Εικόνα από το μέλλον: Σ' ένα από τα ρεπορτάζ που μοίρασαν χτες τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία αναφερόταν πως στην Ιαπωνία διαπιστώνεται πλέον πως πάνω από το 80% των κλεφτών είναι γέροντες πάνω από τα 65 χρόνια. Κλέβουν απ' τα μπακάλικα λίγο τυρί, μισό κοτόπουλο, μόνο είδη επιβίωσης. Κι όμως πρόκειται για έναν λαό παράδειγμα «νομιμοφροσύνης»: Ακόμα κι όταν απεργούν δε σταματάνε τη δουλειά, φοράνε μόνο ένα περιβραχιόνιο που αναφέρει ότι απεργούν. Είναι προφανές πως όταν η «νομιμοφροσύνη» απειλεί την ίδια την επιβίωση, θα νικήσει η επιβίωση.
***
Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι στις αναλύσεις που πανηγύριζαν γιατί η κυβέρνηση πέρασε ένα μάτσο αντιδραστικά μέτρα χωρίς να ματώσει μύτη. Κι εκεί που το συμπέρασμα ήτανε πως ο λαός στηρίζει την κυβέρνηση, ξάφνου αυτός ο ίδιος λαός χαρακτηρίζεται παράνομος, γιατί μια στις τόσες δεν πλήρωσε το χαράτσι στα διόδια. Σ' έναν απόλυτο συντονισμό οι πρώτες πένες της αστικής δημοσιογραφίας βγήκαν χτες με το ίδιο θέμα, τις ίδιες λέξεις, να κατακεραυνώσουν το «κίνημα του τζάμπα». Περισσεύει η υποκρισία τους και για τους «τζαμπατζήδες» και για τα όρια της νομιμότητας, γιατί αυτό είναι το ζουμί: Την ιερότητα των νόμων του αστικού κράτους που υπηρετούν το καπιταλιστικό κέρδος θέλουν να υπερασπίσουν.
***
Πριν ακόμα αυξηθούν οι τιμές των εισιτηρίων και «ελαφρυνθούν» οι σχετικές επιχειρήσεις από τους «πλεονάζοντες» εργαζόμενους, ήταν καθαρό πως αυτά θα γίνουν για να μπορούν να παραδοθούν οι συγκοινωνίες στο κεφάλαιο με εξασφαλισμένο υψηλό δείκτη κερδοφορίας. Εχει συμβεί ήδη με τη ΔΕΗ και τον ΟΤΕ. Οι αντιδράσεις των ανθρώπων που καλούνται να πληρώσουν χρυσή αυτήν την πολιτική είναι θεμιτές. Ακόμα πιο θεμιτές οι κοινές κινητοποιήσεις όλων όσοι κατανοούν ότι η λύση δεν είναι ατομική και ανοίγουν μέτωπο για αποκλειστικά δημόσιες και σύγχρονες συγκοινωνίες. Αυτό ακριβώς θέλει να αποφύγει η κυβέρνηση, ένα κίνημα που θα βλέπει τον ένοχο, θα πολεμά την αιτία και θα έχει καθαρή τη διέξοδο.
***
Ισχύει το ίδιο και στο διατροφικό. Περιγράφουν το πρόβλημα σαν μια παραβατικότητα στο τοπικό επίπεδο μιας επιχείρησης, όταν τα ίδια τα στοιχεία μαρτυρούν πως είναι ο θεός κέρδος που κινεί όλα τα νήματα και πως μόνον όταν αυτό φύγει από τη μέση μπορεί να υπάρχει λύση. Επειδή και εδώ η αναζήτηση λύσης οδηγεί σε πάλη ενάντια στην αιτία, σε διεκδίκηση μιας άλλης πολιτικής που απαιτεί και άλλη εξουσία, η αστική τάξη προσπαθεί να προλάβει, προβάλλοντας ως ιερή την υπάρχουσα νομιμότητα που ζητάει από το θύμα να βάλει το κεφάλι στον ντορβά και μετά να ασκήσει έφεση.
***
Ο καυγάς για τη «νομιμότητα» αφορά στο αύριο. Η κυβέρνηση εκχωρεί στο κεφάλαιο τομείς που αφορούν άμεσα την ίδια τη ζωή των ανθρώπων. Και αυτήν την πολιτική προσπαθεί να υπερασπιστεί με τα περί νομιμότητας. Καθώς κανείς δε θα κάτσει να τον σφάξουν, η αστική προπαγάνδα ζητά να επιβληθεί το κράτος του νόμου και του αστυνόμου έγκαιρα. Ετσι, καταφεύγουν σε λαθροχειρίες, που προδίδουν την επιδίωξη. Ταυτίζουν το προβοκατόρικο χτύπημα στον Χατζηδάκη με το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Φορτώνουν στους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες πράξεις που δεν έχουν υπάρξει ούτε ως πρόθεση (ότι δήθεν καταργούν το εισιτήριο) και, ταυτόχρονα, παραπέμπουν τη λύση σ' ένα νομικό σύστημα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του κεφαλαίου.
***
Ξέρουν πως όσο νόμιμη είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, άλλο τόσο νόμιμη είναι και η νομολογία που κατοχυρώνει την εκμετάλλευση. Ξέρουν πως όλα, σε τελευταία ανάλυση, είναι θέμα συσχετισμών. Και την ανατροπή των σημερινών συσχετισμών θέλουν να προλάβουν. Θέλουν να προλάβουν την κοινή πάλη επιβατών και εργαζομένων στις συγκοινωνίες. Θέλουν να προλάβουν την κοινή πάλη εργατών και αγροτών για τη διατροφή. Θέλουν να προλάβουν την κοινή πάλη πλατιών λαϊκών στρωμάτων ενάντια στο σύνολο μιας πολιτικής που από το άλφα ως το ωμέγα της είναι αντιλαϊκή. Θέλουν να προλάβουν τις αλλαγές που συντελούνται στις συνειδήσεις, όταν ο κόσμος βρίσκεται σε κίνηση, όταν οι άνθρωποι παλεύοντας οργανωμένα για το δίκιο τους μαθαίνουν να νικάνε τον αντίπαλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου