Η θανατηφόρα ανοησία του Ανανδρανιστάκη της "Αυγής"

Κοντεύουν οι εκλογές του Μάη και οι αριστεροί λακέδες του ΣΕΒ, της ΕΕ και των Brookings άρχισαν τις βρώμικες επιθέσεις ενάντια στο ΚΚΕ. Τόνοι ανακρίβειας και μπαρούφας στην "Αυγή", προβοκατόρικα, αλήτικα δημοσιεύματα σε μπλογκς και Left.gr για την Κόνιτσα, τα γνωστά παραληρήματα του Καρτερού και τώρα... Ανανδρανιστάκης. Ως φαίνεται η Κουμουνδούρου ξαμόλησε τα μαντρόσκυλα της σε μια προσπάθεια να διασπάσει το εργατικό-λαϊκό κίνημα, να αποπροσανατολίσει τον εργαζόμενο λαό απ' τον απροκάλυπτο τυχοδιωκτισμό του ΣΥΡΙΖΑ και να επιτεθεί με τους χυδαιότερους τρόπους στο ΚΚΕ. 

Ο Γιώργος Ανανδρανιστάκης λοιπόν είναι εκείνος ο "κύριος" που στην εκπομπή του στο κομματικό ραδιόφωνο του ΣΥΡΙΖΑ, το Κόκκινο 105.5, τις προάλλες υιοθετούσε (χωρίς καμία διασταύρωση) πληροφορίες ακροατών του πως τάχα ΚΚΕδες γιουχάρισαν τη Νάντια Βαλαβάνη στον ΕΟΠΥΥ Ηλιούπολης (βλέπε τα σχόλια εδώ). Μιλάμε δηλαδή για "έγκυρο" δημοσιογράφο της "Αριστεράς"...

Ο ίδιος αυτός Ανανδρανιστάκης (Αναν-δρανιστάκης αλλιώς, μιάς και ο ΣΥΝ έχει μια τάση παραδοσιακά να υπερασπίζεται σχέδια Ανάν και ότι άλλο προτάσουν τα ιμπεριαλιστικά κέντρα που προσκυνά) έβγαλε όλη την χολή που μπορεί να έχει ένας στρατευμένος γκεμπελίσκος σε πρόσφατο άρθρο του στην "Αυγή". Έγραψε για τις "θανατηφόρες λέξεις του ΚΚΕ", δίνοντας μας ένα δείγμα της
θανατηφόρας ανοησίας που διακατέχει τόσο τον ίδιο όσο και τους τυχοδιώκτες που απαρτίζουν το κόμμα του. Γράφει ο Ανανδρανιστάκης για την ορολογία που χρησιμοποιεί το ΚΚΕ:"Λέξεις βαριές, βουτηγμένες στο φαρμάκι του μίσους, λέξεις που θα ήταν έως και θανατηφόρες, αν δεν ήταν κενές περιεχομένου, κελύφη άδεια, πεταμένα στα σκουπίδια της Ιστορίας. Οι λέξεις άδειασαν μαζί με την ισχύ που είχαν παλαιά οι φορείς τους και πλέον προκαλούν γέλιο, σαν νούμερο επιθεώρησης με αστείες ντοπιολαλιές. Εκτός κι αν η ισχύς επανέλθει, οπότε οι λέξεις θα ξαναγίνουν λεπίδες και το γέλιο θα παγώσει στο στόμα μας, μαζί με το στόμα μας".

Προφανώς τον Ανανδρανιστάκη και τους ομοίους του οι λέξεις "οπορτουνισμός", "ταξικός εχθρός","μπράβοι της αστικής ιδεολογίας" ενοχλούν. Και ενοχλούν ακριβώς γιατί σε αυτές τις λέξεις αναγνωρίζουν τον εαυτό τους. Ξέρουν ότι εδώ και πολλά χρόνια έχουν περάσει στο απέναντι στρατόπεδο και πως πλέον εκφράζουν τμήματα της πλουτοκρατίας. Ενοχλούν κατά βάθος γιατί σε ένα κόμμα πολιτικών απατεώνων όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, η μαρξιστική-λενινιστική ορολογία είναι ξένη. Αυτοί είναι "προοδευτικοί", "ανανεωτικοί": γι' αυτό έχουν υιοθετήσει πλήρως το λεξιλόγιο και την πολιτική σκέψη του ΣΕΒ, των αστικών κομμάτων, του ΠΑΣΟΚ. Αυτοί, όπως άλλωστε και η συγκυβέρνηση, προτιμούν την ορολογία του σάπιου συστήματος, την "ανάπτυξη", την "υγιή επιχειρηματικότητα", την "ΕΕ με ανθρώπινο πρόσωπο". Έχουν διαγράψει εδώ και καιρό απ' το λεξιλόγιο τους τις λέξεις "καπιταλισμός", "ιμπεριαλισμός","μονοπώλιο".

Ενοχλεί τους Ανανδρανιστάκηδες το λεξιλόγιο του ΚΚΕ γιατί τους θυμίζει ποιοί πραγματικά είναι,δείχνει την ταύτιση τους με τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, την ταύτιση τους με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα αποφάσεων, την πλήρη ενσωμάτωση του ΣΥΡΙΖΑ στο αστικό πολιτικό κατεστημένο. Προσπαθούν να πείσουν ότι οι λέξεις του ΚΚΕ είναι "κελύφη άδεια, πεταμένα στα σκουπίδια της Ιστορίας", εννοώνοντας αυτό που πιστεύουν οι αντικομμουνιστές όπου γής: Ότι ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός βρίσκεται στα σκουπίδια της Ιστορίας. Στην πραγματικότητα αυτό που ανήκει στα σκουπίδια της Ιστορίας είναι ο οπορτουνισμός, η προσπάθεια της αστικής ιδεολογίας να διασπάσει την εργατική τάξη, να λοξοδρομήσει την πορεία της κοινωνικής αλλαγής. Για τα σκουπίδια της Ιστορίας είναι ο χυδαίος τυχοδιωκτισμός που εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ, που παλαιότερα εξέφραζε ο ΣΥΝ, η κλίκα του Λ.Κύρκου και των λοιπών σαλτιμπάγκων που η ελληνική αριστερά είχε την ατυχία να έχει στους κόλπους της.

Οι Ανανδρανιστάκηδες και οι Καρτεροί είναι αυτοί που προσπάθησαν τουλάχιστον δύο φορές να διασπάσουν το ΚΚΕ, στα τέλη της δεκαετίας του '60 και στις αρχές της δεκαετίας του '90. Απέτυχαν παταγωδώς και γι' αυτό σήμερα λυσάνε. Έχουν λυσσάξει, σαν καλά μαντρόσκυλα της αστικής τάξης, που το ΚΚΕ συνεχίζει να υπάρχει και διατηρεί το μαρξιστικό-λενινιστικό χαρακτήρα του, που δεν έγινε σαν τα μούτρα τους. Γι' αυτό συνεχίζουν το τροπάριο με τον "902" (παρεπιπτόντως, ο Ανανδρανιστάκης πρέπει να μάθει ότι η συχνότητα ενός καναλιού ΔΕΝ πωλείται), γι' αυτό έστησαν την χυδαία προβοκάτσια με την Κόνιτσα πρόσφατα, γι' αυτό θα συνεχίσουν να επιτίθενται στο ΚΚΕ ενόψει εκλογών.

Αν ο κόσμος που σήμερα στηρίζεται στον ΣΥΡΙΖΑ για ένα καλύτερο μέλλον είχε αντιληφθεί τον πραγματικό χαρακτήρα του κόμματος αυτού, θα το είχε εγκαταλείψει προ πολλού. Και κάποια στιγμή θα το κάνει. Όταν πίσω απ' την προβιά του "αριστερού κόμματος" εμφανιστεί ο λύκος που συναγελάζεται με τους βιομηχάνους, που φορτώνει το χρέος στο λαό, που κάνει τεμενάδες στην ΕΕ, που έχει πάρε-δώσε με ιμπεριαλιστικά κέντρα στις ΗΠΑ. Μέχρι τότε, οι Ανανδρανιστάκηδες και οι Καρτεροί μπορούν να κοροϊδεύουν τα λαϊκά στρώματα, την εργατική τάξη, πως αποτελούν το αντίβαρο στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Ενώ στην πραγματικότητα αποτελούν την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.

Τέλος, ο Ανανδρανιστάκης μπορεί να φοβάται τους αγέλαστους. Ο λαός όμως οφείλει να φοβάται τους χαζοχαρούμενους, αυτούς που με ψεύτικο χαμόγελο του τάζουν λαγούς με πετραχήλια την ίδια στιγμή που κάτω απ' το τραπέζι δίνουν, το ίδιο χαμογελαστά, τα χέρια με τον ΣΕΒ και τους εκμεταλλευτές. Αυτούς που φοράνε το χαμόγελο της ανανέωσης για να κρύψουν πόσο πολιτικά σάπιοι είναι στην πραγματικότητα. Αυτούς που κάτω απ' τις αστραφτερές "αριστερές μασέλες" κρύβουν την σαπίλα του συστήματος. 

Revolution Now!