Για πόσο ακόμα θα κοροϊδεύουν;

   Η freepress (διανομή δωρεάν) εφημερίδα Lifo διαφημίζει σε πρόσφατο φύλλο της τον εκλεκτό του ΠΑΣΟΚ στο Δήμο Αθήνας, Γ. Καμίνη. Είναι έντυπο που βρίθει από αντικομμουνισμό, «εναλλακτικότητα» («τώρα που τελειώνουν τα φράγκα ξαναθυμόμαστε ότι είμαστε άνθρωποι», μας ενημερώνει ο εκδότης), ενώ δεν εκπλήσσει κανέναν το προμοτάρισμα του «ανδρός» με αστείες ατάκες του στιλ «μπορεί ο Καμίνης να σώσει την Αθήνα;», «Ο συνήγορος των Αθηναίων» κ.ο.κ.

Σταχυολογούμε εδώ μόνο ορισμένα από αυτά που δήλωσε ο εκλεκτός του ΠΑΣΟΚ στο δήμο Αθήνας, στο εν λόγω έντυπο:

«...Aυτό που υποστηρίζω είναι ότι θα πρέπει να κοιτάξουμε πώς θα ανακουφίσουμε τον κόσμο, τους δημότες από τις επιπτώσεις του Μνημονίου και της οικονομικής κρίσης. Ο Δήμος της Αθήνας πρέπει να δώσει μια απάντηση κοινωνικής αλληλεγγύης στους δημότες του, οι οποίοι χειμάζονται από την οικονομική κρίση, ένα από τα βασικά διακυβεύματα αυτών των εκλογών...»

Αυτό είναι το θράσος του κεφαλαίου και των ανθρώπων του και στους δήμους και τις περιφέρειες: Εκείνοι που στήριξαν και στηρίζουν την αντιλαϊκή πολιτική, που οδηγεί στην εξαθλίωση τα λαϊκά στρώματα και τους εργαζόμενους, πουλάνε τώρα φτηνή φιλανθρωπία στους εξαθλιωμένους.
 Αυτή είναι η περιβόητη «κοινωνική αλληλεγγύη», που διαφημίζουν με κάθε ευκαιρία οι εκλεκτοί του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και τα αναχώματα πέριξ τους.

   Αυτή και η «ρεαλιστική» απάντησή τους στις συνέπειες της πολιτικής που οι ίδιοι υπηρετούν: Η «επιείκια στους αδύνατους» που αναφέρει ο Καμίνης σε άλλο σημείο της συνέντευξης.

«...Το γεγονός ότι με στηρίζει το ΠΑΣΟΚ δε σημαίνει ότι κι εγώ το στηρίζω. Δεν είναι αμφίδρομη σχέση αλληλεγγύης...»

Ο λαός έχει χορτάσει από την κοροϊδία και το δούλεμα των τάχα «ανεξάρτητων» και «υπερκομματικών». Οχι μόνο δεν είναι ανεξάρτητοι, αλλά είναι απόλυτα εξαρτημένοι από την αντιλαϊκή πολιτική, την οποία και στηρίζουν με τις θέσεις και τη δράση τους και που θα εφαρμόσουν ως εκλεγμένοι από την επόμενη μέρα των εκλογών. Ούτε οι ίδιοι το αρνούνται: Είναι έτοιμοι να εφαρμόσουν την πολιτική που προβλέπει και ο «Καλλικράτης», ως μέρος της στρατηγικής του κεφαλαίου, είναι έτοιμοι να διαχειριστούν και να εξειδικεύσουν την αντιλαϊκή πολιτική και τα νέα μέτρα στους δήμους και τις περιφέρειές τους. Τα υπόλοιπα, οι σάλτσες περί «ανεξάρτητων», είναι για να κρύψουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Αλήθεια, το ΠΑΣΟΚ θα στήριζε για δήμαρχο κάποιον που πολεμάει την αντιλαϊκή πολιτική;

Αλλά αυτή η τοποθέτηση του Καμίνη δείχνει και κάτι ακόμα: Δείχνει ποια ενότητα ονειρεύονται και πλασάρουν στο λαό, εγκαλώντας, μάλιστα, και το ΚΚΕ που δεν μπαίνει στα σικέ παιχνίδια της διαχείρισης του πολιτικού τους συστήματος. Είναι η ενότητα όλων εκείνων που πηγαίνουν χέρι - χέρι με το ΠΑΣΟΚ, τα «αριστερά αναχώματα» ως και τον γνωστό και μη εξαιρετέο Μάνο. Πράγματι, μεταξύ τους δεν τους χωρίζει τίποτα: Την ίδια πολιτική σε διαφορετικές παραλλαγές υπηρετούν. Τους χωρίζει όμως άβυσσος και είναι απέναντι - εχθροί των δικαιωμάτων του λαού, της εργατικής τάξης.

   Η οικονομική κρίση θα έχει επηρεάσει και τα οικονομικά του δήμου. Πώς σκοπεύετε εσείς να το διαχειριστείτε αυτό;» ρωτάει η εφημερίδα τον Καμίνη. Κι εκείνος απαντά: «Καταπολεμώντας τη σπατάλη. (...) αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει καλή διαχείριση στο δήμο μας. Λόγου χάρη, ο δήμος κάνει προγραμματικές συμβάσεις με ανώνυμες εταιρείες που έχει δημιουργήσει ο ίδιος. Αυτό δεν είναι κακό καθαυτό (...) αλλά, (...) θα πρέπει να εφαρμόζει περαιτέρω κανόνες διαφάνειας».

Οι εκλεκτοί του ΠΑΣΟΚ, όπως και της ΝΔ, θέλουν ιδιωτικές εταιρείες στους δήμους που να διαχειρίζονται από τα σκουπίδια, τους παιδικούς σταθμούς μέχρι και τη χρήση γης («δεν είναι κακό καθαυτό οι συμβάσεις με τις εταιρείες», λέει ο Καμίνης), θέλουν το λαό να γονατίζει από το βάρος της εμπορευματοποίησης των υπηρεσιών και από τα χαράτσια, απλά όλα αυτά με μεγαλύτερη... διαφάνεια. Αλήθεια, παντού σε όλο τον κόσμο, στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ και στην Ιαπωνία που έχει ξεσπάσει η καπιταλιστική κρίση φταίνε τα «λαμόγια»; Σύμπτωμα και όχι αιτία του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης είναι και η διαφθορά.

«...Και αυτό το δικαίωμα (σ.σ. των διαδηλώσεων) δεν είναι απεριόριστο, έχει τα όρια του, που είναι, πρώτα απ' όλα, τα δικαιώματα των άλλων. Το δικαίωμα της ελεύθερης κυκλοφορίας, καταρχάς, των ανθρώπων. Το δικαίωμα της επιχειρηματικής ελευθερίας. Το δικαίωμα της ιδιοκτησίας. Το δικαίωμα της ασφάλειας, όταν επιτρέπεται μια διαδήλωση και γίνεται ό,τι έγινε...»

Η αντιλαϊκή πολιτική έτσι κι αλλιώς πάει χέρι χέρι με την καταστολή. «Εχετε το δικαίωμα να διαμαρτύρεστε μέχρι εκεί που δεν ενοχλείτε την άρχουσα τάξη», λένε οι εκλεκτοί του κεφαλαίου.

   Αυτά και άλλα. Λέξη δεν είπε ο κ. Καμίνης για τα δεινά που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι. Ούτε και το Lifo... καταδέχτηκε να τον ρωτήσει για τις ελαστικές σχέσεις, για τους μισθούς των 500 και 300 ευρώ, για τα ποσά που ξοδεύει ο κοσμάκης στην παραπαιδεία, για τα νέα ζευγάρια που δεν μπορούν ούτε παιδί να κάνουν και άλλα. Αν ρωτούσε, τι Lifo θα ήταν...

Τ.Γ.