Δεμένοι στο ιμπεριαλιστικό άρμα

Μιλώντας στις Βρυξέλλες μετά τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, ο Αντ. Σαμαράς είπε μεταξύ άλλων: «Εκεί, όπως γνωρίζετε, υπάρχει αυτή τη στιγμή μια αντιπολίτευση η οποία σιγά-σιγά αποκτά ταυτότητα. Ανοίγει ο δρόμος για την προώθηση μιας πολιτικής λύσης. Θεωρώ ότι η πτώση του καθεστώτος Άσαντ πλησιάζει (...) Και θα σας έλεγα, ότι ακριβώς επειδή περιοριστήκαμε τελευταία στο να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας μόνο στο θέμα της οικονομίας, το κομμάτι της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας και των δυνατοτήτων που έχουμε και από το γεγονός ότι βρισκόμαστε αγκυροβολημένοι σε αυτό το καίριο σημείο της Μεσογείου, ιδιαίτερα σε μια εποχή που υπάρχουν αραβικές εξελίξεις, "Άνοιξη", Συριακό, πρόβλημα με το Ιράν, Βαλκάνια, θέματα λαθρομετανάστευσης, αναγκαία συμμαχία μεταξύ των μεσογειακών χωρών για να την αντιμετωπίσουν». Ο ίδιος, λίγους μήνες νωρίτερα, είχε πει απευθυνόμενος στους Ευρωπαίους «εταίρους»: «Κοιτάξτε το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας, ναι, αλλά υπάρχει και η γεωστρατηγική θέση και ο προβληματισμός γύρω από αυτόν τον περίγυρο, στο επίκεντρο του οποίου βρίσκεται η Ελλάδα. Το λέμε συνεχώς, το λέμε τώρα που φλέγεται η Μέση Ανατολή. Πάρτε το παράδειγμα της Συρίας. Η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι "το ισχυρό προπύργιο" της Ευρώπης στην περιοχή».

Τι δείχνουν τα παραπάνω; Ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι χωμένη με τα μπούνια στα σχέδια των ιμπεριαλιστών συμμάχων της για την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ανατ. Μεσογείου, διεκδικώντας αναβαθμισμένο ρόλο στην υλοποίησή τους. Προβάλλει τη γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας σαν πλεονέκτημα και κυνικά ζητάει να είναι το ορμητήριο και το προπύργιο της στρατιωτικής και οικονομικής διείσδυσης της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στις χώρες της Β. Αφρικής και της ευρύτερης Μέσης Ανατολής. Λέει μάλιστα ότι η γεωστρατηγική θέση της χώρας είναι παράγοντας που μπορεί να συντελέσει στο ξεπέρασμα της κρίσης. Καλεί το λαό να στοιχηθεί πίσω από τις επιδιώξεις της αστικής τάξης, για λογαριασμό της οποίας μιλάει η συγκυβέρνηση. Να δεχτεί δηλαδή ο λαός να συμμετέχει η χώρα σε έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο ή να αποδεχτεί τις «θυσίες» που του ζητούνται, προκειμένου να έρθουν επενδύσεις και να αποτελέσει η Ελλάδα κόμβο για εμπορεύματα και κεφάλαια προς την ΕΕ από τρίτες χώρες. Αυτή είναι η ανάπτυξη που θέλει η συγκυβέρνηση και σημαίνει κόλαση για τους εργαζόμενους και το λαό. Τη γεωστρατηγική θέση της χώρας σαν «αβαντάζ» για το ξεπέρασμα της κρίσης, προβάλλει και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αποφεύγει παράλληλα να πει τι θα κάνει με τις βάσεις στην Ελλάδα, αν ξεσπάσει γενικευμένος πόλεμος στην περιοχή. Το ίδιο «θολές» είναι οι θέσεις του και για τη συμμαχία με το Ισραήλ, ενώ δεν λέει «έξω από το ΝΑΤΟ», σε περίπτωση που γίνει κυβέρνηση. Αν η σημερινή κυβέρνηση λέει ανοιχτά ότι είναι ταγμένη στα σχέδια των ιμπεριαλιστών συμμάχων της ντόπιας αστικής τάξης για την περιοχή, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν λέει ότι τα αμφισβητεί ή ότι σκοπεύει σαν κυβέρνηση να τα εμποδίσει. Η στάση του είναι επιζήμια για το λαό, προμηνύει νέους κινδύνους.

Το ΚΚΕ σημειώνει στις Θέσεις της ΚΕ για το 19ο Συνέδριο του Κόμματος: «Η διαπάλη ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, τη συγκεκριμένη περίοδο, εστιάζεται στον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και δρόμων μεταφοράς τους, των πηγών νερού, των θαλάσσιων διαδρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων, με χαρακτηριστικές εστίες έντασης την Κασπία, την Ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή, τον Περσικό Κόλπο, την Αφρική, τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και την Αρκτική. Δυναμώνει ο κίνδυνος και πιο γενικευμένων περιφερειακών συγκρούσεων, ακόμα και ενός γενικότερου ιμπεριαλιστικού πολέμου. Σε αυτά τα πλαίσια αναδιατάσσονται ιμπεριαλιστικοί άξονες για τον έλεγχο αγορών και εδαφών (...) Ο ελληνικός καπιταλισμός, επιδιώκοντας να βελτιώσει τη θέση του στην ΕΕ, στην περιοχή και γενικότερα στη διεθνή ιμπεριαλιστική πυραμίδα, έχει ως στρατηγικούς στόχους: Την ανάδειξη της Ελλάδας σε κόμβο μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων από την Ασία προς την ΕΕ. Τη συνεκμετάλλευση των πλούσιων ενεργειακών κοιτασμάτων (Αιγαίου-Ιονίου-Νότιας Κρήτης). Την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του μεγάλου κεφαλαίου και της διαπραγματευτικής θέσης της Ελλάδας στην ευρωατλαντική ιμπεριαλιστική συμμαχία (...) Μεγαλώνουν οι κίνδυνοι στην ευρύτερη περιοχή, από τα Βαλκάνια έως τη Μέση Ανατολή, για γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο και εμπλοκή της Ελλάδας». Ο λαός πρέπει να έχει μάτια και αυτιά ανοιχτά. Όπως σημειώνουν και οι θέσεις, «η πάλη για την υπεράσπιση των συνόρων, των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων είναι αναπόσπαστη με την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Δεν έχει καμία σχέση με την υπεράσπιση των σχεδίων του ενός ή άλλου ιμπεριαλιστικού πόλου, της κερδοφορίας του ενός ή του άλλου μονοπωλιακού ομίλου».

902.gr