«Η διαδικασία προσαρμογής, την οποία πρέπει να περάσουμε είναι πολύ δύσκολη και επώδυνη», η «πολύ χαλαρή δημοσιονομική πειθαρχία (...) οι απώλειες στην ανταγωνιστικότητα δεν μπορούν να διορθωθούν μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, αυτά έγιναν σε μία πολύ μακρά περίοδο και θα πρέπει να απαλειφθούν σε μια πολύ μακρά περίοδο και γι' αυτό οφείλουμε να μην χαλαρώσουμε όσον αφορά τις προσπάθειές μας για μεταρρύθμιση» (...) «το ερχόμενο έτος θα έχουμε πολύ χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, θα δούμε αρνητική ανάπτυξη σε ορισμένες χώρες και αναμένουμε ότι τα πολύ υψηλά επίπεδα ανεργίας θα συνεχιστούν» (...) «έχουμε ακόμη μπροστά μας δύσκολες στιγμές, οι οποίες δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με ένα μεγάλο βήμα, έγιναν πολλές συζητήσεις για αυτό το ένα βήμα, είτε πρόκειται για ένα κούρεμα χρέους, για ευρωομόλογα ή για κάποιο άλλο μέτρο που θα τα λύσει όλα. Δεν θα συμβεί αυτό»...
Πόσο πιο καθαρά να τα πει η Α. Μέρκελ; Πόσο πιο ηχηρή και κατηγορηματική θα μπορούσε να ήταν η διάψευση από μέρους της, όσων τα κόμματα της συγκυβέρνησης ισχυρίζονται για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου. Για το «τέλος των μέτρων», για την «ώρα της ανάπτυξης» που δήθεν ήρθε, υπονοώντας ότι απ' αυτήν θα φάνε με χρυσά κουτάλια εκτός απ' τους καπιταλιστές και οι εργαζόμενοι κ.λπ. κ.λπ.
Και τι αντίλογο θα μπορούσε να αρθρώσει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ όταν ισχυρίζεται ότι η κυβέρνησή του, κρατώντας τη χώρα μέσα στην ΕΕ, θα τερματίσει σε ένα βράδυ όλα όσα η φιλομονοπωλιακή στρατηγική της επιτάσσει; Ότι διατηρώντας ακλόνητα στο «θρόνο» τους τα μονοπώλια, θα πάει κόντρα σε όλα εκείνα τα αντιλαϊκά κι αντεργατικά μέτρα που απαιτούνται για την αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητάς τους, για το δρασκέλισμα της κρίσης με το μικρότερο δυνατόν κόστος γι' αυτά;
Η Γερμανίδα καγκελάριος λέει αυτό που ο καθένας αντιλαμβάνεται, την πραγματικότητα μπροστά στην οποία πολλοί ακόμα κλείνουν τα μάτια ανέτοιμοι και αναποφάσιστοι να κάνουν το βήμα για την αλλαγή της. Ότι επιστροφή για τους λαούς δεν υπάρχει σε κάποια πρότερη, καλύτερη σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση, ότι είναι ανεπίστρεπτος ο δρόμος που έχουν χαράξει τα μονοπώλια, οι διακρατικές ιμπεριαλιστικές ενώσεις και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι σε κάθε χώρα και οδηγεί βαθιά στη φτώχεια και την εξαθλίωση τους πολλούς για τα κέρδη των λίγων. Η γη της επαγγελίας που τους υποσχέθηκαν οι προηγούμενοι και επόμενοι «σωτήρες» δεν υπάρχει, όχι στα δικά τους σχέδια διαχείρισης της εξουσίας που είναι συνώνυμη με την επί γης κόλαση για τους λαούς.
Ο ελληνικός λαός, ανάμεσα στους λαούς που υποφέρουν, μπορεί να χτίσει τον κόσμο που ονειρεύεται να ζήσει, έτσι ακριβώς όπως τον ονειρεύεται. Υπάρχουν όλες οι δυνατότητες. Μένει να υπάρξει η θέληση, η απόφαση απέναντι στη συμμαχία των αστών να αντιπαρατάξει τη δική του συμμαχία που θα παλέψει για τη δική του εξουσία. Μεσσίες δεν υπάρχουν, ο καθένας δίνοντας το χέρι σε όποιον σηκώνεται και όλοι μαζί υλοποιώντας το συλλογικό χρέος με τα χέρια μας να σηκωθούμε. Το ΚΚΕ είναι εδώ, με απλωμένο το στιβαρό του χέρι, ας το αδράξει ο λαός, να βγει επιτέλους απ' το λάκκο που τον έχουν σπρώξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου