Να πάρουν το Νόμπελ Ειρήνης ο Τσίπρας και ο Ζάεφ – Να μπουν κι αυτοί στο Πάνθεον των Ηρώων της Αστερόεσσας

Μόνο ένα ανθρώπινο τέρας

θα μπορούσε να εφεύρει

τα Βραβεία Νόμπελ»

Τζορτζ Μπέρναρντ Σο

Υπάρχουν δυο γνώμες για το Νόμπελ Ειρήνης. Ή καλύτερα δυο γλώσσες.
Η μία γλώσσα λέει ότι είναι κορυφαία παγκόσμια διάκριση, που την δικαιούνται όσοι με τις πράξεις τους διευκολύνουν, προωθούν, εξασφαλίζουν την ασφάλεια, τη δημοκρατία, την ειρήνη. Όλα αυτά βέβαια με τους ορισμούς των εννοιών, όπως τις δίνει ο «δυτικός κόσμος».

Η άλλη γλώσσα λέει ότι τα Νόμπελ Ειρήνης τα παίρνουν οι καλύτεροι εκπρόσωποι (οι λακέδες) των συμφερόντων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Άνθρωποι που συνέβαλαν αποφασιστικά στην υλοποίηση των σχεδίων τους. Αχυράνθρωποι που οι ιμπεριαλιστές ήθελαν να τους προβάλουν, επειδή βόλευαν τα σχέδιά τους κι είχαν προγραμματισμένο γι’ αυτούς ρόλο. Που ήθελαν να τους ξεπλύνουν από τα εγκλήματα που δέχτηκαν να κάνουν για λογαριασμό των αφεντικών τους. Ότι το Νόμπελ αποτελεί ανταμοιβή των πιο πιστών τσιρακιών του ιμπεριαλισμού.

Από όποια μεριά κι αν σταθείτε, από όποια μεριά κι αν κρίνετε τι είναι το Νόμπελ Ειρήνης, στο ίδιο καταλήγετε:

Ο ΖΑΕΦ ΚΙ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ

Τα συμφέροντα κι οι στρατηγικοί σχεδιασμοί που παίζονται στην περιοχή μας είναι τεράστιοι. Τάχουμε πει αυτά. Τα λέει και η έκθεση του ΗΠΕΞ των ΗΠΑ που πρόσφατα δημοσιεύτηκε. Αυτοί οι δύο λοιπόν εξασφάλισαν την εύκολη υλοποίηση της πρώτης φάσης των σχεδίων των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια συνολικά. Στρώνουν μεθοδικά το έδαφος της «πρώτης γραμμής» για τη σύγκρουση των γιγάντιων συμφερόντων που διακυβεύονται στην περιοχή μας. Για την απόκρουση της «κακοήθους επιρροής» της Ρωσίας στην οποία επιστρατεύθηκαν όλοι οι… «αμερικανομεντεσέδες».

ΚΑΠΟΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΝΟΜΠΕΛ

Στο κάτω κάτω, άλλοι που το πήραν έκαναν περισσότερα;

Εδώ το 2012 το πήρε η Ε.Ε., μάλλον για την καθοριστική συμμετοχή της (με πυραύλους και βόμβες) στους πολέμους της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Λιβύης.

Το 2007, το πήρε ο Αλ Γκορ, ο αντιπρόεδρος του Κλίντον, που βομβάρδισε τη Γιουγκοσλαβία.

Το 2009 το πήρε ο Μπαράκ Ομπάμα, μόλις εκλέχτηκε πρόεδρος. Ήταν φαίνεται για να  πάρει φόρα και να γίνει ο πρόεδρος του πολέμου της Λιβύης, της έντασης του πολέμου στο Ιράκ, της επέμβασης στη Συρία.

Μέχρι κι ο Χένρι Κίσινγκερ το πήρε το 1973. Ο διάσημος υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ τα χρόνια που στην Ελλάδα έκαναν τη χούντα  κι αργότερα το Κυπριακό, στην Ν.Α. Ασία προκάλεσαν πολέμους κι αιματηρές επεμβάσεις στο Βιετνάμ, την Καμπότζη, το Λάος, το Μπαγκλαντές και το πραξικόπημα στην Ινδονησία, στη Ν. Αμερική “συνέβη” το πραξικόπημα στη Χιλή και στην Αργεντινή και πολλά άλλα. Λεπτομέρεια: ο Κίσινγκερ βραβεύθηκε μαζί με τον Λε Ντουκ Θο, ηγέτη του Βορείου Βιετνάμ, ο οποίος αρνήθηκε να παραλάβει ένα τέτοιο βραβείο.

Το 1919, το είχε πάρει ο Γούντροου Γουίλσον, πρόεδρος των ΗΠΑ, σχεδόν ταυτόχρονα με την επέμβαση 14 χωρών, με επικεφαλής τη Γαλλία, την Αγγλία και τις ΗΠΑ, ενάντια στη νεαρή τότε Σοβιετική Ένωση. Κι άλλος Αμερικάνος πρόεδρος το πήρε. Ο Τζίμυ Κάρτερ το 2002.

Αλλά κανένα Νόμπελ ειρήνης δεν συγκρίνεται μ’ αυτό που πήρε το 1953 ο υπουργός Εξωτερικών και Άμυνας των ΗΠΑ, Στρατηγός Τζορτζ Μάρσαλ. Ήταν ένας από αυτούς που πήραν την απόφαση να ρίξουν τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Κι ήταν ο εμπνευστής του γνωστού “Σχέδιου Μάρσαλ”, που εξασφάλιζε τη μεγαλύτερη πρόσδεση των Ευρωπαϊκών οικονομιών στο άρμα των ΗΠΑ και την οργάνωση της επιθετικότητας ενάντια στις σοσιαλιστικές χώρες. Αυτονόητος διεκδικητής.

Υπάρχει όμως κι άλλος λόγος σοβαρός για να πάρει το Νόμπελ ο Αλέξης κι ο άλλος. Το Νόμπελ το παίρνει και όποιος είναι ο μεγαλύτερος αντικομουνιστής του κόσμου. Στην πράξη όμως, όχι μόνο στα  λόγια. Τόχουν πάρει ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ (1990), ο Λεχ Βαλέσα (1983), ο Αντρέι Ζαχάρωφ (1975) και άλλοι παρόμοιοι.

Μεταξύ μας, θάτανε αδιανόητο να έχει γίνει αλλιώς. Η δύση ανταμείβει τα τσιράκια της. Ποιόν θέλατε να τιμά; Τον Τσε Γκεβάρα και τον Ζούκωφ;

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ ΤΑ ΝΟΜΠΕΛ ΤΟΥΣ.

Κι η εκτίμηση αυτή επιβεβαιώνεται κι από μερικές εξαιρέσεις. Περιπτώσεις ανθρώπων που αρνήθηκαν το Νόμπελ.

Ένας που αρνήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης, ήταν ο ηγέτης του Βορείου Βιετνάμ, Λε Ντουκ Θο. Το 1973 τα μέλη της Επιτροπής αποφάσισαν να μοιραστούν το βραβείο ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, Χένρι Κίσιγκερ και ο Λε Ντουκ Θο, για τη συμφωνία ανακωχής των ΗΠΑ – Βορείου Βιετνάμ, η οποία δεν είχε υπογραφτεί, αλλά δεν είχε υλοποιηθεί ποτέ. Για λόγους διαμαρτυρίας, ο Βιετναμέζος ηγέτης αρνήθηκε να παραλάβει το Νόμπελ, επισημαίνοντας ότι η ειρήνη δεν είχε επιτευχθεί κι όλο αυτό ήταν επικοινωνιακή προσπάθεια ξεπλύματος των ΗΠΑ και του βρώμικου πολέμου τους.

Άλλος τέτοιος μυστήριος ήταν ο γνωστός Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας Ζαν Πωλ Σαρτρ, που αρνήθηκε την παραλαβή του Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1964.

Αλλά η πιο χαρακτηριστική περίπτωση ήταν το 1926, όταν ο Ιρλανδός συγγραφέας Τζορτζ Μπέρναρντ Σο, αρνήθηκε να παραλάβει το Νόμπελ, λέγοντας: «Μπορώ να συγχωρήσω τον Άλφρεντ Νόμπελ για την εφεύρεση του δυναμίτη. Αλλά μόνο ένα ανθρώπινο τέρας θα μπορούσε να εφεύρει τα Βραβεία Νόμπελ»!

ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΝΟΜΠΕΛ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ 
ΤΟ ΕΧΕΙ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΜΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ

Προς το παρόν δεν φαίνεται η υποψηφιότητα να κινδυνεύει από κανέναν άλλον. Ποιος θα του κουνηθεί; Ο Μπολσονάρου; Ή ο Νετανιάχου;

Ο μόνος πραγματικά επικίνδυνος, είναι ο ηγέτης της αντιπολίτευσης της Βενεζουέλας, ο Χουάν Γκουαΐδο. Αν καταφέρει να ολοκληρώσει το πραξικόπημα και να πάρει πράγματι την εξουσία, τότε σίγουρα θα το πάρει αυτός το πολυπόθητο βραβείο. Η Βενεζουέλα άλλωστε βγάζει το 30% της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου. Είναι πιο μεγάλος μεντεσές αυτός. Ας ευχηθούμε λοιπόν να μην πετύχει το πραξικόπημα της Βενεζουέλας, όπως πέτυχε αυτό στα Βαλκάνια. Γιατί αλλιώς θα χάσουμε το Νόμπελ.

Μάνος Δούκας