Το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης επιχειρεί να κάνει υπόθεση του καθένα μας το ζήτημα του υψηλού κρατικού χρέους και των προοπτικών του.
Στα Μέσα Ενημέρωσης, μάλιστα, γίνονται συγκεκριμένες αναφορές και παρουσιάζονται σενάρια για μέτρα και ρυθμίσεις που εξετάζονται ώστε να συνεχιστεί η κανονική πληρωμή των τοκοχρεολυτικών δόσεων.
Κοινός παρονομαστής όλων των παραλλαγών είναι ότι κάθε ρύθμιση θα συνοδευτεί από δεσμεύσεις για κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής με ορίζοντα δύο και τρεις δεκαετίες.
Καλή η προσπάθεια της κυβέρνησης να προλειάνει το έδαφος για τα χειρότερα, όμως οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να ξεχνούν ούτε στιγμή ότι δε χρωστάνε δεκάρα σε κανέναν. Σε κανέναν απολύτως! Το χρέος δημιουργήθηκε μόνο και μόνο για να υλοποιηθεί, από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, μια καθαρά ταξική πολιτική, η πολιτική στήριξης του μεγάλου κεφαλαίου.
Για να εξυπηρετηθεί η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Για να βγάλουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια μερικές δεκάδες, άντε εκατοντάδες πολυεθνικά συγκροτήματα.
Η τάξη που κέρδισε από αυτή την πολιτική, αυτή η τάξη χρωστάει και πρέπει να επιστρέψει τα δάνεια. Αυτοί άρπαξαν και εξακολουθούν να ιδιοποιούνται τα αποτελέσματα της εργασίας των εργαζομένων και τον κοινωνικό πλούτο της χώρας, αυτοί οφείλουν να πληρώσουν τα δανεικά που πάρθηκαν για λογαριασμό τους.
Το κεντρικό πρόβλημα, βέβαια, για την άρχουσα τάξη συνολικά δεν είναι το χρέος. Το δείχνουν με κάθε ευκαιρία. Οι περικοπές στους μισθούς των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα δε μειώνουν ούτε δεκάρα το δημόσιο χρέος.
Το ίδιο και οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, η μείωση των εργοδοτικών εισφορών, οι αυξανόμενες φοροαπαλλαγές του κεφαλαίου, το άνοιγμα των λεγόμενων «κλειστών επαγγελμάτων» κ.ο.κ.
Η αντιλαϊκή επίθεση που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση με τις πλάτες της ΕΕ και του ΔΝΤ, οι σαρωτικές αναδιαρθρώσεις σε όλο το φάσμα των εργασιακών σχέσεων αλλού αποβλέπουν...
Ολοι τους, από την κυβέρνηση και τους συνοδοιπόρους της στο εσωτερικό, μέχρι το ΔΝΤ και την ΕΕ, λένε ότι αυτό που θέλουν να εξασφαλίσουν είναι η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Πώς, δηλαδή, οι ντόπιες επιχειρήσεις θα μπορούν να παραβγαίνουν, σε επίπεδο κόστους παραγωγής, με επιχειρήσεις από τη Βουλγαρία, την Κίνα και το Πακιστάν.
Μόνο που αυτό μπορεί να γίνει μόνο με εξομοίωση του κόστους παραγωγής. Κοντολογίς, αυτό που ορέγονται και αυτό στο οποίο θέλουν να μας υποτάξουν, είναι να αποδεχτούμε εργασιακές σχέσεις και μισθούς παρόμοιους με αυτών των χωρών.
Το μέλλον των εργαζομένων είναι στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.
Στην αποτροπή των σχεδίων κυβέρνησης και ολιγαρχίας.
Στην άρνηση και στην ανατροπή της πολιτικής η οποία μέχρι σήμερα υπηρετεί την τάξη εκείνων που πλουτίζουν σε βάρος του συνόλου των εργαζομένων και της κοινωνίας.
Στην ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, που υπάρχει και αναπαράγεται μόνο χάρη στην εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης και στη λεηλασία του πλούτου της χώρας.
Προοπτική για τους εργαζόμενους και όλο το λαό είναι η φυγή προς τα μπρος, ο αγώνας για την εξασφάλιση των όρων, των προϋποθέσεων και των αναγκαίων συσχετισμών για τη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου