Η εκμετάλλευση δεν κάνει διακοπές

Την ώρα που από άμβωνος διακηρύσσεται αγάπη και αλληλεγγύη με υποσχέσεις για μετά θάνατον ανάσταση, κάτω στα επίγεια οι απειλές προς την εργατική τάξη είναι διαρκείς. Εδώ το κήρυγμα λέει να γυρνάς και το άλλο μάγουλο. Εδώ η αξίωση είναι ο έχων μια σύνταξη να τη μοιράζεται με άλλους πέντε, γιατί για μεροκάματο που θα θρέψει την οικογένεια ούτε λόγος...

Καλά να μοιάζεις στον Γκίλμορ και να σ' αφήσουν να μπεις στο νοσοκομείο, άμα δεν μοιάζεις, πώς μπαίνεις στο νοσοκομείο;

Καλά τον παππού σου να τον λένε π.χ. Λάτση, άμα είσαι μόνο συνωνυμία πώς ζεις;

Αθώες ερωτήσεις από μια είδηση και μια ανακοίνωση.

Η είδηση από το Αμέρικα. Η ανακοίνωση προχτές από το ΚΚΕ που εντοπίζει ότι εκατομμύρια ζουν πια από τις συντάξεις των παππούδων. Που όμως δεν μπορούν να ζήσουν με τις συντάξεις τους κι όμως ταΐζουν παιδιά κι εγγόνια. Εικόνες από τότε που στο τραπέζι μοιράζανε το ψίχουλο με τη γιαγιά να κοροϊδεύει ότι τρώει για να μείνουν τα σπυριά από το ρύζι για το εγγόνι. Εικόνες σημερινές που απαιτούν συναγερμό.

***

Με αφορμή την Πρωτομαγιά και τις διαδηλώσεις που έγιναν σε ανατολή και δύση, σε βορρά και νότο, αστοί αναλυτές έσπευσαν να φέρουν στα μέτρα της δικής τους ανάλυσης τις εργατικές κινητοποιήσεις. Οι γενικευμένες, όμως, κινητοποιήσεις, αναγκάζουν και σε ομολογίες: το πρόβλημα πια δεν αφορά μόνο αυτήν ή την άλλη κυβέρνηση, δεν είναι γεωγραφικό (βορράς - νότος) είναι πρόβλημα που αφορά συνολικά το σύστημα. Αυτό που δε λένε ακόμα είναι πως πρόκειται για συγχρονισμένη καπιταλιστική κρίση στα πλαίσια της οποίας εκφράζονται και οι ανισομετρίες του συστήματος. Αργά η γρήγορα θα αναγκαστούν να μιλήσουν και γι' αυτό.

Προς το παρόν επικαλούνται τα αποτελέσματα της καπιταλιστικής κρίσης για να καλέσουν σε συστράτευση γύρω από τα κυρίαρχα αστικά κόμματα με μπαμπούλα τα εθνικιστικά και ναζιστικά μορφώματα.

Στο διά ταύτα, στο χώρο της οικονομίας είναι απόλυτοι: Για να επανέλθουν σ' έναν ενάρετο κύκλο κερδοφορίας οι επιχειρήσεις πρέπει οι εργάτες να περιορίσουν κι άλλο τα δικαιώματά τους. Αυτό ζητάνε όταν γράφουν ότι οι επιχειρήσεις πρέπει να προσλάβουν με χαμηλότερο κόστος εργασίας.

***

Οπου δεν περνά ο λόγος πίπτει ράβδος με ανοιχτούς εκβιασμούς. Το κάλεσμα της πρωθυπουργού του Μπανγκλαντές να γυρίσουν στη δουλειά οι εργάτες γιατί αλλιώς θα χάσουν τη δουλειά τους δεν είναι κάτι πρωτότυπο (ούτε ξενίζει το γεγονός ότι και ο πρόξενος του Μπανγκλαντές στη χώρα μας έσπευσε στη Μανωλάδα να βεβαιώσει τους καπιταλιστές της φράουλας ότι οι Μπανγκλαντέζοι εργάτες δε διεκδικούν τίποτα, κι ας παραμένουν απλήρωτοι)...

***

Ασχετο: Οι κακεντρεχείς έσπευσαν να ψιθυρίσουν ότι ο Σαμαράς είχε ανάγκη ένα φόντο για να επαναλάβει το δόγμα «νόμος και τάξη» και απέδωσαν σ' αυτήν την ανάγκη το θέατρο που στήθηκε με τη Χρυσή Αυγή. Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση δεν έχει ανάγκη αυτό το θέατρο για να επιβάλει την πολιτική της διά πυρός και σιδήρου. Αλήθεια είναι επίσης ότι η Χρυσή Αυγή είναι μια χρυσή εφεδρεία του συστήματος ενάντια στο εργατικό κίνημα. Μέχρι τώρα έχει βρεθεί ξανά και ξανά στην πρώτη γραμμή όπου χρειάστηκε να επιβληθεί μια αντεργατική απόφαση.

διά του Τύπου