Η “Αριστερά” της “κοινωνικής συμφωνίας” και του “όλοι μαζί”...

Αριστερά - της «κοινωνικής συμφωνίας» ανάμεσα στο κεφάλαιο και τους εργάτες - που να είναι ταυτόχρονα και «Αριστερά της ανατροπής», της ρήξης με τις ταξικές διακρίσεις, την ταξική αδικία, της εξόδου απ’ ό, τι γεννά και αναπαράγει τους «ταξικούς πολέμους» εις βάρος ων αδυνάμων, ούτε υπήρξε, ούτε θα υπάρξει ποτέ.
Δεν θα υπάρξει ποτέ επειδή αυτή η “Αριστερά” της “κοινωνικής συμφωνίας” και του “όλοι μαζί” ... έχει εγκαταλείψει και καταξευτιλίσει τον μαρξισμό. 

Η αριστερά σαν κοινωνικό φαινόμενο ήταν εκείνο που πάντα αμφισβητούσε και αντιπάλευε τις επιλογές του ταξικού αντίπαλου, δηλαδή της αστικής τάξης. 

Και η βασική επιλογή της αστικής τάξης σήμερα ... ονομάζεται Ευρωπαική Ενωση. Και η “αριστερά” του Σύριζα την επιλέγει ανεπιφύλακτα όπως μας έδειξε η απόλυτα επιτυχημένη οντισιόν του Alexis στον ΣΕΒ.
Αυτή η “αριστερά” λοιπόν είναι μοιραίο και αναπότρεπτο όσο ξευτιλίζει τον μαρξισμό με την κήρυξη της ταξικής συνεργασίας ... να αρνείται και το άλλο συστατικό στοιχείο του μαρξισμού. Τον διεθνισμό. 

Ο εκμεταλλευόμενος λαός πρέπει να μπεί στην υπηρεσία του “εθνικού” κράτους των αστών και να θυσιαστεί για το καλό του “δικού του” ιμπεριαλιστικού κράτους εξοντώνοντας τον άλλο λαό ... προσμένοντας για μιά “καλή” μπάζα στην μοιρασιά της λείας (αν κερδηθεί ο πόλεμος εννοείται).

Αυτό σημαίνει πως πρέπει να “ποντάρουμε” σωστά για τον επόμενο νικητή. Και το ποντάρισμα της δικής μας αστικής τάξης είναι ... ΝΑΤΟ. 

Η “αριστερά” του Σύριζα ... ποντάρει στο ίδιο άλογο ... όπως μας ξεκαθάρισε ο Alexis … στην προεκλογική οντισιόν.
Οταν έχεις κάνει αυτά τα δυό βήματα έχεις ... ήδη διαστρεβλώσει την έννοια του σοσιαλισμού. 
Εχεις πιστέψει πως ο σοσιαλισμός δεν είναι η ανατροπή του καπιταλισμού ... αλλά ο πιό υποφερτός καπιταλισμός (τον ονομάζουν τάχα δημοκρατικό σοσιαλσισμό). Εχεις κρύψει με επιμέλεια την σαπίλα του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού. 
Εχεις κρύψει με επιμέλεια το πραγματικό δίλημμα: ανατροπή ή βαρβαρότητα. 
Στο σημείο αυτό ο Σύριζα διαθέτει τεράστια γκάμα στο “οπλοστασιό του”.
Τότε αυτή η “αριστερά” αυτόματα έχει τοποθετηθεί στην απέναντι όχθη από εκείνους που επιδιώκουν και παλεύουν για την προλεταριακή επανάσταση. 

Τους κομμουνιστές με λίγα λόγια. 

Αυτή η “αριστερά” τρέμει τον λαό και τους αγώνες του. Κάνει ότι μπορεί για να τον καθήσει στον καναπέ. 

Αυτή η “αριστερά” έχει καταντήσει αντικομμουνιστική. 

Αντικομμουνισμός δεν είναι να διαφωνείς και να αντιπαλεύεις ιδεολογικά και πολιτικά τους κομμουνιστές ... αντικομμουνισμός είναι να κατηγορείς τους κομμουνιστές σαν συνεργάτες και δεκανίκια της αστικής τάξης την ίδια στιγμή που εσύ έχεις κάνει όλα τα παραπάνω ... και επιμένεις να δηλώνεις μαρξιστής με όραμα τον σοσιαλισμό. 

Για αυτή την “αριστερά” οι μόνοι αποδεκτοί κομμουνιστές ... είναι εκείνοι που απαρνούνται την προλεταριακή επανάσταση και την ανατροπή του καπιταλισμού. Αυτή η αντικομμουνιστική “αριστερά” ... αν ποτέ μας προκύψει επαναστατική κατάσταση ... θα είναι απέναντι.
Αυτή η “αριστερά” όμως, όλα αυτά δεν τα λέει μόνο στα λόγια. Προχωρά και στην πράξη. Διεκδικεί την πολιτική διακυβέρνηση του καπιταλισμού. 

Ζητάει ευθέως απο την αστική τάξη να της παραδώσει την πολιτική διαχείρηση της κατάστασης. 

Η “αριστερά μας” ξέρει πως για να το κατορθώσει θα πρέπει να περάσει όλες τις εξετάσεις στα “μαθήματα” των κεφαλαιοκρατών. 

Αυτό το κάνει με επιτυχία απο καιρό. 

Ομως οι αστοί δεν είναι βλάκες. Δεν αρκούνται μόνο σε διακηρύξεις. Βάζουν και “πρακτικές ασκήσεις”. 

Η ταλαίπωρη “αριστερά” μας έπρεπε να περάσει και αυτές τις εξετάσεις. 
Πού ?? Μα στην βάση ... στον λαό ... εκεί που θα γεννηθεί (αν γεννηθεί) το κίνημα της ρήξης. Η “αριστερά” μας, έπρεπε να υπερασπισθεί στην πράξη την ταξική συνεργασία. 

Στα συνδικάτα. Το κάνει χρόνια τώρα με πολύ επιτυχία βάζοντας (σε απόλυτη συνεργασία με αυτούς που θέλει να γκρεμίσει απο την κυβέρνηση) στην ουσία τις οργανώσεις του λαού να εξυπηρετούν απόλυτα τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Ολοι μαζί το κάνουν ... την ίδια στιγμή που δείχνουν περιφρονητικά με το δάκτυλο τους “ψωριάρηδες” που κάνουν λιτανείες μόνοι τους. Διασπούν συνειδητά το λαικό κίνημα. 

Αριστα και στην πρακτική εξάσκηση !!
Ας ανακεφαλαιώσουμε για αυτή την “αριστερά” : δηλώνουν “μαρξιστές” εξευτελίζοντας τον μαρξισμό ... παλεύοντας για την ταξική συνεργασία. Προετοιμάζουν τον λαό να θυσιασθεί για το κράτος των αστών ενάντια στο διπλανό λαό. Αυτό είναι ... έρπων (αν όχι φανερός) εθνικισμός. 

Ξευτιλίζουν με κάθε τρόπο το νόημα του σοσιαλισμού την ίδια στιγμή που τον επαγγέλονται. 

Είναι παθολογικοί αντικομμουνιστές. Παραδίδουν τους τσακισμένους εργαζόμενους δεμένους χειροπόδαρα στην αστική τάξη.
Ακριβώς !! Διαβολική σύμπτωση !! 
Αυτά τα πέντε-έξι στοιχεία (και τίποτα άλλο) ... αποτελούν την ιδεολογική βάση του φασισμού. Και για να μην παρεξηγηθώ. Αυτοί οι “αριστεροί” δεν είναι ούτε φασίστες ούτε ρατσιστές. Είναι αυτοί που προσπαθούν το ιστορικά ανέφικτο. 

Να συμφιλιώσουν τον εκμεταλλευτή με τον εκμεταλλευόμενο. 

Να καταργήσουν την ταξική πάλη. 

Γι΄αυτό ακριβώς δεν είναι αριστεροί. 

Σε ολόκληρη την ιστορία όταν οι λαοί τους πίστεψαν ή όταν κατάφεραν να φοβίσουν τους λαούς με το φάντασμα του κομμουνισμού – το “ούτε στον μαύρο ούτε στον κόκκινο φασισμό” επωάζει τις συνθήκες μόνο για τον “μαύρο”φασισμό (αρα: ένας είναι ο φασισμός ... ο βίαιος και σάπιος καπιταλισμός ), όταν αρνήθηκαν την ταξική ρήξη στο όνομα του μικρότερου κακού ... οι ίδιοι αυτοί αριστεροί φάγαν τα μούτρα τους και οι λαοί ήταν πανέτοιμοι για να δεχθούν τον φασισμό.

antivaro