Η ροχάλα

Δεν καταλαβαίνω για ποιον λόγο τόσες αντιδράσεις... Μιλάω για την εμπνευσμένη απόφαση της κυβέρνησης να επιτρέψει στις επιχειρήσεις τις πωλήσεις ληγμένων τροφίμων, υπό την προϋπόθεση ότι οι πωλητές θα φέρουν ευθύνη αν κάποιος πελάτης τους δηλητηριαστεί. Πού είναι το κακό, καλέ; Αλλά έτσι έχουμε μάθει: μόλις κάποιος πιάσει μια ωραία ιδέα, πέφτουμε πάνω του να τον φάμε επειδή -προφανώς- τσαντιζόμαστε που δεν την σκεφτήκαμε πρώτοι εμείς...

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι η κυβέρνησή μας σκέφτηκε έξυπνα. Σου λέει, τί τα κάνουν τα ληγμένα τρόφιμα οι λιανοπωλητές; Είτε τα πετάνε στα σκουπίδια, είτε τα επιστρέφουν στις εταιρείες-προμηθευτές. Ό,τι κι αν κάνουν, δημιουργούνται προβλήματα:

Στην πρώτη περίπτωση, αφ' ενός έχουμε κόστος αποκομιδής αφ' ετέρου εντείνουμε το πρόβλημα με τις χωματερές. Άσε δε που τα περισσότερα από τα ληγμένα που πετιούνται, καταναλώνονται τελικά από τόσους και τόσους που χώνονται μέσα στους κάδους των σκουπιδιών προκειμένου να βρουν κάτι να φάνε. Από δω και πέρα, όμως, όλοι αυτοί (αλλά και πολύ περισσότεροι) θα μπορούν να προμηθεύονται τα ληγμένα τους με αξιοπρέπεια: θα μπαίνουν στα μαγαζιά, θα παίρνουν το καλαθάκι τους, θα διαλέγουν από μια ευρεία ποικιλία προϊόντων τα ληγμένα τής αρεσκείας τους και, γενικά, θα ευχαριστιούνται τα ψώνια τους μέσα σε ένα ωραίο και κλιματιζόμενο περιβάλλον. Τόσο κακό είναι, δηλαδή, να μη ξαναδούμε ανθρώπους σκυμμένους σε σκουπιδοκάδους;


Στην δεύτερη περίπτωση, απλώς επιβαρύνουμε το κόστος των εμπορευμάτων στο ράφι: έξοδα να μαζευτούν τα ληγμένα, έξοδα να επιστραφούν στο εργοστάσιο, έξοδα να αλλαχτούν οι ετικέττες με καινούργιες, έξοδα να ξαναπουληθούν στους λιανοπωλητές, έξοδα να ξαναμπούν στο ράφι... Και μετά διαμαρτυρόμαστε για την ακρίβεια στα τρόφιμα. Ενώ τώρα θα μπορούν τα σούπερ-μάρκετ να πουλάνε φτηνότερα τα ίδια εμπορεύματα, μιας και θα είναι απαλλαγμένα από όλα αυτά τα κόστη.

Άλλο εμπνευσμένο σχέδιο της κυβέρνησης είναι αυτό με την εξίσωση του ειδικού φόρου στο πετρέλαιο κίνησης και θέρμανσης. Γιατί δεν καταλαβαίνουμε ότι μόνο έτσι μπορεί να παταχτεί η λαθρεμπορία και να πάψουν τα αυτοκίνητα να κινούνται με πετρέλαιο θέρμανσης, ζημιώνοντας το κράτος με κάμποσα εκατομμύρια; Όσο για τις διαμαρτυρίες ότι τάχα ο κόσμος δεν θα μπορεί πλέον να αγοράζει πετρέλαιο για να ζεσταθεί, τις ακούω βερεσέ γιατί η κυβέρνηση το ξεκαθάρισε πως θα δώσει στους φτωχούς ειδικό επίδομα θέρμανσης. Δεν είναι αυτό κοινωνική πολιτική; Ξεχνάμε ότι μέχρι τώρα αγόραζαν πετρέλαιο πλούσιοι και φτωχοί στην ίδια τιμή; Δεν είναι καιρός να πληρώνουν παραπάνω οι έχοντες και κατέχοντες; Πώς πληρώνουν, δηλαδή, οι εφοπλιστάδες το πετρέλαιο για τα βαπόρια τους; 

Φυσικά, το κορυφαίο των κορυφαίων είναι το σχέδιο για ερήμωση των νησιών όπου μένουν λιγώτεροι από 150 νοματαίοι. Ρε σεις, δεν είναι αμαρτία να πιάνουν ολόκληρο νησί 50-100 άνθρωποι και να έχουν και απαιτήσεις για δάσκαλο, για γιατρό, για καράβι...ως και για ελικόπτερο για τα επείγοντα; Για δείτε πόσο ωραία γίνανε τα πράγματα στις Μαλδίβες ("Ανατομία του νεοφιλελευθερισμού - 69. Ο εκβιασμός ως θεραπεία-σοκ") και θα καταλάβετε πώς λειτουργεί το πράγμα ωραία και καλά.

Ας προσπαθήσω να κλείσω τούτο το σημείωμα με μια δόση σοβαρότητας. Σαφώς και με ενοχλεί που όλοι τούτοι οι κοπριταραίοι διαφεντευτές τού τόπου με δουλεύουν ψιλό γαζί. Κι ακόμη σαφέστερα με χαλάει που δεν με λογαριάζουν παρά μονάχα ως εξάρτημα της κερδοπαραγωγικής τους μηχανής. Όμως, εκείνο που με σκοτώνει είναι πως ταυτόχρονα με φτύνουν στα μούτρα και περιμένουν να τους ευχαριστήσω που με δροσίζουν. Αυτή η ροχάλα είναι που δεν αντέχεται με τίποτε.
Cogito ergo sum