Ολα δείχνουν ότι για μια ακόμη φορά η ευρωπαϊκή ήπειρος εξακολουθεί να αποτελεί το βαρόμετρο του διεθνούς καπιταλισμού. Η υπερατλαντική ηγέτιδα σύμμαχος δείχνει να έχει τα δικά της προβλήματα.
Η συνολική εικόνα δείχνει μια γενική παράλυση του καπιταλισμού. Αυτό είναι το τυμπανιαίο πτώμα που εξακολουθεί να δηλητηριάζει την κοινωνική ατμόσφαιρα. Ο νεκροθάφτης της, το διεθνές προλεταριάτο εξακολουθεί να δείχνει παγιδευμένο σε προδοτικές ηγεσίες ανήμπορο να εκτελέσει το ιστορικό του χρέος. Αυτή η εικόνα γίνεται εύκολα αντιληπτή χωρίς όμως από μόνη της να μπορεί να εξηγήσει τα αίτια της κρίσης.
Πολλοί μιλούν απερίσκεπτα ότι η Ελλάδα είναι το πειραματόζωο μιας άμεσα μελλοντικής τακτικής εξήγησης και σωτηρίας του καπιταλισμού. Ομως η ίδια κατάσταση δείχνει να εξελίσσεται στην ιβηρική χερσόνησο, να μεταγγίζεται αργά στην Ιταλία και να απειλεί μεταφορά της στην ανεπτυγμένη καπιταλιστική Κεντρική Ευρώπη. Απειλείται και ο θύτης, η γερμανική κεφαλαιοκρατία, να γίνει θύμα. Ας γίνει για πολλοστή φορά κατανοητό ότι το πρόβλημα δεν είναι στην ουσία του αυτό ή εκείνο το ευρωπαϊκό καπιταλιστικό κράτος. Μπορεί το καθένα να επιδρά με το δικό του ειδικό βάρος και ανάλογα με τη θέση του στο διεθνή καπιταλιστικό καταμερισμό. Ομως στην καρδιά του προβλήματος βρίσκεται ο ίδιος ο αναπότρεπτος νόμος των καπιταλιστικών κρίσεων. Ισα - ίσα είναι αυτός που επιβαρύνει κάθε ιδιαίτερο εθνικό βάρος και το κάνει ισχυρό κρίκο της ενιαίας καπιταλιστικής αλυσίδας.
Η επεκτεινόμενη αργά αλλά σταθερά παρούσα καπιταλιστική κρίση δεν πρόκειται να είναι περαστική. Αντίθετα απειλεί να γίνει μόνιμος τρόπος ζωής των λαών. Εδώ ακριβώς βρίσκεται η ουσία του κοινωνικού ζητήματος. Η ερώτηση είναι εάν οι ευρωπαϊκοί λαοί θα ανεχθούν να ζουν στο τέλμα μιας μόνιμης βυθιζόμενης υλικής, ηθικής και πνευματικής φτώχειας. Εάν ο κοινωνικός εκφυλισμός θα γίνει τρόπος ζωής. Εάν οι λαοί οδηγηθούν στη χαβούζα μιας καθολικής εξαθλίωσης. Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι εάν ο καπιταλισμός εξακολουθήσει να είναι το κυρίαρχο κοινωνικο-οικονομικό σύστημα οργάνωσης, η ανθρωπότητα οδηγείται στην αυτοκαταστροφή. Δεν πρόκειται για ένα ιδεολογικό καπρίτσιο, ούτε για μια ιδεοληπτική εμμονή. Πρόκειται για την εξέλιξη της ζωής των ανθρώπων. Πρόκειται για την ίδια την ύπαρξη του πολιτισμού. Για την ίδια την ύπαρξη του ανθρώπου. Η υπαρξιακή εξέλιξη του ανθρώπου καθορίστηκε από την ομαδική του οργάνωση σε κοινωνία. Επομένως, ο τρόπος κι η μορφή του κοινωνικού συστήματος καθορίζει το υπαρξιακό του μέλλον. Ο καπιταλισμός ως τρόπος και μορφή κοινωνικής οργάνωσης απειλεί με αυτοκαταστροφή. Εδώ βρίσκεται η ουσία της τρέχουσας κρίσης και η ανάγκη ανατροπής του εκμεταλλευτικού συστήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου