Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή, έχεις λερώσει τα χέρια σου με αίμα, κυρ-Παντελή...

Κοίταξε τα χέρια σου κυρ-Παντελή και πες μας πόσο ήσυχη έχεις την συνείδηση σου; 

Την έχεις ήσυχη σκεφτόμενος ότι ο Παύλος ήταν ένας νεαρός που «πήγαινε γυρεύοντας», που «βρέθηκε στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή»; 

Σε αυτήν την θέση θα μπορούσε να ήταν ο γιός σου, κυρ-Παντελή και τότε δεν θα είχες ήσυχη την συνείδηση σου...

Έχεις λερώσει τα χέρια σου με αίμα, κυρ-Παντελή... Εσύ που έχεις κατάστημα κάπου στη γη. Γιατί όταν το Δεκέμβρη του 2008 σου έσπασαν τη βιτρίνα, κυρ Παντελή, εσύ τα έβαλες με την κακομαθημένη νεολαία και τους νεαρούς αλήτες. 

Δεν μπήκες ποτέ στον κόπο να σκεφτείς τι προκάλεσε τόσο θυμό, πόσες ζωές νεολαίων ήταν κατεστραμμένες εξαιτίας των δικών σου πολιτικών επιλογών. Στο μυαλό σου, κυρ-Παντελή, ένα κομμάτι σπασμένο τζάμι έχει μεγαλύτερη αξία απ' το διαλυμένο, ανύπαρκτο, μέλλον ενός νέου ανθρώπου...

Έχεις λερώσει τα χέρια σου με αίμα, κυρ-Παντελή... Σταυροκοπιέσαι στην Παναγιά τις Κυριακές, όμως δεκάρα τσακιστή δεν δίνεις για τις μανάδες και τους γιούς του δρόμου, τις σύγχρονες παναγίες και τους σύγχρονους Χριστούς των φαναριών, των πεζοδρομίων, της εξαθλίωσης που γεννά ο Καπιταλισμός.... Αλήθεια, κυρ-Παντελή, πόσο έντιμος είσαι εφόσον αποδέχεσαι τον Καπιταλισμό και την απανθρωπιά του;

Έχεις λερώσει τα χέρια σου με αίμα, κυρ-Παντελή...γιατί τα μόνα ιδανικά σου είναι τα μοντέρνα έπιπλα και η έγχωρμη TV. 

Τις ασπρόμαυρες ζωές γύρω σου ποτέ δεν τις νοιάστηκες, κυρ-Παντελή. Αυτές τις ζωές που ήθελαν λίγη απ' την προσοχή σου, απ' την αλληλεγγύη που ποτέ σου δεν επέδειξες. 

Μαζί με την «πνευματική» τροφή που έτρωγες, κυρ-Παντελή, έφαγες και τα ψέματα που σου σερβίρισαν, πως εσύ να 'σαι καλά κι' ας πεθαίνει η κατσίκα του γείτονα...

Έχεις λερώσει τα χέρια σου με αίμα, κυρ-Παντελή... Δεν ήθελες να βρεις μπελά με κόμματα, γι' αυτό αρκέστηκες στο «Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια». 

Μόνο που ενστερνιζόμενος το τρίπτυχο αυτό, κυρ-Παντελή, πέρασες άθελα σου την πόρτα του Φασισμού. 

Ήσουν φιλήσυχος, κυρ-Παντελή, τόσο φιλήσυχος που ήσουν το ευκολότερο θύμα των εκμαυλιστών της συνείδησης... 

Έχεις λερώσει τα χέρια σου με αίμα, κυρ-Παντελή... Γιατί ήσουν τόσο φιλήσυχος που δε μπορούσες ν' ακούσεις τους τριγμούς και τους θορύβους στην κοινωνία. Δεν ήθελες να τους ακούς για να μη διαταράσσεις την ήσυχη καθημερινότητα σου. 

Έκλεινες τ' αυτιά σου στην πραγματικότητα, κυρ-Παντελή, όμως αυτή δε σε συγχώρησε ποτέ.

Έχεις λερώσει τα χέρια σου με αίμα, κυρ-Παντελή... Γιατί τις κρίσιμες στιγμές σιώπησες. «Οι ζωές μας αρχίζουν να τελειώνουν την ημέρα που σιωπούμε για θέματα που έχουν σημασία» είχε πει ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, κυρ-Παντελή. 

Για σένα όμως, έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή, τα μοναδικά θέματα που είχαν σημασία ήταν να 'ναι καλά ο γιός σου, ν' αφήσεις τ'ονομα και τον παρά.

Έχεις λερώσει τα χέρια σου με αίμα, κυρ-Παντελή... γιατί υπήρξες μια ζωή φιλήσυχος νοικοκυραίος.

Έχεις λερώσει τα χέρια σου με αίμα, κυρ-Παντελή... γιατί έβριζες και αναθεμάτιζες κάθε φορά που δε μπορούσες να μετακινηθείς στην πόλη εξαιτίας κινητοποιήσεων και απεργιών. 

Διότι, κυρ-Παντελή, σε ενδιέφερε πάντα το «εγώ» και όχι το «εμείς»...

Έχεις λερώσει τα χέρια σου με αίμα, κυρ-Παντελή... γιατί χαμογέλασες χαιρέκακα τότε που ο θρασύδειλος Κασιδιάρης χτύπησε την Κανέλλη στο τηλεοπτικό στούντιο. 

Μέχρι εκεί έφτανε η μικροαστική σου νοοτροπία κυρ-Παντελή. 

Δεν σκέφτηκες ποτέ ότι στην θέση της Κανέλλη θα μπορούσε να είναι η κόρη σου. 

Έβλεπες το τέρας μπροστά σου και δεν φοβόσουν, κυρ-Παντελή, ίσως επειδή είχες ξεκινήσει να του μοιάζεις, που θα 'λεγε και ο Χατζιδάκις...

Έχεις λερώσει τα χέρια σου με αίμα, κυρ-Παντελή... γιατί στην εντιμότητα σου το σύστημα, στο οποίο έδειξες ανοχή, ξέπλυνε τα εγκλήματα του. 

Και τώρα, κυρ-Παντελή, η εντιμότητα σου δεν είναι παρά μια αιματοβαμμένη κουρελού. Αυτήν την εντιμότητα-κουρελού θα αφήσεις παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές, κυρ-Παντελή;

Μπορεί να ζητήσεις συγνώμη, κυρ-Παντελή. 

Μπορεί να μετανιώσεις για την απάθεια σου στο δράμα των άλλων. Μπορεί να αποκυρήξεις το τέρας στο οποίο έφτασες κάποτε να μοιάζεις, κυρ-Παντελή...

Αυτό που δε θα μπορέσεις ποτέ όμως να κάνεις, κυρ-Παντελή, είναι να ξεβάψεις τα χέρια σου απ' το αίμα. 

Αυτό θα μένει να μας θυμίζει πως άνθρωποι σαν και σένα, κυρ-Παντελή, βρωμίζουν τ'ονειρο και την ψυχή... 

Ζινόβιεφ. - Revolution Now!