Η ΑΘΛΙΑ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΩΝ ΑΣΤΙΚΩΝ Μ.Μ.Ε. & Η ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ

Συνεχίστηκε και χτες η άτσαλη προσπάθεια των αστικών ΜΜΕ να ερμηνεύσουν όπως βολεύει στην προπαγάνδα τους την κινητοποίηση των ταξικών Συνδικάτων και Ομοσπονδιών στο υπουργείο Εργασίας, το όργιο της καταστολής και τον τρόπο με τον οποίο αντέδρασε το ΚΚΕ στις συλλήψεις και το κυβερνητικό παραλήρημα σε βάρος των ταξικών εργατικών αγώνων. 

Η πλευρά που κυριάρχησε χτες στα δημοσιεύματα και τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ ήταν ότι το ΚΚΕ επανέρχεται βάσει σχεδίου στο προσκήνιο των «δυναμικών» - όπως λένε και γράφουν - κινητοποιήσεων, για να αποσπάσει εκλογικά οφέλη, σε ανταγωνισμό με τον ΣΥΡΙΖΑ, που συγκεντρώνει τα φώτα της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση. Διαστρεβλώνοντας αυτονόητα πράγματα και κακοποιώντας την αλήθεια, καταλήγουν τελικά να συκοφαντούν το ΚΚΕ και το ταξικό εργατικό κίνημα, κρίνοντας «εξ ιδίων τα αλλότρια». 

Ορισμένες πλευρές που σκόπιμα αποσιωπούν τα ΜΜΕ των αστών: Καμιά κινητοποίηση συνδικάτου δεν αποφασίζεται από το ΚΚΕ. Στις διοικήσεις των ταξικών σωματείων δρουν πρωτοπόρα οι κομμουνιστές και άλλοι ριζοσπάστες αγωνιστές, οι οποίοι εκλέγονται από χιλιάδες εργάτες και υπάλληλους, λογοδοτούν σ' αυτούς και είναι οι μόνοι αρμόδιοι να αποφασίσουν για τη μορφή και το περιεχόμενο της κινητοποίησης που κάθε φορά επιλέγουν. Από αυτή την άποψη, όσοι προσπαθούν συνειδητά να ταυτίσουν το ΚΚΕ με τα ταξικά συνδικάτα, το κάνουν για να καλλιεργήσουν συγχύσεις στο λαό. Για να τον φέρουν σε αντίθεση με την αναγκαιότητα της δικής του οργάνωσης και πάλης από τα κάτω ενάντια στο κεφάλαιο. Παρουσιάζουν το ΠΑΜΕ σαν συνδικαλιστικό βραχίονα του ΚΚΕ, κρύβοντας ότι συσπειρώνει εργατοϋπάλληλους όχι με κριτήριο την πολιτική τους τοποθέτηση, αλλά την πεποίθηση ότι για να νικήσει η εργατική τάξη πρέπει τα αιτήματα και οι αγώνες της να έχουν αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά, να αντιπαλεύουν τη γραμμή της ταξικής συναίνεσης και συνεργασίας στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Δεύτερη παρατήρηση: Το ΚΚΕ και το ταξικό κίνημα ποτέ δεν έλειψαν από τους αγώνες των εργαζομένων. Ηταν και παραμένουν η ψυχή τους. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση, με δεδομένο τον αρνητικό συσχετισμό που διαμορφώνει η κάλπη, καλεί το λαό να προετοιμάζεται για ένταση της επίθεσης και πιο αποφασιστικά να οργανώσει τη δική του αντεπίθεση, σαν όρο αναγκαίο ακόμα και για να αμυνθεί. Μετά τις εκλογές του Ιούνη, το ΚΚΕ είπε στο λαό ότι το εκλογικό αποτέλεσμα σηματοδοτεί αρνητική εξέλιξη για τα πραγματικά του συμφέροντα και ότι θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να μην περάσει η μοιρολατρία και η απογοήτευση, να βρουν ισχυρό ανάχωμα τα χειρότερα που ετοιμάζουν η κυβέρνηση και οι άλλοι στυλοβάτες της στρατηγικής του κεφαλαίου και της τρόικας. Οι κομμουνιστές, μαζί με χιλιάδες πρωτοπόρους εργάτες, πρωτοστάτησαν από τότε σε εκατοντάδες κλαδικούς και τοπικούς αγώνες, για κάθε ζήτημα που αφορά τη ζωή της εργατικής τάξης. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η «Χαλυβουργία» και ο ηρωικός αγώνας των απεργών, που κινητοποίησε πρωτόγνωρη αλληλεγγύη. Ολοι αυτοί οι αγώνες, επειδή είναι καρφί στο μάτι της εργοδοσίας, δεν βρήκαν θέση ούτε σε μονόστηλο στις εφημερίδες των αστών, που μιλάνε τώρα για επανεμφάνιση τάχα του ΚΚΕ.

Ακόμα πιο πέρα: Το ΚΚΕ έχει δοσμένη και συλλογικά επεξεργασμένη στρατηγική για το εργατικό κίνημα, τους άμεσους στόχους πάλης και το πού πρέπει να κατατείνουν οι μικροί και μεγάλοι αγώνες, για να μπορούν να νικήσουν. Ξέρει ότι η αναμέτρηση με την αστική τάξη και τους μηχανισμούς της είναι σύνθετη και μακρόχρονη, έχει μπρος και πίσω. 

Δεν καθορίζει τη στάση του απέναντι στο κίνημα με εκλογίστικα κριτήρια, ή με όρους μικροπολιτικών ανταγωνισμών, όπως κάνουν όλα τα άλλα κόμματα. 

Δεν υποτάσσει στην κάλπη τη δεδομένη αλληλεγγύη του στους αγώνες της εργατικής τάξης. 

Δε διοργανώνει σόου, που στόχο έχουν να δημιουργήσουν εντυπώσεις, χωρίς να βοηθάνε σε τίποτα την καλλιέργεια της λαϊκής πρωτοβουλίας και συσπείρωσης, την ανάγκη να οργανωθεί ο αγώνας από τα κάτω, να γίνει ο κάθε εργάτης και εργάτρια ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων, δρώντας συλλογικά μέσα από το σωματείο του, οργανωμένος πρώτα απ' όλα στον τόπο της δουλειάς του. 

Η κινητοποίηση της περασμένης Τετάρτης ήταν μια κλασική διαμαρτυρία, από τις δεκάδες που διοργανώνουν τα ταξικά συνδικάτα με κάθε αφορμή. Και η συγκεκριμένη αφορμή ήταν η απειλή για τις συντάξεις αλλά και η βρώμικη προπαγανδιστική επιχείρηση ότι οι εργάτες και οι συνταξιούχοι συνάπτουν πελατειακές σχέσεις. 

Δεν πληρώνουν εισφορές από τη δουλειά τους για να πάρουν σύνταξη; Αθλια προπαγάνδα. Θα μπορούσε η διαμαρτυρία να είχε ολοκληρωθεί σαν τέτοια, αν δεν υπήρχε προειλημμένη απόφαση της κυβέρνησης να χτυπήσει με ΜΑΤ 35 όλους κι όλους συνδικαλιστές που πήγαν στο υπουργείο. 

Τέλος, κανέναν ανταγωνισμό δεν αισθάνεται το ΚΚΕ απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, σε ό,τι αφορά τους αγώνες των εργαζομένων. Οι δύο γραμμές στο συνδικαλιστικό κίνημα είναι δεδομένες και πάνω εκεί γίνεται η αντιπαράθεση, με στόχο να απεγκλωβιστούν περισσότερες εργατικές συνειδήσεις από τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, τη λογική της ταξικής συναίνεσης, που ο ΣΥΡΙΖΑ τη μεταφράζει τελευταία σε «κοινωνική συνοχή». Γιατί θέλει συνδικαλιστικό κίνημα που να στηρίζει τη δική του πολιτική διαχείρισης. Οσοι προσπαθούν να βάλουν το ΚΚΕ στο παιχνίδι που οι ίδιοι στήνουν - και αυτό αφορά και τον ΣΥΡΙΖΑ - για να ενισχυθεί με ψευτοκαυγάδες το δίπολο, είναι από χέρι χαμένοι.