Ομως, η δυνατότητα εξαπάτησης των εργαζόμενων μειώνεται κάθε μέρα που περνάει και αυτό δεν οφείλεται στην αυτοκαταστροφική παρουσία του πρωθυπουργού στη παρωδία της διακαναλικής συνέντευξης, αλλά στην τεράστια διάσταση που αντικειμενικά υπάρχει ανάμεσα στην προπαγανδιστική μυθοπλασία της άρχουσας τάξης και στη πραγματικότητα.
Σήμερα, όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι αντιλαμβάνονται ότι η κυβερνητική πολιτική οδηγεί ήδη το λαό σε τροχιά χρεοκοπίας με τα αντιλαϊκά μέτρα που ήδη εφαρμόζονται. Η στάση πληρωμών του κράτους προς τους εργαζόμενους έχει ήδη ξεκινήσει με τη δραματική μείωση των μισθών, των συντάξεων, την αύξηση των λογαριασμών του ηλεκτρικού ρεύματος, την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, των δαπανών της λαϊκής οικογένειας για Υγεία και Παιδεία.
Οι άδικοι έμμεσοι φόροι που πλήττουν τα λαϊκά στρώματα αυξήθηκαν από ποσοστό 56,4% του συνόλου των φορολογικών εσόδων που ήταν το 2005, σε 59,8% το 2010. Για το 2011 προβλέπονται απ' το προσχέδιο του προϋπολογισμού πρόσθετα έσοδα 3 δισ. ευρώ από έμμεσους φόρους που θα προέλθουν απ' την αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος. Τα λαϊκά νοικοκυριά ήδη γονατίζουν απ' τις αυξήσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα και στο πετρέλαιο, την ώρα που η ΔΕΗ είναι ο πρώτος όμιλος σε κερδοφορία και τα ΕΛΠΕ βρίσκονται μέσα στους 10 πρώτους. Η ανεργία αυξήθηκε κατά 5% μέσα στην τελευταία διετία και ο επίσημος αριθμός ανέργων ξεπέρασε τις 585.000.
Η απάτη του «μικρότερου κακού»
Βέβαια, το ΠΑΣΟΚ ισχυρίζεται ότι αυτό είναι το μικρότερο κακό μπροστά στον κίνδυνο της πλήρους διακοπής πληρωμής μισθών και συντάξεων. Αυτός ο απατηλός ισχυρισμός θεωρεί καταρχήν δεδομένο ότι το μεγάλο κεφάλαιο δεν πρέπει να θυσιάσει ούτε ένα μέρος απ' τα υπέρογκα κέρδη του για να πληρώσει τα βάρη της κρίσης και της διόγκωσης του χρέους. Αποσιωπά ότι την επταετία πριν την εκδήλωση της κρίσης οι εισηγμένοι όμιλοι στο χρηματιστήριο ξεπέρασαν σε καθαρά κέρδη τα 50 δισ. ευρώ. Συγκαλύπτει ότι το 2009 μέσα στην κρίση, οι 500 πιο κερδοφόρες εταιρείες είχαν αύξηση κερδών 11,4% και τα κέρδη τους έφθασαν τα 15,6 δισ. ευρώ. Συγκαλύπτει επίσης ότι αν σταματήσει το σύστημα να πληρώνει μισθούς, το κεφάλαιο δε θα μπορεί να διασφαλίσει την κερδοφορία του.
Αυτό που φέρνει στο προσκήνιο ο ισχυρισμός του ΠΑΣΟΚ περί κινδύνου χρεοκοπίας, είναι το αδιέξοδο του αντιλαϊκού καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και την ανάγκη ανατροπής του. Φέρνει στο προσκήνιο τη διέξοδο της λαϊκής οικονομίας για να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες, τη διέξοδο που μπορεί να «απελευθερώσει» τις αναξιοποίητες εγχώριες παραγωγικές δυνάμεις, να δώσει ώθηση στην εγχώρια κλωστοϋφαντουργία, ναυπηγική βιομηχανία, βιομηχανία τροφίμων, παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας κλπ. Η άρχουσα τάξη έχει βέβαια κάθε λόγο να τρέμει για την πιθανότητα λαϊκού ξεσηκωμού σε συνθήκες χρεοκοπίας καθώς και νέου βαθέματος της κρίσης μέσα στο 2011. Αλλά αυτός ο πονοκέφαλος αφορά τα μονοπώλια και τους πρωθυπουργούς τους και όχι τους εργαζόμενους. Οι τελευταίοι δεν έχουν να ελπίζουν τίποτα αν δεν ανατραπεί η πολιτική της άρχουσας τάξης και της ΕΕ.
Κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης και ελεγχόμενη χρεοκοπία
Το σχέδιο σωτηρίας που διαφημίζει ο Γ. Παπανδρέου, το περίφημο Μνημόνιο, σώζει μόνο τους δανειστές του ελληνικού κράτους, ξένους και εγχώριους τραπεζικούς ομίλους και τα κέρδη των μονοπωλίων.
Τα συγκεκριμένα μέτρα που προβλέπει εφαρμόζονται σ' όλη την ΕΕ και προκαλούν τη λαϊκή αντίδραση, όπως έδειξαν και οι τελευταίες κινητοποιήσεις εκατομμυρίων εργατών, φοιτητών και μαθητών στη Γαλλία.
Με τις αποφάσεις της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής της ΕΕ συγκροτείται Μηχανισμός Στήριξης των υπερχρεωμένων κρατών της ΕΕ, ο οποίος εφαρμόσθηκε πειραματικά στην Ελλάδα και δρομολογείται τώρα σε σταθερή βάση για όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ. Οι πραγματικοί στόχοι είναι:
-- Η στήριξη των τραπεζικών μονοπωλιακών ομίλων της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Βρετανίας που αποτελούν τους βασικούς δανειστές του Μεσογειακού Νότου (Πορτογαλία, Ισπανία, Ελλάδα, Ιταλία) και της Ιρλανδίας.
-- Η θωράκιση του ευρώ στον ανταγωνισμό του στη διεθνή αγορά, η προστασία της Ευρωζώνης από επερχόμενες κερδοσκοπικές επιθέσεις που αφορούν στο κόστος δανεισμού των πιο αδύναμων κρατών - μελών της.
-- Η αξιοποίηση του Μηχανισμού σαν μοχλού για την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, για την προώθηση της στρατηγικής της ΕΕ που έχει χαραχτεί πολύ πριν την εκδήλωση της κρίσης (π.χ. Στρατηγική της Λισαβόνας, ΕΕ-2020, Σύμφωνο Σταθερότητας κ.λπ.).
Η ΕΕ προσπαθεί γενικά να διασφαλίσει φθηνότερη εργατική δύναμη και συνθήκες ικανοποιητικής κερδοφορίας για τους μονοπωλιακούς ομίλους της, για να θωρακίσει την ανταγωνιστικότητά της στη διεθνή αγορά, επιβάλλοντας πολιτική «Μνημονίου διαρκείας» σε όλα τα κράτη - μέλη.
Η ΕΕ γνωρίζει επίσης ότι ο Μηχανισμός Στήριξης δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ούτε την αιτία εκδήλωσης της κρίσης, ούτε τις συνέπειες της ανισόμετρης ανάπτυξης στο εσωτερικό της.
Τα επιτελεία των Βρυξελλών γνωρίζουν ότι αντιμετωπίζουν μια βαθιά κρίση του καπιταλιστικού συστήματος. Κρύβουν απ' τους εργαζόμενους ότι καμιά πολιτική αστικής διαχείρισης δεν μπορεί να εξαλείψει την αναρχία στην παραγωγή, την ανισόμετρη ανάπτυξη τομέων και κλάδων της οικονομίας, την υπερσυσσώρευση κεφαλαίου το οποίο δεν μπορεί να διασφαλίσει ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους. Κρύβουν ότι ένα σύστημα που παράγει με γνώμονα το κέρδος και όχι τις λαϊκές ανάγκες, είναι νομοτελειακό να παρουσιάζει κρίση υπερπαραγωγής. Γι' αυτό, για παράδειγμα, έχουμε σήμερα στην Ελλάδα 150.000 απούλητες νέες κατοικίες, ενώ την ίδια στιγμή χιλιάδες νέα ζευγάρια βασανίζονται να πληρώσουν το νοίκι και το στεγαστικό δάνειο.
Για τα μονοπώλια, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην ΕΕ, είναι μονόδρομος να πάρουν νέα μέτρα που θα αυξάνουν το βαθμό εκμετάλλευσης και θα δημιουργούν δυνατότητες ικανοποιητικής κερδοφορίας για το κεφάλαιο με τις ιδιωτικοποιήσεις, την «απελευθέρωση» στρατηγικών τομέων της οικονομίας, την εκποίηση της δημόσιας γης και περιουσίας. Οι διαφωνίες των κυβερνήσεων αφορούν τον επιμερισμό των βαρών της κρίσης της Ευρωζώνης σε επίπεδο άρχουσας τάξης, τους όρους ελεγχόμενης χρεοκοπίας των πιο αδύναμων τμημάτων του κεφαλαίου προς όφελος των ισχυρότερων. Χρεοκοπίας, δηλαδή απαξίωσης ασθενέστερων τμημάτων του κεφαλαίου μέσα από συγχωνεύσεις και κλείσιμο επιχειρήσεων.
