Α. Τσίπρας: Διαπιστευτήρια καλού διαχειριστή στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο

Με φρασεολογία προσαρμοσμένη στην περίσταση και στο ακροατήριο, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε στο συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου το μείγμα της διαχείρισης που προτείνει στους επενδύτες και τους μεγαλοεπιχειρηματίες, για να βγουν με ασφάλεια από την κρίση.

Ορισμένα χαρακτηριστικά σημεία από την ομιλία του:

- «Με την πρόσφατη απόφαση του Eurogroup, που είχε ως προσκεκλημένο παρατηρητή την ελληνική κυβέρνηση, η ευρωπαϊκή ηγεσία ανέστειλε την οριστική και βιώσιμη λύση στην κρίση χρέους της χώρας. Αλλά, με τον τρόπο αυτό, παρατείνουν την αβεβαιότητα. Και επιτρέπουν σε ανεύθυνες πολιτικές ηγεσίες στην Ευρώπη, αλλά δυστυχώς και στην Ελλάδα να κερδοσκοπούν πολιτικά με την επιστροφή στη δραχμή, αποσταθεροποιώντας τη χώρα, αποτρέποντας τις ιδιωτικές επενδύσεις και τορπιλίζοντας την προοπτική ανάκαμψης της οικονομίας».

Η αναφορά του αποτελεί αντιγραφή σχεδόν των όσων λέει σε συνεντεύξεις της η επικεφαλής του ΔΝΤ Κ. Λαγκάρντ. Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο ανησυχεί μήπως δεν καταστεί βιώσιμο το χρέος της πλουτοκρατίας, αλλά επιπλέον θεωρεί ότι όσο δεν παίρνονται αποφάσεις προς αυτή την κατεύθυνση, όσο δηλαδή η Ευρωζώνη δεν αποδέχεται να πληρώσει μεγαλύτερο μέρος της ζημιάς από την ελεγχόμενη καταστροφή κεφαλαίου, η οικονομία αποσταθεροποιείται και οι επενδυτές αποθαρρύνονται.

Είναι σαφές ότι στην ενδοϊμπεριαλιστική κόντρα για τη διαχείριση της κρίσης και του χρέους, ο ΣΥΡΙΖΑ διαλέγει το στρατόπεδο του ενός ιμπεριαλιστή (ΔΝΤ - ΗΠΑ) απέναντι στον άλλο, καλώντας μάλιστα το λαό να κάνει το ίδιο. Ταυτόχρονα, βέβαια, δεν παύει να καταθέτει όρκους πίστης στο ευρώ, έχοντας όμως διαβεβαιώσει προηγουμένως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός που μπορεί πιο αποτελεσματικά να διαχειριστεί το ενδεχόμενο μιας ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας.

- «Η επάνοδος της χώρας σε τροχιά ανάκαμψης προϋποθέτει κυρίως την ακύρωση του προγράμματος της ύφεσης, αλλά και μια γενναία απομείωση του δημόσιου χρέους της χώρας ως ποσοστού του ΑΕΠ. Δεν είναι τυχαίο ότι, στο κύριο άρθρο του περασμένου Σαββάτου, η εφημερίδα New York Times επεσήμανε ως ''το μεγαλύτερο λάθος της συμφωνίας του Eurogroup την εξάρτησή της από τη συνέχιση της δημοσιονομικής λιτότητας'' και επεσήμανε ότι ''η μόνη ελπίδα για τη μακροπρόθεσμη φερεγγυότητα της Ελλάδας είναι η αλλαγή πολιτικής και επιθετικά μέτρα για την αναζωογόνηση της οικονομικής ανάπτυξης''».

Ο Α. Τσίπρας αναλύει το άλλο μείγμα διαχείρισης της κρίσης, το οποίο συνίσταται σε επιβράδυνση των ρυθμών της δημοσιονομικής προσαρμογής και στην απελευθέρωση κονδυλίων προς το κεφάλαιο για να κάνει επενδύσεις και να έρθει ανάπτυξη. Για να κολακέψει μάλιστα το ακροατήριό του, δεν παραλείπει να τους υπενθυμίσει ότι αυτά που λέει το κόμμα του τα λένε και οι αμερικανικές εφημερίδες - ναυαρχίδες της αστικής τάξης στις ΗΠΑ.

- «Τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης Σαμαρά έχουν ως μόνο πολιτικό σχέδιο για τη χώρα το Μνημόνιο, αν και η αποτυχία του είναι κοινός τόπος διεθνώς, ακόμα και για μέρος των δανειστών της χώρας πέραν του Ατλαντικού. Η ελληνική κυβέρνηση δυστυχώς έχει πλήρως ενσωματωθεί και υποταχθεί στις προεκλογικές ανάγκες αλλά και το μακροπρόθεσμο σχέδιο της κ. Μέρκελ για την ελληνική προοπτική».

Με αντι-Μέρκελ συνθήματα, ο Α. Τσίπρας χαϊδεύει τα αυτιά των Αμερικανών πολιτικών και επενδυτών, διαβεβαιώνοντας ότι η δική του πολιτική είναι αυτή που μπορεί να τους διασφαλίσει σαν δανειστές της Ελλάδας και να τους εξασφαλίσει βέβαιη κερδοφορία.

-- «Γι' αυτό (τα κόμματα της συγκυβέρνησης) απαξιώνουν τα εργαλεία άσκησης αναπτυξιακής πολιτικής: Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, που υφίσταται συνεχείς περικοπές, όπως και το ΕΣΠΑ. Σύμφωνα με το σχετικό δείκτη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, σε ό,τι αφορά την ανταγωνιστικότητα, η Ελλάδα από την 67η θέση το 2007 και την 90ή πέρσι, βρέθηκε στην 96η θέση, ανάμεσα σε 144 χώρες, φέτος».

Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται τις δημόσιες επενδύσεις και τα ευρωενωσιακά κονδύλια σαν μοχλό για ανάπτυξη. Πώς; Με άμεσες επιδοτήσεις στα μονοπώλια, χρηματοδότηση από το κράτος της κατασκευής υποδομών που έχει ανάγκη το κεφάλαιο για να μειώσει το κόστος μιας επένδυσης. Εκεί θέλει να ρίξει τα λεφτά από τη μείωση του χρέους ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι βέβαια στην ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Για την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας ανησυχεί, γι' αυτό ζητάει αλλαγή πολιτικής, δηλαδή διαχείρισης. Ανταγωνιστικότητα όμως του κεφαλαίου χωρίς φτηνή εργατική δύναμη, χρήμα και υποδομές για το κεφάλαιο, ιδιωτικοποιήσεις και απελευθερώσεις τομέων της οικονομίας, δεν γίνεται να υπάρξει. Αυτά είναι άλλωστε τα στοιχεία που συνυπολογίζει και ο ΟΟΣΑ για να διαμορφώσει την ετήσια λίστα της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας.

- «Εμείς έχουμε εκπονήσει ένα ολοκληρωμένο και ρεαλιστικό πρόγραμμα για την κοινωνικά δίκαιη και βιώσιμη δημοσιονομική σταθεροποίηση. Ένα πολιτικό σχέδιο που θα αντικαταστήσει το Μνημόνιο και στη βάση του οποίου θα αναδιαπραγματευτούμε τη δανειακή σύμβαση με τους εταίρους μας. Έτσι ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, προς όφελος και της Ελλάδας, αλλά και των εταίρων. Σημαίνει και δυνατότητα αποπληρωμής μελλοντικά σημαντικού μέρους των χρημάτων που έχουν δανείσει στην Ελλάδα. Για αυτό το λόγο ζητάμε χρόνο. Για αυτό το λόγο ζητάμε αναστολή, moratorium στην εξυπηρέτηση του χρέους. Έως ότου η χώρα επανέλθει σε αναπτυξιακή τροχιά. Έτσι ώστε να κινητοποιήσουμε πόρους για να φέρουμε την ανάπτυξη».

