να αντιστέκονται;
Η Κερατέα είναι μια μικρή κοινωνία με όλα τα χαρακτηριστικά που έχει η Ελληνική κοινωνία σήμερα.
Η κοινωνικοταξική της διάρθρωση, με τις πολιτικές και ιδεολογικές διαφοροποιήσεις με τις αποκλείσεις στο μορφωτικό επίπεδο, στο πολιτιστικό επίπεδο,αντανακλούν την σύνθεση που υπάρχει στην Ελληνική κοινωνία.
Βασίζεται στην ίδια οικονομία και αναπτύσσει το ίδιο εποικοδόμημα.Δεν μπορεί να είναι αλλιώς.
Πότε και πώς κατάφεραν και ανέπτυξαν μια τέτοια "συνειδητότητα" ώστε η κοινωνία να εκφράζεται και ο αγώνας τους να έχει χαρακτηριστικά ταξικής πάλης.
Οι Αντικειμενικές συνθήκες που δημιουργήθηκαν στην περιοχή από την υποβάθμιση που μπορεί να σημαίνει η δημιουργία ΧΥΤΑ, είναι από μόνες τους αυτές που συνέβαλαν να αναπτυχθεί και ο Υποκειμενικός παράγοντας και είναι ποιο ζωτικής σημασίας, είναι ποιο σημαντικές από τις συνθήκες εξαθλίωσης που αντιμετωπίζει ο λαός μας;
Γιατί στην κοινωνία δεν εκφράζεται με αποφασιστικότητα, η αντίσταση, η διαμαρτυρία, η απειθαρχία;
Στην Κερατέα πότε πρόλαβαν και έγιναν τόσες ζυμώσεις;
Τι είναι λοιπόν εκείνο που τους κάνει να αντιστέκονται, να έχουν αναπτύξει τέτοιο βαθμό οργάνωσης, να είναι σαν γροθιά αποφασισμένοι να αντιμετωπίζουν με τέτοιο βαθμό συσπείρωσης,ενότητας, αλληλεγγύης, όλες τις σε βάρος τους ενορχηστρωμένες επιθέσεις;
Να έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο τις κυβερνητικές επιδιώξεις,που πια δεν περιορίζονται απλά στην εγκατάσταση ΧΥΤΑ στην περιοχή, αλλά πλέον γι΄αυτούς είναι ζήτημα κύρους (εξετάσεις δίνουν).
Αλλωστε είναι μια πρόβα τζενεράλε,ένα τεστ αποτελεσματικότητας, αντιμετώπισης και καταστολής επερχόμενων συγκρούσεων
Τι συμβαίνει λοιπόν στο Ανυποχώρητο χωριό της Κερατέας; Ποιος είναι ο Πανοραμιξ και τι φίλτρο τους ποτίζει;
Γιατί οι Κερατιώτες δεν φοβούνται ούτε καν να μην τους πέσει ο ουρανός στο κεφάλι;
Ας προβληματιστούμε λοιπόν γιατί :
"Ναι μεν δεν μπορούμε να καταργήσουμε καθόλου την ευθύνη του λαϊκού παράγοντα, αλλά όμως είμαστε υπεύθυνοι να τον καθοδηγήσουμε, να τον εμπνεύσουμε και να τον οδηγήσουμε στην αντίσταση και στον αγώνα για την ανατροπή του Καπιταλιστικού συστήματος"
που άλλωστε
"έχει εξαντλήσει τα όριά του"!
Αναδημοσίευση απο : Black Bedlam.
Το πρόβλημά τους είναι κοινό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπί πλέον, καθαρά υλιστικό.
Σαν χώρα, μπορεί να αντιμετωπίζουμε αυτή την πρωτοψανή επίθεση, μα η σύστασή μας είναι ανομοιογενής.
Άλλο ζόρι τραβάει ο ήδη άνεργος, άλλο ο υπό απόλυση ιδιωτικός υπάλληλος, άλλο η δημόσιος που βλέπει να μειώνονται οι αποδοχές του, μα εξακολουθεί να είναι "προνομιούχος" σε σύγκριση με τους άλλους, άλλο ο έμπορας που κινδυνεύει να κλείσει, μα έκανε τις μπάζες του δεκαετίες τώρα κοκ.
Επί πλέον, η προσέγγιση σ όλους αυτούς, γίνεται περισσσότερο ιδεολογικά (ο καπιταλισμός φταίει, με τον μαρξισμό θα είχαμε τη λύση), μα απευθύνεται σε ανομοιογενές κοινό.
Για ποιό μαρξισμό να ενδιαφερθούν οι ΠΑΣΟΚοΝΔκράτες, όταν είναι τ τελευταίο που τους ενδιαφέρει κι όταν οι σημαίες αυτών των κομμάτων που κουνούσαν τους διόρισαν, τους έδωσαν μετάθεση ή προαγωγή?
Για ποιό μαρξισμό να μιλήσεις στον έμπορα, όταν επί καπιταλισμού του δόθηκε η ευκαιρία να πλουτίζει επί δεκαετίες πουλώντας κινέζικα των 3 ευρώ στην τιμή των 70 και πληρώνοντας 300 ευρώ χωρίς ένσημα σε μια υπάλληλο?
Στην Κερατέα, ιδαφορετικών πολιτικών πεποιθήσεων άνθρωποι, βρέθηκαν ξαφνικά στην κατάσταση του να λύσουν ένα απτό πρόβλημα που δεν είχε ιδεολογική χροιά, ούτε χρειαζόταν ιδεολογική προσέγγιση.
Σκέτα, καθαρά και ξάστερα, υλιστικόυ τύπου πρόβλημα.
Ή μένουμε όπως είμασταν, ή υποβαθμίζεται σχετικά η περιοχή μας, χάνουμε την ησυχία μας και την αξία των περουσιών μας.
Κοινό πρόβλημα, που το φορτώθηκαν είτε δεξιοί, είτε κομμουνιστές κάτοικοι της περιοχής.
Μα ένα πρόβλημα, που άγγιζε τους πάντες εκεί, είτε είχαν δουλειά, είτε ήσαν άνεργοι. Κι επί πλέον, δεν χρειαζόταν ιδεολογική προσέγγιση.
Φανερή τουλάχιστον κι ας είναι μαρξιστικού τύπου η αντιμετώπιση του προβλήματος.
Άλλωστε, τι μας λέει ο μαρξισμός? Τι λύνει? Καθαρά υλιστικά προβλήματα. Πως θα περάσουμε καλύτερα, αποφεύγοντας να μας κλέβουν κάποιοι, για να περνούν καλά εις βάρος μας.
Μ άλλα λόγια, όσο στους υπόλοιπους τα προβλήματα δεν είναι (ή αν θελετε, δεν μπορούν να τα δούν) κοινά, δεν πρόκαιται ν αντιδράσουμε αναλόγως συνολικά.
Δυστυχώς...
mbiker
Γεια σου Τάσο και χαίρομαι που σε βρήκε σύμφωνο το κείμενό μου ώστε να το αναρτήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΡίξε όμως μια ματιά να παρακολουθήσεις τα σχόλια και τις απαντήσεις, νομίζω θα σε ενδιαφέρουν.
Θέλει πολύ δουλειά χωρίς ΚΚ δεν μπορεί η εργατική τάξη να εξασφαλίσει τα συμφέροντά της.
Γι΄αυτό το κόμμα, την θεωρία μας και τα μάτια μας, που λέει ο λόγος.Αλλά πάντα με κριτική ματιά, με προβληματισμό, με συνέπεια λόγων και πράξεων, με θέσεις, απόψεις και απαιτήσεις για την ορθή εφαρμογή των θέσεων.
Εμείς, δύο εχθρούς έχουμε, που στην ουσία είναι ένας: Ο ταξικός μας εχθρός. Ο δεύτερος είναι παραφυάδα του και είναι ο Οπορτουνισμός αλλά αυτή η παραφυάδα φυτρώνει μόνον εκεί που υπάρχει Κομμουνιστικό κόμμα.
Καλό είναι όμως να έχουμε στον νου μας και τον Σεχταρισμό.
Την καλησπέρα μου.