ΚΙ ΟΜΩΣ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΠΙΑΣΕ ΤΟΝ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΤΟΧΟ ΤΟΥ ΣΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ.
Κανένας δεν έπρεπε να εκπλαγεί με τις δηλώσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ το βράδυ των ευρωεκλογών, όταν έλεγαν σαν κασέτες: “Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας από τους δύο μεγάλους πόλους του δικομματικού πολιτικού συστήματος”. Δεν μίλησαν για ήττα. Δεν είπαν τοξικές λέξεις όπως … “κέρδισαν”, “πρώτος”, “δεύτερος”, “διαφορά”. Δεν είπαν “χάσαμε”. Γιατί δεν είχαν στόχο να κερδίσουν. Δε γινόταν. Το ήξεραν και το περίμεναν. Ο στόχος τους (το είχαμε γράψει πολύ νωρίς) ήταν να μη πέσει κάτω από 20% ο ΣΥΡΙΖΑ και έτσι να καθιερωθεί σαν ο ένας σταθερός πόλος του δικομματισμού. Καμιά έκπληξη λοιπόν από την ανακοίνωση τους. Αυτό ακριβώς είπαν και πανηγύρισαν το βράδυ των εκλογών. Δεν έγινε τελικά αυτό που φοβόταν.
4 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΕ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΑ ΤΗ ΔΕΞΙΑ.
ΤΕΛΙΚΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ.
Οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ, ξέρουν καλύτερα από τον καθένα πώς ξεπλύθηκε η πολιτική ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και λοιπών κομμάτων του κεφαλαίου και της εξάρτησης. Πώς νομιμοποιήθηκε και “δικαιώθηκε” η πολιτική των μνημονίων και της λιτότητας. Η πολιτική της Δεξιάς, που έρχεται τώρα σερφάροντας πάνω στο “μπλε κύμα”, που το είδαμε και τις δύο Κυριακές και φέρνει στον αφρό την ιδεολογία που υιοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ από τη δεξιά, εφαρμόζοντας πιστά όλα τα μέτρα που του πάσαραν (τραβάτε με κι ας κλαίω) η ΕΕ, ο ΟΟΣΑ κι όλοι οι θεσμοί του διεθνούς κεφαλαίου. Το κύμα της επιχειρηματικότητας, της ανταγωνιστικότητας, των πλεονασμάτων, της ανάπτυξης σε όφελος της ολιγαρχίας. Τώρα η ΝΔ θα τα πάει παρακάτω. Θα κλιμακώσει την αντιλαϊκή επίθεση που ξεκίνησε (:συνέχισε) το ’15 ο ΣΥΡΙΖΑ.
ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 7 ΙΟΥΛΗ: ΜΙΑ ΠΑΡΤΙΔΑ, ΧΑΜΕΝΗ ΑΠΟ ΧΕΡΙ.
Χαμένη από χέρι για το ΣΥΡΙΖΑ, όπως ομολογούν και οι ίδιοι, με αυτή την ανακοίνωση της βραδιάς των πρώτων εκλογών. Είναι ικανοποιημένοι από αυτό το “πάνω από 20%”. Την προεκλογική περίοδο βέβαια, θα μιλάνε για “νίκη” και “ανατροπή”. Θα λένε “η μητέρα των μαχών”. Θα μιλάνε για ταξικά πρόσημα της δεξιάς πολιτικής. Θα λένε ότι αυτό το κλίμα μπορεί να αλλάξει. Θα κάνουν γκάλοπ που θα δείχνουν ότι … “να … να … λίγο θέλουμε να τους περάσουμε”. Θα πιέσουν τα μικρά κόμματα. Όπως πάντα. Οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ άλλωστε καμαρώνουν πιά, που καθιερώθηκαν σαν ο ένας πόλος του σύγχρονου δικομματισμού. Μόνο που τώρα τίποτα δεν τους φτάνει.
Κατ’ αρχήν, οι ίδιοι προκάλεσαν αυτή τη δεξιά στροφή της κοινωνίας. Μία δεξιά στροφή που ξεκίνησε πρώτα από την ηγεσία και το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, για να παρασύρει τους οπαδούς του, μαζί μ’ όλη την κοινωνία και την πρωτοστατούσα Ευρώπη (που εκείνοι τη λατρεύουν, αλλά αυτή νταντεύει τους φασίστες). Αυτή η ιδεολογική και πολιτική στροφή δεν αλλάζει τώρα εύκολα. Τώρα θα τη λουστούν.
Αλλά και η τρύπα του 9,5% για να γεμίσει θέλει καμιά δεκαριά Ζωές και Λαφαζάνηδες και Ανταρσύες μαζί. Όλο το αριστεροχώρι να εξατμίσουν, πάλι δε σώζονται. Ακόμα κι αν (λέμε τώρα) πιέσουν και το ΚΚΕ, πάλι δεν τους βγαίνει. Και το δεξιό ρεύμα που κατάφεραν να δημιουργήσουν, δε δείχνει να σκιάζεται από τις φανφάρες που ο ΣΥΡΙΖΑ τις αποκαλεί «κυματοθραύστη». Καρακραγμένη πίεση λοιπόν. Το πολύ πολύ που επιδιώκουν, είναι να μεγαλώσουν λιγάκι το ποσοστό τους των ευρωεκλογών. Ποσοστό που δεν είναι μόνο 9,5 μονάδες πίσω από την ΝΔ, αλλά είναι κυρίως 12 μονάδες πίσω από το δικό τους ποσοστό του Σεπτέμβρη του 2015. Και είναι ψαλίδα με τη ΝΔ, που κατάφεραν να την γυρίσουν ανάποδα κατά … 16 μονάδες (από + 7 στο – 9).
Ο ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ Η ΝΔ.
Θα κάνει ό,τι δεν πρόλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ήδη αλυχτάει, βάζοντας πόνο και κυρίως φόβο, στους ανθρώπους.
“Δε μπορώ να εγγυηθώ ότι δε θα κόψω συντάξεις”… λέει ο Κούλης. Εγώ όμως μπορώ να σας εγγυηθώ ότι θα τις κόψει. Κατ’ αρχήν θα εφαρμόσει το νόμο Κατρούγκαλου, που η εφαρμογή του πήρε αναβολή μέχρι τις εκλογές. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ να έβγαινε, πάλι θα τον εφάρμοζε.
“Γιατί να μη γίνουν απολύσεις εκπαιδευτικών (και γενικά δημοσίων υπαλλήλων);” … αναρωτιέται ο Κούλης. Όταν όλοι τους εφαρμόζουν το “δέκα φεύγουν – ένας προσλαμβάνεται” του μπαμπά του Κούλη. Όταν κάνουν συγχωνεύσεις σχολείων, νοσοκομείων, αστυνομικών τμημάτων, εφορειών κλπ. Όταν αυξάνουν τον αριθμό των μαθητών στην τάξη ή των κατοίκων που αντιστοιχούν σε ένα νοσοκομείο ή σ’ ένα αστυνομικό τμήμα ή σ’ έναν ΕΟΠΥΥ, αυτό τι είναι; Δεν είναι απολύσεις μέσω του περιορισμού του αριθμού των υπαλλήλων;
Η ΝΔ θα κάνει και αυτή, ό,τι της λέει η ΕΕ κι οι θεσμοί του διεθνούς καπιταλισμού. Θα συνεχίσει ό,τι έκανε κι ο ΣΥΡΙΖΑ. Η ουσία της πολιτικής που θα εφαρμόσει είναι χαραγμένη και ψηφισμένη από όλους τους. Είτε στις αποφάσεις της ΕΕ, είτε στις αποφάσεις της βουλής για στρατηγικά ζητήματα (π.χ. 3ο μνημόνιο).
Ή μήπως φοβάται κανείς ότι η ΝΔ μπορεί να μπει πιο βαθιά στην εξυπηρέτηση των Αμερικανονατοϊκών συμφερόντων στην περιοχή μας, από όσο μπήκε ο ΣΥΡΙΖΑ; Έμεινε μήπως Ελληνικό έδαφος που να μη το δώσουν για διευκόλυνση στο ΝΑΤΟ και στα δολοφονικά εργαλεία του; Και σ’ αυτό, η ΝΔ δεν έχει άλλη επιλογή, παρά να ολοκληρώσει το έργο της διαμόρφωσης των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου σε πρώτη γραμμή για την εξυπηρέτηση των “εθνικών συμφερόντων των ΗΠΑ” και την επιθετική πολιτική του ΝΑΤΟ ενάντια στη Ρωσία, την Κίνα και τους λαούς της περιοχής. Και ίσως καταφέρει κι ο Κούλης να αποσπάσει μερικές εύφημες μνείες και επαίνους, σαν αυτούς που μοιράστηκαν απλόχερα από τους “προστάτες” στην “αριστερή” του πόρνη, τον Τσίπρα.
Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ. ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΙΝΗΜΑ.
ΒΡΕ ΚΑΛΩΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.
Τώρα όλοι στο αριστεροχώρι ζουν με μια ανυπομονησία, για το πότε θα ξανάρθουν τα ΣΥΡΙΖΟΠΟΥΛΑ ξανά κοντά μας, στο κίνημα, στο δρόμο. Να φωνάξουμε όλοι μαζί πάλι. Ενάντια στα μνημόνια και τη λιτότητα. Ενάντια στις βάσεις και την εξάρτηση. Ενάντια στο κόψιμο μισθών και συντάξεων. Ενάντια στον ΕΝΦΙΑ και τους πλειστηριασμούς. Και δεν είναι μόνο που έχω ικανούς τους ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ να το κάνουν. Είναι που έχω ικανούς κι όλους τους (πλην ΠΑΜΕ) “αριστερούληδες συνδικαλιστές” να κάνουν ότι δεν τρέχει τίποτα και να τους αγκαλιάσουν πάλι στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ (εκεί άλλωστε ποτέ δεν πήραν διαζύγιο) και σε νέα κινήματα τύπου αγανακτισμένων. Υπάρχει ένα είδος ανθρώπων που “αγανακτεί” μόνο όταν τη δεξιά πολιτική την εφαρμόζουν δεξιές κυβερνήσεις. Όταν κυβερνά η «αριστερά» (θου κύριε φυλακή τω στόματί μου) γίνονται ρεαλιστές, υπομονετικοί, σύμβουλοι σε υπουργεία και ζεσταίνουν κώλους σε κρατικοδίαιτες καρέκλες.
ΕΣΥ;
Κι εσύ φίλε εργαζόμενε, θα βλέπεις καθαρά μπροστά σου, ότι η μόνη αντιπολίτευση που σε συμφέρει, που υπηρετεί τα συμφέροντά σου, τα δικά σου κι όλου του λαού, είναι το ταξικό κίνημα, το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ. Αλλά πότε πότε θα σε πιάνει κι ο στραβισμός που επιβάλλεται από το σύστημα, τα ΜΜΕ, το καθεστώς. Ο στραβισμός που σου βάζει σαν κριτήριο τη “στατιστική” της γνώμης των πολλών, σε βάρος της “γεωμετρίας” του ορθολογισμού. Της γνώμη των πολλών (όπως τη φτιάχνουν τα κανάλια και τη δείχνουν οι εκλογές) σε βάρος της αλήθειας και της πραγματικότητας. Και θα κάνεις συχνά πυκνά κι εσύ, ό,τι σου λέει η ιερά εξέταση, παρ’ όλο που ξέρεις ότι η γη γυρίζει. Παρ’ όλο που ξέρεις την απάντηση στην ερώτηση … “Αν κατέβαινε στις εκλογές ο Γαλιλαίος, τι θα έπαιρνε;”. (Άλλη συζήτηση αυτή, που κι αυτή επιβάλλεται να γίνει).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου