Σελίδες

28 Νοε 2012

Η αγωνία των επίδοξων διαχειριστών ...


«Πριν δύο χρόνια μας έλεγαν ότι στόχος της βιωσιμότητας του χρέους είναι το 120% του ΑΕΠ. Τώρα μας λένε ότι μπορεί να είναι 124%. Αύριο μπορούν να μας πουν και 130%. Αυτές δεν είναι λύσεις. Κυρίως δεν είναι λύσεις με την κοινωνία όρθια. Η μόνη πραγματική λύση είναι να σταματήσουν να λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο, να μπει ξανά η Ελλάδα στο κάδρο της διαπραγμάτευσης, να βρίσκεται στις αποφάσεις. Η μόνη πραγματική λύση είναι μια μεγάλη πολιτική αλλαγή που έρχεται, να μπει ο λαός στο προσκήνιο. Και όλοι πια αναμένουν αυτή τη μεγάλη πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα» (ο Αλ. Τσίπρας για τις προχτεσινές αποφάσεις του Γιούρογκρουπ).
«Τελικά, με το "κούρεμα" που αποφασίστηκε, το χρέος της χώρας μας το 2020 θα είναι όσο ήταν και το 2009,
πριν μπούμε στο μνημόνιο, δηλαδή 120% του ΑΕΠ! Αυτή η κυβέρνηση όχι μόνο μας έφερε δύο χρόνια φορο-επιδρομών και λιτότητας αλλά χωρίς ίχνος ντροπής τολμά να πανηγυρίζει πως σε εννιά χρόνια από σήμερα, το 2020, θα μας έχει φτάσει ...και πάλι στο 2009! (...) Αν δεν αλλάξουν όλα αυτά, δεν βρισκόμαστε πιο κοντά σε λύση, αλλά μπροστά σε άλλα εννιά χρόνια φτώχειας και κατάρρευσης που δεν αντέχει ούτε η οικονομία ούτε η κοινωνία (...) Οι υπεύθυνοι του σημερινού ναυαγίου δεν μπορούν να παριστάνουν τους ναυαγοσώστες. Ο κύκλος αυτής της κυβέρνησης έκλεισε!» (δήλωση Αντ. Σαμαρά για το PSI - «κούρεμα» του χρέους - στις 27 Οκτώβρη του 2011). 
Από μόνη της η παράθεση των δηλώσεων του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και του αρχηγού της ΝΔ είναι εξόχως αποκαλυπτική για την πανομοιότυπη κριτική που ασκούν στο ίδιο ζήτημα, του «κουρέματος» του χρέους, σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. 
Είναι μάλιστα φανερό ότι η κριτική του προέδρου της ΝΔ είναι πιο προωθημένη από αυτή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. 
Ο κοινός παρονομαστής πάντως είναι η αγωνία και των δύο να παρουσιαστούν ως καλύτεροι διαπραγματευτές μόνο και μόνο για να πάρουν το τιμόνι της εξουσίας...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου