Δραματική αύξηση ανεργίας, υποαπασχόλησης και ανασφάλιστης εργασίας.

«Το βασικό αποτέλεσμα της κρίσης είναι η καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων, πρώτα απ' όλα της εργατικής δύναμης με τη μορφή της μαζικής ανεργίας ή της υποαπασχόλησης, η απαξίωση με τη μορφή της μείωσης μισθών και συντάξεων καθώς και της απώλειας κοινωνικών παροχών και υπηρεσιών που είναι χρήσιμες στην αναπαραγωγή της». 
(Διέξοδος από την κρίση υπέρ του λαού. Συνέντευξη Τύπου της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ 13.4.2011).

Η παραπάνω εκτίμηση για την ανεργία και την υποαπασχόληση ως το βασικό αποτέλεσμα της κρίσης επιβεβαιώνεται κάθε μέρα.

Το δίδυμο της ανεργίας και των ευέλικτων μορφών απασχόλησης τσακίζουν την εργατική τάξη, στραγγίζουν το εισόδημα της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Εξελίσσεται η επιδίωξη της πλουτοκρατίας και της κυβέρνησης να φορτώσουν στις πλάτες της εργατικής τάξης τις συνέπειες της κρίσης. Τα επίσημα στοιχεία από τους αρμόδιους κρατικούς φορείς αποτυπώνουν αυτή τη δραματική εξέλιξη, και βέβαια η πραγματικότητα είναι ακόμα πιο οδυνηρή.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τα επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, τον Γενάρη του 2011 το ποσοστό της ανεργίας εκτινάχτηκε στο 15,1% από 11,3% το αντίστοιχο διάστημα του 2010. Ετσι, ακόμα 189.663 άνεργοι προστέθηκαν μέσα σε ένα χρόνο στους χιλιάδες ανέργους στη χώρα, ανεβάζοντας το συνολικό αριθμό τους στους756.795. Αξίζει να σημειωθεί ότι τον ίδιο μήνα οι εγγεγραμμένοι άνεργοι στις λίστες του ΟΑΕΔ ήταν 834.292 που σημαίνει ότι η επίσημη ανεργία από την Ελληνική Στατιστική Αρχή υποεκτιμάται.

Ακόμα όμως και έτσι, η χειροτέρευση της απασχόλησης, εξετάζοντας τα επίσημα στοιχεία, πολύ περισσότερο σε σύγκριση με το παρελθόν είναι ραγδαία. Είναι ενδεικτικό ότι μέσα σε τρία χρόνια από τον αντίστοιχο Γενάρη του 2008 οι άνεργοι αυξήθηκαν περίπου κατά 90% (ήταν 390.210). Εξίσου σημαντικό είναι και το στοιχείο ότι οι απασχολούμενοι το Γενάρη του 2011 μειώθηκαν στα 4.267.584 άτομα και είναι λιγότεροι από τους οικονομικά μη ενεργούς (4.302.315). Δηλαδή, αυτοί που εργάζονται στη χώρα μας είναι λιγότεροι από αυτούς που δεν εργάζονται στο σύνολο του πληθυσμού από 15 ετών και άνω.

«Θύματα» της άγριας επίθεσης του κεφαλαίου και της κυβέρνησης παραμένουν οι νέοι και οι γυναίκες. Συγκεκριμένα, το Γενάρη του 2011 η ανεργία στην ηλικιακή ομάδα 15 έως 24 ετών έφτασε στο 37%. Αλμα έκανε και η ανεργία στην πιο παραγωγική ηλικιακή ομάδα από 25 έως 34 ετών, όπου η ανεργία έφτασε στο 21,3% (από 14,6% το Γενάρη του 2010). Στις γυναίκες το ποσοστό ανεργίας σκαρφάλωσε στο 18,8% (από 14,9%). Το ποσοστό ανεργίας στους άνδρες έφτασε στο 12,4% (από 8,7%).

Σε επίπεδο Περιφερειών, η ανεργία ξεπέρασε το 20% στη Δυτική Μακεδονία (22,7%) και στο Νότιο Αιγαίο (20,2%). Μάλιστα, εξι περιφέρειες της χώρας εμφανίζουν ποσοστό ανεργίας μεγαλύτερο από τον εθνικό μέσο όρο.

Καλπάζει η υποαπασχόληση

Ταυτόχρονα και παράλληλα με την εκτίναξη της ανεργίας, θεαματική αύξηση καταγράφεται στην εκ περιτροπής εργασία, δηλαδή των τριήμερων και τετραήμερων που επιβάλλει η εργοδοσία, φορτώνοντας τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΣΕΠΕ για το πρώτο δίμηνο του 2011.

Ετσι, στις νέες προσλήψεις που έκαναν οι επιχειρήσεις το διάστημα αυτό, οι συμβάσεις εκ περιτροπής εργασίας είναι αυξημένες κατά 21,8% σε σύγκριση με το αντίστοιχο δίμηνο του προηγούμενο χρόνου και ανήλθαν στις 8.263 από 6.783 το ίδιο διάστημα πέρυσι. Ταυτόχρονα, οι συμβάσεις που από πλήρη απασχόληση μετατράπηκαν σε εκ περιτροπής, με «συμφωνία» του εργαζόμενου, αυξήθηκαν κατά 1.121,5%, ενώ οι εκ περιτροπής συμβάσεις, από πλήρεις, που επιβλήθηκαν μονομερώς από τον εργοδότη, αυξήθηκαν κατά 2.725%!

Ειδικότερα:

• Το πρώτο δίμηνο του τρέχοντος έτους οι νέες προσλήψεις έφθασαν τις 76.774 από τις οποίες όμως μόνο οι 43.900 ήταν πλήρους απασχόλησης, ποσοστό δηλαδή 57,7%, όταν πέρυσι το πρώτο δίμηνο σε σύνολο νέων προσλήψεων 114.572 οι θέσεις πλήρους απασχόλησης ήταν 79.932 και αντιστοιχούσαν στο 69,7% των συνολικών προσλήψεων. Δηλαδή, οι θέσεις πλήρους απασχόλησης είναι μειωμένες κατά 36.032 και σε ποσοστό κατά 45,08%.
• Το ίδιο διάστημα, οι εργοδότες επέβαλαν τη μετατροπή συμβάσεων με πλήρη απασχόληση σε συμβάσεις μερικής και εκ περιτροπής εργασίας. Το πρώτο δίμηνο του έτους 11.331 θέσεις πλήρους απασχόλησης μετατράπηκαν σε συμβάσεις μερικής (5.645), σε εκ περιτροπής με «συμφωνία» του εργαζόμενου (4.556) και με μονομερή απόφαση του εργοδότη (1.130), όταν πέρυσι ο συνολικός αριθμός των μετατροπών ήταν 2.300, απ' αυτές σε μερική (1.887), σε εκ περιτροπής με «συμφωνία» του εργαζόμενου (373) και (40) σε εκ περιτροπής με μονομερή απόφαση.

Κάθε χρόνο και χειρότερα

Τα στοιχεία του πρώτου διμήνου του 2011 δείχνουν τη συνεχιζόμενη επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων, σε σχέση με το 2010, που και αυτό ήταν χειρότερο από το 2009. Ετσι, σύμφωνα με τα συγκεντρωτικά στοιχεία για το 2010, οι κάθε λογής συμβάσεις ευελιξίας ανήλθαν στις 447.920 από 367.903 το 2009, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 17,9%. Ειδικότερα το 2010, σε σύνολο 242.615 επιχειρήσεων οι συμβάσεις ευελιξίας ήταν:

• 90.158 συμβάσεις εκ περιτροπής απασχόλησης.
• 340.619 συμβάσεις μερικής απασχόλησης.
• 16.515 συμβάσεις έργου ή παροχής ανεξαρτήτων υπηρεσιών και
• 628 συμβάσεις παραγωγής κατά μονάδα εργασίας (φασόν).

Στα παραπάνω πρέπει να προστεθεί η γάγγραινα της ανασφάλιστης εργασίας που, με βάση και τα στοιχεία του ΣΕΠΕ, παραμένει σταθερά πάνω από το 25%, μέσω της οποίας οι εργοδότες επιβάλλουν το μέγιστο... βαθμό ευελιξίας (!) και το μεγαλύτερο βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, μην καταβάλλοντας τις ασφαλιστικές εισφορές τις οποίες ιδιοποιούνται.

Ασφυξία στα Ταμεία από την εισφοροδιαφυγή

Και βέβαια η αύξηση της ανεργίας και της υποαπασχόλησης, η μη καταπολέμηση της ανασφάλιστης εργασίας με κυβερνητική ευθύνη, οδηγούν το μεγαλύτερο ασφαλιστικό οργανισμό της χώρας, το ΙΚΑ, σε οικονομική ασφυξία, υποθηκεύοντας παραπέρα τις συντάξεις των εργαζομένων, αλλά και των σημερινών συνταξιούχων.

Ετσι, δεν είναι περίεργο που ήδη το πρώτο δίμηνο του 2011 τα έσοδα του ΙΚΑ μειώθηκαν στα 1,695 δισ. ευρώ από τα 2,022 δισεκατομμύρια ευρώ το αντίστοιχο διάστημα του 2010, μια μείωση που φτάνει στο 15% σε σχέση με πέρυσι. Με δυο λόγια, η σημερινή χειροτέρευση της θέσης της εργατικής τάξης υποθηκεύει συνολικά το μέλλον της, καθώς η αύξηση της ανεργίας σε τέτοια υψηλά επίπεδα, η παραπέρα επέκταση της ευελιξίας, η σταθεροποίηση της εισφοροδιαφυγής σε βάρος του 1/4 των εργαζομένων, προδιαγράφει έτσι και αλλιώς ένα εξίσου εφιαλτικό μέλλον ακόμα και στην περίπτωση μιας σχετικής οικονομικής ανάκαμψης. Γιατί, ακόμα και σε μια τέτοια περίπτωση, θα έχουμε «ανάκαμψη» με υψηλή ανεργία, με μεγάλη υποαπασχόληση, με εξίσου μεγάλη ανασφάλιστη εργασία.

Από εδώ και η ανάγκη, για την επιλογή από την εργατική τάξη ενός άλλου δρόμου. Η μετά την κρίση εποχή, δε θα σημάνει έξοδο από το τούνελ... Από εδώ και η ανάγκη μαζί με τον αγώνα για την ανακούφιση των ανέργων, μαζί με την πάλη να μπει φρένο στην ευελιξία, στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων η εργατική τάξη να βάλει στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα για την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από την ίδια και τους συμμάχους της, να βάλει στο κέντρο της προσοχής της μια άλλη οργάνωση της οικονομίας και συνολικά της κοινωνίας, που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες, βάζοντας τέλος και στις κρίσεις και στην ανεργία.

Γ. Ζ.