Το έργο που παίζετε τώρα στην Ιρλανδία το ‘χουμε ξαναδεί. Η Ε.Ε. και το ΔΝΤ θα στηρίξουν, λέει, την οικονομία της χώρας δίνοντας της περίπου 90 δισεκατομμυρίων ευρώ. Και μπορεί η ντόπια αστική τάξη της χώρας να νιώθει ικανοποιημένη, όπως και οι διεθνείς εκπρόσωποι των πλουτοκρατών όμως ο λαός της χώρας έχει άλλη άποψη.
"Η συντονισμένη δράση των ευρωπαϊκών χωρών και του ΔΝΤ αντανακλά την απόφαση την οποία συμμεριζόμαστε για μια ευέλικτη και καθοριστική δράση με στόχο να περιοριστούν οι αναδυόμενοι κίνδυνοι, να διατηρηθεί η σταθερότητα στην αγορά και να διασωθεί η παγκόσμια ανάκαμψη", αναφέρουν σε κοινή τους ανακοίνωση τους οι υπουργοί Οικονομικών της G7, της Ομάδας των Επτά ισχυρότερων οικονομιών του πλανήτη (ΗΠΑ, Ιαπωνία, Καναδάς, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία).
Σχεδόν τα ίδια έλεγαν και στην περίπτωση της χώρας μας.
Ο υπουργός Οικονομικών της Ιρλανδίας, Μπράιαν Λένιχαν, μας θύμισε με τα λεγόμενα του τον ΓΑΠ, και το …περίστροφο –που αποδείχτηκε αντίκα- στο τραπέζι.
Οι συζητήσεις που διεξάγονται από την Πέμπτη με εκπροσώπους της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, μας είπε, αφορούν στη δημιουργία ταμείου πρόνοιας για την παροχή βοήθειας στις τράπεζες. Ο ίδιος υποστήριξε ότι τα χρήματα δεν θα χρησιμοποιηθούν υποχρεωτικά, αλλά θα λειτουργήσουν ως "εγγύηση" για τη σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος.
Το ότι «χάνουμε μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας» του ΓΑΠ, η Ιράνδική εφημερίδα Irish Sun το παρουσιάζει ως «Μη εκλεγμένοι γραφειοκράτες θα διαχειρίζονται στο εξής τις υποθέσεις μας» και η Irish Daily Mail με τίτλο «Μία επονείδιστη παράδοση», καταγγέλλει «μια άνευ προηγουμένου παράδοση», με την οποία η κυβέρνηση «έθεσε τέλος στην 90ετή ανεξαρτησία» και «ύψωσε λευκή σημαία».
Φυσικά και η Ιρλανδική κυβέρνηση θα λάβει σκληρά μέτρα λιτότητας που θα επωμιστούν τα λαϊκά στρώματα αυτής της χώρας, για να πάρουν την «βοήθεια» της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Αν και στο σύνολο τους δεν έχουν ανακοινωθεί, σύµφωνα µε πληροφορίες, το σχέδιο προβλέπει περικοπές 15 δισ. ευρώ σε βάθος τετραετίας – περίπου 10% του ΑΕΠ – και θα περιλαμβάνει περικοπές δαπανών και αύξηση της φορολογίας.
Αυτό όμως που γίνετε πια καθαρό είναι ότι με την περίπτωση της Ιρλανδίας έπεσαν όλα τα παραμύθια που μας τάιζαν στην χώρα μας τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης –δημοσιοκαφρικά και πολιτικά, απ’ τον Παπαχελά μέχρι την Μπακογιάννη- ότι «τους πληρώνουμε τοκογλυφικά, αλλά μας σώζουν». (Με την ευκαιρία διαβάστε ένα καταπληκτικό άρθρο του Δημήτρη Καζάκη με τίτλο «Το δίδαγμα της Ιρλανδίας»).
Στην περίπτωση της Ιρλανδίας κανένας δεν νοιάζεται πια να κρύψει ότι το ξεζούμισμα που θα υποστεί ο Ιρλανδικός λαός είναι για να σωθούν γερμανικές, αγγλικές και γαλλικές τράπεζες.
Στην Ευρώπη, στην Αμερική αλλά και μέσα στην ίδια τη Γερμανία μιλούν πολύ ωμά γύρω απ' αυτά τα πράγματα και αποκαλύπτουν ταυτόχρονα ποιος είναι ο χαρακτήρας και ο σκοπός και του δικού μας Μνημονίου.
Κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα. Η καθημερινή οικονομική εφημερίδα της Γερμανίας Handelsblaat δεν μασάει τα λόγια της: «Τα πράγματα δεν θα πήγαιναν και τόσο άσχημα για την κυβέρνηση του Δουβλίνου εάν άφηνε να χρεοκοπήσουν μια-δυο τράπεζες. Ωστόσο, η χρεοκοπία ιρλανδικών τραπεζών θα παρέσυρε στην άβυσσο και άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Γερμανικές, αγγλικές και γαλλικές τράπεζες θα ήταν αντιμέτωπες με απώλειες εκατοντάδων δισεκατομμυρίων. Έτσι η Ιρλανδία οφείλει να διαφυλάξει τις τράπεζες της με κρατικές εγγυήσεις και τη βοήθεια της ΕΚΤ. Με αυτό τον τρόπο, ιρλανδικές, βρετανικές και γερμανικές τράπεζες και οι μέτοχοι τους θα μεταφέρουν το χρέος τους στο ιρλανδικό κράτος [στους εργαζόμενους δηλαδή]. Η Ιρλανδία θα χρειαστεί δάνεια, ανεξάρτητα αν τα ζητήσει τώρα ή την άλλη εβδομάδα. Αυτό απλώς θα απομακρύνει προσωρινά τα πυρά των αγορών και η Ευρωζώνη δεν πρόκειται να σωθεί. Οι αγορές θα συγκεντρώσουν τα πυρά στην Πορτογαλία και την Ισπανία οι μέτοχοι θα μείνουν ευχαριστημένοι αφού θα προστατευθούν από τις απώλειες, αλλά για τους φορολογούμενους της Ευρωζώνης αυτό είναι μια ολοσχερής καταστροφή».
Και οι Financial Times Deutschland τονίζουν σε κείμενο τους: «Η Ε.Ε. πλασάρει και πάλι μια επίθεση δημοσίων σχέσεων ["σωτηρία της Ιρλανδίας"] σαν λύση σε ένα πρόβλημα στο οποίο έχει παγιδευτεί. Το γεγονός είναι ότι η Ελλάδα, η Ιρλανδία και πιθανώς η Πορτογαλία είναι χρεοκοπημένες. Και αν η γερμανική κυβέρνηση πιέζει τώρα την Ιρλανδία να κάνει αίτηση για διάσωση, το κάνει από καθαρά ιδιοτελές συμφέρον. Θέλει να προστατέψει τις γερμανικές τράπεζες από απώλειες. Και όλοι μαζί, Ιρλανδοί και Γερμανοί, σπρώχνουν το λογαριασμό στους φορολογούμενους...».
Πόσο μακριά φαίνονται οι εποχές από τότε που η κυβέρνηση Σημίτη πανηγύριζε για την ένταξη της χώρας μας στην Ευρωζώνη μιλώντας για την σύγκλιση των οικονομιών, την κοινή ευημερία και τα παρόμοια!!!!
Τώρα πια με την καπιταλιστική οικονομική κρίση έπεσαν όλα τα προσχήματα που περιέβαλλαν την Ευρωζώνη. Ο ρόλος της αποδείχτηκε ξεκάθαρα και δεν είναι άλλος παρά να προσφέρει χρυσά αλεξίπτωτα για τους τραπεζίτες και τους κατόχους ομολόγων, σφίγγοντας και άλλο το ζωνάρι για τους εργαζόμενους κατεδαφίζοντας, παράλληλα κάθε κοινωνικό κράτος υπήρχε στις χώρες της Ε.Ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου