Οι κ. Τσακαλώτος και Λάσκος σε άρθρο τους στην «Αυγή» αναπαράγουν το παλιό ΠΑΣΟΚικής έμπνευσης σχήμα όποιος «δεν είναι με το ΠΑΣΟΚ (βλέπε ΣΥΡΙΖΑ), είναι με τη δεξιά». Έτσι λοιπόν το ΚΚΕ, που μιλάει ανοιχτά για συσπείρωση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων στο δρόμο της πάλης για τη λαϊκή εξουσία, για την αποδέσμευση από την ΕΕ, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και μονομερή διαγραφή όλου του χρέους, είναι με το σύστημα επειδή έκανε κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ, που προβάρει κουστούμι διαχειριστή, διαβεβαιώνοντας τα διάφορα επιτελεία του κεφαλαίου (ελληνικού και υπερατλαντικού) ότι θα υπερασπίσει την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, ότι θα εγγυηθεί την αποπληρωμή του χρέους (γι' αυτό παλεύει για μορατόριουμ αποπληρωμής), ότι θα εκσυγχρονίσει το κράτος έτσι ώστε να λειτουργεί πιο αποτελεσματικά προς όφελος των ιδιωτικών επενδύσεων, είναι ...αντισυστημική δύναμη!
Η πλήρης αντιστροφή της πραγματικότητας.
Οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ ξέρουν από μαρξισμό, θα ξέρουν λοιπόν πάρα πολύ καλά
ότι το κύριο ζήτημα στην ταξική πάλη είναι το ζήτημα της πάλης για την εξουσία, θα ξέρουν επίσης από την ιστορία του εργατικού κινήματος ότι κανένας αγώνας δεν ήταν νικηφόρος, δεν μπόρεσε να αποσπάσει κατακτήσεις (για την προσωρινότητα των οποίων βεβαίως δεν αναφέρουν τίποτα), εάν δεν ήταν συνδεδεμένος με την πάλη για την εξουσία, με την ταξική πάλη δηλαδή στην ουσία της. Επαναλαμβάνουν, λοιπόν, στο άρθρο τους τη λαθροχειρία που πραγματοποιεί συνολικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή, φορτώνοντας στο νεοφιλελευθερισμό όλα τα χαρακτηριστικά του καπιταλισμού, τις νομοτέλειές του (απαράδεκτο για κάποιους που αυτοαποκαλούνται μαρξιστές), εμφανίζουν μια γραμμή υποταγής σε ένα μοντέλο αστικής διαχείρισης (αντι-νεοφιλελεύθερης), που έχει ως σκοπό την διάσωση του συστήματος και όχι τη ρήξη με αυτό, ως γραμμή που διευκολύνει την πάλη για το σοσιαλισμό. Ενώ υπόσχονται ότι αυτός ο δρόμος θα φέρει αλλαγές υπέρ των εργαζομένων χωρίς σύγκρουση με το κεφάλαιο. Κρύβοντας βεβαίως ότι δεν τολμούν καν να υποσχεθούν επιστροφή του λαϊκού εργατικού εισοδήματος στο επίπεδο του 2008, ενώ είναι τόσο αντικαπιταλιστές που συνδέουν ακόμα και τις πενιχρές υποσχέσεις για κάποια περιορισμένη αποκατάσταση του λαϊκού εισοδήματος με τη φάση της ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας.
Το ΚΚΕ λέει ναι, ότι υπάρχει δυνατότητα σήμερα να μπουν εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική, να δυσκολευτεί η αστική διαχείριση, να υπάρξουν έστω και ορισμένες παραχωρήσεις, προσωρινές κατακτήσεις, όμως με προϋπόθεση τη γραμμή σύγκρουσης με την οικονομική και πολιτική κυριαρχία του κεφαλαίου, με γραμμή συγκέντρωσης δυνάμεων στην πάλη για την εξουσία.
Και ενώ το ΚΚΕ λέει αυτά, οι κ. αρθρογράφοι το εγκαλούν γιατί δεν δέχεται την ενότητα, την κοινή δράση στη γραμμή των «μεταβατικών αιτημάτων» που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή στους άξονες εφαρμογής μιας πολιτικής ενίσχυσης της κρατικής παρέμβασης για τη στήριξη της καπιταλιστικής οικονομίας.
Λες και δεν είναι φανερό ότι η γραμμή του ΚΚΕ έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη γραμμή που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ο τελευταίος δουλεύει για ένα κίνημα που θα αποτελέσει στήριγμα της άλλης διαχείρισης, όταν εισάγει ένα νέο κυβερνητισμό, αυτόν που θα στηρίζει την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Λες και δεν είναι φανερό ότι πρόκειται, δηλαδή, για δύο κατευθύνσεις ασύμπτωτες και αντιθετικές.
Τέτοιου είδους κείμενα ένα και μόνο σκοπό έχουν, να δημιουργήσουν συγχύσεις σε εργαζόμενους που προβληματίζονται σχετικά με τη σοσιαλιστική προοπτική , που βλέπουν θετικά την πολιτική του ΚΚΕ, να υποβαθμίσουν στα μάτια τους τις διαφορές με το ΚΚΕ, να εμφανίσουν την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ ως σταθμό στην ίδια διαδρομή. Όταν όμως απευθύνονται στους πάνω, όταν προσπαθούν να σπάσουν τυχόν επιφυλάξεις και ενδοιασμούς που υπάρχουν σε τμήματα του κεφαλαίου, να τους πείσουν ότι θα διαχειριστούν καλύτερα τις υποθέσεις της κυρίαρχης τάξης, τότε μιλάνε πιο καθαρή γλώσσα χωρίς περιστροφές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου