Ο χαμένος κόσμος του κομμουνισμού: (ε) η ανατολικογερμανική "κόλαση"

Αναδημοσίευση από Cogito Ergo Sum

Κι αφού είδαμε πού και πώς παραποιήθηκε κι εξακολουθεί να παραποιείται η ιστορία, ας δούμε με αριθμούς σε τί συνίσταται ο "χαμένος κόσμος του κομμουνισμού" στην Γερμανική Λ.Δ. Όσο κι αν η κεφαλαιοκρατούμενη Δύση πανηγυρίζει, κατά βάθος γνωρίζει ότι η μνήμη είναι ζωντανή και η αλήθεια των αριθμών δεν φαλκιδεύεται. Έτσι, εκδηλώσεις που "ξορκίζουν" τον κομμουνισμό (όπως η έκθεση που διοργανώθηκε πρόσφατα στην Θεσσαλονίκη από το γερμανικό προξενείο και το ινστιτούτο Γκαίτε με θέμα "Ο ιδανικός κόσμος της δικτατορίας; Εξουσία και καθημερινότητα στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία") δηλώνουν, κατά βάθος, ότι η "παντοδύναμη δημοκρατία" της Δύσης εξακολουθεί να φοβάται το φάντασμα του παππού Κάρολου. Και ιδού οι αριθμοί που τρέφουν αυτούς τους φόβους:

Με την "ενοποίηση" (σημ.: πιο σωστό είναι να μιλάμε για προσάρτηση της Ανατολικής στην Δυτική Γερμανία) και σύμφωνα με επίσημα κρατικά στοιχεία, τα δυτικογερμανικά μονοπώλια πήραν στον έλεγχό τους, μεταξύ άλλων: 8.500 βιομηχανικά συγκροτήματα και εργοστάσια, 20.000 μικροεπιχειρήσεις, 7.500 εστιατόρια, 900 βιβλιοπωλεία, 1.854 φαρμακεία, 3,68 εκατομμύρια εκτάρια αγροτικών και δασικών εκτάσεων, 25 δισεκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα οικοπέδων και κτιρίων. Με απλά λόγια: λαϊκή περιουσία που χτιζόταν επί 40 χρόνια, ξεπουλήθηκε στο κεφάλαιο έως και το τελευταίο μάρκο. Παράλληλα, οι "αγοραστές" εισέπραξαν και πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις για να...επενδύσουν, με το πρόσχημα της...ξεπερασμένης τεχνολογίας των εργοστασίων της Γερμανικής Λ.Δ.

Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελούν τα Λαϊκά Ναυπηγεία του Βάρνο στην Βαλτική. Αφού τα πρώτα δύο χρόνια μετά την προσάρτηση είχαν απολυθεί οι 13.500 από τους 34.000 εργαζόμενους, πουλήθηκαν στην "Kvaerner Deutschland" για ένα εκατομμύριο μάρκα. Η αγοράστρια εταιρεία εισέπραξε τα επόμενα 3-4 χρόνια επιδοτήσεις ενός δισεκατομμυρίου μάρκων και στα τέλη της δεκαετίας του '90 πούλησε την "επένδυσή" της. Οι αγοραστές επιδοτήθηκαν εκ νέου και ξαναπούλησαν τα Ναυπηγεία σε άλλους αγοραστές, οι οποίοι επιδοτήθηκαν κι αυτοί. Τελικά, το καλοκαίρι του 2009, ο τελευταίος ιδιοκτήτης κήρυξε πτώχευση. Από τους 34.000 εργάτες του "αμαρτωλού" κομμουνισμού, είχαν μείνει λιγότεροι από 2.000...

Αυτή ήταν η κατάληξη των περισσότερων εργοστασίων τής Γερμανικής Λ.Δ., όπου υπήρχαν 840 εργοστάσια δυνάμεως άνω των χιλίων εργαζομένων το 1989 αλλά μέχρι τον Σπετέμβριο του 1992 είχαν απομείνει μόλις 117. Από το 1990 έως το 1995 καταστράφηκαν πάνω από 3.000.000 θέσεις εργασίας. Το 1997 στον κλάδο της βιομηχανίας εργαζόταν μόνο το ένα τρίτο των εργαζομένων στις ίδιες θέσεις που εργαζόταν το 1989. H καταστροφή της παραγωγικής υποδομής στην πρώην Γερμανική Λ.Δ. είχε και ως αποτέλεσμα ένας στους δύο μαθητές που το 1991 αποφοίτησε από το σχολείο, να μη βρίσκει θέση μαθητείας. Κι αυτό, όταν ένα χρόνο νωρίτερα δεν υπήρχε μαθητής που να τέλειωνε το σχολείο και να μη συνέχιζε σε κάποια επαγγελματική σχολή ή σε πανεπιστήμιο.

