Αναμόρφωση της εξαπάτησης του λαού αναζητά το αστικό πολιτικό σύστημα

Τσιράκια του αστικού συστήματος...

Η διαδικασία αναμόρφωσης-«ανανέωσης» του αστικού πολιτικού συστήματος βρίσκεται σε εξέλιξη, με πιο εμφανή τρόπο τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα μετά τις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις.

Τα διαχειριστικά αδιέξοδα της καπιταλιστικής κρίσης, δρουν ως καταλύτης επιτάχυνσης των εξελίξεων, στα κόμματα του συστήματος και στο σύνολο του αστικού πολιτικού συστήματος.

Ήδη, όπως τονίζουν οι θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο του Κόμματος: «Η αστική διακυβέρνηση προσαρμόστηκε σε νέα μορφή, αυτή της συνεργασίας αστικών κομμάτων - παρά τις αντιθέσεις τους - που για χρόνια εναλλάσσονταν στη διακυβέρνηση (κυβέρνηση Λ. Παπαδήμου στηριζόμενη από ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και αρχικά και από τον ΛΑ.Ο.Σ., κυβέρνηση Αντ. Σαμαρά στηριζόμενη από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ μετά τις εκλογές στις 17 Ιούνη 2012)».

Η κυβερνητική συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, όταν ο κύκλος της δικομματικής εναλλαγής έσπασε, δείχνει την ετοιμότητα του συστήματος να προσαρμόζεται στους κραδασμούς. Χαρακτηριστική σε αυτό είναι η «χρησιμότητα» κομμάτων όπως το ΛΑΟΣ και η ΔΗΜΑΡ, που είτε με την επίκληση του «κινδύνου ακυβερνησίας» είτε του «κινδύνου χρεοκοπίας», έδωσαν τη στήριξη και τη νομιμοποίηση που χρειάστηκε κάθε στιγμή η αντιλαϊκή αστική διακυβέρνηση.

Το ΛΑΟΣ, μάλιστα, έχει να επιδείξει πλούσιο «έργο» στην αντικομμουνιστική χυδαιολογία και στην ενίσχυση συντηρητικών, εθνικιστικών, ακροδεξιών και ρατσιστικών αντιλήψεων, που αποτέλεσαν γόνιμο έδαφος για την φασιστική Χρυσή Αυγή.

Η ΔΗΜΑΡ, εξακολουθεί από την πλευρά της, ως μέλος της τρικομματικής συγκυβέρνησης, να αποτελεί το «χρήσιμο άλλοθι», της σφαγής των δικαιωμάτων και του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

Οι Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ, υπογραμμίζουν επίσης ότι: «Δρομολογήθηκε η αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, στοιχείο της οποίας είναι και η αναστήλωση της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας, που εκφράστηκε με την απότομη εκλογική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος στηρίζεται από ένα μεγάλο αριθμό στελεχών του μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ και συγκεντρώνει το μεγαλύτερο μέρος των απωλειών του».

Η μετακίνηση αυτή αποτελεί -όπως δείχνει και η αντιμετώπιση του ΣΥΡΙΖΑ από αστικά ΜΜΕ- μία βολική για το σύστημα «μετάγγιση», η οποία μπορεί κάτω από τον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ, να παίξει το ρόλο του ενός πόλου στο σύγχρονο «δικομματισμό», το δίπολο κεντροδεξιάς-κεντροαριστεράς.

Παράλληλες κινήσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε νέα πολιτικά σχήματα και κόμματα, είτε της κεντροαριστεράς είτε της κεντροδεξιάς, γίνονται και από πρώην βουλευτές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ (π.χ. Λοβέρδος), των Ανεξάρτητων Ελλήνων (π.χ. Μαρκόπουλος) ενώ συνεχίζεται, με τα αναμενόμενα κοντραρίσματα, η συζήτηση ΔΗΜΑΡ-ΠΑΣΟΚ και άλλων, περί κεντροαριστεράς και «χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού».

Οι διεργασίες δεν είναι ασφαλώς μηχανικές ή αυτοματοποιημένες και σαφώς επηρεάζονται από τις επιδιώξεις της αστικής τάξης και των επιμέρους τμημάτων της. Οι Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ επισημαίνουν: «Οι πολιτικές αντιθέσεις ανάμεσα στα κόμματα, που υποστηρίζουν φιλομονοπωλιακή πολιτική διαχείρισης της κρίσης, εκδηλώνονται ως αντιπαραθέσεις υπέρ του ενός ή του άλλου μείγματος της διαχείρισης, της νομισματικής δημοσιονομικής και της επεκτατικής, με το μανδύα της αντιπαράθεσης ανάμεσα στη φιλελεύθερη και τη ρεφορμιστική - οπορτουνιστική. Και τα δύο μείγματα της διαχείρισης έχουν κοινό χαρακτηριστικό την εξυπηρέτηση των μονοπωλίων, την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, που αντικειμενικά θα οδηγήσει σε νέο κύκλο κρίσης. Η εναλλαγή τόσο του φιλελεύθερου όσο και του κεϋνσιανού μοντέλου διαχείρισης έφεραν σε όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα κύκλους οικονομικής κρίσης, όξυναν τις ενδοαστικές και ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και οδήγησαν σε δύο παγκόσμιους πολέμους. Στη βάση της εναλλαγής του μείγματος διαχείρισης, προωθείται η αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, ώστε να μπορεί να δώσει περισσότερες εναλλαγές κυβερνήσεων από συνεργαζόμενα κόμματα».

Με τα σημερινά δεδομένα, όπου το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να αποδυναμώνεται, η κύρια τάση που διαφαίνεται είναι η αναμόρφωση πάνω σε δύο πολιτικούς πόλους: Ο ένας της κεντροδεξιάς με άξονα τη ΝΔ, που όμως έχει απολέσει δυνάμεις όχι μόνο σε ψήφους αλλά και από διασπαστικές κινήσεις και ο άλλος της κεντροαριστεράς με άξονα το ΣΥΡΙΖΑ.

Οι Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνουν ότι: «Η αστική τάξη της χώρας προσαρμόζει τις επιλογές της, παίρνοντας υπόψη ποια πολιτική δύναμη, ποια κυβέρνηση μπορεί να ελέγξει το εργατικό, λαϊκό κίνημα, να προλάβει την άνοδο της ταξικής πάλης, να εξασφαλίσει ότι είτε ελεγχόμενη είτε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία με έξοδο από την Ευρωζώνη θα πραγματοποιηθεί με όσο γίνεται λιγότερες αντιδράσεις.

Το δίπολο κεντροδεξιά με κορμό τη ΝΔ και κεντροαριστερά με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ένα σχετικά ρεαλιστικό σενάριο για την αστική τάξη, με μεταβατικό ενδεχομένως χαρακτήρα, καθώς υπάρχουν διεργασίες και για γένεση νέων κομμάτων για την παγίδευση της εργατικής λαϊκής συνείδησης».

Το βέβαιο είναι ότι η αστική τάξη θα κάνει ό,τι μπορεί για να αναχαιτίσει την άνοδο της ταξικής πάλης και να χτυπήσει το ΚΚΕ, πράγμα που δεν πρέπει να επιτρέψουν όχι μόνο τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, αλλά και το σύνολο της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Ξεκάθαρος στην όλη διαδικασία είναι και ο ρόλος της φασιστικής Χρυσής Αυγής, η οποία όπως τονίζουν οι Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ: «αποτελεί τμήμα και κόμμα του αστικού πολιτικού συστήματος, είναι οργάνωση της αστικής τάξης, του κεφαλαίου. Αποτελεί όχημα για να διεισδύουν στα εργατικά λαϊκά στρώματα αντιδραστικές ιδέες, περιτυλιγμένες με δήθεν αντιπλουτοκρατική γραμμή και δημαγωγία σε συνθήκες κρίσης. Αξιοποιεί τη φασιστική δημαγωγία και μιμείται ή θυμίζει θέσεις και πρακτικές των ταγμάτων εφόδου, ιδιαίτερα της περιόδου πριν την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία (...) Η εργατική τάξη και οι κοινωνικοί της σύμμαχοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, η αγροτιά, οι ριζοσπαστικές γυναικείες και νεολαιίστικες οργανώσεις πρέπει και μπορούν να αντιμετωπίσουν τη Χρυσή Αυγή στους τόπους δουλειάς, στη συνοικία, στην ύπαιθρο».

902.gr