Με τις ραγδαίες εξελίξεις στην Αίγυπτο, όπου χιλιάδες λαού έχουν βγει στο δρόμο, διεκδικώντας μια αξιοπρεπή ζωή, έρχεται στο προσκήνιο και η υποκρισία όλων αυτών που στήριξαν και στηρίζουν το αυταρχικό καθεστώς του Μουμπάρακ. Τώρα, εμφανίζονται ευαίσθητοι δήθεν για τα δίκαια των λαϊκών στρωμάτων.
Σε αυτούς τους «κροκόδειλους» ανήκουν όλες οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ΗΠΑ, ΕΕ ,ΝΑΤΟ. Επίσης, η «Σοσιαλιστική Διεθνής», με πρόεδρο τον Γιώργο Παπανδρέου, στην οποία ανήκει και το κόμμα του Μουμπάρακ, όπως ανήκε και το κόμμα και του άλλου εκλεκτού των ιμπεριαλιστών του Μπεν Αλι της Τυνησίας.
Αυτά τα καθεστώτα, ανεξάρτητα από τον τρόπο διαχείρισης της εξουσίας, είναι εξουσίες του κεφαλαίου που απομυζούν τον ιδρώτα και το αίμα των εργατών και των άλλων καταπιεζόμενων στρωμάτων.
Και αυτό δε γίνεται τώρα που φαίνεται ότι οι ιμπεριαλιστές θέλουν κάποια από τα φερέφωνά τους να τα αντικαταστήσουν με άλλα, για να προχωρήσουν τα γενικότερα σχέδιά τους στη λεγόμενη «Ευρεία Μέση Ανατολή», αλλά λόγω της εκμεταλλευτικής φύσης του καπιταλιστικού συστήματος.
Επομένως, και στην περίπτωση των Αιγυπτίων εργαζομένων, το πολύ θετικό γεγονός ότι βγαίνουν στους δρόμους και εξεγείρονται για τα δικαιώματά τους στη δουλειά, στη ζωή και για κοινωνικές και πολιτικές ελευθερίες, για να έχει αποτέλεσμα ο αγώνας πρέπει να έχει κατεύθυνση την ανατροπή της αστικής εξουσίας, της εξουσίας των εκμεταλλευτών του λαού.
Δεν αρκεί μια αλλαγή κυβέρνησης με το ένα ή άλλο πρόσωπο στην εξουσία. Αυτό που χρειάζεται να αμφισβητηθεί και στην Αίγυπτο, στην Τυνησία, στη χώρα μας και σε οποιαδήποτε καπιταλιστική χώρα είναι η εξουσία των μονοπωλίων.
Η δήθεν έγνοια των διαφόρων «ευαίσθητων» περί ομαλών εξελίξεων στην περιοχή, με άθικτα τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, που σχετίζονται με ανταγωνισμούς μεγάλων ομίλων για την καταλήστευση του φυσικού πλούτου και τη στυγνή εκμετάλλευση των εργαζομένων, δεν προοιωνίζεται καμία θετική προοπτική για τους λαούς της περιοχής.
Αυτό που αναδεικνύεται, και στην περίπτωση της Αιγύπτου, είναι η ανυπαρξία ηγετικής πολιτικής δύναμης που να δίνει πραγματικά φιλολαϊκή διέξοδο ανατροπής του συστήματος.
Παρ' όλ' αυτά, ο ξεσηκωμός του λαού στην Αίγυπτο δείχνει ότι η λαϊκή δύναμη είναι εκείνη που μπορεί να ταρακουνήσει και να ανατρέψει καθεστώτα αντιλαϊκά με την προϋπόθεση της ύπαρξης ισχυρής καθοδηγητικής δύναμης ρήξης και ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου.
Τα παραδείγματα και του λαού της Τυνησίας και του λαού της Αιγύπτου είναι παρακαταθήκη. Και για το εργατικό, το λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα.
Παρακαταθήκη που μας βάζει μπροστά στη δράση για να δυναμώσει το ταξικό εργατικό κίνημα, η εξασφάλιση της ταξικής ενότητας δράσης της εργατικής τάξης, της οικοδόμησης της λαϊκής συμμαχίας, κόντρα στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Στην ισχυροποίηση του ΚΚΕ, στην ολοένα και πιο ακούραστη δράση με τη στρατηγική του μέσα στην εργατική τάξη και τους συμμάχους της.
Ο αιγυπτιακός λαός με την κινητοποίησή του δείχνει τη δύναμη που έχει κάθε λαός, δείχνει ότι μπορεί να συγκρούεται με την αστική εξουσία και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς της.
Ωστόσο, η αναγκαιότητα της έντασης της ταξικής πολιτικής πάλης για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, για τη λαϊκή εξουσία, προβάλλει ως μονόδρομος, ώστε ο λαϊκός ξεσηκωμός να μη χειραγωγηθεί σε ανώδυνους για το εκμεταλλευτικό σύστημα και τους ιμπεριαλιστές, δρόμους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου