Αναμασούν, τη γνωστή ΠΑΣΟΚική προπαγάνδα προηγούμενων δεκαετιών, αντιγράφοντας ένα ακόμα απ' τα χειρότερα χούγια του

Κρύβοντας την αλήθεια από το λαό

Ανεβάζει τους τόνους της αντικυβερνητικής ρητορικής ο ΣΥΡΙΖΑ όσο πλησιάζει η ώρα της κάλπης, καλώντας το λαό να ψηφίσει έτσι που το αποτέλεσμα να είναι ο καταλύτης εξελίξεων στο αστικό πολιτικό σκηνικό. Το σύνθημα «Ψηφίζουμε και Φεύγουν» συμπληρώνεται από υποσχέσεις όπως ότι φεύγει η διαπλοκή, φεύγει η υποτελής στη Μέρκελ κυβέρνηση, έρχεται το νέο κι άφθαρτο κ.λπ.
Το τελευταίο, όμως, διάστημα πυκνώνουν άρθρα, παρεμβάσεις, διαρροές στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ή μηχανισμών φίλα προσκείμενων στον ΣΥΡΙΖΑ που προσάπτουν στο ΚΚΕ ότι βάζει πλάτες στην κυβέρνηση, επειδή ασκεί κριτική και αντιπαρατίθεται στον ΣΥΡΙΖΑ. Τα ίδια έλεγε, βεβαίως, και ο Γ. Α. Παπανδρέου το 2007, όταν έλεγε ότι το ΚΚΕ είναι «αριστερός ψάλτης» της ΝΔ, καθώς και άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, μεταξύ των οποίων ο Πάγκαλος. Αναμασούν, λοιπόν, τη γνωστή ΠΑΣΟΚική προπαγάνδα προηγούμενων δεκαετιών, αντιγράφοντας ένα ακόμα απ' τα χειρότερα χούγια του.

Την ίδια στιγμή, υποψήφιοί του εμφανίζονται σε φίλους του ΚΚΕ και δηλώνουν ούτε λίγο ούτε πολύ ΚΚΕ (!) ζητώντας την ψήφο τους! Ανθρωποι που έχουν φύγει από το ΚΚΕ εδώ και πάνω από 20 χρόνια μοστράρουν στα βιογραφικά τους «ήταν μέλος του ΚΚΕ ή της ΚΝΕ», για να δημιουργούνται συνειρμοί αποδυνάμωσης του Κόμματος. Και αυτή, βεβαίως παλιά και γνώριμη «ΠΑΣΟΚική» τακτική από τη δεκαετία του 1980, που επαναλήφθηκε απ' τον ΣΥΡΙΖΑ το 2012 που οργίασαν τα σχετικά ανέντιμα τερτίπια για να αποσπούν ψήφους.

Γιατί όμως τέτοια επίθεση;

Γιατί, αν ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθήσει να απαντήσει επί της ουσίας στην κριτική του ΚΚΕ τότε θα καταρρεύσουν τα διλήμματα που βάζει στο λαό.

Το ΚΚΕ λέει ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ έχουν διαφορές που είναι υπαρκτές, αλλά αυτές δεν έχουν ως βάση το ποιος υπηρετεί τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα και ποιος όχι, αλλά εκφράζουν διαφωνίες απ' τη σκοπιά του κεφαλαίου. Συμφωνούν, για παράδειγμα, και οι δύο ότι πρέπει να στηριχτεί η ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, έχουν και οι δύο σχέδια για επενδύσεις, σχέδια στήριξης των μεγάλων επιχειρήσεων. Διαφωνούν, όμως, στο πώς αυτό θα γίνει καλύτερα και γρηγορότερα. Συμφωνούν και οι δύο για τη θέση της Ελλάδας στην ΕΕ και την Ευρωζώνη και οι δύο λένε ότι θα την εγγυηθούν. Διαφωνούν στο πώς θα το πραγματοποιήσουν, με ποιες συμμαχίες στο πλαίσιο της ΕΕ. Το ΚΚΕ, λοιπόν, αποκαλύπτει αυτήν την αλήθεια και αυτό χαλάει τη σούπα της αντιπαράθεσης που θέλουν να στήσουν με τη ΝΔ.