Ο Α. Τσίπρας επαναλαμβάνει ότι το σχέδιο ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ λέει χαλάρωση της δημοσιονομικής προσαρμογής για να περισσέψουν κεφάλαια για τους επιχειρηματίες. Διαβεβαιώνει μάλιστα τους δανειστές ότι μόνο έτσι, αν δηλαδή η Ελλάδα επανέλθει σε ανάπτυξη, θα διασφαλίσουν κι αυτοί τα δανεικά τους.

Άρα, ανάπτυξη που θα βολεύει το κεφάλαιο και τους δανειστές, τους οποίους κατά τα άλλα ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει σαν τοκογλύφους, αναγνωρίζει όμως τις οφειλές και υπόσχεται ότι θα τις τακτοποιήσει από την τσέπη του λαού. Τώρα, πώς θα συσσωρεύσει κεφάλαια ικανά να τροφοδοτήσουν τους καπιταλιστές για να κάνουν ανάπτυξη και ταυτόχρονα θα εξυπηρετεί τα δάνεια και θα αποκαταστήσει μισθούς, συντάξεις και δικαιώματα, αυτό δεν το εξήγησε ο Α. Τσίπρας στους ακροατές του.

- «Στόχος μας δεν είναι να επιστρέψουμε στο παρελθόν. Ούτε να αναστήσουμε ένα αναπτυξιακό μοντέλο που έχει καταρρεύσει. Στόχος μας είναι να ανοίξουμε νέους δρόμους. Προς νέα παραγωγικά και κοινωνικά πρότυπα. Πρέπει να τερματιστούν τα Μνημόνια και η λιτότητα και να αρχίσει η σταθεροποίηση και η σταδιακή, σε βάθος χρόνου, ανάκαμψη των εισοδημάτων, αρχίζοντας με την αποκατάσταση των μεγάλων αδικιών, όπως αυτή που αφορά στον κατώτατο μισθό, που πρέπει να επανέλθει στο επίπεδο της 31ης Δεκεμβρίου 2011, όπως προβλέπει το πρόγραμμά μας».

Ο ΣΥΡΙΖΑ διαβεβαιώνει τους υπερατλαντικούς και Ευρωπαίους εταίρους ότι στόχος της διακυβέρνησης που ορέγεται δεν είναι να ξαναγίνει η χώρα όπως παλιά, αλλά ούτε και να αναστήσει ένα αναπτυξιακό μοντέλο που έχει καταρρεύσει. Η δεύτερη αυτή υπόμνηση μάλλον έχει να κάνει με το φόβο του να κακοχαρακτηρίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι θέλει ...σοσιαλισμό.

Και ενώ ο ίδιος είναι απλοχέρης σε ό,τι αφορά τις δεσμεύσεις προς τους επενδυτές για δημόσιο χρήμα και προνόμια, για το λαό υπόσχεται ανέξοδα «ανάκαμψη εισοδημάτων σε βάθος χρόνου». Δηλαδή, στους καπιταλιστές πληρώνει ντούκου και στο λαό λέει «έχεις να λαμβάνεις» (!), ξέροντας ότι πουθενά στον κόσμο, καμιά αστική κυβέρνηση δεν έχει πετύχει και ανάπτυξη να έχει και ο λαός να ευημερεί και η πλουτοκρατία να έχει κέρδη. Γι' αυτό η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είναι κυριολεκτικά για τη Δευτέρα Παρουσία.

- «Δικός μας στόχος είναι ν' αλλάξουμε την Ελλάδα. Στην κατεύθυνση αυτή, εγγυόμαστε τη συντεταγμένη και ασφαλή έξοδο από την κρίση. Γι' αυτό, προτεραιότητά μας είναι η οικονομική και κοινωνική σταθεροποίηση της χώρας. Κανείς σοβαρός επενδυτής δεν θα αναλάβει το μακροπρόθεσμο επιχειρηματικό ρίσκο της παραγωγικής επένδυσης, σε μια χώρα όπου την ιδιωτική πρωτοβουλία δεν την εκτοπίζει το κράτος και η δημόσια παρέμβαση, αλλά το καρτέλ της διαπλοκής».

Ο ΣΥΡΙΖΑ καταθέτει διαπιστευτήρια στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο ότι εγγυάται την ασφαλή του έξοδο από την κρίση και την «κοινωνική σταθεροποίηση», προκειμένου το οικονομικό περιβάλλον να γίνει φιλικό στις επενδύσεις. Εγγυάται δηλαδή στους καπιταλιστές ότι ο λαός ξεγελασμένος και πλήρως ενσωματωμένος δεν θα κάνει «κιχ», όταν μια άλλη εκδοχή της «κυβερνώσας αριστεράς» θα του αφαιρέσει και τα ελάχιστα που του έχουν απομείνει. Εγγυάται ακόμα ότι θα θωρακίσει την υγιή επιχειρηματικότητα, εντοπίζοντας την αιτία της κρίσης στη διαπλοκή και διαχωρίζοντας τους καπιταλιστές σε καλούς και κακούς.

- «Εμείς φέρνουμε την τεχνογνωσία της πλουραλιστικής οικονομίας. Όπου ο δημόσιος, ο ιδιωτικός και ο κοινωνικός τομέας θα λειτουργούν συμπληρωματικά. Θα συμπράττουν με όρους αμοιβαίου και κοινωνικού συμφέροντος και με αναπτυξιακές κοινοπραξίες στη βάση διακρατικών συμφωνιών. Είμαστε υπέρ των παραγωγικών ιδιωτικών επενδύσεων. Δεν είμαστε, όμως, υπέρ των αποκρατικοποιήσεων φυσικών μονοπωλίων και κερδοφόρων δημόσιων επιχειρήσεων, με εγγυημένο αρχικό κέρδος για τον ιδιώτη και πολλαπλάσιο κέρδος στη συνέχεια. Θα ιδρύσουμε δημόσια επενδυτική τράπεζα, η οποία θα αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στη συντονισμένη προσπάθεια του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα για την αντιστροφή της ύφεσης. Γιατί είναι δημαγωγικός ο ισχυρισμός ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να βγει από την αβεβαιότητα και την αστάθεια που προκαλεί μια τόσο βαθιά και παρατεταμένη ύφεση με μαζικές ιδιωτικές επενδύσεις, που δεν μπορούν και δεν θα πραγματοποιηθούν σε τόσο μεγάλη κλίμακα».

Όλο το ζουμί της παρέμβασης του Α. Τσίπρα βρίσκεται σ' αυτό το απόσπασμα, όπου αναλύει με σαφήνεια το πώς θα φέρει ανάπτυξη. Αφού ομολογεί ότι ιδιωτικές επενδύσεις μεγάλης κλίμακας χωρίς τη συμμετοχή του κράτους δεν μπορούν να υπάρξουν, υπόσχεται στους καπιταλιστές ότι ο καλύτερος συνέταιρος για μπίζνες θα είναι το κράτος, που θα συμπράττει μαζί τους, τάχα με αμοιβαίο όφελος.

Το παράδειγμα όμως της Υγείας, όπου η θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι συνύπαρξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, είναι αποκαλυπτικό. Ο ΕΟΠΥΥ για παράδειγμα μετατρέπεται σε μεσάζοντα ανάμεσα στα ασφαλιστικά ταμεία και τους ιδιώτες και την ίδια ώρα το κατ' όνομα δημόσιο σύστημα εμπορευματοποιείται ραγδαία. Το ίδιο ισχύει και σε κάθε άλλον τομέα όπου το κράτος συνυπάρχει ακόμα με τους ιδιώτες (ΔΕΗ, Σκαραμαγκάς κ.ά.) ή δημιούργησε υποδομές τάχα προς όφελος του λαού και των επενδυτών (ΣΕΜΠΟ, Γέφυρα Ρίο - Αντίρριο κ.ά.). Το ίδιο θα συνεχίσει να γίνεται και στο μέλλον, αφού είναι νομοτελειακά αδύνατο να συνυπάρξει το καπιταλιστικό κέρδος με τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και τα δικαιώματα των εργαζομένων.

902.gr