Χυδαία ψέματα

 Κάθε επιχείρημα, με το οποίο η κυβέρνηση προσπαθεί να υπερασπιστεί το νομοσχέδιο για τη 10ωρη εργασία, είναι και ένας επιπλέον λόγος για τους εργαζόμενους, κυρίως για τους νέους, να το πολεμήσουν οργανωμένα και αποφασιστικά, με αφετηρία τη μαζική συμμετοχή στην πανελλαδική πανεργατική Πρωτομαγιάτικη απεργία στις 6 Μάη. Γιατί είναι τόσο εξόφθαλμα προκλητικός ο τρόπος που η κυβέρνηση διαστρεβλώνει την πραγματικότητα για τις «ανατροπές του αιώνα», που δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για το νέο έγκλημα που ετοιμάζει.

Τι λέει η κυβέρνηση για τη 10ωρη δουλειά; Οτι με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, που θα γίνεται με απευθείας «συμφωνία» εργαζόμενου και εργοδότη, ο ημερήσιος χρόνος εργασίας θα μπορεί να επεκτείνεται κατά δύο ώρες, χωρίς την ανάλογη υπερωριακή αμοιβή, αλλά με την αφαίρεση δύο ωρών από το 8ωρο μιας επόμενης εργάσιμης μέρας.

Ισχυρίζονται μάλιστα τα σαΐνια της ότι σωρευτικά οι υπερωρίες τεσσάρων συνεχόμενων εργάσιμων ημερών θα μπορούν να «ανταλλαχτούν» με ρεπό την πέμπτη μέρα και, άρα, με αυτόν τον τρόπο καθιερώνεται η 4ήμερη εργασία χωρίς μείωση των αποδοχών!

Πόσο θράσος χρειάζεται να «πουλάς» ένα τέτοιο αντιδραστικό μέτρο, που αυξάνει τον απλήρωτο χρόνο της δουλειάς και βαθαίνει την εργασιακή εκμετάλλευση ως μείωση του εργάσιμου χρόνου και ως 4ήμερη εργασία, «χωρίς να μειώνονται οι αποδοχές»; Αραγε, ποιο θα είναι το επόμενο βήμα για την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις της; Τριήμερη εργασία, με 13,5 ώρες δουλειάς τη μέρα; `Η μήπως διήμερη εργασία με 20 ώρες δουλειάς;

Το παράδειγμα αυτό δείχνει πόσο επικίνδυνη είναι για τον εργαζόμενο η διευθέτηση του χρόνου εργασίας και, αντίστροφα, πόσο επικερδής είναι για την εργοδοσία. Και δεν είναι καθόλου υπερβολικό, αφού στην ισχύουσα ευρωπαϊκή Οδηγία ο μοναδικός περιορισμός που υπάρχει για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας (και μάλιστα σε ετήσια βάση), είναι να μην υπερβαίνει το ημερήσιο ωράριο τις 13 ώρες! Να μεσολαβούν δηλαδή 11 ώρες ανάπαυσης μεταξύ δύο περιόδων εργασίας.

Επομένως, τα περιθώρια για την εργοδοσία είναι απέραντα, καθώς, ανάλογα με τις ανάγκες της, μπορεί να επεκτείνει μέχρι και κατά 5 ώρες κάθε μέρα τον απλήρωτο χρόνο της δουλειάς, αυξάνοντας κατακόρυφα το ποσοστό του κέρδους της, αφού ο εργαζόμενος παράγει υπεραξία κάθε λεπτό και κάθε δευτερόλεπτο δουλειάς.

Οι συνέπειες όμως για τον εργαζόμενο θα είναι η συσσωρευμένη φθορά της υγείας του από τα απανωτά 10ωρα, η πλήρης απορρύθμιση της οικογενειακής και κοινωνικής του ζωής, που κανένα ρεπό και καμιά μείωση του χρόνου εργασίας κάποια άλλη μέρα (πιθανόν ύστερα από πολλές βδομάδες εξαντλητικής δουλειάς) δεν μπορεί να αποκαταστήσει ή να αντισταθμίσει.

Είναι ψέμα επομένως ότι απ' αυτήν τη ρύθμιση εργοδοσία και εργαζόμενοι βγαίνουν εξίσου κερδισμένοι. Και είναι πρόκληση να ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι νομοθετώντας το 10ωρο «προστατεύει» (!) το 8ωρο και ότι το κάνει για να διευκολύνει τους εργαζόμενους. Αν αυτός ήταν ο σκοπός της, γιατί δεν βάζει φρένο στην απλήρωτη υπερωριακή απασχόληση; Γιατί δεν θωρακίζει τον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας; Γιατί δεν τον μειώνει πραγματικά, χωρίς μείωση των αποδοχών, όπως είναι ώριμο και αναγκαίο σήμερα να γίνει;

Φτάνει μάλιστα στο σημείο η κυβέρνηση να ισχυρίζεται ότι σήμερα υπάρχει κατάχρηση της υπερωριακής απασχόλησης. Κι αντί να ενισχύσει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς για την αποτροπή της, έρχεται να την κάνει νόμο προς όφελος των εργοδοτών!

Στην προσπάθεια όμως να νομιμοποιηθεί η βαρβαρότητα, λέγονται και αλήθειες: Οτι «η νομοθεσία προσαρμόζεται στις βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές». Οτι «στην ΕΕ το 54% των επιχειρήσεων προσφέρουν δυνατότητα ευελιξίας (...) οι οποίες μπορούν στη συνέχεια να χρησιμοποιηθούν ως άδειες σε όλους τους υπαλλήλους». Οτι «με την προσαρμογή της αγοράς εργασίας στα ευρωπαϊκά δεδομένα ενισχύεται η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας».

Αυτό σημαίνει πως οι ανατροπές με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας δεν είναι ελληνική ιδιαιτερότητα ούτε «νεοφιλελεύθερη εμμονή», όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στρατηγική κατεύθυνση της ΕΕ για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Άλλωστε, και ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση έχει βάλει κάτι περισσότερο από το χέρι του για την επέκταση της «ευελιξίας», διατηρώντας τον νόμο που προβλέπει 10ωρη δουλειά με συλλογική συμφωνία, ή νομοθετώντας τη διευθέτηση του ωραρίου των γιατρών.

Πάνω εκεί έρχονται τώρα να ακουμπήσουν οι αλλαγές της κυβέρνησης της ΝΔ, εναρμονίζοντας μάλιστα το ετήσιο όριο της υπερωριακής απασχόλησης με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, που φτάνει μέχρι και τις 150 ώρες! Με αυτήν τη βαρβαρότητα και τη χυδαία υπεράσπισή της δεν χωράει κανένας συμβιβασμός. Στις 6 Μάη όλοι στην απεργία!

Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Παρασκευής 16 Απρίλη 2021.