Με την προσάρτηση, το επιστημονικό και τεχνολογικό δυναμικό της Γερμανικής Λ.Δ. αποδεκατίστηκε και τέθηκε εκτός έρευνας και εκπαίδευσης. Σύμφωνα με επίσημες στατιστικές, τον Δεκέμβριο του 1992 από τους 195.000 εργαζόμενους στους τομείς αυτούς, μόνο οι 23.600 βρίσκονταν σε θέσεις πλήρους απασχολήσεως.

Εκεί όπου κατασυκοφαντείται η Γερμανική Λ.Δ. είναι ο αθλητισμός. Ο μαζικός αθλητισμός έπαιζε έναν ιδιαίτερο ρόλο στην χώρα. Οι 11.000 αθλητικοί σύλλογοι με τα 3.800.000 μέλη αποτελούν μια πραγματικότητα που μιλάει από μόνη της. Δείκτες του μαζικού χαρακτήρα του αθλητισμού στην Γερμανική Λ.Δ. ήσαν και οι 160.000 διαιτητές και κριτές αγώνων, οι 265.000 προπονητές, τα 330 στάδια και τα 1.220 γυμναστήρια, ενώ στην τελευταία "Σπαρτακιάδα" της Γερμανικής Λ.Δ. συμμετείχαν πάνω από 1.000.000 παιδιά και έφηβοι. Οι αριθμοί είναι ασύλληπτοι.

 

Αποτέλεσμα αυτής της φροντίδας του κράτους για την φυσική αγωγή ήταν και οι επιτυχίες στο παγκόσμιο αθλητικό στερέωμα. Αυτές οι επιτυχίες είναι που προκαλούν το μένος της Δύσης, η οποία ξέρει να μιλάει μόνο για χρήση αναβολικών υπό την επίβλεψη του...καθεστώτος. Είναι να γελάς μέχρι δακρύων όταν ακούς π.χ. τους αμερικανούς να μιλούν για...ντόπα!

 

Και δεν είναι μόνο ο αθλητισμός. Το 1989 υπήρχαν στην Γερμανική Λ.Δ. (κρατηθείτε!): 18.000 βιβλιοθήκες, 3.000 θέατρα και 56.000 λέσχες πολιτιστικής δημιουργίας σε εργοστάσια, αγροτικούς συνεταιρισμούς, συνοικίες και σχολεία. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν στο Ανατολικό Βερολίνο 4 (τέσσερις!) όπερες! Είναι ενδεικτικό ότι μέσα σε δύο χρόνια μετά την προσάρτηση έκλεισαν 15.000 βιβλιοθήκες και πάνω από 10.000 πολιτιστικές λέσχες, ενώ αυτή η διαδικασία συνεχίζεται.

Ιδού, λοιπόν, ο πραγματικός "χαμένος κόσμος του κομμουνισμού". Πάνω στα ερείπιά του, ήρθαν οι ολετήρες του, ενδεδυμένοι "ελευθερία" και "δημοκρατία", για να χτίσουν ανεργία, πείνα και έλλειψη κοινωνικού κράτους σε τομείς όπως η παιδεία και η υγεία. Εκεί όπου άνθιζαν ο αθλητισμός και οι πολιτιστικές εκδηλώσεις, περισσεύουν σήμερα τα ναρκωτικά, η πορνεία, ο αλκοολοσμός και η πάσης φύσεως περιθωριοποίηση. Ίσως, τελικά, η "κόλαση" του κομμουνισμού να μην ήταν και τόσο...κόλαση.

Αυτούς τους αριθμούς είναι που τρέμει ακόμη και σήμερα το κεφάλαιο. Αυτοί οι αριθμοί είναι που γεννάνε έναν άλλον αριθμό, απόλυτο δείκτη του δυτικού φόβου: 20 χρόνια μετά την "απελευθέρωση", δημοσκόπηση που έγινε στην περιοχή της ανατολικής Γερμανίας κατέδειξε ότι το 57% των ερωτηθέντων πιστεύουν ότι την εποχή του κομμουνισμού ζούσαν καλύτερα απ' ότι σήμερα!

Ενδιαφέροντα είναι και τα 4 προγενέστερα άρθρα του Cogito Ergo Sum,
Ο χαμένος κόσμος του κομμουνισμού (α) το ντοκυμανταίρ
Ο χαμένος κόσμος του κομμουνισμού (β) η γερμανική διχοτόμηση
Ο χαμένος κόσμος του κομμουνισμού (γ) το "τείχος τους αίσχους" και άλλα αίσχη
Ο χαμένος κόσμος του κομμουνισμού (δ) όταν αποκρύπτεται η αλήθεια