Ορισμένα ερωτήματα

Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι το ΚΚΕ τα παραπέμπει όλα στη Λαϊκή Εξουσία, δεν έχει πρόταση για το σήμερα, για να δούμε ορισμένα ζητήματα από τη δική του στάση στο σήμερα:

Γιατί, ο ΣΥΡΙΖΑ, για παράδειγμα, δεν αξιοποίησε τη θέση του ως αξιωματική αντιπολίτευση, την ενισχυμένη εκλογική δύναμη που έχει για να προτείνει έστω ορισμένα μέτρα προστασίας των ανέργων σαν αυτά που κατέθεσε στην πρόταση νόμου του το ΚΚΕ, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετώπισε «χλιαρά»; Ενώ την ίδια στιγμή δήλωνε τη στήριξή του στις πολιτικές ενεργού απασχόλησης, δηλαδή της στήριξης των επιχειρήσεων και όχι των ανέργων στο όνομα της καταπολέμησης της ανεργίας. `Η γιατί δεν κατέθεσε προτάσεις ανάλογες με την τροπολογία που έφερε το ΚΚΕ στη Βουλή ενάντια στη διαθεσιμότητα και τις απολύσεις στο Δημόσιο; Ολα αυτά που πρότεινε το ΚΚΕ δεν προϋποθέτουν το σοσιαλισμό, την εργατική - λαϊκή εξουσία, προϋποθέτουν όμως τη σύγκρουση με το κεφάλαιο.

Πώς άραγε θα ανακουφιστεί ο λαός, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι όταν σήμερα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι «δεν έχει στις προτεραιότητές του την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού», ενώ την αποκατάσταση συντάξεων την παραπέμπει στο άγνωστο μέλλον. Οταν ξεκαθάρισε ότι θα ...αφεθεί στην καλή διάθεση των βιομηχάνων ο κατώτατος μισθός που σήμερα είναι στα 586 ευρώ μεικτά. Οταν λέει ότι η αποκατάσταση εισοδημάτων θα εξαρτηθεί από τους ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας, δηλαδή από την κερδοφορία του κεφαλαίου; Οταν δε δεσμεύεται καν για επαναπροσλήψεις όσων απολύθηκαν από το Δημόσιο;

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται ότι θα εξασφαλίσει την «επιβίωση», την «αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης» και εννοεί ότι θα πάρει ορισμένα μέτρα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας και εξαθλίωσης. Ανάλογα, όμως, μέτρα υπόσχονται όλα τα κόμματα αστικής διαχείρισης και οι υποψήφιοι περιφερειάρχες και δήμαρχοί τους. Πού είναι λοιπόν η διαφορά; Τα «άμεσα μέτρα» που υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι «σκαλοπάτια» για να έρθουν σιγά - σιγά αργότερα οι κατακτήσεις, είναι μέτρα καθήλωσης των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων στο ελάχιστο ίσα - ίσα για να επιβιώνουμε, είναι μέτρα διατήρησης των εργαζομένων στο «υπόγειο».

Εξάλλου, το ζήτημα δεν είναι μόνο αν θα επιβιώνουμε όπως - όπως, αλλά το αν θα ζήσουμε πραγματικά με δικαιώματα, σταθερή δουλειά, δημόσιες δωρεάν παροχές σε Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια με βάση τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες αν θα έχουμε μέλλον εμείς και οι οικογένειές μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ τα παραπέμπει όλα αυτά στο άγνωστο μέλλον, στη «δευτέρα παρουσία».

Ο λόγος, βέβαια, της στάσης του ΣΥΡΙΖΑ είναι απλός: Μια πολιτική δύναμη που αποδέχεται τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και την ΕΕ ως μονοδρόμους, μια κυβέρνηση που θα ασκείται ενώ στην εξουσία θα είναι τα μονοπώλια δεν μπορεί εγγυηθεί ή να υποσχεθεί ουσιαστική ανακούφιση με πραγματική αποκατάσταση εισοδημάτων, επαναφορά δικαιωμάτων, εργατικές - λαϊκές κατακτήσεις. Αυτή είναι η αλήθεια και αυτή κρύβει στο λαό με ψεύτικα διλήμματα και με διγλωσσία, υποσχόμενος το αντίθετο.