Μπροστά!

Η καπιταλιστική κρίση δεν είναι παίξε - γέλασε. Ποτέ δεν ήταν. Απλά, σήμερα, έχουμε τη δυνατότητα να μιλήσουμε για αυτήν όχι με θεωρητικά σχήματα και αναλύσεις επί του παρελθόντος, αλλά ως σύγχρονο βίωμα:

***

- Ο βιομήχανος που συνεχίζει να καταναλώνει στο κέντρο της Αθήνας «τα μπλίνις με το χαβιάρι τις γαρίδες και το σολομό» μια μέρα πριν συλληφθεί για ογκώδη χρέη προς το Δημόσιο (πραγματικό γεγονός).

- Οι αναξιοπαθούντες καπιταλιστές που κλαίνε γιατί οι μικροαστοί πελάτες τους επιλέγουν φτηνότερη λύση για την εκπαίδευση των παιδιών τους.

- Οι χρεωμένοι ως το λαιμό απόφοιτοι των διαφόρων Χάρβαρντ.

- Το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης, που μετακινείται για να πιάσει θέση «πρώτο στασίδι», ενόψει του επόμενου ξεκοκαλίσματος.

- Οι καπιταλιστές που μπροστά στο μεγάλο χαμό πλασάρουν το «μαζί μπορούμε».

Είναι όλα αυτά εικόνες ενός και μόνο σκηνικού: Ενός συστήματος που καιρό πριν έχει σαπίσει. Και που απλά σήμερα καταγράφεται δημόσια η εικόνα του.

***

Στο σκηνικό της απόλυτης φτώχειας που στήνουν οι καπιταλιστές, μπορούμε να σηκώσουμε μπόι αντίστασης.

Χωρίς αυταπάτες για τα όρια διαχείρισης του συστήματος, να ορθώσουμε το δικό μας μέτωπο αντεπίθεσης.

Είμαστε ήδη εκεί όπου τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Στις γειτονιές και στους χώρους δουλειάς κυκλοφορούν οι Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ μπροστά στο 19ο Συνέδριο του Κόμματος.

Δεν είναι ένα κείμενο κοντά στα τόσα άλλα. Μιλάμε για το Πρόγραμμα του ΚΚΕ, για το πρόγραμμα της επαναστατικής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης που κυκλοφορεί χέρι - χέρι για να μετουσιωθεί σε συγκεκριμένη πράξη, που θα δώσει ένα τέλος στη βαρβαρότητα.

Εδώ είμαστε: Απέναντι στα σαπίλα του καπιταλιστικού συστήματος. Στεριώνοντας γερά το βατήρα που θα εκτινάξει την εργατική τάξη στο δικό της μέλλον.

Να καταγράψουμε τα πάντα, να τα αναλύσουμε.

Να μη γυρίσουμε, όμως, ούτε μια στιγμή τη ματιά πίσω στον κόσμο που χάνεται.

Από το επιστημονικό δεδομένο ότι το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης απαιτεί καταστροφή κεφαλαίου και εργατικής δύναμης, κρατάμε μόνο την ανάγκη υπεράσπισης των εργατών. Κανένα κλάμα για τους καπιταλιστές που χάνονται. Παρότρυνση στους κάθε λογής αυτοαπασχολούμενους να επιλέξουν τώρα τη μεριά που θα σταθούν. Ολες μας τις δυνάμεις για το βήμα μπροστά.