2. Οι δυναστείες που εκπροσωπεί ο Σαμαράς τον έχουν αποβλακώσει σε τέτοιο βαθμό που έχει φορτώσει την υπόθεσή του αποκλειστικά στους μπάτσους.
3. Το σύνδρομο της γεροντοκόρης έχει καταβάλει τον Αντώνη. Πάσχει από μισανθρωπία, δεν πιστεύει σε τίποτα, παρακολουθεί σιωπηλός την κατάρρευση του κόσμου κουνώντας επιτιμητικά το κεφάλι, είναι ανεξάντλητος στο να διατάζει, βρίσκεται σε διαρκή υπερδιέγερση, ενώ πιστεύει πως θυσιάζει τις επιθυμίες του, αποξηραίνοντας την ψυχή του, για το καλό της πατρίδας. Εξαναγκάζεται σε κοσμικές εμφανίσεις και καταναλώνεται στη σχετική φλυαρία με θέμα τον παράδεισο που μας έχει προσφέρει αλλά εμείς αδυνατούμε να δούμε. Πάνω απ' όλα όμως δέχεται την άτεγκτη μοίρα του και αντλεί περηφάνια απ' αυτήν.
4. Στην προσπάθειά του να εξηγήσει γιατί υλοποιεί τις προθέσεις των Ευρωπαίων, ανακαλύπτει πως αυτά που λέει δεν ενδιαφέρουν κανέναν. Αντιθέτως, εισπράττει τη μόνιμη περιφρόνηση και την αδιαφορία. Διαλέγοντας την ωμότητα ως όργανο επιβολής, αποσπάστηκε απ' οτιδήποτε έχει σχέση με τον πολιτισμό.
5. Ο Αντώνης πολιτικά δεν αφήνει όριο που να μην το ξεπεράσει. Ο αστός που κάποτε πίστευε στην αγνότητα των ηθών, στη λεπτότητα και την καλοσύνη όπως η ένδοξη γιαγιά του, κατάφερε να γίνει ένα ναυάγιο, το θέμα για ανεξάντλητη πηγή αστεϊσμών.
6. Η βαθιά αποστροφή μου για τον Αντώνη Σαμαρά έγκειται κυρίως στο γεγονός ότι γι' αυτόν όλοι οι άλλοι δεν έχουν καμία απολύτως σημασία. Είναι αυθάδης, δεν παράγει γόνιμες σκέψεις, δεν γνωρίζει τι εστί ευθύτητα, μεροληπτεί υπέρ «των ημετέρων» και, όπως όλοι που πάσχουν από πρόωρη γήρανση, ενδιαφέρεται μόνο για την υστεροφημία του.
7. Είναι μεγάλη η πλάνη του Σαμαρά ότι μπορεί να μας «παίζει» ό,τι ώρα θέλει. Μπορεί η σκέψη μας να δείχνει αφηρημένη και άκαμπτη, αλλά και ο τελευταίος ανίδεος γνωρίζει πως αυτό είναι αποτέλεσμα μόνο της πτώσης μας. Δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το πεπρωμένο του καθενός. Ο Σαμαράς ωθεί τα πράγματα στα όριά τους προκειμένου να μην αποκαλυφθεί η γύμνια του. Αντιμετωπίζει τους εργαζόμενους με όρους μεταφυσικής, σαν ένα αμάρτημα που του αξίζει να παραιτηθεί από κάθε ασχολία ή διεκδίκηση για να μη βαρύνει την ιδέα του Αντώνη για τον κόσμο που τελειοποιεί.
8. Ο Αντώνης δεν είναι κύριος του εαυτού του. Ως εκ τούτου το μόνο που μπορούμε να περιμένουμε είναι μια παλίρροια σκέψεων ενός υστερικού λογισμού, ακριβώς όπως λειτουργούν τα μέντιουμ. Θα ζήσουμε μεγαλομανίες και μυστήρια - για το καλό μας, φυσικά. Γι' αυτό οι αλόγιστες πράξεις στις οποίες ο Αντώνης εξωθεί τους υπουργούς του τους τρελαίνουν. Προσπαθούν, οι δύσμοιροι, με ορνιθοσκαλίσματα να μεταφράσουν το παραλήρημα του αρχηγού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου