Η κίνηση των «58» έρχεται ως συνέχεια της προσπάθειας αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού και της αστικής διαχείρισης, στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, που ο κύριος όγκος της σήμερα εκφράζεται ουσιαστικά μέσω του ΣΥΡΙΖΑ.
Το ΠΑΣΟΚ με τον Βενιζέλο συμφωνεί, ενώ άλλα στελέχη του κλείνουν το μάτι στον ΣΥΡΙΖΑ ή στη ΔΗΜΑΡ. Η ΔΗΜΑΡ, που συνετέθη από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ, διαφωνεί, προτείνοντας τον «τρίτο προοδευτικό πόλο», αποκλείοντας τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, με στελέχη της να στηρίζουν τους «58» και τον Σπ. Λυκούδη, γραμματέα της ΚΕ της, να συμφωνεί σε κεντροαριστερά με ΔΗΜΑΡ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ. Ο Λοβέρδος, ο οποίος ως υπουργός του ΠΑΣΟΚ δεν άφησε πέτρα για πέτρα όρθια, τώρα ζητά «καθαρές κουβέντες» από το ΠΑΣΟΚ αν θα συνεργαστεί με τη ΝΔ (που υλοποιεί ό,τι δεν τέλειωσε το ΠΑΣΟΚ), στοχεύοντας σε συνεργασία με τη ΔΗΜΑΡ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που τσακίζει τον κόσμο με το ΠΑΣΟΚ σε δήμους και εργατικό κίνημα, διαφωνεί με την κεντροαριστερά των «58» (του ΠΑΣΟΚ) γιατί θέλει κεντροαριστερά με επίκεντρο τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ άλλα στελέχη του δεν διαφωνούν γενικώς και τόσο…
Διαφωνούν, συμφωνώντας όλοι στο βασικό, ότι την κρίση θα την πληρώσει ο λαός.
Οι «58» και οι πέριξ συμπαθούντες, ενώ ήταν τα δικά τους κόμματα που υλοποίησαν την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και των μνημονίων, τώρα εμφανίζονται ως σωτήρες. Οι δε «αντιμνημονιακοί» του ΣΥΡΙΖΑ είναι και αυτοί της ΕΕ και του Μάαστριχτ - αυτά που σε γρήγορους ρυθμούς υλοποίησαν τα μνημόνια. Και οι μεν και οι δε, ανεξάρτητα τις όποιες διαφορές τους, συμφωνούν στο ότι η όποια αναιμική ανάκαμψη θα πατήσει πάνω στη χρεοκοπία του λαού - με ή χωρίς ψίχουλα.
- Π.χ. Να τι έγινε με τις κεντροαριστερές κυβερνήσεις στην Ιταλία και την «Ελιά»:
- Ο λαός μπαλάκι, από την κυβέρνηση της κεντροαριστεράς που είχε αντικαταστήσει την κεντροδεξιά, που είχε αντικαταστήσει την κεντροαριστερή και τούμπαλιν... Π.χ. Το ΄96 η κυβέρνηση Πρόντι του συνασπισμού της «Ελιάς», μαζί με τους μεταλλαγμένους κομμουνιστές -δίνοντας και «αριστερό άλλοθι»- διατήρησε όλους τους νόμους της κυβέρνησης του Μπερλουσκόνι, διατήρησε τα ιταλικά στρατεύματα κατοχής στο Αφγανιστάν που είχε υποσχεθεί ότι θα αποσύρει, αύξησε κατά 2 χρόνια τα όρια συνταξιοδότησης και μείωσε τις συντάξεις, εκβιάζοντας τους εργάτες να το αποδεχτούν και μέσω δημοψηφίσματος... τάχθηκε υπέρ της Ευρωσυνθήκης, δηλαδή υπέρ της ενίσχυσης των μονοπωλίων. Που βομβάρδισαν μαζί με την ΕΕ και έναν άλλον «προοδευτικό» -σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Κλίντον- τη Γιουγκοσλαβία. Τότε ήταν που ο Σημίτης (υποστηρικτής της κίνησης των «58») έβαλε την υπογραφή του στη σφαγή. Ναι, αλλά τότε ήταν και ο ΣΥΝ που καλούσε ουσιαστικά την ιμπεριαλιστική επέμβαση μέσω ΟΗΕ, κατηγορώντας το ΚΚΕ για εθνικισμό… ως κοσμοπολίτης, αλλά σήμερα στην κρίση με τα γυαλιά του εθνικισμού το γύρισε στην «κατοχή» και την ανάγκη συγκρότησης πότε αντικατοχικού και μετά αντιμνημονιακού μετώπου.
Μετά τον Πρόντι (της «καλής» σοσιαλδημοκρατίας) ακολουθεί ο πρώην κομμουνιστής Βελτρόνι, που τον διαδέχεται ο Μπερλουσκόνι… μετά η κεντροαριστερά του Ντ’ Αλέμα… Ε! αυτά έβλεπε και ο Ανιέλι ιδιοκτήτης της «FIAΤ» και με το ταξικό μυαλό του αναφώνησε: «Τι να τις κάνουμε τις κυβερνήσεις της δεξιάς, όταν έχουμε τέτοιες της αριστεράς»;… Κάτι παρόμοια και σήμερα στην Ελλάδα, με τον Δασκαλόπουλο, πρόεδρο του ΣΕΒ, να θεωρεί ως θετικό μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα να αποσαφηνίζει στις ΗΠΑ και στους απανταχού βιομήχανους ότι δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν από μια κυβέρνηση της αριστεράς.
Όλοι τους συγκάλυψαν την αιτία της καπιταλιστικής κρίσης, αναμασώντας ό,τι και οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου: Περί «κρίσης καζινοκαπιταλισμού», «κατοχής», «κρίση χρέους», αποδίδοντας ευθύνες στη «νεοφιλελεύθερη» διαχείριση. Κοροϊδεύουν, λέγοντας ότι στον αντίποδα της «νεοφιλελεύθερης» πολιτικής υπάρχει μια σοσιαλδημοκρατική, προς όφελος των εργαζομένων. Πρωτοστάτησαν στην ενσωμάτωση του εργατικού και λαϊκού κινήματος στη στρατηγική της ΕΕ και των μονοπωλίων.
Υπάρχουν διαφορές σε τμήματα της σοσιαλδημοκρατίας; Υπάρχουν, διαφωνούν όχι για να σώσουν τα λαό, αλλά το πολιτικό σύστημα, για το ποια τμήματα κεφαλαίου θα έχουν λιγότερες ζημιές από την κρίση και με ποια μορφή διαχείρισής της.
Η σοσιαλδημοκρατία μια συμβολή είχε σε όλες τις εκφάνσεις της: Ήταν - είναι διασώστης του καπιταλισμού, κυματοθραύστης της ριζοσπαστικοποίησης, της πάλης ενάντια στα μονοπώλια και την εξουσία τους, για την κοινωνικοποίηση και την εξουσία της εργατικής τάξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου