Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, ενώσεις απόστρατων αξιωματικών, ακροδεξιές-εθνικιστικές οργανώσεις και γκρουπούσκουλα, φασιστοειδή και φιλοβασιλικά απομεινάρια, συγκεντρώνονται στο Γράμμο και στο Βίτσι για να γιορτάσουν τη «νίκη του εθνικού στρατού κατά των κομμουνιστοσυμμοριτών» τον Αύγουστο του 1949.
Πρόκειται για εκείνες τις «εκδηλώσεις» όπου «ευυπόληπτοι» κεντροδεξιοί και πατενταρισμένοι ναζί, φιλελεύθεροι και φασίστες, από τη Νέα Δημοκρατία μέχρι τη ναζιστική Χρυσή Αυγή, γίνονται «ένα» απέναντι στον κοινό εχθρό: τους κομμουνιστές!
Μάλιστα, σε πρόσφατο άρθρο του στα «ΝΕΑ» («Γιορτές», 27 Αυγ. 2020), ο γνωστός και μη εξαιρετέος Γ. Πρετεντέρης μας ενημερώνει πως «στον Εμφύλιο δεν νίκησαν οι ακροδεξιοί» αλλά «όλη η Ελλάδα πλην κομμουνιστών»! Διότι, όπως γράφει ο Πρετεντέρης, «στο ίδιο στρατόπεδο βρέθηκαν ο βασιλιάς κι ο Παπάγος, ο Πλαστήρας κι ο Σοφοκλής Βενιζέλος, ο Παπανδρέου κι ο Κανελλόπουλος, ο Καρτάλης κι ο Ζέρβας».
Λες και όλοι αυτοί δεν αποτελούσαν το πολιτικό προσωπικό συνολικά της αστικής τάξης που, παρά τις επί μέρους διαφορές τους, αγωνίζονταν για τη διατήρηση της εξουσίας του κεφαλαίου. Διότι η ένοπλη σύγκρουση που ονομάζεται «εμφύλιος» και είχε ξεκινήσει ήδη από την περίοδο της Κατοχής, ήταν η κορύφωση της ταξικής πάλης, είχε ταξικά χαρακτηριστικά, είτε αρέσει είτε δεν αρέσει στους ιστοριογράφους και δημοσιολόγους της αστικής τάξης.
Ποιος νίκησε, λοιπόν, στον Εμφύλιο; Ποιους τιμάει στις αντικομμουνιστικές συνάξεις στο Γράμμο και το Βίτσι ο εσμός της ακροδεξιάς-φασιστικής σαπίλας, από κοινού με στελέχη του κυβερνώντος κόμματος της ΝΔ;
Το 1949 στο Γράμμο ηττήθηκε ο ηρωϊκός Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας (ΔΣΕ) που αποτέλεσε τέκνο της ανάγκης σε συνθήκες ραγδαίας όξυνσης της ταξικής πάλης. Ηττήθηκε όμως ταυτόχρονα και η εργατική τάξη της χώρας, ο ίδιος ο ελληνικός λαός. Ποιοι νίκησαν;
Νίκησε η ντόπια αστική τάξη, οι έλληνες τραπεζίτες, μεγαλέμποροι και εφοπλιστές, αυτοί που ο – απεσταλμένος του Τρούμαν – Πωλ Πόρτερ είχε αποκαλέσει στην περίφημη έκθεση του ως «αόρατη εξουσία της Ελλάδας».
Νίκησαν οι ιμπεριαλιστές, ο αρχισφαγέας Τρούμαν, ο εγκληματίας πολέμου Βαν Φλιτ («Στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας») και οι βόμβες ναπάλμ που κατέκαψαν τις βουνοκορφές του Γράμμου.
Νίκησε το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης που, κατά τη διάρκεια της τριπλής φασιστικής Κατοχής, έκανε… «αντίσταση» από τη Ρώμη και το Κάϊρο. Νίκησαν αυτοί που αιματοκύλησαν το λαό της Αθήνας και του Πειραιά στα Δεκεμβριανά το 1944.
Νίκησαν αυτοί που μετά τη Βάρκιζα εξαπέλυσαν όργιο τρομοκρατίας και ανελέητων διωγμών κατά εκατοντάδων χιλιάδων αγωνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης. Οι ίδιοι που, μετά τη λήξη του Εμφυλίου, εγκαθίδρυσαν το κράτος των ανηλεών διώξεων, των εκτελέσεων, των εξοριών, των φυλακίσεων, των βασανιστηρίων, των πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων, κ.α.
Νίκησαν οι δολοφόνοι του Μπελογιάννη, του Πλουμπίδη, του Λαμπράκη, του Πέτρουλα, του Τσαρούχα, κ.α. Οι δοσίλογοι και οι ταγματασφαλίτες της Κατοχής που βρήκαν «θαλπωρή» στους μηχανισμούς του μετεμφυλιακού αστικού κράτους.
Πέρασαν έκτοτε πάνω από 70 χρόνια. Η αστική εξουσία και τα επιτελεία της, μέσω της αστικής και οπορτουνιστικής ιστοριογραφίας, δεν σταμάτησε ούτε στιγμή την προσπάθεια συκοφάντησης του αγώνα του ΔΣΕ, του ΚΚΕ, των μαχητών και μαχητριών που έδωσαν τη ζωή τους για μια Ελλάδα λεύτερη από τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Γιατί, λοιπόν, 70 χρόνια μετά συνεχίζεται η ιδεολογικοπολιτική επίθεση των αστικών επιτελείων απέναντι στον «συμμοριτοπόλεμο» του ΔΣΕ; Τι φοβούνται;
Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: Το κάνουν αυτό διότι ξέρουν – κι’ ας καμώνονται για το αντίθετο – πως η νίκη τους απέναντι στο ΔΣΕ το 1949 ήταν προσωρινή. Γνωρίζουν καλά ότι, παρά τις αντεπαναστατικές ανατροπές και τα πισωγυρίσματα της ιστορίας, η αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας είναι ανειρήνευτη και πως η πάλη για τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό δεν είναι «τελειωμένη υπόθεση» όπως ισχυρίζονται. Χτυπούν το παρελθόν έχοντας στραμμένο το βλέμμα στο μέλλον.
Η αλαζονεία των «νικητών» του 1949 δε μπορεί κρύψει τους βαθύτερους φόβους της αστικής τάξης: Πως την ιστορία τη γράφουν με την πάλη τους οι λαοί και πως η τελευταία λέξη δεν ειπώθηκε ακόμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου