«Εργατικός Αγώνας»
Πλήρης σύμπτωση απόψεων εμφανίζεται το τελευταίο διάστημα μεταξύ της ιστοσελίδας «Εργατικός Αγώνας» και των κάθε λογής οπορτουνιστών («Αυγή», «Εποχή», «Πριν», «Iskra» κλπ.), όσον αφορά τη στάση τους απέναντι στο ΚΚΕ και ιδιαίτερα απέναντι στις Θέσεις της ΚΕ για το 19o Συνέδριο. 
Με τα χιλιοειπωμένα επιχειρήματα, όπως «σεχταρισμός», «απομόνωση», «ανάγκη αλλαγής ηγεσίας», επιχειρούν να πιέσουν το ΚΚΕ να εγκαταλείψει την επαναστατική του στρατηγική και να μετατραπεί σε συνιστώσα της κυβερνώσας αριστεράς, σε δύναμη διαχείρισης του συστήματος. 
Γι' αυτό άλλωστε και η πολεμική τους απέναντι στο ΚΚΕ τους κάνει εξαιρετικά δημοφιλείς και στα διάφορα αστικά μέσα, στον αστικό Τύπο. Γιατί συμπίπτουν στις στοχεύσεις τους για ένα ΚΚΕ «εντός των τειχών» του συστήματος.
Μια σειρά άρθρα, που δημοσιεύτηκαν στην παραπάνω ιστοσελίδα, αποτελούν πραγματικό «περιβόλι» και αποδεικνύουν ότι όσο πιο πολύ επιτίθενται στην επαναστατική στρατηγική του ΚΚΕ, τόσο πιο πολύ αποκαλύπτουν το χαρακτήρα τους, προσεγγίζοντας τις δυνάμεις της «αριστερής» διαχείρισης του συστήματος.

Σε άρθρο με τίτλο «Η σημερινή κατάσταση και οι προκλήσεις για το ΚΚΕ», αναπαράγεται, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, όλη η πλατφόρμα της σοσιαλδημοκρατικής στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ. Τα παρακάτω σημεία του άρθρου είναι αποκαλυπτικά:
- Λέει για το χρέος ότι είναι «στο μεγαλύτερο μέρος του επονείδιστο, επαχθές, θηλιά στο λαιμό του λαού και της χώρας».
Η συγκεκριμένη τοποθέτηση διακρίνει το χρέος σε επαχθές και μη, άρα αναγνωρίζει μέρος του χρέους, το οποίο και φορτώνει στις πλάτες του λαού. Και ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες έχουν ακριβώς την ίδια στάση απέναντι στο χρέος, που απέχει «έτη φωτός» από τη θέση του ΚΚΕ, που λέει ότι ο λαός δεν πρέπει να αναγνωρίσει συνολικά το χρέος, γιατί δεν το δημιούργησε αυτός, πρέπει να παλέψει για τη μονομερή διαγραφή του, με ταυτόχρονη αποδέσμευση από την ΕΕ και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.
- Συνεχίζει στην ίδια λογική του ΣΥΡΙΖΑ ότι πρέπει να γίνει «επαναδιαπραγμάτευση νέας δανειακής σύμβασης».
Αποσυνδέονται δηλαδή τα μνημόνια από τις δανειακές συμβάσεις, ενώ είναι προϋπόθεσή τους. Και κυρίως αποσυνδέονται από τη συνολικότερη στρατηγική της ΕΕ, που εφαρμόζεται σε όλες τις χώρες – με ή χωρίς μνημόνιο – και έχει στόχο τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων.
- Με αυτές τις δυνάμεις καλούν το ΚΚΕ να συμπλεύσει. Και όλα αυτά στο όνομα του «ρεαλισμού», αφού όπως λένε παρακάτω:
«Δυστυχώς, αυτό που ονομάζουμε υποκειμενικός παράγοντας, αλλά και οι γενικότερες συνθήκες στον κόσμο δεν επιτρέπουν μια τέτοια αισιόδοξη εξέλιξη στο άμεσο μέλλον(εννοώντας συνολικά την πολιτική του ΚΚΕ και το σοσιαλισμό). Ο επαναστατικός βερμπαλισμός δε συμβάλλει στην κατανόηση της πραγματικότητας, στην ανάγκη συσπείρωσης  δυνάμεων για να ξεφύγει το εργατικό και επαναστατικό κίνημα από τη θέση της άμυνας».
Αυτή η θέση είναι πραγματικά «όλα τα λεφτά». Αποκαλύπτει όλη τη λογική του οπορτουνιστικού ρεαλισμού. Τι λέει επί της ουσίας; Ότι από τη στιγμή που ο υποκειμενικός παράγοντας δεν έχει ωριμάσει για την επαναστατική ανατροπή στο άμεσο μέλλον (αλήθεια πού το τοποθετεί το άμεσο μέλλον;), κάθε αναφορά σε «σοσιαλιστική επανάσταση», «επαναστατική κατάσταση», «λαϊκή συμμαχία με σκοπό την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων» αποτελεί, κατά τη γνώμη τους, «επαναστατικό βερμπαλισμό». Όμως από πού και ως πού η στρατηγική ενός ΚΚ πρέπει να υποτάσσεται στον αρνητικό συσχετισμό δύναμης;
Εφόσον είναι ώριμες οι υλικές συνθήκες για το σοσιαλισμό, ο καπιταλισμός είναι ιστορικά ξεπερασμένος, κάτι που αποδεικνύεται ακόμη περισσότερο από την όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης, γιατί η εργατική τάξη και ο λαός δεν μπορούν να οικοδομούν σήμερα μια αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή συμμαχία με στόχο να ανατρέψει την εξουσία του κεφαλαίου, να επιβάλουν τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, την αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις;
Σε αυτές τις συνθήκες ποια πρέπει να είναι η δράση ενός ΚΚ;
Δε θα πρέπει η δράση του, στο έδαφος των οξυμένων προβλημάτων, των άμεσων διεκδικήσεων, της πάλης για να μπουν εμπόδια στα μέτρα και να αποσπαστούν κατακτήσεις, να συμβάλει στην προετοιμασία του υποκειμενικού παράγοντα, στη συγκέντρωση δυνάμεων από την εργατική τάξη και τα άλλα καταπιεζόμενα λαϊκά στρώματα σε αυτήν την προοπτική, με αυτόν το σκοπό;
Να αναδεικνύει ότι δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση, χωρίς την ανατροπή της σημερινής εξουσίας;
Δεν πρέπει να συμβάλει στη συσπείρωση των εργατικών - λαϊκών μαζών, έτσι ώστε στις στροφές της ταξικής πάλης το εργατικό - λαϊκό κίνημα να είναι όσο γίνεται πιο έτοιμο να αντιπαρατεθεί σε όλα τα επίπεδα με την εξουσία των μονοπωλίων;
Αυτά λένε οι Θέσεις του ΚΚΕ. Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνει το ΚΚΕ, κατά τη γνώμη τους; Φαίνεται παρακάτω.
- «Η στάση του κόμματος απέναντι στην Αριστερά, συνολικά, είναι στάση σεχταριστική, φοβική. Ακόμα και απέναντι σε δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς, με τις οποίες ταυτίζεται, γενικά, στις στρατηγικές επιδιώξεις έχει την ίδια επιθετική και απόλυτα αρνητική σκέψη για οποιαδήποτε συμπόρευση». 
Καμία ταύτιση του ΚΚΕ δεν υπάρχει με τη λεγόμενη ριζοσπαστική αριστερά. Αυτούς, που σε κρίσιμες περιόδους εγκατέλειψαν το ΚΚΕ και πολέμησαν μαζί με το σύστημα το ΚΚΕ και τη σοσιαλιστική προοπτική.
Από το παραπάνω άρθρο εύκολα συμπεραίνει κάποιος το ρόλο και τις επιδιώξεις και της συγκεκριμένης ιστοσελίδας: Να εμποδίσουν ριζοσπαστικοποιημένο κόσμο να συμπορευτεί με το ΚΚΕ και τη στρατηγική του. Να τον ενσωματώσουν σε μια λογική που θέλει το ΚΚΕ συνιστώσα της αριστεράς (γενικά) ή έστω «της ριζοσπαστικής αριστεράς». Οι του «Εργατικού Αγώνα», ευθυγραμμισμένοι με άλλες οπορτουνιστικές δυνάμεις, προσπαθούν να εγκλωβίσουν το κίνημα σε στήριξη μιας κυβέρνησης στο έδαφος του καπιταλισμού, η οποία όπως και αν ονομαστεί (αριστερή, αριστερή με σοσιαλιστικό ορίζοντα, μεταβατική, προοδευτικών μετασχηματισμών) θα είναι μια κυβέρνηση αστικής διαχείρισης, αφού τα μονοπώλια θα κυριαρχούν στην οικονομία, τα μέσα παραγωγής και η εξουσία θα είναι στα χέρια του κεφαλαίου, κάνοντας ταυτόχρονα τεράστια ζημιά στις λαϊκές συνειδήσεις.
Είναι βαθιά γελασμένοι!