Με το επιχείρημα ότι δεν μπορούν να γίνονται απεργίες που «ζημιώνουν το κοινωνικό σύνολο», ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ. ψήφισαν χτες στη Βουλή την απεργοσπαστική τροπολογία που ξετυλίγει το κουβάρι συνολικά της ποινικοποίησης των λαϊκών αγώνων. Ολόκληρη η συζήτηση που έγινε στη Βουλή ήταν χαρακτηριστική του πόσο διαμετρικά αντίθετα είναι τα συμφέροντα του λαού με τα συμφέροντα που στηρίζουν όσοι μιλούν γενικά για «δημόσιο συμφέρον».
Το ΠΑΣΟΚ υποστήριξε ότι σέβεται το δικαίωμα στην απεργία αλλά αντιλαμβάνεται και «το δικαίωμα προστασίας του δημόσιου συμφέροντος». Από πού κι ως πού όμως, οι απεργιακοί αγώνες αντιστρατεύονται το «δημόσιο συμφέρον»; Γιατί, για παράδειγμα, οι αγώνες των ναυτεργατών ενάντια στην άρση του καμποτάζ (ενάντια δηλαδή στον έλεγχο της θάλασσας από τους εφοπλιστές), το συμφέρον του λαού σε ασφαλείς, φτηνές, άνετες και σύγχρονες θαλάσσιες μεταφορές υπερασπίζονται. Μάλιστα, αυτό το συμφέρον αναδεικνύει πως ο λαός, όχι μόνο πρέπει να συμπαρασταθεί αλλά και να συστρατευθεί με τους ναυτεργάτες σε κοινό αγώνα. Το ΠΑΣΟΚ βέβαια διαφωνεί επειδή όταν λέει «δημόσιο συμφέρον» εννοεί συμφέρον των μονοπωλίων.
Η ΝΔ είπε ότι η τροπολογία καθυστέρησε να έρθει, μ' αυτήν θα εμποδίζονται «εκβιαστικές απεργίες» που θέλουν να «επιτύχουν γενικότερης σημασίας μεταρρυθμίσεις». Δηλαδή η αξιωματική αντιπολίτευση ζητά να μπει φρένο σε όσους αγώνες διεκδικούν ικανοποίηση των αναγκών των εργατών. Δεν έχει πρόβλημα με όσους ζητούν «διάλογο» για το πώς θα ξεπουληθεί η Ενέργεια, αλλά με όσους ζητούν να γίνει ο τομέας Ενέργειας λαϊκή περιουσία και όχι ιδιοκτησία των μονοπωλίων. Δεν ανησυχεί για όσους «παλεύουν» για «υγιή ανταγωνισμό», ίσα - ίσα αυτοί είναι πολύτιμοι σύμμαχοι συνολικά της μεγαλοεργοδοσίας και όσων εκπροσωπεί (και) η ΝΔ. Ανησυχεί για όσους παλεύουν και οργανώνονται ενάντια στην «ανταγωνιστικότητα» γιατί αυτή ακριβώς θρυμματίζει κάθε λαϊκή ανάγκη.
Το ΛΑ.Ο.Σ., πάλι, θυμήθηκε την παραβίαση του δικαιώματος «της ελεύθερης συμμετοχής του καθενός στην απεργία»! Λές και τους εργάτες τους αφήνουν οι εργοδότες να αποφασίζουν ελεύθερα μες στους τόπους δουλειάς όπου αυξάνονται οι τρομοκρατικές απολύσεις,οι θάνατοι-εγκλήματα των καπιταλιστών, απαγορεύονται ακόμα και οι εξορμήσεις συνδικάτων. Το ΛΑ.Ο.Σ. θεωρεί «ελεύθερο» το περιβάλλον μέσα στο οποίο ο καπιταλιστής ξεζουμίζει τον εργάτη, θεωρώντας συμφέρον του εργάτη το ξεζούμισμά του από την εργοδοσία και η αύξηση των κερδών της. Ομως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: όσο ενισχύεται η θέση της μεγαλοεργοδοσίας τόσο ενισχύεται η αβεβαιότητα για τους εργαζόμενους.
Τι λένε όλοι αυτοί στους εργάτες; Οτι όχι μόνο πρέπει να δεχτούν αγόγγυστα την ολομέτωπη αντιλαϊκή επίθεση, αλλά πρέπει και να τη στηρίξουν. Δε θέλουν αγώνες, ίσα-ίσα τους μισούν, που να επιβάλλουν το δίκιο του εργάτη, αλλά «αγώνες κομμένους και ραμμένους» στα μέτρα των μονοπωλίων. Γι' αυτό άλλωστε και στις μεν πλειοψηφίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ αναγνωρίζουν πολύτιμους «συν- εταίρους», στις δε ταξικές δυνάμεις εντοπίζουν «υπονομευτές» της κοινωνίας. Το «δημόσιο» συμφέρον που τους νοιάζει, είναι το συμφέρον του κεφαλαίου. Το λαϊκό συμφέρον και δεν το λογαριάζουν και το ποδοπατούν. Η απάντηση της εργατικής τάξης και του λαού πρέπει να είναι ηχηρή, καθαρή: αυτός που ζημιώνει τα συμφέροντά τους δεν είναι άλλος από το κεφάλαιο και όσοι το υπηρετούν. Και απέναντι σ' αυτούς ο αγώνας πρέπει να είναι αταλάντευτος ως την ανατροπή τους.
Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου