H ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, στις εκδηλώσεις 39ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στην Αθήνα:
«Φίλες και Φίλοι,
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Ένα μεγάλο ευχαριστώ και θερμά συγχαρητήρια θέλουμε να εκφράσουμε, εκ μέρους της ΚΕ του Κόμματος, στους ΚΝίτες και τις ΚΝίτισσες που ακούραστα, με μεράκι, αισιοδοξία και αυταπάρνηση έδωσαν τη μάχη για να φτάσει το μήνυμα του Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του "Οδηγητή" πλατιά στη νεολαία, στα παιδιά της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.
Χαιρετίζουμε τους δεκάδες καλλιτέχνες δημιουργούς που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της ΚΝΕ και του ΚΚΕ.
Καλωσορίζουμε τις αντιπροσωπείες των κομμουνιστικών, αριστερών εργατικών οργανώσεων νεολαίας από όλο τον κόσμο που βρίσκονται μαζί μας.
Ιδιαίτερα καλωσορίζουμε την αντιπροσωπεία της Συριακής Κομμουνιστικής Νεολαίας που δίνει μάχη σε δύσκολες συνθήκες.
Σε όλους εσάς τους νέους και τις νέες όλων των ηλικιών: Από τα παιδιά, που ήρθαν με τις μανάδες τους στα καροτσάκια, μέχρι τους πάντα νεολαίους αγωνιστές της γενιάς της Εθνικής Αντίστασης, του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, της γενιάς του 114, της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη, της αντιδικτατορικής πάλης και όλων των μετέπειτα ταξικών εργατικών λαϊκών αγώνων της μεταπολίτευσης, τους σημερινούς αγωνιστές για την έξοδο από την κρίση σε όφελος του λαού, απευθύνουμε εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ θερμό χαιρετισμό.
Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ δηλώνουν όπως πάντα "παρών"!
Σήμερα ακόμα πιο δυνατά, πιο ορμητικά, πιο μαχητικά!
Εξοπλισμένοι με τις αποφάσεις του 19ου Συνεδρίου μας.
Με ομόφωνα ψηφισμένο το νέο Πρόγραμμά του που χαράσσει τη μοναδική ρεαλιστική επαναστατική γραμμή πάλης, που οδηγεί την εργατική τάξη, το λαό, τη νεολαία των λαϊκών οικογενειών στην πάλη για τη διεκδίκηση, κατάκτηση και οικοδόμηση της δικής του ανώτερης κοινωνίας, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, νέοι και νέες,
Κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα, μέσα στην ιστορική συνέχεια του ΚΚΕ.
Ριχνόμαστε πρωτοπόρα στη μάχη των ιδεών, εξοπλισμένοι με σύγχρονο Πρόγραμμα, καταστάλαγμα μελέτης και πολύχρονης πείρας.
Ριχνόμαστε στην πάλη για την αναζωογόνηση, την ανασυγκρότηση και άνοδο του εργατικού λαϊκού κινήματος, σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική γραμμή, πιο έμπειροι και ετοιμοπόλεμοι.
Ριχνόμαστε στη μάχη για την ισχυροποίηση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, τη θωράκισή τους, για να μπορεί το Κόμμα να εκπληρώνει την πρωτοπόρα αποστολή και το ρόλο του κάτω από όλες τις συνθήκες, κάτω από οποιεσδήποτε δυσκολίες και στροφές, καμπές της πάλης. Κόμμα "παντός καιρού", ριζωμένο μέσα στους τόπους δουλειάς, μόρφωσης, μαθητείας, στις λαϊκές γειτονιές, στην ύπαιθρο που υποφέρει.
Το ΚΚΕ μπορεί να αυξήσει το κύρος και τη δύναμή του ανάμεσα στη νεολαία. Καθοριστικός ο ρόλος εδώ των χιλιάδων μελών, στελεχών και φίλων της ΚΝΕ σε όλη τη χώρα. Και γιατί επιβεβαιωθήκαμε, και γιατί τα λόγια και τα έργα μας έχουν συνέπεια, και γιατί ξέρουμε πώς και πού πάμε.
Προϋπόθεση η ενίσχυση του κύρους και της πρωτοπόρας δράσης των μελών και στελεχών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, μέσα από τη βελτίωση της συλλογικής ζωής και δράσης των Κομματικών Οργανώσεων, με βάση το νέο Καταστατικό μας, με την ανύψωση του ιδεολογικού, μορφωτικού και πολιτιστικού επιπέδου του και κυρίως μέσα από μια πιο ουσιαστική σχέση επικοινωνίας με τους φίλους, τους οπαδούς, τους απλούς εργάτες και εργάτριες, τους ανέργους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους αγρότες, τους νέους και τις νέες, τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών.
Αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα κατάματα. Μελετάμε τις εξελίξεις, βγάζουμε συμπεράσματα, προχωράμε μπροστά! Με την ίδια πάντα σταθερότητα και συνέπεια. Με την ίδια πάντα σημαία υψωμένη, της ταξικής πάλης, την κόκκινη σημαία του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.
Δεν μαϊμουδίζουμε, δεν κλέβουμε συνθήματα, θέσεις, για να τα χρησιμοποιήσουμε όποτε μας βολεύει, όταν μας βολεύει, όπου μας βολεύει, όπως μας βολεύει, μόνο και μόνο για να τα διαστρεβλώσουμε, να τα αποστεώσουμε από το επαναστατικό, λαϊκό περιεχόμενό τους, για να τα σερβίρουμε ξαναζεσταμένα, προκειμένου να κερδίσουμε εντυπώσεις.
Δεν πρόκειται να γίνουμε σαν άλλα πολιτικά κόμματα, να γίνουμε μεγαλύτεροι ή μικρότεροι συντελεστές του νέου διπολισμού που χτίζεται, με όλα τα παλιά φθαρμένα υλικά του παλιού δικομματισμού, που γνωρίσαμε πολύ καλά χρόνια τώρα, τόσο από τους κυβερνώντες σήμερα, όσο και τους όψιμους νέους σοσιαλδημοκράτες, που αποδεικνύουν όλο και περισσότερο καθημερινά ότι δεν έχουν ιερό και όσιο, έστω κι αν ξέρουν ότι αργά ή γρήγορα ο ίδιος ο λαός που τώρα μπορεί να τους δίνει περίοδο χάριτος και δοκιμασίας, πολύ σύντομα θα ανακαλύψει πόσο τραγικά ξεγελάστηκε για μια ακόμα φορά.
Μπορεί και πρέπει να διευρυνθεί η εργατική, η λαϊκή πρωτοπορία, που δεν θα πέσει πάλι στην παγίδα. Οι προδομένοι εργαζόμενοι από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ των προηγούμενων χρόνων δεν πρέπει να πέσουν στο δόκανο της αναμόρφωσης, της αναστύλωσης περίπου του ίδιου σκηνικού, με τον ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του παλιού ΠΑΣΟΚ.
Θα χάσουμε μόνο κι άλλη δεκαετία, θα χάσουμε πολύτιμο χρόνο σε επικίνδυνους καιρούς για το λαό. Αυτό είναι βούτυρο στο ψωμί των ατέλειωτων μνημονίων, των αντιλαϊκών μέτρων της άρχουσας τάξης, που έχει την πραγματική εξουσία, των μονοπωλίων, του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Φίλες και Φίλοι,
Αυτή την ώρα που ο καθένας και η καθεμιά δίνει τη μάχη της επιβίωσης, δεν ξέρει τι θα του ξημερώσει, βλέπει μπροστά αβέβαιο και σκοτεινό το μέλλον για τα παιδιά του και την ίδια στιγμή σκέφτεται "δεν πάει άλλο", το ΚΚΕ με αγωνιστική αισιοδοξία και αποφασιστικότητα λέει:
Μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας, μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα εμείς και τα παιδιά μας.
Το σύνθημα του 39ου Φεστιβάλ, "Άλλαξε τον κόσμο, το ‘χει ανάγκη", αποτυπώνει με τα λόγια του ποιητή το κάλεσμα των κομμουνιστών στο λαό μας που υποφέρει, που ψάχνει τρόπο να ξεφύγει από την ανεργία, την πείνα και τη φτώχεια…
Δείχνει, φωτίζει την προοπτική, τη διέξοδο, το άνοιγμα του δρόμου για την ανατροπή του καπιταλισμού, την αντικατάστασή του από τη νέα κοινωνία, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ.
"Άλλαξε τον κόσμο, το ‘χει ανάγκη".
Με συμπόρευση – συστράτευση με το ΚΚΕ.
Με οργάνωση της πάλης, για την προώθηση της Λαϊκής Συμμαχίας που βρίσκεται σε κατεύθυνση ρήξης και σύγκρουσης με την εξουσία των μονοπωλίων, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ.
Φίλες και Φίλοι,
Ατέλειωτος είναι ο κατάλογος των παλιών και των νέων αντιλαϊκών μέτρων.
Δεν θα τα απαριθμήσουμε σήμερα εδώ. Τα ξέρετε πολύ καλά όλοι σας. Τα ζούμε κάθε μέρα όλοι μας.
Η άσφαιρη αντιπαράθεση συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και αξιωματικής αντιπολίτευσης ΣΥΡΙΖΑ, μας θυμίζει τις προηγούμενες δεκαετίες με την κάλπικη αντιπαράθεση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, τότε για το "φως και το σκότος", μέχρι που τα βρήκαν και συγκυβερνούν και επαναλαμβάνουν το ίδιο παραμύθι, με τον ΣΥΡΙΖΑ τώρα στη θέση του ΠΑΣΟΚ.
Δώστε τη μάχη σας, ώστε να μην παγιδευτούν εργαζόμενοι, νέοι και νέες, ξανά στα γνωστά κάλπικα διλήμματα:
Ποιος, για παράδειγμα, από τους δύο -η ΝΔ ή ο ΣΥΡΙΖΑ- μπορεί να είναι ο καλύτερος και ικανότερος διαπραγματευτής με την τρόικα, τους δανειστές;
Ποια κυβέρνηση -η συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ ή συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και όσων πρόθυμων από το παλιό ΠΑΣΟΚ;
Ποια είναι η καλύτερη συνταγή διαχείρισης του χρέους: Το νέο δάνειο, ένα "νέο πρόγραμμα για την Ελλάδα", όπως προτείνουν ΝΔ – ΠΑΣΟΚ ή ένα μεγάλο "κούρεμα" χρέους, που αναμασά η αξιωματική αντιπολίτευση;
Ποιο μοντέλο οικονομικής διαχείρισης θα οδηγήσει πιο γρήγορα στην πολυπόθητη ανάκαμψη, στους υψηλούς ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης; Αυτό που προτείνουν τμήματα του αμερικανικού κυρίως κεφαλαίου ή αυτό που προτείνουν τμήματα κυρίως του γερμανικού κεφαλαίου και υποστηρικτές τους στην Ευρώπη και στην Ελλάδα;
Αυτό είναι το βασικό περιεχόμενο της αντιπαράθεσης ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ: Ποια συνταγή, ποιο μείγμα, ποιο μοντέλο οικονομικής διαχείρισης της κρίσης είναι πιο αποτελεσματικό.
Η αντιπαράθεση ανάμεσά τους εκφράζει αντιπαράθεση ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου που αναζητούν διέξοδο από την κρίση, ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας τους. Γι' αυτό και στα ΜΜΕ προβάλλονται και οι δύο συνταγές και οι φορείς τους.
Πίσω από τις προσδοκίες για ανακούφιση, που προσπαθεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση με το "πρωτογενές πλεόνασμα", που όπως τάζει αφού επιτευχθεί θα επιστρέψει πίσω σ’ αυτούς που υποφέρουν ένα μέρος του μερίσματος. Και ταυτόχρονα πίσω από τις ψεύτικες ελπίδες του ΣΥΡΙΖΑ ότι δήθεν αυτός είναι που θα διαπραγματευτεί σκληρά και θα πετύχει νέο "κούρεμα" του χρέους, ο λαός μας πρέπει να ανακαλύψει την πραγματική αλήθεια.
Ούτε σε 6 ούτε σε 36 χρόνια πρόκειται να γυρίσουμε στα προ κρίσης επίπεδα, όσον αφορά στα δικαιώματα, το βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, όπως υπόσχεται ο πρωθυπουργός, αφού νωρίτερα στη ΔΕΘ ο ίδιος ομολόγησε ότι οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις ήταν αναγκαίες και έπρεπε να έχουν υλοποιηθεί εδώ και χρόνια, πριν τον ερχομό της τρόικας.
Ούτε στις ΗΠΑ βελτιώθηκε το εργατικό - λαϊκό εισόδημα με την ανάκαμψη του 2010.
Πρόκειται για αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις που τις έχει ανάγκη το κεφάλαιο.
Συμφωνήθηκαν και δρομολογήθηκαν πολύ πριν την εκδήλωση της κρίσης.
Είναι κατευθύνσεις-αποφάσεις που αφορούν όλα τα κράτη – μέλη της ΕΕ και όχι μόνο αυτά που είναι υπερχρεωμένα. Στη Γερμανία προηγήθηκαν. Σήμερα εκεί εκατομμύρια άνθρωποι πληρώνονται με 400 ευρώ.
Στη Γαλλία, όπου δεν υπάρχει τρόικα και μνημόνιο, η μεταρρύθμιση Ολάντ στο ασφαλιστικό σύστημα οδηγεί σε δραματικές αυξήσεις ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων και αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης.
Η βάρβαρη αντιλαϊκή επίθεση δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο και ιδιομορφία.
Τα ίδια αντιλαϊκά μέτρα –με ή χωρίς μνημόνιο, με τρόικα ή χωρίς τρόικα- παίρνονται σε όλα τα κράτη–μέλη της ΕΕ, γιατί είναι μέτρα που αποσκοπούν στη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών ομίλων, στη διασφάλιση φθηνότερης εργατικής δύναμης και νέων πεδίων κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Πίσω από τα κονταροχτυπήματα της ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ για το:
Ποιος λέει ψέματα και ποιος αλήθεια.
Ποιος είναι ικανός διαπραγματευτής και ποιος όχι.
Ποιανού η ανάπτυξη θα ‘ρθει πιο γρήγορα, ο λαός μας πρέπει να δει ότι αυτή η αντιπαράθεση είναι αντανάκλαση της αντιπαράθεσης των καπιταλιστικών κρατών για τις απώλειες και τα κέρδη από την κρίση. Είναι αντανάκλαση των αδιεξόδων και των αξεπέραστων δυσκολιών του καπιταλιστικού συστήματος.
Η όποια καπιταλιστική ανάκαμψη που θα ‘ρθει, είτε με τους επενδυτές ανά τον κόσμο που προσελκύει η "Νέα Ελλάδα" του κ. Σαμαρά, είτε με τη στήριξη της αποκαλούμενης υγιούς επιχειρηματικότητας του κ. Τσίπρα, σε καμιά περίπτωση δεν θα οδηγήσει σε ανάκαμψη των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.
Ίσα - ίσα αυτή η αναιμική ανάκαμψη θα έρθει να πατήσει και να αξιοποιήσει όλο το αντιδραστικό αντεργατικό αντιλαϊκό οικοδόμημα, που κάθε τρεις και λίγο θα ανακαινίζεται, για να στηρίξει την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου, για να μας βυθίσει σε νέα πιο βαθιά και αξεπέραστη κρίση.
Σ’ αυτή την κατεύθυνση η κυβέρνηση εξαγγέλλει:
Μείωση των συντελεστών φορολογίας των μονοπωλιακών ομίλων στο 15%, νέο επενδυτικό νόμο, νέο σύστημα δανειοδότησης των επιχειρήσεων που καταργεί τον αρχικό έλεγχο προδιαγραφών των εγκαταστάσεων και αναθέτει τους ελέγχους σε ιδιωτικούς φορείς, εξαγγέλλει δηλαδή νέα προνόμια και διευκολύνσεις για τους μονοπωλιακούς ομίλους.
Η επόμενη μέρα της ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και των δεσμεύσεων της ΕΕ, όχι μόνο δεν θα οδηγήσει σε αναπλήρωση των τεράστιων απωλειών του λαού, αλλά θα οδηγήσει σε νέες θυσίες.
Η αντιμετώπιση που λένε του διογκωμένου κρατικού χρέους απλά αποτελεί το εφαλτήριο για να συνεχιστεί η αντιλαϊκή επίθεση.
Η δήθεν φιλολαϊκή επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης και το εθνικό σχέδιο ανάπτυξης, που διακηρύττει ο ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν προσπάθεια εξαπάτησης του λαού, στάχτη στα μάτια του. Δεν τα πιστεύουν ούτε αυτοί που τα λένε. Ο ΣΕΒ λόγου χάρη δεν έχει πρόβλημα με αυξήσεις ψίχουλα, εφόσον καταργηθούν ή μειωθούν οι ασφαλιστικές εισφορές υπέρ των εργαζομένων.
Καμία πρόταση που υποκλίνεται στο στόχο ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων και στις σχετικές δεσμεύσεις για όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ δεν μπορεί να διασφαλίσει τη λαϊκή ευημερία, ούτε καν την αναπλήρωση των τεράστιων απωλειών του λαού τα τελευταία χρόνια.
Γι’ αυτό και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει αλλάξει το τροπάρι τώρα τελευταία. "Υπόσχεται", λέει, …ουσιαστική βελτίωση μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες!!!… Μα αυτό ακριβώς υπόσχεται και η σημερινή συγκυβέρνηση.
Οι διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ, για νέες κρατικές ενισχύσεις προς τους "υγιείς επιχειρηματίες" που σέβονται τη νομοθεσία και για διευκόλυνση της προσέλκυσης ξένων επενδύσεων, προδιαγράφουν την επόμενη μέρα.
Δεν είναι τυχαίο που ο πρόεδρος του ΣΕΒ δήλωσε ότι ο νέος ΣΥΡΙΖΑ, ως ενιαίο κόμμα, μπορεί να συμβάλει στη σταθεροποίηση του αστικού πολιτικού συστήματος. Δεν θα το έλεγε, εάν έβλεπε στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ κάποιον κίνδυνο να μην προχωρήσουν οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, οι αλλαγές στην αγορά εργατικού δυναμικού, εάν έβλεπε κίνδυνο στο στόχο να αυξηθούν τα κέρδη του, να γίνουν πιο ανταγωνιστικά τα μονοπώλια με έδρα την Ελλάδα.
Η σύγκληση Συνόδου Κορυφής της ΕΕ για το "κούρεμα" του ελληνικού χρέους, για την οποία μιλάει ο ΣΥΡΙΖΑ, και την ανάληψη μεγαλύτερων βαρών από τα κράτη-πιστωτές, όπως η Γερμανία, δεν συνιστά φιλολαϊκή λύση.
Στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να διασφαλίσει περισσότερες κρατικές ενισχύσεις και ευελιξία για τους μονοπωλιακούς ομίλους. Και φυσικά δέσμευση ότι ο ίδιος ο λαός θα συνεχίσει να αποπληρώνει ένα μεγάλο μέρος του κρατικού χρέους, από το οποίο βέβαια ούτε ωφελήθηκε ούτε ευθύνεται για τη δημιουργία του.
Ο ελληνικός λαός έχει πικρή πείρα από τα δυο προηγούμενα "κουρέματα" και τα αντιλαϊκά μέτρα που ακολούθησαν.
Το ΔΝΤ, οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Ιταλίας, που πιέζουν τη γερμανική κυβέρνηση να αναλάβει πρόσθετα βάρη, ζητούν επίσης επιτάχυνση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων στην Ελλάδα. Την ίδια ώρα βέβαια προωθούν με αποφασιστικότητα αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις στις δικές τους χώρες.
Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι νέοι και οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων δεν έχουν κανένα συμφέρον να βρεθούν ανάμεσα στα βουβάλια που μαλώνουν.
Αντίθετα πρέπει να σταθούν απέναντι, να δουν καθαρά ποιος είναι ο ένοχος, ποια είναι η αιτία και να στρέψουν εκεί την πάλη τους.
Το ελληνικό χρέος βρέθηκε στο επίκεντρο των γερμανικών εκλογών που διενεργούνται αύριο, με την Μέρκελ και τον Στάινμπουργκ να κονταροχτυπιούνται για τη συνταγή διαχείρισης του ελληνικού χρέους. Τελικά, δεν έχουν διαφορές μεταξύ τους. Ακόμα και το αδελφό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, η Die Linke, δεν έχει διαφορετική θέση για την Ελλάδα ως προς τις γερμανικές αποζημιώσεις που ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει ως όπλο διαπραγμάτευσης.
Αυτή η αντιπαράθεση δεν μπορεί να κρύψει ότι καμιά εναλλακτική διαχείριση του δημόσιου χρέους δεν μπορεί να καταργήσει τους παράγοντες που συμβάλλουν στη διόγκωση του χρέους, όπως η ανισόμετρη ανάπτυξη στην Ευρωζώνη, στην ΕΕ και η περιοδική εκδήλωση κρίσης στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.
Φίλες και Φίλοι,
Τα τελευταία γεγονότα με την εν ψυχρώ δολοφονία του παλικαριού στο Κερατσίνι, η δολοφονική επίθεση στα μέλη του ΚΚΕ στο Πέραμα από τη ναζιστική Χρυσή Αυγή αποκαλύπτουν ευρύτερα στο λαό, με τραγικό τρόπο, τον πραγματικό χαρακτήρα της.
Η εγκληματική και δολοφονική δράση της Χρυσής Αυγής έχει στόχο να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους και τη νεολαία.
Αποθρασύνεται από την πολύμορφη στήριξη που της παρέχουν το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα και τα μεγαλοσυμφέροντα, που τη γέννησαν και τη θρέφουν, για να επιτίθεται σε όσους παλεύουν, σηκώνουν κεφάλι.
Το έχουμε πει πολλές φορές, θα το επαναλάβουμε και από εδώ απόψε: Πρόκειται για μαφιόζικη, εγκληματική οργάνωση δολοφόνων νεοναζί και ως τέτοιοι φασίστες, νεοναζί εγκληματίες πρέπει να αντιμετωπιστούν από όλους.
Ο λαός και η νεολαία έχουν τη δύναμη να σταματήσουν τη δολοφονική δράση των ναζιστών.
Τα σωματεία των εργαζομένων, οι μαζικοί φορείς σε πόλεις και ύπαιθρο, οι Λαϊκές Επιτροπές μπορούν να απομονώσουν τους θρασύδειλους δολοφόνους της Χρυσής Αυγής και να προστατεύσουν το λαό από το δηλητήριο και την εγκληματική δράση τους. Να τους πετάξουμε έξω από τις λαϊκές γειτονιές, τα σχολεία, τους χώρους δουλειάς, τους μαζικούς φορείς.
Να δυναμώσουμε τη λαϊκή συμμαχία για να μπει τέρμα στη δράση των ναζί και του συστήματος που τους θρέφει.
Υπάρχει το ποινικό νομικό πλαίσιο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι εγκληματικές ενέργειες της ναζιστικής Χρυσής Αυγής.
Εδώ και καιρό θα έπρεπε να είχαν ληφθεί τέτοια μέτρα. Τα περιστατικά δεν είναι ούτε ένα ούτε δύο. Επιθέσεις σε μετανάστες, επίθεση σε Αιγύπτιους εργάτες, σε συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, σε μέλη του ΚΚΕ και πολλά άλλα.
Και αντί να διαλευκανθούν αυτές οι υποθέσεις και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι, όλο αυτό το διάστημα ακούγαμε τις γνωστές θεωρίες των δύο άκρων που προσπαθούσαν να ταυτίσουν τη δράση του λαϊκού κινήματος με την εγκληματική δράση των ναζί. Υπερπροβολή της Χρυσής Αυγής, που -είτε με θετικό, είτε με αρνητικό τρόπο- ουσιαστικά την αθώωναν, νομιμοποιώντας την έτσι στη λαϊκή συνείδηση. Τοποθετήσεις για δήθεν «αντισυστημική» Χρυσή Αυγή και άλλα σχετικά.
Οι χρυσαυγίτες είναι πληρωμένα τσιράκια του κεφαλαίου, του συστήματος. Μήπως η Χρυσή Αυγή δεν είναι αυτή που πρωτοστατεί και στο Πέραμα, στη Ζώνη και στα Οινόφυτα και αλλού για να πέφτουν τα μεροκάματα, οι μισθοί, όπως επιτάσσει η εργοδοσία; Μήπως αυτοί δεν είναι που θέλουν να διαλύσουν, να ελέγξουν συνδικάτα για να τα κάνουν υποταγμένα, όργανα των μεγαλοεργολάβων, των εφοπλιστών, των εκμεταλλευτών του μόχθου των εργατών;
Ο φασισμός γεννιέται μέσα από τη μήτρα της σαπίλας του καπιταλισμού. Η οριστική και τελεσίδικη εξαφάνιση από προσώπου Γης των φασιστών είναι η λαϊκή πάλη και συμμαχία με όρους ανατροπής του συστήματος που θρέφει τους ναζί. Αυτός είναι ο δρόμος, αυτή την κατεύθυνση πρέπει να έχει η πάλη και οι αγώνες του εργατικού λαϊκού κινήματος.
Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν πλήρως τη θέση του Κόμματος ότι η Χρυσή Αυγή είναι γέννημα–θρέμμα του καπιταλιστικού συστήματος.
Η ΝΔ αξιοποιεί τη δράση της Χρυσής Αυγής με τη θεωρία των δύο άκρων του λεγόμενου "συνταγματικού τόξου", θεωρία που με ανάλογο τρόπο αξιοποιήθηκε την περίοδο του μεσοπολέμου για να τσακιστεί το γερμανικό εργατικό κίνημα. Οι αστικές δυνάμεις προσπαθούν να εξομοιώσουν με την εγκληματική ναζιστική βία την εργατική λαϊκή ορμή και πάλη, όταν συγκρούεται με την καπιταλιστική βία και βαρβαρότητα ή όταν συγκρούστηκε στο παρελθόν με τη φεουδαρχική τότε βία.
Ο άλλος πόλος, ο ΣΥΡΙΖΑ, περιχαρακώνει την εγκληματική δράση της οργάνωσης αυτής στην αποπροσανατολιστική αντιπαράθεση με τη ΝΔ, για την εναλλαγή στην αστική διαχείριση και τον εγκλωβισμό της νεολαίας και γενικότερα του εργατικού κινήματος στην υπεράσπιση της αστικής δημοκρατίας.
Αυτό που χρειάζεται είναι ο λαός και η νεολαία να συντονίσουν και να οργανώσουν την πάλη τους, μέσα από τις γραμμές των εργατικών σωματείων και των άλλων οργανώσεων του λαού και της νεολαίας, για την αντιμετώπιση και απομόνωση των φασιστών της Χρυσής Αυγής. Και γι’ αυτό χρειάζεται ένταση της πολύπλευρης ιδεολογικής - πολιτικής - οργανωτικής - πρακτικής αντιμετώπισης του φαινομένου.
Σε αυτήν την υπόθεση θα εξακολουθήσουν να συμβάλλουν τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και χρειάζεται να συμβάλει ο καθένας και η καθεμιά σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά.
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Αν σήμερα ο λαός και η νεολαία δεν δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για ριζικές αλλαγές στην εξουσία και την οικονομία, τότε η κατάσταση τα επόμενα χρόνια θα είναι πολύ χειρότερη για το λαό. Όχι μόνο με νέα μέτρα και μνημόνια διαρκείας, αλλά και με νέες περιπέτειες από μια πιθανή εμπλοκή της Ελλάδας σε έναν γενικευμένο πόλεμο.
Η κατάσταση στην περιοχή - και όχι μόνο- μυρίζει μπαρούτι. Η ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στη Συρία, τα σενάρια για το Ιράν μπορεί να αποτελέσουν το σπινθήρα για γενικότερη ανάφλεξη. Άλλωστε η περιοχή μας, η περιοχή της Ανατ. Μεσογείου και της Μ. Ανατολής είναι στο επίκεντρο ανταγωνισμών και αντιθέσεων που επικεντρώνονται στο ποιος, ποιο κράτος, ποιο τμήμα του κεφαλαίου, ποια ιμπεριαλιστική δύναμη και συμμαχία θα βάλουν χέρι στις πλουτοπαραγωγικές πηγές, στους ενεργειακούς δρόμους του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.
Αυτές οι αντιθέσεις οξύνονται σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, αποδεικνύοντας ότι η καπιταλιστική κρίση και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι δίδυμα αδέρφια. Στις συνθήκες της κρίσης επιταχύνονται ανακατατάξεις στο συσχετισμό δύναμης μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών, αναδύονται νέες δυνάμεις που επιδιώκουν το ξαναμοίρασμα των αγορών προς όφελός του. Οι παλιές δυνάμεις προσπαθούν να κρατήσουν τις θέσεις τους, αν είναι δυνατόν να κερδίσουν και άλλες.
Και αυτό το επιδιώκουν με όλα τα μέσα - και οικονομικά, διπλωματικά, με συμβιβασμούς και εύθραυστες συμφωνίες όπως αυτή που υπέγραψαν στη Γενεύη οι ΗΠΑ με τη Ρωσία και τώρα ο καθένας τους την ερμηνεύει διαφορετικά, αλλά και όταν αυτό δεν είναι εφικτό και με στρατιωτικά μέσα. Έτσι λειτουργεί ο καπιταλισμός, αυτό είναι το σύστημα της εκμετάλλευσης.
Ισχύει στο ακέραιο αυτό που λέγεται ότι "ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα". Όταν το σύστημα, η κυρίαρχη τάξη δεν μπορεί με άλλον τρόπο να εξυπηρετήσει τα ληστρικά του συμφέροντα, καταφεύγει στον ανοιχτό πόλεμο. Και αυτό έχει αποδειχθεί ιστορικά πάρα πολλές φορές.
Ας μην ξεχνάμε πως πριν τους δύο προηγούμενους Παγκόσμιους Πολέμους εκδηλώθηκαν μεγάλες, παγκόσμιου χαρακτήρα καπιταλιστικές κρίσεις.
Το καπιταλιστικό σύστημα, ιδιαίτερα σήμερα που βρίσκεται στο ανώτερο και τελευταίο στάδιό του, στον ιμπεριαλισμό, δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα το θετικό για τους εργαζόμενους, για τους λαούς, παρά μονάχα ένταση της ταξικής εκμετάλλευσης, της καταπίεσης, ωμή βαρβαρότητα, οικονομικές κρίσεις και πολέμους.
Είναι χαρακτηριστικό των οπορτουνιστών να μιλάνε για τον καπιταλισμό, σαν να είμαστε 150 χρόνια πίσω.
Να πέσει στο κενό η ιμπεριαλιστική προπαγάνδα, τα προσχήματα για τα χημικά όπλα, που αξιοποιούν για να δικαιολογήσουν την επέμβαση. Τη στιγμή μάλιστα που αποδεικνύεται ότι ήταν οι ΗΠΑ, η ΕΕ και άλλες δυνάμεις που εξόπλιζαν και στήριζαν τους λεγόμενους αντικαθεστωτικούς.
Πρέπει να καταδικαστεί η ελληνική κυβέρνηση και γιατί συμμετέχει στην επέμβαση, αλλά και γιατί υιοθετεί τα προσχήματα.
Η συμμετοχή των ελληνικών κυβερνήσεων σε αυτούς τους σχεδιασμούς υπηρετεί τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου να αποκτήσει μερίδιο από το μοίρασμα των αγορών, από τη ληστεία δηλαδή που γίνεται σε βάρος των λαών. Όλες αυτές οι επεμβάσεις και στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή άνοιξαν δρόμο για κέρδη και επενδύσεις σε ελληνικούς επιχειρηματικούς ομίλους, εφοπλιστές, βιομήχανους, μεγαλοκατασκευαστές.
Έτσι γίνεται και τώρα. Η ελληνική κυβέρνηση, το ελληνικό κεφάλαιο, προωθώντας το στόχο για μετατροπή της χώρας σε ενεργειακό κόμβο, εμπλέκεται στους ανταγωνισμούς για τους ενεργειακούς δρόμους, για τους αγωγούς, όπως ο TAP, που θωρακίζουν τα συμφέροντα της ελληνικής πλουτοκρατίας και την ίδια στιγμή εμπλέκουν τη χώρα στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις.
Ο λαός πρέπει να βγάλει συμπεράσματα και από τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που εδώ και δύο χρόνια αναπαράγει όλη την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα για το σφαγέα Άσαντ, καλώντας μάλιστα τη διεθνή κοινότητα, την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς να επέμβουν στη Συρία; Δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που αποθέωνε το μοντέλο Ομπάμα και το νέο άνεμο Ολάντ, που σήμερα πρωτοστατούν στην επέμβαση;
Το εργατικό κίνημα, οι λαοί δεν πρέπει να οργανώνουν την αντίστασή τους, την αντεπίθεσή τους κάτω από ξένη σημαία. Η εργατική τάξη, το λαϊκό κίνημα αυτοτελώς να οργανώσουν την αντίστασή τους, την αντίθεσή τους σε έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο και επέμβαση, αυτοί μόνο μπορούν να καθορίζουν τις εξελίξεις στη χώρα τους, να μην εγκλωβίζονται σε αλλαγές προσώπων και κυβερνήσεων της αστικής τάξης ή τμημάτων της, αλλά να κατευθύνουν την πάλη τους σε αλλαγή τάξης στην εξουσία, για την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας. Πολύτιμο δίδαγμα του παρελθόντος και αφορά όλες τις χώρες, όλα τα λαϊκά κινήματα. Αφορά και την Αίγυπτο και την Τουρκία και άλλες χώρες. Αφορά και τη Συρία σήμερα, το κίνημά της, τη στάση του απέναντι στον Άσαντ και τους αντικαθεστωτικούς, δηλαδή συνολικά την αστική τάξη της χώρας και τα διάφορα ιμπεριαλιστικά μπλοκ δυνάμεων που ανταγωνίζονται στην περιοχή.
Να γιατί σήμερα αποκτά μεγάλη σημασία το σύνθημα "Ο λαός και ιδιαίτερα η νεολαία να μη χύσει το αίμα του για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, των εκμεταλλευτών". Σε αυτό κρίνεται το κάθε Κομμουνιστικό Κόμμα στη χώρα του, επιβεβαιώνει στην πράξη το ρόλο του ως πρωτοπορίας του εργατικού λαϊκού κινήματος.
Όσο κι αν σήμερα δεν γίνεται ορατό, γιατί πράγματι υπάρχει ένας πολύ δυσμενής συσχετισμός διεθνώς, ο λαός και η νεολαία έχουν μία επιλογή: Να βάλουν τέρμα στο σύστημα που αναπόφευκτα γεννά την εκμετάλλευση, τις κρίσεις και τους πολέμους. Να στρατευθούν στην πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού και στην οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας.
Φίλες και Φίλοι,
Η διαμόρφωση του δίπολου ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι επιλέγεται στη φάση αυτή από το σύστημα, προκειμένου να ξεπεράσει τη δυσκολία του να εναλλάσσει αυτοδύναμες κυβερνήσεις και να εγκλωβίζει έτσι τη λαϊκή δυσαρέσκεια, να βάζει εμπόδια στο ριζοσπαστισμό του λαού, προκειμένου αυτός να μη φτάσει να συναντηθεί με την ανατρεπτική πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.
Γι’ αυτό δίπλα στα εμπόδια του δίπολου στήνονται και οι τρικλοποδιές με τους διάφορους δορυφόρους και με αναστήλωση της κεντροαριστεράς, μέσω ΠΑΣΟΚ ή ΔΗΜΑΡ και άλλα εκκολαπτόμενα κεντροαριστερά σχήματα, εμπόδια και τρικλοποδιές που πρέπει να ξεπεραστούν, να αχρηστευτούν από την εργατική τάξη, το λαό μας.
Η αυταπάτη, η καλλιέργεια ψεύτικων ελπίδων από τα πάνω στους λαούς, για να κερδίσεις μια εκλογική μάχη ή κάποιες πρόσκαιρες εντυπώσεις για δήθεν κυβερνητική λύση φιλολαϊκή, δεν πρόκειται να γίνει αφετηρία για ευνοϊκή αλλαγή στο συσχετισμό δυνάμεων υπέρ του λαού. Σήμερα είναι η ώρα της ανασύνταξης του εργατικού λαϊκού κινήματος, να επιδείξει αποφασιστικότητα και αντοχή στο αντιπάλεμα τόσο του ναζιστικού εκφοβισμού, όσο και της οπορτουνιστικής αυταπάτης.
Οι λαοί, ανάμεσά τους και ο ελληνικός λαός, πρέπει να ξέρουν την αλήθεια.
Η λύση, η διέξοδος για το λαό έρχεται κυρίως από τα κάτω, με οργάνωση της πάλης, με κοινωνική συμμαχία, τη λαϊκή συμμαχία.
Μια συμμαχία που έχει περιεχόμενο και κατεύθυνση πάλης ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό, ικανή να συσπειρώσει τη λαϊκή πλειοψηφία με στόχο την εργατική λαϊκή εξουσία.
Η χειραφέτηση της εργατικής τάξης από τα διάφορα αστικά και οπορτουνιστικά - τυχοδιωκτικά κόμματα δεν γίνεται αυτόματα, μια κι έξω. Συμβαδίζει με την πορεία συγκρότησης της Λαϊκής Συμμαχίας με αντικαπιταλιστικό - αντιμονοπωλιακό περιεχόμενο, με κατεύθυνση σύγκρουσης με την εξουσία των μονοπωλίων.
Η Λαϊκή Συμμαχία μπορεί να κινητοποιήσει τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού που υποφέρει, να εκφράσει σε ενιαία αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση την πάλη της εργατικής τάξης με τους φτωχούς αγρότες, τους μικρούς επαγγελματίες, τους νέους και τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών, τους συνταξιούχους.
Απευθύνουμε κάλεσμα για συμπόρευση με το ΚΚΕ, για στήριξη της Λαϊκής Συμμαχίας. Ζητάμε από τους εργαζόμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, να προβληματιστούν και να πεισθούν με βάση την πείρα τους, το πώς μας βλέπουν μέσα στους δικούς τους αγώνες.
Θέλουμε να μιλήσουμε και να καταλήξουμε μέσα στο κίνημα, να ενισχύσουμε την κοινωνική συμμαχία, πάνω στη βάση τού ποιες είναι οι αιτίες που φθάσαμε εδώ, ποιος είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσει το κίνημα, για να μην ενσωματωθεί, για να μπορέσει να βαδίσει νικηφόρα στην κατάκτηση της εξουσίας, με πρωταγωνιστή το λαό, με πρωτοπορία την εργατική τάξη, με το ΚΚΕ μπροστάρη και πανταχού παρόν!
Σήμερα υπάρχει μια βάση και μπορεί να ενισχυθεί παραπέρα, η κοινωνική συμμαχία ανάμεσα στο ΠΑΜΕ στο εργατικό κίνημα, την ΠΑΣΥ μέσα στην αγροτιά, την ΠΑΣΕΒΕ για το χώρο των αυτοαπασχολουμένων, την ΟΓΕ για τις γυναίκες, το ΜΑΣ για τους φοιτητές - σπουδαστές.
Η συζήτηση μέσα στους τόπους δουλειάς για το ποιος φταίει που φτάσαμε ως εδώ, ποια είναι η αιτία των προβλημάτων πρέπει να ανοίξει, γιατί για να προχωρήσουμε μπροστά χρειάζεται να βγουν πολύτιμα συμπεράσματα, διδάγματα από τους αγώνες του χτες για τους αγώνες του σήμερα και το περιεχόμενό τους.
Η ευθύνη των εργοδοτικών συνδικαλιστικών οργανώσεων και παρατάξεων είναι τεράστια.
Χρόνια τώρα στη λογική της παραίτησης, της κοινωνικής συναίνεσης αφόπλιζαν το εργατικό κίνημα, αλλά και γιατί απ’ την μπροστινή πόρτα έβαζαν στο κίνημα την κυρίαρχη ιδεολογία με την υπεράσπιση της ανταγωνιστικότητας, του ευρωμονόδρομου.
Πολλά τα παραδείγματα από τόπους δουλειάς, κλάδους ολόκληρους. Η ΠΑΣΚΕ -και η παλιά και η σημερινή μεταλλαγμένη- η ΔΑΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ χέρι χέρι με την εργοδοσία έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τσακίσουν το εργατικό κίνημα και τώρα διαχωρίζονται μόνο για το ποιος θα είναι στην κυβέρνηση, ίδιοι κι όμοιοι δηλαδή κατά τα άλλα.
Αυτές οι δυνάμεις πρέπει να πεταχτούν έξω από τα συνδικαλιστικά όργανα, γιατί αυτές οι δυνάμεις πάντα θα δρουν ως το μακρύ χέρι της εργοδοσίας και των κομμάτων εξουσίας στο εργατικό κίνημα. Αυτές οι δυνάμεις θα βάζουν πάντα στο κίνημα τρικλοποδιές, θα εμποδίζουν τους εργάτες να δουν ποιος είναι ο ένοχος, ποια είναι η αιτία και κυρίως ποιο πρέπει να είναι το περιεχόμενο του αγώνα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ παλεύει για ένα κίνημα που η πάλη του θα φτάνει το πολύ μέχρι το Μαξίμου, θα απαιτεί να πέσει η κυβέρνηση, για να ‘ρθει στη θέση της μια άλλη "δημοκρατικής ανάτασης" και φυσικά "αριστερή". Θέλει το συνδικαλιστικό κίνημα υποχείριο των πολιτικών του επιδιώξεων για εναλλαγή στην κυβέρνηση, εφαρμόζοντας αντιλαϊκές πολιτικές.
Και κατά περίπτωση εμφανίζεται είτε ακραιφνής εργοδοτικός, "θεσμικός", συναινετικός, υποχωρητικός, ξεπουλώντας τους εργαζόμενους και πότε εμφανίζεται λάβρος "αντικαθεστωτικός", "επαναστατικός" και "κινηματικός", κατά πώς τον βολεύει.
Πότε μαζί με άλλες δυνάμεις μιλάνε για πολιτικές απεργίες διαρκείας και πότε βάζει την ουρά στα σκέλια, όταν αγώνες εξελίσσονται με ταξική κατεύθυνση, πραγματικά ανυποχώρητοι, με δίκαια αιτήματα. Αν αυτό δεν είναι ενσωμάτωση και εκφυλισμός του κινήματος, τότε τι είναι;
Στην κατά ΣΥΡΙΖΑ "ανασυγκρότησή του κινήματος" χωράνε τα παζάρια με τους εργοδότες για τις μειώσεις μισθών, η παρακολούθηση γενικών συνελεύσεων από τη μεγαλοεργοδοσία και τους μπράβους της, για να μετράνε διαθέσεις, και φυσικά κατά τον ΣΥΡΙΖΑ δεν χωρούν μαζί στα σωματεία μόνιμοι και συμβασιούχοι…
Ο "εκδημοκρατισμός", που ευαγγελίζονται, σταματά έξω από τις πύλες των εργοστασίων, στις κάμερες των μεγάλων επιχειρήσεων, για να κρύψει ότι η ταξική πολιτική δεν μπορεί να είναι δημοκρατική γιατί η δημοκρατία τους είναι δικτατορία των μονοπωλίων. Κι αν θες να ξεμπερδεύεις μ’ αυτή, πρέπει να ξεμπερδέψεις και με την αστική εξουσία και το κράτος της.
Ατέλειωτος είναι ο κατάλογος των παλιών και των νέων αντιλαϊκών μέτρων.
Δεν θα τα απαριθμήσουμε σήμερα εδώ. Τα ξέρετε πολύ καλά όλοι σας. Τα ζούμε κάθε μέρα όλοι μας.
Η άσφαιρη αντιπαράθεση συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και αξιωματικής αντιπολίτευσης ΣΥΡΙΖΑ, μας θυμίζει τις προηγούμενες δεκαετίες με την κάλπικη αντιπαράθεση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, τότε για το "φως και το σκότος", μέχρι που τα βρήκαν και συγκυβερνούν και επαναλαμβάνουν το ίδιο παραμύθι, με τον ΣΥΡΙΖΑ τώρα στη θέση του ΠΑΣΟΚ.
Δώστε τη μάχη σας, ώστε να μην παγιδευτούν εργαζόμενοι, νέοι και νέες, ξανά στα γνωστά κάλπικα διλήμματα:
Ποιος, για παράδειγμα, από τους δύο -η ΝΔ ή ο ΣΥΡΙΖΑ- μπορεί να είναι ο καλύτερος και ικανότερος διαπραγματευτής με την τρόικα, τους δανειστές;
Ποια κυβέρνηση -η συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ ή συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και όσων πρόθυμων από το παλιό ΠΑΣΟΚ;
Ποια είναι η καλύτερη συνταγή διαχείρισης του χρέους: Το νέο δάνειο, ένα "νέο πρόγραμμα για την Ελλάδα", όπως προτείνουν ΝΔ – ΠΑΣΟΚ ή ένα μεγάλο "κούρεμα" χρέους, που αναμασά η αξιωματική αντιπολίτευση;
Ποιο μοντέλο οικονομικής διαχείρισης θα οδηγήσει πιο γρήγορα στην πολυπόθητη ανάκαμψη, στους υψηλούς ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης; Αυτό που προτείνουν τμήματα του αμερικανικού κυρίως κεφαλαίου ή αυτό που προτείνουν τμήματα κυρίως του γερμανικού κεφαλαίου και υποστηρικτές τους στην Ευρώπη και στην Ελλάδα;
Αυτό είναι το βασικό περιεχόμενο της αντιπαράθεσης ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ: Ποια συνταγή, ποιο μείγμα, ποιο μοντέλο οικονομικής διαχείρισης της κρίσης είναι πιο αποτελεσματικό.
Η αντιπαράθεση ανάμεσά τους εκφράζει αντιπαράθεση ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου που αναζητούν διέξοδο από την κρίση, ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας τους. Γι' αυτό και στα ΜΜΕ προβάλλονται και οι δύο συνταγές και οι φορείς τους.
Πίσω από τις προσδοκίες για ανακούφιση, που προσπαθεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση με το "πρωτογενές πλεόνασμα", που όπως τάζει αφού επιτευχθεί θα επιστρέψει πίσω σ’ αυτούς που υποφέρουν ένα μέρος του μερίσματος. Και ταυτόχρονα πίσω από τις ψεύτικες ελπίδες του ΣΥΡΙΖΑ ότι δήθεν αυτός είναι που θα διαπραγματευτεί σκληρά και θα πετύχει νέο "κούρεμα" του χρέους, ο λαός μας πρέπει να ανακαλύψει την πραγματική αλήθεια.
Ούτε σε 6 ούτε σε 36 χρόνια πρόκειται να γυρίσουμε στα προ κρίσης επίπεδα, όσον αφορά στα δικαιώματα, το βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, όπως υπόσχεται ο πρωθυπουργός, αφού νωρίτερα στη ΔΕΘ ο ίδιος ομολόγησε ότι οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις ήταν αναγκαίες και έπρεπε να έχουν υλοποιηθεί εδώ και χρόνια, πριν τον ερχομό της τρόικας.
Ούτε στις ΗΠΑ βελτιώθηκε το εργατικό - λαϊκό εισόδημα με την ανάκαμψη του 2010.
Πρόκειται για αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις που τις έχει ανάγκη το κεφάλαιο.
Συμφωνήθηκαν και δρομολογήθηκαν πολύ πριν την εκδήλωση της κρίσης.
Είναι κατευθύνσεις-αποφάσεις που αφορούν όλα τα κράτη – μέλη της ΕΕ και όχι μόνο αυτά που είναι υπερχρεωμένα. Στη Γερμανία προηγήθηκαν. Σήμερα εκεί εκατομμύρια άνθρωποι πληρώνονται με 400 ευρώ.
Στη Γαλλία, όπου δεν υπάρχει τρόικα και μνημόνιο, η μεταρρύθμιση Ολάντ στο ασφαλιστικό σύστημα οδηγεί σε δραματικές αυξήσεις ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων και αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης.
Η βάρβαρη αντιλαϊκή επίθεση δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο και ιδιομορφία.
Τα ίδια αντιλαϊκά μέτρα –με ή χωρίς μνημόνιο, με τρόικα ή χωρίς τρόικα- παίρνονται σε όλα τα κράτη–μέλη της ΕΕ, γιατί είναι μέτρα που αποσκοπούν στη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών ομίλων, στη διασφάλιση φθηνότερης εργατικής δύναμης και νέων πεδίων κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Πίσω από τα κονταροχτυπήματα της ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ για το:
Ποιος λέει ψέματα και ποιος αλήθεια.
Ποιος είναι ικανός διαπραγματευτής και ποιος όχι.
Ποιανού η ανάπτυξη θα ‘ρθει πιο γρήγορα, ο λαός μας πρέπει να δει ότι αυτή η αντιπαράθεση είναι αντανάκλαση της αντιπαράθεσης των καπιταλιστικών κρατών για τις απώλειες και τα κέρδη από την κρίση. Είναι αντανάκλαση των αδιεξόδων και των αξεπέραστων δυσκολιών του καπιταλιστικού συστήματος.
Η όποια καπιταλιστική ανάκαμψη που θα ‘ρθει, είτε με τους επενδυτές ανά τον κόσμο που προσελκύει η "Νέα Ελλάδα" του κ. Σαμαρά, είτε με τη στήριξη της αποκαλούμενης υγιούς επιχειρηματικότητας του κ. Τσίπρα, σε καμιά περίπτωση δεν θα οδηγήσει σε ανάκαμψη των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.
Ίσα - ίσα αυτή η αναιμική ανάκαμψη θα έρθει να πατήσει και να αξιοποιήσει όλο το αντιδραστικό αντεργατικό αντιλαϊκό οικοδόμημα, που κάθε τρεις και λίγο θα ανακαινίζεται, για να στηρίξει την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου, για να μας βυθίσει σε νέα πιο βαθιά και αξεπέραστη κρίση.
Σ’ αυτή την κατεύθυνση η κυβέρνηση εξαγγέλλει:
Μείωση των συντελεστών φορολογίας των μονοπωλιακών ομίλων στο 15%, νέο επενδυτικό νόμο, νέο σύστημα δανειοδότησης των επιχειρήσεων που καταργεί τον αρχικό έλεγχο προδιαγραφών των εγκαταστάσεων και αναθέτει τους ελέγχους σε ιδιωτικούς φορείς, εξαγγέλλει δηλαδή νέα προνόμια και διευκολύνσεις για τους μονοπωλιακούς ομίλους.
Η επόμενη μέρα της ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και των δεσμεύσεων της ΕΕ, όχι μόνο δεν θα οδηγήσει σε αναπλήρωση των τεράστιων απωλειών του λαού, αλλά θα οδηγήσει σε νέες θυσίες.
Η αντιμετώπιση που λένε του διογκωμένου κρατικού χρέους απλά αποτελεί το εφαλτήριο για να συνεχιστεί η αντιλαϊκή επίθεση.
Η δήθεν φιλολαϊκή επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης και το εθνικό σχέδιο ανάπτυξης, που διακηρύττει ο ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν προσπάθεια εξαπάτησης του λαού, στάχτη στα μάτια του. Δεν τα πιστεύουν ούτε αυτοί που τα λένε. Ο ΣΕΒ λόγου χάρη δεν έχει πρόβλημα με αυξήσεις ψίχουλα, εφόσον καταργηθούν ή μειωθούν οι ασφαλιστικές εισφορές υπέρ των εργαζομένων.
Καμία πρόταση που υποκλίνεται στο στόχο ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων και στις σχετικές δεσμεύσεις για όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ δεν μπορεί να διασφαλίσει τη λαϊκή ευημερία, ούτε καν την αναπλήρωση των τεράστιων απωλειών του λαού τα τελευταία χρόνια.
Γι’ αυτό και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει αλλάξει το τροπάρι τώρα τελευταία. "Υπόσχεται", λέει, …ουσιαστική βελτίωση μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες!!!… Μα αυτό ακριβώς υπόσχεται και η σημερινή συγκυβέρνηση.
Οι διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ, για νέες κρατικές ενισχύσεις προς τους "υγιείς επιχειρηματίες" που σέβονται τη νομοθεσία και για διευκόλυνση της προσέλκυσης ξένων επενδύσεων, προδιαγράφουν την επόμενη μέρα.
Δεν είναι τυχαίο που ο πρόεδρος του ΣΕΒ δήλωσε ότι ο νέος ΣΥΡΙΖΑ, ως ενιαίο κόμμα, μπορεί να συμβάλει στη σταθεροποίηση του αστικού πολιτικού συστήματος. Δεν θα το έλεγε, εάν έβλεπε στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ κάποιον κίνδυνο να μην προχωρήσουν οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, οι αλλαγές στην αγορά εργατικού δυναμικού, εάν έβλεπε κίνδυνο στο στόχο να αυξηθούν τα κέρδη του, να γίνουν πιο ανταγωνιστικά τα μονοπώλια με έδρα την Ελλάδα.
Η σύγκληση Συνόδου Κορυφής της ΕΕ για το "κούρεμα" του ελληνικού χρέους, για την οποία μιλάει ο ΣΥΡΙΖΑ, και την ανάληψη μεγαλύτερων βαρών από τα κράτη-πιστωτές, όπως η Γερμανία, δεν συνιστά φιλολαϊκή λύση.
Στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να διασφαλίσει περισσότερες κρατικές ενισχύσεις και ευελιξία για τους μονοπωλιακούς ομίλους. Και φυσικά δέσμευση ότι ο ίδιος ο λαός θα συνεχίσει να αποπληρώνει ένα μεγάλο μέρος του κρατικού χρέους, από το οποίο βέβαια ούτε ωφελήθηκε ούτε ευθύνεται για τη δημιουργία του.
Ο ελληνικός λαός έχει πικρή πείρα από τα δυο προηγούμενα "κουρέματα" και τα αντιλαϊκά μέτρα που ακολούθησαν.
Το ΔΝΤ, οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Ιταλίας, που πιέζουν τη γερμανική κυβέρνηση να αναλάβει πρόσθετα βάρη, ζητούν επίσης επιτάχυνση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων στην Ελλάδα. Την ίδια ώρα βέβαια προωθούν με αποφασιστικότητα αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις στις δικές τους χώρες.
Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι νέοι και οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων δεν έχουν κανένα συμφέρον να βρεθούν ανάμεσα στα βουβάλια που μαλώνουν.
Αντίθετα πρέπει να σταθούν απέναντι, να δουν καθαρά ποιος είναι ο ένοχος, ποια είναι η αιτία και να στρέψουν εκεί την πάλη τους.
Το ελληνικό χρέος βρέθηκε στο επίκεντρο των γερμανικών εκλογών που διενεργούνται αύριο, με την Μέρκελ και τον Στάινμπουργκ να κονταροχτυπιούνται για τη συνταγή διαχείρισης του ελληνικού χρέους. Τελικά, δεν έχουν διαφορές μεταξύ τους. Ακόμα και το αδελφό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, η Die Linke, δεν έχει διαφορετική θέση για την Ελλάδα ως προς τις γερμανικές αποζημιώσεις που ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει ως όπλο διαπραγμάτευσης.
Αυτή η αντιπαράθεση δεν μπορεί να κρύψει ότι καμιά εναλλακτική διαχείριση του δημόσιου χρέους δεν μπορεί να καταργήσει τους παράγοντες που συμβάλλουν στη διόγκωση του χρέους, όπως η ανισόμετρη ανάπτυξη στην Ευρωζώνη, στην ΕΕ και η περιοδική εκδήλωση κρίσης στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.
Φίλες και Φίλοι,
Τα τελευταία γεγονότα με την εν ψυχρώ δολοφονία του παλικαριού στο Κερατσίνι, η δολοφονική επίθεση στα μέλη του ΚΚΕ στο Πέραμα από τη ναζιστική Χρυσή Αυγή αποκαλύπτουν ευρύτερα στο λαό, με τραγικό τρόπο, τον πραγματικό χαρακτήρα της.
Η εγκληματική και δολοφονική δράση της Χρυσής Αυγής έχει στόχο να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους και τη νεολαία.
Αποθρασύνεται από την πολύμορφη στήριξη που της παρέχουν το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα και τα μεγαλοσυμφέροντα, που τη γέννησαν και τη θρέφουν, για να επιτίθεται σε όσους παλεύουν, σηκώνουν κεφάλι.
Το έχουμε πει πολλές φορές, θα το επαναλάβουμε και από εδώ απόψε: Πρόκειται για μαφιόζικη, εγκληματική οργάνωση δολοφόνων νεοναζί και ως τέτοιοι φασίστες, νεοναζί εγκληματίες πρέπει να αντιμετωπιστούν από όλους.
Ο λαός και η νεολαία έχουν τη δύναμη να σταματήσουν τη δολοφονική δράση των ναζιστών.
Τα σωματεία των εργαζομένων, οι μαζικοί φορείς σε πόλεις και ύπαιθρο, οι Λαϊκές Επιτροπές μπορούν να απομονώσουν τους θρασύδειλους δολοφόνους της Χρυσής Αυγής και να προστατεύσουν το λαό από το δηλητήριο και την εγκληματική δράση τους. Να τους πετάξουμε έξω από τις λαϊκές γειτονιές, τα σχολεία, τους χώρους δουλειάς, τους μαζικούς φορείς.
Να δυναμώσουμε τη λαϊκή συμμαχία για να μπει τέρμα στη δράση των ναζί και του συστήματος που τους θρέφει.
Υπάρχει το ποινικό νομικό πλαίσιο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι εγκληματικές ενέργειες της ναζιστικής Χρυσής Αυγής.
Εδώ και καιρό θα έπρεπε να είχαν ληφθεί τέτοια μέτρα. Τα περιστατικά δεν είναι ούτε ένα ούτε δύο. Επιθέσεις σε μετανάστες, επίθεση σε Αιγύπτιους εργάτες, σε συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, σε μέλη του ΚΚΕ και πολλά άλλα.
Και αντί να διαλευκανθούν αυτές οι υποθέσεις και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι, όλο αυτό το διάστημα ακούγαμε τις γνωστές θεωρίες των δύο άκρων που προσπαθούσαν να ταυτίσουν τη δράση του λαϊκού κινήματος με την εγκληματική δράση των ναζί. Υπερπροβολή της Χρυσής Αυγής, που -είτε με θετικό, είτε με αρνητικό τρόπο- ουσιαστικά την αθώωναν, νομιμοποιώντας την έτσι στη λαϊκή συνείδηση. Τοποθετήσεις για δήθεν «αντισυστημική» Χρυσή Αυγή και άλλα σχετικά.
Οι χρυσαυγίτες είναι πληρωμένα τσιράκια του κεφαλαίου, του συστήματος. Μήπως η Χρυσή Αυγή δεν είναι αυτή που πρωτοστατεί και στο Πέραμα, στη Ζώνη και στα Οινόφυτα και αλλού για να πέφτουν τα μεροκάματα, οι μισθοί, όπως επιτάσσει η εργοδοσία; Μήπως αυτοί δεν είναι που θέλουν να διαλύσουν, να ελέγξουν συνδικάτα για να τα κάνουν υποταγμένα, όργανα των μεγαλοεργολάβων, των εφοπλιστών, των εκμεταλλευτών του μόχθου των εργατών;
Ο φασισμός γεννιέται μέσα από τη μήτρα της σαπίλας του καπιταλισμού. Η οριστική και τελεσίδικη εξαφάνιση από προσώπου Γης των φασιστών είναι η λαϊκή πάλη και συμμαχία με όρους ανατροπής του συστήματος που θρέφει τους ναζί. Αυτός είναι ο δρόμος, αυτή την κατεύθυνση πρέπει να έχει η πάλη και οι αγώνες του εργατικού λαϊκού κινήματος.
Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν πλήρως τη θέση του Κόμματος ότι η Χρυσή Αυγή είναι γέννημα–θρέμμα του καπιταλιστικού συστήματος.
Η ΝΔ αξιοποιεί τη δράση της Χρυσής Αυγής με τη θεωρία των δύο άκρων του λεγόμενου "συνταγματικού τόξου", θεωρία που με ανάλογο τρόπο αξιοποιήθηκε την περίοδο του μεσοπολέμου για να τσακιστεί το γερμανικό εργατικό κίνημα. Οι αστικές δυνάμεις προσπαθούν να εξομοιώσουν με την εγκληματική ναζιστική βία την εργατική λαϊκή ορμή και πάλη, όταν συγκρούεται με την καπιταλιστική βία και βαρβαρότητα ή όταν συγκρούστηκε στο παρελθόν με τη φεουδαρχική τότε βία.
Ο άλλος πόλος, ο ΣΥΡΙΖΑ, περιχαρακώνει την εγκληματική δράση της οργάνωσης αυτής στην αποπροσανατολιστική αντιπαράθεση με τη ΝΔ, για την εναλλαγή στην αστική διαχείριση και τον εγκλωβισμό της νεολαίας και γενικότερα του εργατικού κινήματος στην υπεράσπιση της αστικής δημοκρατίας.
Αυτό που χρειάζεται είναι ο λαός και η νεολαία να συντονίσουν και να οργανώσουν την πάλη τους, μέσα από τις γραμμές των εργατικών σωματείων και των άλλων οργανώσεων του λαού και της νεολαίας, για την αντιμετώπιση και απομόνωση των φασιστών της Χρυσής Αυγής. Και γι’ αυτό χρειάζεται ένταση της πολύπλευρης ιδεολογικής - πολιτικής - οργανωτικής - πρακτικής αντιμετώπισης του φαινομένου.
Σε αυτήν την υπόθεση θα εξακολουθήσουν να συμβάλλουν τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και χρειάζεται να συμβάλει ο καθένας και η καθεμιά σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά.
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Αν σήμερα ο λαός και η νεολαία δεν δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για ριζικές αλλαγές στην εξουσία και την οικονομία, τότε η κατάσταση τα επόμενα χρόνια θα είναι πολύ χειρότερη για το λαό. Όχι μόνο με νέα μέτρα και μνημόνια διαρκείας, αλλά και με νέες περιπέτειες από μια πιθανή εμπλοκή της Ελλάδας σε έναν γενικευμένο πόλεμο.
Η κατάσταση στην περιοχή - και όχι μόνο- μυρίζει μπαρούτι. Η ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στη Συρία, τα σενάρια για το Ιράν μπορεί να αποτελέσουν το σπινθήρα για γενικότερη ανάφλεξη. Άλλωστε η περιοχή μας, η περιοχή της Ανατ. Μεσογείου και της Μ. Ανατολής είναι στο επίκεντρο ανταγωνισμών και αντιθέσεων που επικεντρώνονται στο ποιος, ποιο κράτος, ποιο τμήμα του κεφαλαίου, ποια ιμπεριαλιστική δύναμη και συμμαχία θα βάλουν χέρι στις πλουτοπαραγωγικές πηγές, στους ενεργειακούς δρόμους του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.
Αυτές οι αντιθέσεις οξύνονται σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, αποδεικνύοντας ότι η καπιταλιστική κρίση και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι δίδυμα αδέρφια. Στις συνθήκες της κρίσης επιταχύνονται ανακατατάξεις στο συσχετισμό δύναμης μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών, αναδύονται νέες δυνάμεις που επιδιώκουν το ξαναμοίρασμα των αγορών προς όφελός του. Οι παλιές δυνάμεις προσπαθούν να κρατήσουν τις θέσεις τους, αν είναι δυνατόν να κερδίσουν και άλλες.
Και αυτό το επιδιώκουν με όλα τα μέσα - και οικονομικά, διπλωματικά, με συμβιβασμούς και εύθραυστες συμφωνίες όπως αυτή που υπέγραψαν στη Γενεύη οι ΗΠΑ με τη Ρωσία και τώρα ο καθένας τους την ερμηνεύει διαφορετικά, αλλά και όταν αυτό δεν είναι εφικτό και με στρατιωτικά μέσα. Έτσι λειτουργεί ο καπιταλισμός, αυτό είναι το σύστημα της εκμετάλλευσης.
Ισχύει στο ακέραιο αυτό που λέγεται ότι "ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα". Όταν το σύστημα, η κυρίαρχη τάξη δεν μπορεί με άλλον τρόπο να εξυπηρετήσει τα ληστρικά του συμφέροντα, καταφεύγει στον ανοιχτό πόλεμο. Και αυτό έχει αποδειχθεί ιστορικά πάρα πολλές φορές.
Ας μην ξεχνάμε πως πριν τους δύο προηγούμενους Παγκόσμιους Πολέμους εκδηλώθηκαν μεγάλες, παγκόσμιου χαρακτήρα καπιταλιστικές κρίσεις.
Το καπιταλιστικό σύστημα, ιδιαίτερα σήμερα που βρίσκεται στο ανώτερο και τελευταίο στάδιό του, στον ιμπεριαλισμό, δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα το θετικό για τους εργαζόμενους, για τους λαούς, παρά μονάχα ένταση της ταξικής εκμετάλλευσης, της καταπίεσης, ωμή βαρβαρότητα, οικονομικές κρίσεις και πολέμους.
Είναι χαρακτηριστικό των οπορτουνιστών να μιλάνε για τον καπιταλισμό, σαν να είμαστε 150 χρόνια πίσω.
Να πέσει στο κενό η ιμπεριαλιστική προπαγάνδα, τα προσχήματα για τα χημικά όπλα, που αξιοποιούν για να δικαιολογήσουν την επέμβαση. Τη στιγμή μάλιστα που αποδεικνύεται ότι ήταν οι ΗΠΑ, η ΕΕ και άλλες δυνάμεις που εξόπλιζαν και στήριζαν τους λεγόμενους αντικαθεστωτικούς.
Πρέπει να καταδικαστεί η ελληνική κυβέρνηση και γιατί συμμετέχει στην επέμβαση, αλλά και γιατί υιοθετεί τα προσχήματα.
Η συμμετοχή των ελληνικών κυβερνήσεων σε αυτούς τους σχεδιασμούς υπηρετεί τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου να αποκτήσει μερίδιο από το μοίρασμα των αγορών, από τη ληστεία δηλαδή που γίνεται σε βάρος των λαών. Όλες αυτές οι επεμβάσεις και στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή άνοιξαν δρόμο για κέρδη και επενδύσεις σε ελληνικούς επιχειρηματικούς ομίλους, εφοπλιστές, βιομήχανους, μεγαλοκατασκευαστές.
Έτσι γίνεται και τώρα. Η ελληνική κυβέρνηση, το ελληνικό κεφάλαιο, προωθώντας το στόχο για μετατροπή της χώρας σε ενεργειακό κόμβο, εμπλέκεται στους ανταγωνισμούς για τους ενεργειακούς δρόμους, για τους αγωγούς, όπως ο TAP, που θωρακίζουν τα συμφέροντα της ελληνικής πλουτοκρατίας και την ίδια στιγμή εμπλέκουν τη χώρα στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις.
Ο λαός πρέπει να βγάλει συμπεράσματα και από τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που εδώ και δύο χρόνια αναπαράγει όλη την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα για το σφαγέα Άσαντ, καλώντας μάλιστα τη διεθνή κοινότητα, την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς να επέμβουν στη Συρία; Δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που αποθέωνε το μοντέλο Ομπάμα και το νέο άνεμο Ολάντ, που σήμερα πρωτοστατούν στην επέμβαση;
Το εργατικό κίνημα, οι λαοί δεν πρέπει να οργανώνουν την αντίστασή τους, την αντεπίθεσή τους κάτω από ξένη σημαία. Η εργατική τάξη, το λαϊκό κίνημα αυτοτελώς να οργανώσουν την αντίστασή τους, την αντίθεσή τους σε έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο και επέμβαση, αυτοί μόνο μπορούν να καθορίζουν τις εξελίξεις στη χώρα τους, να μην εγκλωβίζονται σε αλλαγές προσώπων και κυβερνήσεων της αστικής τάξης ή τμημάτων της, αλλά να κατευθύνουν την πάλη τους σε αλλαγή τάξης στην εξουσία, για την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας. Πολύτιμο δίδαγμα του παρελθόντος και αφορά όλες τις χώρες, όλα τα λαϊκά κινήματα. Αφορά και την Αίγυπτο και την Τουρκία και άλλες χώρες. Αφορά και τη Συρία σήμερα, το κίνημά της, τη στάση του απέναντι στον Άσαντ και τους αντικαθεστωτικούς, δηλαδή συνολικά την αστική τάξη της χώρας και τα διάφορα ιμπεριαλιστικά μπλοκ δυνάμεων που ανταγωνίζονται στην περιοχή.
Να γιατί σήμερα αποκτά μεγάλη σημασία το σύνθημα "Ο λαός και ιδιαίτερα η νεολαία να μη χύσει το αίμα του για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, των εκμεταλλευτών". Σε αυτό κρίνεται το κάθε Κομμουνιστικό Κόμμα στη χώρα του, επιβεβαιώνει στην πράξη το ρόλο του ως πρωτοπορίας του εργατικού λαϊκού κινήματος.
Όσο κι αν σήμερα δεν γίνεται ορατό, γιατί πράγματι υπάρχει ένας πολύ δυσμενής συσχετισμός διεθνώς, ο λαός και η νεολαία έχουν μία επιλογή: Να βάλουν τέρμα στο σύστημα που αναπόφευκτα γεννά την εκμετάλλευση, τις κρίσεις και τους πολέμους. Να στρατευθούν στην πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού και στην οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας.
Φίλες και Φίλοι,
Η διαμόρφωση του δίπολου ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι επιλέγεται στη φάση αυτή από το σύστημα, προκειμένου να ξεπεράσει τη δυσκολία του να εναλλάσσει αυτοδύναμες κυβερνήσεις και να εγκλωβίζει έτσι τη λαϊκή δυσαρέσκεια, να βάζει εμπόδια στο ριζοσπαστισμό του λαού, προκειμένου αυτός να μη φτάσει να συναντηθεί με την ανατρεπτική πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.
Γι’ αυτό δίπλα στα εμπόδια του δίπολου στήνονται και οι τρικλοποδιές με τους διάφορους δορυφόρους και με αναστήλωση της κεντροαριστεράς, μέσω ΠΑΣΟΚ ή ΔΗΜΑΡ και άλλα εκκολαπτόμενα κεντροαριστερά σχήματα, εμπόδια και τρικλοποδιές που πρέπει να ξεπεραστούν, να αχρηστευτούν από την εργατική τάξη, το λαό μας.
Η αυταπάτη, η καλλιέργεια ψεύτικων ελπίδων από τα πάνω στους λαούς, για να κερδίσεις μια εκλογική μάχη ή κάποιες πρόσκαιρες εντυπώσεις για δήθεν κυβερνητική λύση φιλολαϊκή, δεν πρόκειται να γίνει αφετηρία για ευνοϊκή αλλαγή στο συσχετισμό δυνάμεων υπέρ του λαού. Σήμερα είναι η ώρα της ανασύνταξης του εργατικού λαϊκού κινήματος, να επιδείξει αποφασιστικότητα και αντοχή στο αντιπάλεμα τόσο του ναζιστικού εκφοβισμού, όσο και της οπορτουνιστικής αυταπάτης.
Οι λαοί, ανάμεσά τους και ο ελληνικός λαός, πρέπει να ξέρουν την αλήθεια.
Η λύση, η διέξοδος για το λαό έρχεται κυρίως από τα κάτω, με οργάνωση της πάλης, με κοινωνική συμμαχία, τη λαϊκή συμμαχία.
Μια συμμαχία που έχει περιεχόμενο και κατεύθυνση πάλης ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό, ικανή να συσπειρώσει τη λαϊκή πλειοψηφία με στόχο την εργατική λαϊκή εξουσία.
Η χειραφέτηση της εργατικής τάξης από τα διάφορα αστικά και οπορτουνιστικά - τυχοδιωκτικά κόμματα δεν γίνεται αυτόματα, μια κι έξω. Συμβαδίζει με την πορεία συγκρότησης της Λαϊκής Συμμαχίας με αντικαπιταλιστικό - αντιμονοπωλιακό περιεχόμενο, με κατεύθυνση σύγκρουσης με την εξουσία των μονοπωλίων.
Η Λαϊκή Συμμαχία μπορεί να κινητοποιήσει τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού που υποφέρει, να εκφράσει σε ενιαία αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση την πάλη της εργατικής τάξης με τους φτωχούς αγρότες, τους μικρούς επαγγελματίες, τους νέους και τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών, τους συνταξιούχους.
Απευθύνουμε κάλεσμα για συμπόρευση με το ΚΚΕ, για στήριξη της Λαϊκής Συμμαχίας. Ζητάμε από τους εργαζόμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, να προβληματιστούν και να πεισθούν με βάση την πείρα τους, το πώς μας βλέπουν μέσα στους δικούς τους αγώνες.
Θέλουμε να μιλήσουμε και να καταλήξουμε μέσα στο κίνημα, να ενισχύσουμε την κοινωνική συμμαχία, πάνω στη βάση τού ποιες είναι οι αιτίες που φθάσαμε εδώ, ποιος είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσει το κίνημα, για να μην ενσωματωθεί, για να μπορέσει να βαδίσει νικηφόρα στην κατάκτηση της εξουσίας, με πρωταγωνιστή το λαό, με πρωτοπορία την εργατική τάξη, με το ΚΚΕ μπροστάρη και πανταχού παρόν!
Σήμερα υπάρχει μια βάση και μπορεί να ενισχυθεί παραπέρα, η κοινωνική συμμαχία ανάμεσα στο ΠΑΜΕ στο εργατικό κίνημα, την ΠΑΣΥ μέσα στην αγροτιά, την ΠΑΣΕΒΕ για το χώρο των αυτοαπασχολουμένων, την ΟΓΕ για τις γυναίκες, το ΜΑΣ για τους φοιτητές - σπουδαστές.
Η συζήτηση μέσα στους τόπους δουλειάς για το ποιος φταίει που φτάσαμε ως εδώ, ποια είναι η αιτία των προβλημάτων πρέπει να ανοίξει, γιατί για να προχωρήσουμε μπροστά χρειάζεται να βγουν πολύτιμα συμπεράσματα, διδάγματα από τους αγώνες του χτες για τους αγώνες του σήμερα και το περιεχόμενό τους.
Η ευθύνη των εργοδοτικών συνδικαλιστικών οργανώσεων και παρατάξεων είναι τεράστια.
Χρόνια τώρα στη λογική της παραίτησης, της κοινωνικής συναίνεσης αφόπλιζαν το εργατικό κίνημα, αλλά και γιατί απ’ την μπροστινή πόρτα έβαζαν στο κίνημα την κυρίαρχη ιδεολογία με την υπεράσπιση της ανταγωνιστικότητας, του ευρωμονόδρομου.
Πολλά τα παραδείγματα από τόπους δουλειάς, κλάδους ολόκληρους. Η ΠΑΣΚΕ -και η παλιά και η σημερινή μεταλλαγμένη- η ΔΑΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ χέρι χέρι με την εργοδοσία έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τσακίσουν το εργατικό κίνημα και τώρα διαχωρίζονται μόνο για το ποιος θα είναι στην κυβέρνηση, ίδιοι κι όμοιοι δηλαδή κατά τα άλλα.
Αυτές οι δυνάμεις πρέπει να πεταχτούν έξω από τα συνδικαλιστικά όργανα, γιατί αυτές οι δυνάμεις πάντα θα δρουν ως το μακρύ χέρι της εργοδοσίας και των κομμάτων εξουσίας στο εργατικό κίνημα. Αυτές οι δυνάμεις θα βάζουν πάντα στο κίνημα τρικλοποδιές, θα εμποδίζουν τους εργάτες να δουν ποιος είναι ο ένοχος, ποια είναι η αιτία και κυρίως ποιο πρέπει να είναι το περιεχόμενο του αγώνα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ παλεύει για ένα κίνημα που η πάλη του θα φτάνει το πολύ μέχρι το Μαξίμου, θα απαιτεί να πέσει η κυβέρνηση, για να ‘ρθει στη θέση της μια άλλη "δημοκρατικής ανάτασης" και φυσικά "αριστερή". Θέλει το συνδικαλιστικό κίνημα υποχείριο των πολιτικών του επιδιώξεων για εναλλαγή στην κυβέρνηση, εφαρμόζοντας αντιλαϊκές πολιτικές.
Και κατά περίπτωση εμφανίζεται είτε ακραιφνής εργοδοτικός, "θεσμικός", συναινετικός, υποχωρητικός, ξεπουλώντας τους εργαζόμενους και πότε εμφανίζεται λάβρος "αντικαθεστωτικός", "επαναστατικός" και "κινηματικός", κατά πώς τον βολεύει.
Πότε μαζί με άλλες δυνάμεις μιλάνε για πολιτικές απεργίες διαρκείας και πότε βάζει την ουρά στα σκέλια, όταν αγώνες εξελίσσονται με ταξική κατεύθυνση, πραγματικά ανυποχώρητοι, με δίκαια αιτήματα. Αν αυτό δεν είναι ενσωμάτωση και εκφυλισμός του κινήματος, τότε τι είναι;
Στην κατά ΣΥΡΙΖΑ "ανασυγκρότησή του κινήματος" χωράνε τα παζάρια με τους εργοδότες για τις μειώσεις μισθών, η παρακολούθηση γενικών συνελεύσεων από τη μεγαλοεργοδοσία και τους μπράβους της, για να μετράνε διαθέσεις, και φυσικά κατά τον ΣΥΡΙΖΑ δεν χωρούν μαζί στα σωματεία μόνιμοι και συμβασιούχοι…
Ο "εκδημοκρατισμός", που ευαγγελίζονται, σταματά έξω από τις πύλες των εργοστασίων, στις κάμερες των μεγάλων επιχειρήσεων, για να κρύψει ότι η ταξική πολιτική δεν μπορεί να είναι δημοκρατική γιατί η δημοκρατία τους είναι δικτατορία των μονοπωλίων. Κι αν θες να ξεμπερδεύεις μ’ αυτή, πρέπει να ξεμπερδέψεις και με την αστική εξουσία και το κράτος της.
Η ανασύνταξη του κινήματος δεν αφορά απλά μια καλύτερη οργάνωση, αφορά πρώτα απ’ όλα το περιεχόμενο και την κατεύθυνσή του, με την προσέλκυση νέων εργατικών μαζών νέων και γυναικών, εργατικό ταξικό κίνημα που χρειάζεται συμμάχους κι αυτοί είναι το κίνημα των αυτοαπασχολούμενων, το κίνημα των φτωχών αγροτών, κίνημα που θα έχει στόχο και κατεύθυνση όχι τη διαχείριση του συστήματος, αλλά θα φτάνει μέχρι την τελική ανατροπή του.
Αυτή είναι σήμερα η πραγματική ανάγκη για το λαό και τη νεολαία, όπως λέει και το σύνθημα του Φεστιβάλ. Ο δρόμος για την επαναστατική ανατροπή, για το σοσιαλισμό. Όσο και αν το σύστημα τον βαφτίζει αυτόν το δρόμο ξεπερασμένο. Όσο και αν κατηγορούν το ΚΚΕ και την ΚΝΕ ότι έχει μείνει πίσω στο παρελθόν που απέτυχε, λέει πράγματα ακατανόητα, ξεπερασμένα, παλιών εποχών.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ο δρόμος της ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων είναι ο μόνος δρόμος για το λαό. Εδώ και τώρα μπορεί και πρέπει να οργανωθεί η αντεπίθεση κάτω απ’ τη σημαία των λαϊκών αναγκών.
Ο δρόμος ανάπτυξης με γνώμονα το καπιταλιστικό κέρδος, με στόχο τη διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου δεν μπορεί να οδηγήσει στη λαϊκή ευημερία. Την αντιστρατεύεται και στη φάση της κρίσης και στη φάση των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης.
Το ΚΚΕ στο 19ο Συνέδριό του ανέδειξε το δρόμο ανάπτυξης που μπορεί να αξιοποιήσει τις πλούσιες, μεγάλες, αλλά αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, με την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, με τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό, την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, την εργατική λαϊκή εξουσία.
Μια εξουσία που θα ξεκινά από τους τόπους δουλειάς, από την παραγωγική συνέλευση και θα διαρθρώνεται προς τα πάνω, με εκλεγμένους και ανακλητούς αντιπροσώπους από τους ίδιους τους εργαζόμενους, με εργατικό λαϊκό έλεγχο και συμμετοχή. Κι ας κάνουν διάφοροι δημοσιολογούντες και επιστημονικολογούντες, από κάποια κανάλια, πως δεν καταλαβαίνουν την ποιοτική διαφορά της πρότασης του ΚΚΕ γι' αυτούς που ονομάζουμε "εκλεγμένους αντιπροσώπους του λαού", προσπαθώντας με χυδαίο πλέον τρόπο να υπεραμυνθούν την αντιδραστική θεωρία των δύο άκρων, ρίχνοντας νερό στο μύλο του ναζισμού - φασισμού.
Η πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ είναι η μόνη ρεαλιστική που συμφέρει το λαό. Όλες οι άλλες προτάσεις διαχείρισης και εξουσίας κινούνται στην πεπατημένη και αδιέξοδη πολιτική που μας έχει οδηγήσει στην καπιταλιστική κρίση, αναπαράγει τα ίδια αδιέξοδα του συστήματος, σε βάρος του λαού και υπέρ των μονοπωλίων. Αυτές οι προτάσεις δίνουν φιλί ζωής στο σύστημα που ψυχορραγεί, γι' αυτό γίνεται ακόμα πιο εχθρικό, ακόμα πιο αποκρουστικό για την εργατική τάξη και το λαό.
Φιλί ζωής στο σύστημα, τρόπους και χρόνο να ξεπεράσει την κρίση του, θα δώσει και οποιαδήποτε κυβέρνηση φτιαχτεί, όπως κι αν ονομαστεί, αριστερή, αντιμνημονιακή ή εθνικής σωτηρίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.
Φιλί ζωής στο σύστημα το Κόμμα μας δεν πρόκειται να δώσει, γιατί αυτό την ίδια ώρα θα είναι γροθιά στην καρδιά του εργατικού λαϊκού κινήματος, του κινήματος που πρέπει γρήγορα να ανασυνταχθεί σε κατεύθυνση ρήξης και σύγκρουσης.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Προχωράμε μπροστά. Πιο αποφασιστικά.
Έχουμε μαζί μας τις παρακαταθήκες των αγωνιστών της Εθνικής μας Αντίστασης, του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, του ηρωικού Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Των μετέπειτα δημοκρατικών αγώνων, της αντιδικτατορικής πάλης, της ανειρήνευτης ταξικής πάλης.
Έχουμε μαζί μας τη δυναμική της νεολαίας, της μαχητικής πρωτοπορίας στη νεολαία, της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας.
Δεν πετάμε στα σύννεφα. Ξέρουμε τις δυσκολίες. Θα αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες.
Στηριζόμαστε στη μεγάλη πείρα του Κόμματος. Στην αλύγιστη πάλη μας.
Οι κομμουνιστές δεν δειλιάζουν ποτέ. Δεν λυγάνε. Αντιμετωπίζουν κατάματα την πραγματικότητα. Αναμετριούνται με τις δυσκολίες σε όλες τις καμπές και τις στροφές της πάλης.
Θα τα καταφέρουμε. Είναι ανεξάντλητες οι δυνάμεις του λαού μας, της νεολαίας μας».
902. gr
Αυτή είναι σήμερα η πραγματική ανάγκη για το λαό και τη νεολαία, όπως λέει και το σύνθημα του Φεστιβάλ. Ο δρόμος για την επαναστατική ανατροπή, για το σοσιαλισμό. Όσο και αν το σύστημα τον βαφτίζει αυτόν το δρόμο ξεπερασμένο. Όσο και αν κατηγορούν το ΚΚΕ και την ΚΝΕ ότι έχει μείνει πίσω στο παρελθόν που απέτυχε, λέει πράγματα ακατανόητα, ξεπερασμένα, παλιών εποχών.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ο δρόμος της ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων είναι ο μόνος δρόμος για το λαό. Εδώ και τώρα μπορεί και πρέπει να οργανωθεί η αντεπίθεση κάτω απ’ τη σημαία των λαϊκών αναγκών.
Ο δρόμος ανάπτυξης με γνώμονα το καπιταλιστικό κέρδος, με στόχο τη διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου δεν μπορεί να οδηγήσει στη λαϊκή ευημερία. Την αντιστρατεύεται και στη φάση της κρίσης και στη φάση των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης.
Το ΚΚΕ στο 19ο Συνέδριό του ανέδειξε το δρόμο ανάπτυξης που μπορεί να αξιοποιήσει τις πλούσιες, μεγάλες, αλλά αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, με την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, με τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό, την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, την εργατική λαϊκή εξουσία.
Μια εξουσία που θα ξεκινά από τους τόπους δουλειάς, από την παραγωγική συνέλευση και θα διαρθρώνεται προς τα πάνω, με εκλεγμένους και ανακλητούς αντιπροσώπους από τους ίδιους τους εργαζόμενους, με εργατικό λαϊκό έλεγχο και συμμετοχή. Κι ας κάνουν διάφοροι δημοσιολογούντες και επιστημονικολογούντες, από κάποια κανάλια, πως δεν καταλαβαίνουν την ποιοτική διαφορά της πρότασης του ΚΚΕ γι' αυτούς που ονομάζουμε "εκλεγμένους αντιπροσώπους του λαού", προσπαθώντας με χυδαίο πλέον τρόπο να υπεραμυνθούν την αντιδραστική θεωρία των δύο άκρων, ρίχνοντας νερό στο μύλο του ναζισμού - φασισμού.
Η πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ είναι η μόνη ρεαλιστική που συμφέρει το λαό. Όλες οι άλλες προτάσεις διαχείρισης και εξουσίας κινούνται στην πεπατημένη και αδιέξοδη πολιτική που μας έχει οδηγήσει στην καπιταλιστική κρίση, αναπαράγει τα ίδια αδιέξοδα του συστήματος, σε βάρος του λαού και υπέρ των μονοπωλίων. Αυτές οι προτάσεις δίνουν φιλί ζωής στο σύστημα που ψυχορραγεί, γι' αυτό γίνεται ακόμα πιο εχθρικό, ακόμα πιο αποκρουστικό για την εργατική τάξη και το λαό.
Φιλί ζωής στο σύστημα, τρόπους και χρόνο να ξεπεράσει την κρίση του, θα δώσει και οποιαδήποτε κυβέρνηση φτιαχτεί, όπως κι αν ονομαστεί, αριστερή, αντιμνημονιακή ή εθνικής σωτηρίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.
Φιλί ζωής στο σύστημα το Κόμμα μας δεν πρόκειται να δώσει, γιατί αυτό την ίδια ώρα θα είναι γροθιά στην καρδιά του εργατικού λαϊκού κινήματος, του κινήματος που πρέπει γρήγορα να ανασυνταχθεί σε κατεύθυνση ρήξης και σύγκρουσης.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Προχωράμε μπροστά. Πιο αποφασιστικά.
Έχουμε μαζί μας τις παρακαταθήκες των αγωνιστών της Εθνικής μας Αντίστασης, του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, του ηρωικού Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Των μετέπειτα δημοκρατικών αγώνων, της αντιδικτατορικής πάλης, της ανειρήνευτης ταξικής πάλης.
Έχουμε μαζί μας τη δυναμική της νεολαίας, της μαχητικής πρωτοπορίας στη νεολαία, της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας.
Δεν πετάμε στα σύννεφα. Ξέρουμε τις δυσκολίες. Θα αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες.
Στηριζόμαστε στη μεγάλη πείρα του Κόμματος. Στην αλύγιστη πάλη μας.
Οι κομμουνιστές δεν δειλιάζουν ποτέ. Δεν λυγάνε. Αντιμετωπίζουν κατάματα την πραγματικότητα. Αναμετριούνται με τις δυσκολίες σε όλες τις καμπές και τις στροφές της πάλης.
Θα τα καταφέρουμε. Είναι ανεξάντλητες οι δυνάμεις του λαού μας, της νεολαίας μας».
902. gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου