Τα χέρια των νεοναζί φονιάδων δεν οπλίζονται κατά τύχη.
Οι μαχαιριές στο Κερατσίνι έχουν ηθικούς αυτουργούς:
Αυτούς (τους 400.000 "συμπολίτες" και "συνανθρώπους") που ανέδειξαν με την ψήφο τους την Χρυσή Αυγή από περιθωριακό γκρουπούσκουλο σε κοινοβουλευτικό κόμμα.
Τα παπαγαλάκια της τηλεόρασης που ανέδειξαν τα χιτλερικά καθάρματα σε πολιτικούς αστέρες, καλώντας τους σε εκπομπές και προσπαθώντας να ωραιοποιήσουν την εικόνα του τέρατος.
Τους θλιβερούς "καλλιτέχνες" που για μια δόση δημοσιότητας χάιδεψαν τα αυτιά της νεοναζιστικής οργάνωσης, επαινώντας την χυδαία, ρατσιστική, συστημική της πρακτική.
Τα μνημονιακά κοράκια κάθε είδους που παραμιλούσαν - και παραμιλούν - για την "θεωρία των δύο άκρων", βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι τους χιτλερικούς φονιάδες με το λαϊκό εργατικό κίνημα. Τα - κεντροαριστερά και κεντροδεξιά - κοράκια της δυστυχίας του λαού που επί της ουσίας μιλάνε την ίδια γλώσσα με τους χρυσαυγίτες: τη γλώσσα των μεγαλοεπιχειρηματιών, των μονοπωλιακών ομίλων και των εφοπλιστών.
Τους πολιτικάντηδες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που για λίγους ψήφους δεν δίστασαν να χορέψουν το χορό της φασιστικής συμμορίας.
Θυμίζουμε ορισμένα απ' τα λόγια τους:
Βύρων Πολύδωρας: «Βεβαίως συνεργασία με τη Χρυσή Αυγή» & «Η Χρυσή Αυγή δεν είναι απειλή για τη Δημοκρατία».
Ντόρα Μπακογιάννη: «Εμένα η Χρυσή Αυγή μου φέρεται με το "σεις και με το σας"».
Ανδρέας Λοβέρδος: «Η Χρυσή Αυγή είναι αυθεντικό κίνημα».
Το μεγάλο κεφάλαιο, τους άθλιους εργοδότες του καπιταλιστικού απόπατου, που χρησιμοποιούν ανεγκέφαλα κτήνη ως μαντρόσκυλα προστασίας των κερδών τους απέναντι σε εργαζόμενους, απεργούς και μετανάστες.
Αυτούς που τρέμουν τη λαϊκή αγανάκτηση, που σιχένονται το οργανωμένο εργατικό κίνημα, αυτούς που θα μας βρουν μπροστά τους σύντομα.
Ηθικοί συναυτουργοί με τους παραπάνω είναι όλοι όσοι δεν αντιδρούν στη θέα του τερατόμορφου μαντρόσκυλου των αφεντικών, στο πάντρεμα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας με τη ναζιστική θηριωδία, στην αποκτήνωση και τον εκμαυλισμό των λαϊκών συνειδήσεων απ' τα χιτλερικά αποβράσματα.
Μιλάμε για οργανωμένο σχέδιο, καρτέρι συμμορίας, αναγνώριση στόχων, και όχι για κάποια φιλονικία, όπου άναψαν τα αίματα και φτάσαμε στο… μοιραίο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι έχουμε να κάνουμε με συλλογική εκτέλεση του σχεδίου και του παιδιού, πιθανότατα με την ανοχή –αν όχι συνεργασία- της αστυνομίας
κι όχι με έναν μεμονωμένο φυσικό αυτουργό, που «τον συλλάβαμε και αποκαταστήσαμε την τάξη».
Ποια τάξη αλήθεια;
Αυτή που είναι ο ηθικός αυτουργός του εγκλήματος;
Με τους δημοσιολόγους της να μένουν άσπιλοι και αμόλυντοι από αίμα, να ασκούν από οθόνης το ακριβοπληρωμένο τους «λειτούργημα» και να καταδικάζουν γενικά τη βία (απ’ όπου κι αν προέρχεται),
(επι)ζητώντας μια πιο σοβαρή χρυσή αυγή, που να μην εκτίθεται με τόσο ακραίες πράξεις για να μην καεί ως εφεδρεία του συστήματος.
Υπάρχει καλύτερη χρυσή αυγή και τη θέλουνε.
Στην πραγματικότητα όμως αυτή ακριβώς την χρυσή αυγή χρειάζονται.
Μια λούμπεν συμμορία που να κάνει θριαμβικές εφόδους στις κόκκινες γειτονιές και να ανακόπτει δυναμικά τους ταξικούς αγώνες και την οργάνωσή τους.
Το ξεγύμνωμα της αστικής εξουσίας συνεχίζεται παράλληλα με το στριπτήζ του χρυσαυγίτη.
Οι φορείς και οι μηχανισμοί της κυρίαρχης προπαγάνδας (πολιτικοί, διανοούμενοι, δημοσιογράφοι) αποτελούν την πολιτική πλατφόρμα και τον ιδεολογικό βραχίονα της χρυσής αυγής και του καλπάζοντα φασισμού.
Ενώ τα σύγχρονα τάγματα εφόδου γίνονται ο εκτελεστικός βραχίονας, η σιδερένια γροθιά –ή μήπως αχίλειος φτέρνα;- της αστικής τάξης που βρυχάται για να συντρίψει τον εργαζόμενο λαό, πριν τη συντρίψουν τα αδιέξοδά της.
Η επίθεσή τους πατάει προφανώς στη δική μας αδυναμία στην οργάνωση και τη μαζικότητα του αγώνα,
αλλά είναι σημάδι πρωτίστως του δικού τους πανικού και της δικής τους αδυναμίας.
ΦΑΙΔΡΑ