Ο Βορίδης θα το έλεγε “στοιχείο αναγκαστικότητας”. Εμείς το λέμε όπως είναι: ωμή κρατική βία, για να τρομάξει τον κόσμο και να τον στείλει σπίτι του. Αλλά αυτός κατεβαίνει μαζικά στο δρόμο…
Μπούκαραν χωρίς ένταλμα σε πολυκατοικίες, έκαναν το κέντρο εμπόλεμη ζώνη, συνέλαβαν απλούς διαδηλωτές φορτώνοντάς τους τον μισό ποινικό κώδικα, τους στόλισαν “λεβέντικα” με βρισιές και κοσμητικά. Σήμερα όμως έβαλαν το κερασάκι στην τούρτα της καταστολής, με μια απρόκλητη επίθεση σε μερικές δεκάδες άτομα, στα Δικαστήρια της Ευελπίδων, που περίμεναν τους συλληφθέντες της χτεσινής ημέρας, για να δείξουν την αλληλεγγύη τους.
Όπως μεταδίδει το News247, μόλις είδαν τα 50 περίπου άτομα που περίμεναν την άφιξη των συλληφθέντων, τα ΜΑΤ “επιτέθηκαν προς το μέρος τους, έφτυσαν δύο άτομα και άρχισαν να χτυπούν άκριτα τους πάντες μέχρι να τους βγάλουν έξω από τον χώρο των δικαστηρίων. Τα χτυπήματα ήταν με γκλομπ, ασπίδες αλλά και μπουνιές”.
Γίνεται φανερό ακόμα και στους ανυποψίαστους πως εδώ δε μιλάμε πια για ξύλο ως “στοιχείο αναγκαστικότητας”, όπως θα μας έλεγε γλυκά και ο Βορίδης, αλλά για οργανωμένη κρατική βία απέναντι σε όσους σηκώνουν κεφάλι, για να τρομάξει τον κόσμο και να τον στείλει στον καναπέ.
Ο δρόμος είχε (όμως) τη δική του ιστορία και δίνει τις δικές του απαντήσεις. Η χτεσινή πολύ μαζική πορεία του Πολυτεχνείου ήταν απλώς η αρχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου