Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στην ΟΛΜΕ τα έστριψαν εξαιτίας του ...ΠΑΜΕ!!!

ΣΥΡΙΖΑΙΟΣ...

Αυτό είπε επί της ουσίας το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Βούτσης στην εκπομπή του Ν. Χατζηνικολάου. Συγκεκριμένα ανέφερε:

«Φάνηκε μέσα από πολύωρες διαδικασίες ότι αυτό δεν ήταν αρκετό, για να προχωρήσουν σε μια πιο αποφασιστική στάση (εννοεί να προχωρήσει η ΟΛΜΕ στο σπάσιμο της επιστράτευσης) καθώς από ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και από άλλες πλευρές - ΠΑΜΕ, αυτό ήταν γνωστό από καιρό - δεν υπήρξε η βοήθεια και η αλληλεγγύη…».

Δεν έχουν όσιο και ιερό! Κατηγορούν το ΠΑΜΕ, που οργάνωσε δεκάδες συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα, που συμμετείχε στην απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 14/5 ενάντια στην επιστράτευση των εκπαιδευτικών (σε αντίθεση με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ), ότι δεν έδωσε βοήθεια και αλληλεγγύη. Με τον τυχοδιωκτισμό τους οδήγησαν έναν ολόκληρο κλάδο σε αδιέξοδο, από κοινού με τη ΔΑΚΕ, τις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ και την ΠΑΣΚ και τώρα προσπαθούν να βγουν και από πάνω! Αναπαράγουν τη συκοφαντία της «Καθημερινής», του «ΣΚΑΪ» κλπ. ότι τάχα το ΠΑΜΕ δεν ήθελε να προχωρήσουν σε αγώνα οι εκπαιδευτικοί, όταν το ΠΑΜΕ κατέθεσε από την πρώτη στιγμή συγκεκριμένη αγωνιστική πρόταση.

Αυτοί που ακύρωσαν μονοκοντυλιά τις αγωνιστικές διαθέσεις χιλιάδων εκπαιδευτικών (οι οποίοι ψήφισαν στις ΓΣ αυτό που τους πρότειναν και οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ), τώρα εγκαλούν το ΠΑΜΕ, επειδή από την αρχή είπε τα πράγματα με τ’ όνομά τους: Πως η ηγεσία της ΟΛΜΕ «οδηγεί τον κλάδο σε τυφλή απεργία χωρίς συμμαχίες, χωρίς σχέδιο, χωρίς προοπτική …παίζει πολιτικά, επικοινωνιακά παιχνίδια στις πλάτες του κλάδου» (1/5/2013). Να, γιατί ενοχλούνται!

Αντί ο Ν. Βούτσης να κατηγορεί το ΠΑΜΕ, καλύτερα να ρίξει μια ματιά στους συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ, που σε μια σειρά ΓΣ καλούσαν τους εκπαιδευτικούς να ψηφίσουν συμβολικά την πρόταση για απεργία και να μην την κάνουν! Καλούσαν ουσιαστικά τους εκπαιδευτικούς να μην απαντήσουν αγωνιστικά, με απεργία στην επιστράτευση!

Τέλος, θυμίζουμε ότι το ΠΑΜΕ έγκαιρα ανέδειξε στο ΔΣ της ΟΛΜΕ (σε δύο μάλιστα συνεδριάσεις) το ενδεχόμενο της επιστράτευσης των εκπαιδευτικών, της έντασης της κρατικής καταστολής και την ανάγκη να απαντήσουν αγωνιστικά οι εκπαιδευτικοί σε αυτήν. Τότε όλοι σφύριζαν αδιάφορα, έλεγαν πως θα το δούμε όταν έρθει η ώρα!