Καθαρός οπορτουνισμός...

Ο Θ. Καρτερός στη χτεσινή «Αυγή» προσπαθεί να φέρει την πραγματικότητα στα μέτρα του ΣΥΡΙΖΑ, ερμηνεύοντας - καταπώς τους συμφέρει και βολεύει - την απόφαση για απόσυρση της υποψηφιότητας Καρυπίδη σαν αποτέλεσμα της «πίεσης μελών, στελεχών και φίλων του ΣΥΡΙΖΑ» και συμπεραίνοντας: «Ε, λοιπόν, τώρα έγινε πιο φανερό από ποτέ: Υπό τέτοια πίεση θα κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η πίεση μπορεί να αποτελέσει το πιο βαρύ όπλο της κυβέρνησής του, αλλά και την πιο αποτελεσματική ασπίδα της πολιτικής και των αρχών του. 'Η αλλιώς, το πνεύμα της πίεσης, της συμμετοχής, που καλλιέργησε και καλλιεργεί η "μικρή" αριστερά χρόνια και χρόνια, από την εποχή των διώξεων και των παγετώνων, είναι ένα όνειρο που ήρθε η ώρα να πάρει την εκδίκησή του - με τη "μεγάλη" αριστερά (...) Μια κυβέρνηση που υπολογίζει την πίεση του πολίτη ο οποίος τη στηρίζει για να τον στηρίξει. Και μια λαϊκή πλειοψηφία που είναι έτοιμη να τραβήξει από το αφτί την κυβέρνησή "της" αν δεν κάνει - δεν προσπαθήσει τουλάχιστον ως το τέλος να κάνει - όσα

υποσχέθηκε ότι θα κάνει. Στο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα, οι "αποκάτω" μιλάνε, φωνάζουν, διαφωνούν, διαμαρτύρονται και - μέχρι τώρα τουλάχιστον - οι "αποπάνω" ακούνε»...

***

Ωραία λόγια για να ξελογιάσεις λαϊκές δυνάμεις να σου δώσουν δύναμη για να κυβερνήσεις. «Χάδι στ' αυτιά», κολακεία, για να κρυφτεί πως θέλουν τη λαϊκή δύναμη νεροκουβαλητή στ' αφεντικά και την ανάπτυξή τους σπέρνοντας την αυταπάτη ότι μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει ανοιχτά τα αυτιά στους εργαζόμενους, ότι θα κυβερνά υπό την πίεση που θα της ασκούν. Μεγάλο και χοντροκομμένο ψέμα που μόνο ο οπορτουνισμός ξέρει να λέει...

Αλήθεια, τόσο απλά και εύκολα είναι τα πράγματα; Φτάνει δηλαδή η λαϊκή διεκδίκηση και διαμαρτυρία και θα την κάνει πράξη η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Δηλαδή, θα λέει στους μεγαλοεπιχειρηματίες στους οποίους ο ίδιος υπόσχεται συνθήκες κερδοφορίας ότι οι εργαζόμενοι θέλουν αυξήσεις και θα τους το επιβάλλει να τις δίνουν όταν αυτό έρχεται σε αντίθεση με τα κέρδη τους; Ενα παράδειγμα λέμε για να μην πάμε στα ακόμη πιο δύσκολα, όπως τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ, τη λειτουργία των αμερικάνικων βάσεων, τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ κ.λπ.

Η απάντηση, βεβαίως, δίνεται από τον ίδιο τον πρόεδρο του ΣΕΒ σε πρόσφατη συνέντευξή του, που σημειώνει ότι ανεξάρτητα από τη «ρητορική» και τα «ιδεογράμματα» του κάθε κόμματος, «έχει κι η σύγχρονη οικονομική πραγματικότητα ορισμένα, ας πούμε, "δόγματα". Ενα από αυτά λέει ότι (...) η προοπτική μιας νέας ανάπτυξης μπορεί να προέλθει σήμερα μόνο από τις δυνάμεις της παραγωγικής οικονομίας. Ποια κυβέρνηση μπορεί να το αγνοήσει αυτό και να επιτύχει;» Γι' αυτό και δεν τον προβληματίζει μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (βλέπε τη στήλη «Η άποψή μας», σελ. 1, 3).

***

Ο Καρτερός - ως καθαρός οπορτουνιστής - προσπαθεί να μετατρέψει σε πλεονέκτημα αυτό που εκδηλώθηκε ως μειονέκτημα. Δηλαδή, η αποκάλυψη με την υπόθεση Καρυπίδη ότι λίγο - πολύ τα κόμματα αστικής διαχείρισης βράζουν στο ίδιο καζάνι. Οχι βεβαίως ότι δεν το ξέραμε από τα έργα και τις ημέρες όλων τους σε κεντρικά πολιτικά ζητήματα, στην Τοπική Διοίκηση, στο συνδικαλιστικό κίνημα κ.α.

Ομως, πρέπει να συνεννοούνται καλύτερα μεταξύ τους και να μη νομίζουν ότι έχουμε μνήμη χρυσόψαρου. Γιατί πριν από λίγες μέρες, στις 6 Φλεβάρη, ο διευθυντής της «Αυγής», Ν. Φίλης, έγραφε για το ίδιο ζήτημα με άλλα κριτήρια:

«...Η πολιτική των συμμαχιών αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ συνθήκη της φυσιογνωμίας του (σ.σ. του ΣΥΡΙΖΑ). Στην παρούσα φάση εργάζεται, και μάλιστα αποτελεσματικά, για τη διαμόρφωση ευρέος φάσματος κοινωνικών - πολιτικών συμμαχιών σε δημοκρατική - αντιμνημονιακή κατεύθυνση, για να βγει η χώρα από την κρίση και να επαναθεμελιωθεί η ΕΕ (...) Η υπόθεση της υποψηφιότητας Καρυπίδη στη Δυτ. Μακεδονία απειλεί να τραυματίσει το δημοκρατικό πολιτικό άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ, όπως εκφράζεται με τις υποψηφιότητες άφθαρτων και νέων προσώπων. Ακόμη, βαθύτερα, μπορεί να δημιουργήσει την εντύπωση μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει της αριστερής διακυβέρνησης και να υπονομεύσει, εδώ, στην Ευρώπη και την Αμερική, το ριζοσπαστικό - αριστερό μήνυμα». («Αυγή», 6/02/2014).

Να, λοιπόν, που ομολογούν ότι η επιλογή Καρυπίδη εντάσσεται στην πολιτική συμμαχιών τους επιδιώκοντας να βγάλουν την ντόπια αστική τάξη στο «ξέφωτο» της αναιμικής ανάκαμψης και ότι το άγχος τους δεν είναι καμιά λαϊκή πίεση αλλά τα λάθος μηνύματα σε πολύ σημαντικούς, για τον ΣΥΡΙΖΑ και το στόχο που θέτει, αποδέκτες, στην ΕΕ και τις ΗΠΑ!!!

Το πού δίνει άλλωστε εξετάσεις ο ΣΥΡΙΖΑ το ξέρουμε. Εξετάσεις στην αστική τάξη, στην ΕΕ και τις ΗΠΑ δίνει με κάθε του επιλογή. Είτε αυτή αφορά στην εξύμνηση της αντιλαϊκής διαχείρισης Ομπάμα, είτε στη διεκδίκηση της προεδρίας της Κομισιόν με ρητορική υπέρ της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής, είτε στις δεσμεύσεις ενώπιον του ΣΕΒ, του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου, είτε με την επιλογή υποψηφίων που θα υπηρετήσουν την Τοπική Διοίκηση ως αυτό που είναι, εργαλείο για την αποκέντρωση μιας πολιτικής ταξικά στοχευμένης υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, εχθρικής προς το λαό.

***

Η μνήμη δεν έχει ξεθωριάσει τόσο που να μη θυμάται ο λαός συνθήματα όπως «Το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία», ή ότι «ο λαός θα ελέγχει την κυβέρνηση» κι άλλα τέτοια που έγιναν φτερό στον άνεμο μιας κίβδηλης αλλαγής με την υπόσχεση της οποίας εξαπατήθηκε και προδόθηκε.

Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ - κυβέρνηση να είναι διαφορετικός απ' τον ΣΥΡΙΖΑ - αξιωματική αντιπολίτευση, όπου το μεγάλο ποσοστό που του έδωσε ο λαός το αξιοποιεί για να διεκδικεί αποκλειστικά για την αστική τάξη; Κι εν πάση περιπτώσει κανένα κόμμα, αν νοιάζεται ειλικρινά για το λαό και τις ανάγκες του, δεν χρειάζεται κανενός είδους πίεση για να πράξει τα δέοντα.

Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ για άλλων τις ανάγκες κόπτεται. Και θέλει το λαό νεροκουβαλητή στο μύλο που αλέθει τη ζωή του. Γι' αυτό και προσπαθεί να τον ξεγελάσει με φτηνά προπαγανδιστικά ευφυολογήματα σαν αυτά του Καρτερού. Η λαϊκή πλειοψηφία που επικαλείται δεν έχει καμία ελπίδα αν περιμένει πότε θα γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ για να του ασκεί πίεση. Η δική της ελπίδα βρίσκεται στην ισχυροποίηση του ΚΚΕ, σε κάθε κάλπη, με κάθε ευκαιρία.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