Μονόδρομος η ανατροπή της πολιτικής που χρεοκοπεί το λαό
Ωστόσο, η απόφαση για κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης στην ΕΕ είναι δεδομένη. Σ' αυτή συμφώνησε τόσο ο Γ. Παπανδρέου όσο και το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Την ίδια ώρα που ο πρωθυπουργός υποδύεται το σκληρό διαπραγματευτή υπέρ του λαού ενάντια στην τρόικα, συνυπογράφει τις αντιλαϊκές κατευθύνσεις της ΕΕ για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και της τήρησης της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Συζητά επίσης τη θέση του ΔΝΤ για δυνατότητα επιμήκυνσης της αποπληρωμής του δημόσιου χρέους, με νέα επιβάρυνση των εργαζόμενων.
Αν δεν καταδικαστεί η πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αν δεν ηττηθεί η στρατηγική της ΕΕ που θυσιάζει τα δικαιώματα του λαού στο βωμό του κέρδους του κεφαλαίου, η αντιλαϊκή επίθεση θα κλιμακωθεί μετά τις εκλογές. Η επίθεση δε θα έχει ημερομηνία λήξης. Θα συνεχιστεί ακόμα και αν μειωθεί το δημόσιο χρέος, για να διασφαλιστούν ακόμα περισσότερα κέρδη για το κεφάλαιο. Κυβέρνηση και ΝΔ θα φορτώσουν στο λαό νέα βάρη περικόπτοντας κρατικές δαπάνες για τα ασφαλιστικά ταμεία και τα νοσοκομεία. Καταργούν ήδη στην πράξη τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις. Εχουν ήδη δρομολογήσει νέες περικοπές μισθών και συντάξεων, αύξηση των έμμεσων φόρων, των εισιτηρίων στις συγκοινωνίες, του ηλεκτρικού ρεύματος στα νοικοκυριά.
Ο λαός δεν είναι υπεύθυνος και δεν πρέπει να πληρώσει για το χρέος. Η διόγκωση του χρέους οφείλεται στον πακτωλό κρατικής χρηματοδότησης και τις φοροελαφρύνσεις που δόθηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια και εξακολουθούν να δίνονται μέσα απ' τους αναπτυξιακούς και τους φορολογικούς νόμους, τα κοινοτικά προγράμματα. Οφείλεται στις υπέρογκες δαπάνες για εξοπλισμούς που υπηρετούν τα σχέδια του ΝΑΤΟ και αποστολές στο Κόσσοβο και το Αφγανιστάν. Οφείλεται στις αρνητικές συνέπειες για την εγχώρια βιομηχανική και αγροτική παραγωγή απ' την ένταξη στην ΕΕ. Το εμπορικό έλλειμμα της Ελλάδας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας αποτελεί την άλλη όψη του πλεονάσματος της Γερμανίας, η οποία έδωσε κερδοφόρα διέξοδο σε σημαντικό μέρος των εξαγωγών της με τη λειτουργία της ευρωζώνης.
Ο λαός μπορεί να ορθώσει εμπόδια στη νέα λαίλαπα που έρχεται με την οργάνωσή του σε κάθε τόπο δουλείας, κατοικίας και μόρφωσης, με την αγωνιστική αλληλεγγύη και με τη βαθιά συνειδητοποίηση ότι τα συμφέροντά του είναι ασυμβίβαστα με τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Μπορούμε να ανατρέψουμε την αντιλαϊκή πολιτική, αν οργανώσουμε από τώρα τη λαϊκή αντίσταση και αντεπίθεση. Γι' αυτό πρέπει να ενισχυθεί η «Λαϊκή Συσπείρωση» που στηρίζει το ΚΚΕ. Να ενισχυθεί το ΚΚΕ που είπε την αλήθεια, πρόβλεψε τις εξελίξεις, μπήκε μπροστά στους μεγάλους αγώνες και τις απεργίες που ξέσπασαν το προηγούμενο διάστημα.
Τώρα πρέπει και μπορούμε να αλλάξουμε το συσχετισμό δύναμης, να προκαλέσουμε ρήγμα στο πολιτικό σύστημα. Να δυναμώσουμε τη δράση μας για να ανοίξει ο δρόμος ανάπτυξης με γνώμονα την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, ο δρόμος για τη λαϊκή εξουσία.
Του
Μάκη ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ*
*Ο Μάκης Παπαδόπουλος είναι μέλος της ΚΕ, υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας
Μάκη ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ*
*Ο Μάκης Παπαδόπουλος είναι μέλος της ΚΕ, υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου