Το είχε πει κι ο Γιάννος, που είναι πολιτικός κρατούμενος στα χέρια του κράτους: για το σοσιαλισμό αγωνιζόμαστε όλοι, σύντροφοι. Ακόμα και ο ΓΑΠ…
Γιατί όχι; Τώρα που έκλεισε άλλωστε ο κύκλος των μνημονίων και του αντιμνημονιακού μετώπου με τους ΑΝΕΛ, γιατί να μη χωρέσει και ο πρώτος μνημονιακός πρωθυπουργός, πλάι στον Τσίπρα που ήταν ο τρίτος (ή τέταρτος, αν συμπεριλάβουμε και τον Παπαδήμο) στο μέτωπο της “προόδου” που φτιάχνει ο ΣΥΡΙΖΑ; Το μέτωπο του νέου, που νικάει το παλιό, κλέβοντας τα πιο σάπια υλικά του. Κι αν δυσκολεύεστε να βγάλετε άκρη με όλα αυτά, είναι γιατί:
α. δε σκαμπάζετε από διαλεκτική και
β. θέλετε να έρθει ο Κούλης.
Ο Μπαλάφας όμως, που δεν είναι καμιά λουλού κατά δική του δήλωση -και ποιοι είμαστε εμείς να του αρνηθούμε τον αυτοπροσδιορισμό;- αλλά ένας ειλικρινής, ενωτικός άνθρωπος που αναζητά συγκλίσεις και συνεργασίες, δε μένει κολλημένος στα παλιά. Μας δείχνει τι σημαίνει πολιτική ανακύκλωση παλιών υλικών που κατέληγαν στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας και πώς μεταφράζεται στην πράξη εκείνος ο στίχος από το Ανεμολόγιο: ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε… Και η “αριστερή κυβέρνηση” βρίσκει στη χωματερή τα νέα υλικά για το προοδευτικό μέτωπο που εξαγγέλλει.
Ερωτώμενος για το αν ο πρώην πρωθυπουργός είναι καλοδεχούμενος στον ΣΥΡΙΖΑ απάντησε: «Εγώ προσωπικά είμαι υπέρ των συγκλίσεων και συνεργασιών με μια ευρύτατη γκάμα δυνάμεων που έχουν, χωρίς διαπραγμάτευση, μέτωπο ενάντια στην ακροδεξιά και στον άπληστο νεοφιλελευθερισμό».«Αν ψάχναμε να βρούμε για να κάνουμε συνεργασίες, ανθρώπους και στελέχη που συμφωνούσαν όλα τα προηγούμενα χρόνια με μας, δεν θα επρόκειτο για συνεργασίες, θα ήταν εμείς με τους εαυτούς μας» απάντησε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.«Οι συνεργασίες γίνονται με δυνάμεις και συλλογικότητες με τις οποίες έχεις και διαφωνίες σε κάποια ζητήματα. Εμείς αυτή την τετραετία κάναμε μια επωφελή συνεννόηση με τους ΑΝΕΛ και τον κ.Καμμένο, ο οποίος ερχόταν από μια μεγάλη απόσταση πολιτική και αυτή η συνεργασία μας έβγαλε από τα μνημόνια»
Όταν λέει “ευρύτατη γκάμα (…) ενάντια στην ακροδεξιά και τον άπληστο νεοφιλελευθερισμό” -sic- είναι κάτι τόσο ευρύ που χωράει ακόμα και την Καραμανλική πτέρυγα πχ ή τέλος πάντων τον ήπιο νεοφιλελευθερισμό -εναντίον του άπληστου. Συνεπώς γιατί όχι το ΓΑΠ;
Καποτε ένα σκετς των ΑΜΑΝ ελεγε πως ο Συνασπισμός στέλνει τα επίλεκτα στελέχη του στο ΠΑΣΟΚ (Βούγιας, Δαμανάκη) σε έναν ιδιότυπο εισοδισμό για να φτάσει μια μέρα να είναι πλειοψηφία στο κίνημα της 3ης Σεπτέμβρη. Τώρα οι ρόλοι μικρού-μεγάλου έχουν αντιστραφεί και οι γνήσιοι Πασόκοι κοντεύουν να γίνουν πλειοψηφία εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί λοιπόν αυτός ο στενός δεσμός, αυτή η σοσιαλδημοκρατική α-ΓΑΠ-η να μη χωρέσει και έναν Παπανδρέου;
Κρίμα μόνο που δεν μπορεί να δανειστεί τον τίτλο της ΓΑΠαπανδρεϊκής “Ελιάς” του ΓΑΠ, για να κατέβει και με το κατάλληλο σύνθημα: ψωμί-ελιά και κεντροαριστερά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου