Η απεργία της Πρωτομαγιάς και της 11ης Μάη θα είναι μια ιδιαίτερα δύσκολη μάχη για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα.
Η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς είναι πιο έντονη από ποτέ, ενώ παράλληλα εντείνονται και οι εκβιασμοί της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων της πλουτοκρατίας, ότι η αντιλαϊκή πολιτική είναι μονόδρομος, ώστε τα λαϊκά στρώματα να λουφάξουν και να τη δεχτούν αδιαμαρτύρητα.
Η Πρωτομαγιά και η απεργία στις 11 Μάη θα υπονομευτεί από όλους τους μηχανισμούς της αστικής τάξης, τα ΜΜΕ, τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό.
Γι' αυτό η μάχη αυτή πρέπει να δοθεί με όρους παλλαϊκού ξεσηκωμού, με μεγάλη αποφασιστικότητα, δημιουργικότητα και πείσμα μπροστά στις δυσκολίες. Το μεγάλο «στοίχημα» για τις ταξικές δυνάμεις είναι να αναδειχθεί ο πολιτικός και ταξικός χαρακτήρας της επίθεσης που βιώνουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα και να γίνουν νέα βήματα στην οργάνωση στους χώρους δουλειάς και τις γειτονιές.
Τα επιμέρους μέτωπα πάλης για τα οποία πρέπει να ανοίξουν συζητήσεις, είναι:
- Οι ιδιωτικοποιήσεις, με συγκεκριμένα μέτρα ώστε να εκφραστούν οι διαθέσεις του κόσμου τόσο στην Πρωτομαγιά όσο και στις 11 του Μάη.
- Οι εξελίξεις στο Δημόσιο, όπου απαιτείται ξεχωριστή δουλειά τόσο για το μισθολόγιο όσο και για τους συμβασιούχους.
- Η εκτίναξη της ανεργίας, με σειρά παρεμβάσεων γι' αυτό το ζήτημα.
- Τα ζητήματα της Υγείας και της Παιδείας, που παραμένουν στην πρώτη γραμμή.
- Μέσα από αυτό το γενικότερο πλαίσιο ενισχύεται αντίστοιχα και η ανάγκη για την υπογραφή ικανοποιητικών κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, που να διεκδικούν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
Αμείωτη η επίθεση των μονοπωλίων
Τα νέα μέτρα που ανακοινώθηκαν από την κυβέρνηση δημιουργούν νέους όρους αναπαραγωγής του κεφαλαίου με ταυτόχρονη ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Οι ιδιωτικοποιήσεις των πρώην ΔΕΚΟ και η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας σημαίνουν πλήρη παράδοση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας στα μονοπώλια, τη στιγμή που ο πλούτος της χώρας θα μπορούσε - αν έφευγε η ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής από τη μέση - να αξιοποιηθεί για να καλύπτονται όλες οι σύγχρονες ανάγκες του πληθυσμού. Σχολεία και νοσοκομεία συγχωνεύονται, κλείνουν, υποβαθμίζουν ραγδαία τις υπηρεσίες τους. Η ανεργία έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο και διαρκώς αυξάνεται, και αντί να θεσπιστούν μέτρα προστασίας των ανέργων, καταργούνται τα πενιχρά επιδόματα για όποιον άνεργο έχει ένα σπίτι για να μένει! Επιπλέον - κάτω και από την απειλή της ανεργίας - ολοένα και σε περισσότερους εργασιακούς χώρους οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις εργασίας για μείωση του μισθού τους.
Ολα τα μέτρα που πάρθηκαν πριν και κατά τη διάρκεια της κρίσης αποσκοπούν στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων, στην παραπέρα συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, ώστε κάποιοι επιχειρηματικοί όμιλοι να ενισχύσουν τη θέση τους και άλλοι να υποσκελιστούν. Μεγάλα θύματα αυτών των ανταγωνισμών είναι οι εργαζόμενοι, οι οποίοι για χάρη αυτών των ανταγωνισμών γίνονται όλο και πιο φθηνοί. Η απότομη και οξυμένη επίθεση της πλουτοκρατίας και των κυβερνήσεών της οφείλεται μεν στην κρίση, αλλά δεν ξεπήδησαν τα προβλήματα μόνο από την κρίση, και απόδειξη γι' αυτό είναι, ότι δε θα ισχύσουν αυτά τα μέτρα όσο θα κρατήσει η κρίση, είναι μέτρα διαρκείας μέχρι το 2060!
Συνδικαλιστικά στηρίγματα του καπιταλισμού
Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των συνδικάτων πρέπει να ηγούνται του αγώνα της οργάνωσης της εργατικής τάξης και της αντεπίθεσης, αναδεικνύοντας τα πολιτικά και οικονομικά - ταξικά χαρακτηριστικά του πολέμου. Αντίθετα, οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση» τόσο με τις αναλύσεις τους για τις αιτίες της κρίσης, για τα χρέη και τα ελλείμματα, όσο και με τις προτάσεις τους για διέξοδο από την κρίση, στηρίζουν τον καπιταλισμό και προσπαθούν να προβάλουν ένα υποτιθέμενο «ανθρώπινο» πρόσωπό του.
Τα αιτήματα «κατά της μνημονιακής πολιτικής», για πολιτική που προωθεί την καπιταλιστική ανάπτυξη, για «αναδιαπραγμάτευση του χρέους», για «σοσιαλδημοκρατική» διαχείριση έναντι στη «νεοφιλελεύθερη» κ.ά. είναι αιτήματα, που δεν συμφέρουν την εργατική τάξη και εμποδίζουν τη συνειδητοποίηση των συμφερόντων της και τη διεκδίκηση της εξουσίας για λογαριασμό της. Οι παραπάνω παρατάξεις προσπαθούν αντίθετα να πείσουν τους εργαζόμενους, ότι μπορεί να γίνει δίκαιη αναδιανομή του εισοδήματος, ότι η ευημερία των εργαζομένων μπορεί να συμβαδίσει με την καπιταλιστική ανάπτυξη και κερδοφορία. ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση», όπως και τα κόμματα που στηρίζουν, κινούνται στην ίδια κατεύθυνση της επιμήκυνσης ή της αναδιάρθρωσης του χρέους. Καλούν, δηλαδή, τους εργαζόμενους να πάρουν μέρος στη συζήτηση για το πώς τα μονοπώλια θα βγουν από την κρίση με τη μικρότερη ζημιά, έτοιμα για νέα επέλαση σε βάρος των λαϊκών δικαιωμάτων.
Αυτό αποτυπώθηκε ανάγλυφα και στη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ τη Δευτέρα, όπου η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ αθώωσε τους εργοδότες και την κυβέρνηση για την αντιλαϊκή πολιτική, ρίχνοντας τις ευθύνες στο μνημόνιο και «κατηγορώντας» την κυβέρνηση, πως οι αποφάσεις στο Υπουργικό Συμβούλιο είχαν... ασάφειες. Η ηγεσία της ΔΑΚΕ προσέφερε επίσης πλήρη κάλυψη στην πολιτική της ΝΔ, στην εφαρμογή της ίδιας πολιτικής με άλλο μείγμα, στήριξε την προδοτική στάση. Κι ενώ τέτοια είναι η στάση τους και η προσφορά τους στις αντιλαϊκές κυβερνήσεις, η «Αυτόνομη Παρέμβαση» εξέφρασε αγωνία για την ανακολουθία της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και εκδήλωσε τη διαθεσιμότητα και την ετοιμότητά της να στηρίξει τις δραστηριότητες του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Ενιαία απεργιακή μάχη
Τα καθήκοντα της διπλής απεργιακής μάχης είναι σύνθετα. To ζητούμενο είναι πώς, ενιαία, ο κάθε κλάδος θα σχεδιάσει την προετοιμασία της Πρωτομαγιάς και της απεργίας στις 11 Μάη, ώστε να κατέβουν μαζικά οι εργαζόμενοι στις διαδηλώσεις, να υπάρξουν μετρήσιμα βήματα στη χειραφέτηση και τον απεγκλωβισμό τους από τα κόμματα της πλουτοκρατίας και τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, στη συγκρότηση της κοινωνικής συμμαχίας των εργαζομένων με τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους νέους και τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών.
Για την Πρωτομαγιά οι ταξικές δυνάμεις προτάσσουν την ανάγκη να γίνουν εκδηλώσεις στους χώρους δουλειάς, ώστε να μπολιαστεί η συνείδηση των εργαζομένων με τους αγώνες της εργατικής τάξης. Σε κάθε εργοστάσιο, σε κάθε γραφείο πρέπει να φτάσει ανακοίνωση για την Πρωτομαγιά και το περιεχόμενό της και ταυτόχρονα το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ και το κάλεσμα για την απεργία στις 11 Μάη.
Ο στόχος που μπήκε είναι κάθε συνδικάτο, κάθε κλάδος να διοργανώσει τη δική του προσυγκέντρωση, να οργανώσουν την περιφρούρηση των χώρων τους και να συμμετέχει με πρωτότυπες μορφές στις κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ σε όλη τη χώρα. Να έχει το δικό του πανό με συνθήματα που να απαντούν και στα νέα μέτρα που έρχονται. Να κατέβουν στη συγκέντρωση εργοστάσια, εταιρείες, πρώην ΔΕΚΟ, ξενοδοχεία κλπ. με τα πανό τους και να πλημμυρίσουν τους δρόμους στην Αθήνα και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Ιδιαίτερη σημασία έχει να συσπειρωθούν γύρω από τα ταξικά συνδικάτα και άνεργοι και απολυμένοι του κάθε κλάδου.
Επομένως, οι ταξικές δυνάμεις και οι πιο πρωτοπόροι εργάτες σε κάθε εργασιακό χώρο πρέπει να δώσουν αυτή τη μάχη με ευθύνη απέναντι στους εργαζόμενους της χώρας. Χρειάζεται τα ΔΣ των σωματείων, τα αγωνιστικά ψηφοδέλτια, οι επιτροπές αγώνα να συνεδριάσουν άμεσα και να οργανώσουν την κάθοδο του κλάδου στη συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς. Θα είναι μεγάλο βήμα για την οργάνωση της εργατικής τάξης ο κάθε κλάδος να δείξει τη δύναμή του, τα μπλοκ να είναι μαζικά και μαχητικά. Ο στόχος αυτός απαιτεί όλοι οι κρίκοι του ταξικού κινήματος, από τα Διοικητικά Συμβούλια των Σωματείων, τις Επιτροπές Αγώνα μέχρι και τις κλαδικές Γραμματείες να δουλέψουν με πρόγραμμα και συγκεκριμένο σχέδιο. Απαιτεί έλεγχο δουλειάς άνθρωπο τον άνθρωπο, εργοστάσιο το εργοστάσιο, γιαπί το γιαπί, γραφείο το γραφείο, σε κάθε χώρο δουλειάς να ενημερωθούν οι εργαζόμενοι.
Σύντροφοι Εργάτες και Εργάτριες,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή την Πρωτομαγιά, ας φροντίσουμε το δικό μας μήνυμα να φτάσει παντού.
Η επαναστατική κομμουνιστική κοσμοθεωρία, ο μαρξισμός – λενινισμός, η επιστημονική τεκμηρίωση της πάλης για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος.
Για να ζήσουμε με ειρήνη και ελευθερία.
Χωρίς την βαρβαρότητα του καπιταλισμού, χωρίς πολέμους.
Για τη Ζωή που μας αξίζει !