Δυο κόσμοι σε σύγκρουση...

Λεφτά, πράγματι, υπάρχουν. 

Αλλά τα 'χουν οι καπιταλιστές, στις τράπεζές τους. Εκεί συγκεντρώνεται ο πλούτος. Γι' αυτούς που παράγουν τον πλούτο υπάρχουν μόνο χρέη. 

Οι αστικές κυβερνήσεις προσπαθούν με διαχείριση στους φόρους να συγκαλύψουν τη διαφορά, χωρίς να πειράξουν το καπιταλιστικό κέρδος που είναι η κυρίαρχη αξία και επιδίωξη. 

Στο μεταξύ, η κοινωνική δυσαρέσκεια αυξάνεται. Ωσπου ανάμεσα στους αποκάτω, που δεν αντέχουν, γενικεύεται ένα «κλίμα ανομίας». Τότε ο φόβος της αστικής τάξης γίνεται έκδηλος. Τι είναι, άλλωστε, το σύστημα χωρίς την εφαρμογή των νόμων του;

Της κοινωνίας η διαφορά που φέρνει στον κόσμο μεγάλη συμφορά, κατά πως λέει και το λαϊκό τραγούδι, δεν πέφτει από τον ουρανό. Είναι η διαφορά που γεννιέται από το ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα. 

Και λύνεται με την ανατροπή του. Αυτήν την εξέλιξη προσπαθεί να καθυστερήσει η αστική προπαγάνδα, παρεμβαίνοντας στο νου των ανθρώπων, υποβάλλοντας συμπεράσματα που διαιωνίζουν το καθεστώς της εκμετάλλευσης. 

Ξεχωριστή θέση σ' αυτήν την παρέμβαση έχει η αποσπασματικότητα στην παροχή πληροφοριών παρέα με την παραπληροφόρηση.

***

Οταν πριν από λίγο καιρό δημοσιεύτηκε η είδηση, σύμφωνα με την οποία μια εταιρεία γενετικής έκανε ένα ποντίκι να κελαηδάει, ήταν πολλοί αυτοί που γέλασαν.

Χτες μια άλλη είδηση έλεγε πως 100.000 τόνοι κρέατος και αυγών με διοξίνες φαγώθηκαν από ανυποψίαστους ανθρώπους σ' όλη την Ευρώπη.

Οταν θα αρχίσουν και οι άνθρωποι να κελαηδάνε, κανείς δεν θα συσχετίσει τα πειράματα των γενετιστών με την επιδίωξη του καπιταλιστικού κέρδους. Τα δυο γεγονότα τυπικά είναι ασύνδετα. Δουλειά της αστικής δημοσιογραφίας είναι να κρύψει τον παράγοντα καπιταλιστικό κέρδος που τα συνδέει.

Αυτή η δημοσιογραφία πανηγύριζε χτες για την κατάργηση του σχολικού βιβλίου στις ΗΠΑ, εξέλιξη απαραίτητη στο σύστημα, εκτός των άλλων και για να εκτιναχθούν οι πωλήσεις ενός ηλεκτρονικού «γκάτζετ», που πλασάρεται σαν υποκατάστατο του βιβλίου.

Η ίδια δημοσιογραφία δεν έκανε συσχετισμό για το γεγονός ότι ενώ χιλιάδες πουλιά και ψάρια σε μια πολιτεία των ΗΠΑ πέθαναν από τοξική παρέμβαση στην τροφική αλυσίδα, οι άνθρωποι, που εδώ και καιρό εκπαιδεύονται να μη διαβάζουν βιβλία, αντί να ψάξουν την αιτία του κακού έσπευσαν στις εκκλησίες για να σωθούν από τη «συντέλεια του κόσμου».

Δουλειά της αστικής δημοσιογραφίας είναι και το να απαγορεύει στο νου να κάνει απλούς συνειρμούς. Για να μπορεί η ίδια, μέσα από το μονοπώλιο της πληροφόρησης, να στέλνει το μυαλό των ανθρώπων πότε στο κυνήγι μαγισσών και πότε στις εκκλησίες για τη σωτηρία της ψυχής, ποτέ όμως στον αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού, της κύριας, εντέλει, αιτίας για τα τόσα δεινά των ανθρώπων.

***

Σ' ένα τέτοιο πλαίσιο, η αστική δημοσιογραφία και στη χώρα μας απογειώνεται και αναδεικνύεται σε δυνάστη αντάξιο της τάξης που υπηρετεί.

Ολο και πιο επιθετικά, δημοσιογράφοι που έχουν μηνιάτικο μεγαλύτερο από τους μισθούς ενός χρόνου του εργάτη, βομβαρδίζουν τα λαϊκά στρώματα με μια μελετημένη προπαγάνδα, που στοχεύει, όχι μόνο να παρουσιάσει σα μονόδρομο την πολιτική υπέρ του κεφαλαίου, αλλά και να σπείρει την απογοήτευση, να εδραιώσει το συμβιβασμό και την υποταγή των εργατών στις θελήσεις των καπιταλιστών.

Σε κορυφαίους αυτής της αθλιότητας αναδεικνύονται μεγαλοστελέχη του Αλαφουζέικου.

Χτες, χιλιάδες άνθρωποι χειροκρότησαν την αγωνιστική πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ έξω από δεκάδες τράπεζες σ' όλη τη χώρα για την απαγόρευση των πλειστηριασμών και τη διαγραφή των δανείων των ανέργων.

Ε, στον «Σκάι» οι Οικονόμου και Λυριτζής προσπάθησαν να σβήσουν τη σημαντικότατη κινητοποίηση, φτάνοντας στο σημείο να ισχυριστούν ότι «έτσι απαξιώνονται οι κανονικές κινητοποιήσεις».

Για να μην αφήσουν αμφιβολία για το ποιες πρέπει να είναι οι «κανονικές κινητοποιήσεις» έβγαλαν στο γυαλί τον ιδιοκτήτη της ΝΕΟΓΑΛ μαζί με έναν εργατοπατέρα, για να εξηγήσουν πως η συμφωνία που υπέγραψαν στο σβέρκο των εργατών για μείωση μισθών έγινε γιατί «είμαστε μια υγιής επιχείρηση» (είπε ο εργατοπατέρας) και γιατί «το δύσκολο είναι να πεισθούν οι εργαζόμενοι» (συμπλήρωσε το αφεντικό), για να επαυξήσουν οι Λυριτζήδες πως από αυτήν την εξέλιξη «θα ωφεληθεί ο καταναλωτής».

Η θέση που παίρνει καθένας απέναντι στην ταξική διαφορά είναι αυτό που ξεχωρίζει και τον «Ριζοσπάστη» από την αστική δημοσιογραφία.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