Οπως τονίζεται στην απόφαση (σ.σ. η οποία θα δημοσιευτεί ολόκληρη στον αυριανό «Ρ») είναι απαραίτητο «να δυναμώσει η οργάνωση των εργαζομένων, να χειραφετηθούν οι εργάτες και οι εργάτριες από την επιρροή και τις θέσεις της εργοδοσίας, να αντιπαλέψουν αντιλήψεις που τους βάζουν στην άκρη, πως άλλοι θα νοιαστούν γι' αυτούς, από τα κόμματα του συστήματος έως τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, αρκετών Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων. Για να γίνει το κίνημα αξιόμαχο και εξοπλισμένο στον αγώνα κατά των μονοπωλίων, απαιτείται σήμερα πλατιά λαϊκή συστράτευση. Μαζική ένταξη και δράση στα σωματεία, στους συλλόγους αυτοαπασχολουμένων, στους αγροτικούς συλλόγους, στις Λαϊκές Επιτροπές και στις Επιτροπές Αγώνα».
Ενα απ' τα κύρια συμπεράσματα της χτεσινής συνεδρίασης, ήταν πως η πρόσφατη 48ωρη απεργία «ήταν μάχη αδιάλλακτη με την εργοδοσία, σκληρή και ταξική σύγκρουση με την πολιτική των μονοπωλίων».
Σε αυτό το πλαίσιο, «η επιτυχία και αυτής της μάχης, θα κριθεί στην κλιμάκωση των αγώνων το επόμενο διάστημα, στην υιοθέτηση της ταξικής γραμμής από μεγαλύτερο κομμάτι εργαζομένων». Αρα χρειάζεται, όπως σημειώθηκε, να «προετοιμάζουμε το λαό για μακρόχρονο σκληρό ταξικό αγώνα που απαιτεί θυσίες».
Οι αγώνες χρειάζονται οργάνωση, αντοχή, πειθαρχία
Πάνω σε αυτό το ζήτημα, έγινε ξεχωριστή αναφορά στο «δηλητήριο της αναποτελεσματικότητας των αγώνων με τις διάφορες μορφές του, που σήμερα εισχωρεί πιο εκτεταμένα στη συνείδηση και στη δράση των εργατών». Δηλητήριο που, όπως υπογραμμίστηκε, «δεν αντιμετωπίζεται εύκολα με ορισμένα συνθήματα και εύκολες κουβέντες». Και σημειώθηκε: «Το πρόβλημα σήμερα εντοπίζεται στο στοιχείο πως οι αγώνες που έχουμε είναι κατώτεροι των αναγκών και των περιστάσεων. Οτι οι αγώνες δε γίνονται εξ αποστάσεως, ούτε με ένα ανάθεμα αλλά χρειάζεται οργάνωση, αντοχή, πειθαρχία. Το κίνημα είναι πίσω από την οξύτητα της επίθεσης που δεχόμαστε».
Σε αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ έθεσε στο επίκεντρο το ερώτημα: «Τι κίνημα χρειαζόμαστε σήμερα». Ενα κίνημα ταξικό, «καρφί στο μάτι της πλουτοκρατίας, οργανωμένο και προσανατολισμένο απέναντι στην εργοδοσία, στους νόμους και το κράτος της, μαζικό, οργανωμένο στον τόπο δουλειάς και τον κλάδο».
Και τονίστηκε: «Ενα κίνημα που δε θα τα "διπλώνει", δε θα κάνει κωλοτούμπες, αλλά με ταξική συνέπεια θα βάζει εμπόδια, θα καθυστερεί τα κυβερνητικά μέτρα, θα οργανώνει την πάλη για άμεσα μέτρα ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων, θα μπαίνει μπροστά στην πάλη για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, θα στοχεύει στην κοινή δράση, στη συμμαχία του εργατικού κινήματος με τα κινήματα των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών, των φοιτητών - σπουδαστών - μαθητών, των γυναικών».
Σε αυτήν την κατεύθυνση απαιτείται «αλλαγή των συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα», αφού χωρίς αυτή «θα υπάρχει ισχυρό εμπόδιο και δυσκολία στην ανάπτυξη νικηφόρων αγώνων». Γι' αυτό το λόγο κρίθηκε πως πρέπει να υπάρξει απάντηση και να μην περάσει ο εκφυλισμός μέσα στο εργατικό κίνημα.
Ξεχωριστή αναφορά έγινε και στις απεργιακές συγκεντρώσεις, όπου, «ενώ η καταστολή σύρθηκε στα σημεία που βρισκόταν το πιο οργανωμένο και συγκροτημένο μπλοκ της συγκέντρωσης, στα μπλοκ του ΠΑΜΕ, αυτά επέδειξαν ψυχραιμία, παρέμειναν οργανωμένα, πειθαρχημένα, συντεταγμένα, με αφοβία και χωρίς κανέναν πανικό, έδωσαν δύναμη και ενθουσιασμό στους εργαζόμενους».
Στη συζήτηση που έγινε υπογραμμίστηκε ότι οι εκτιμήσεις και τα συμπεράσματα που συζητήθηκαν σε επίπεδο Γραμματείας πρέπει να γίνουν αντικείμενο συζήτησης στα σωματεία, στους τόπους δουλειάς, οργανωμένα και συντονισμένα, προκειμένου οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να συμβάλουν με τη γνώμη τους, εμπλουτίζοντας τα συμπεράσματα. Οπως τονίστηκε από τους συνδικαλιστές, αυτή η συζήτηση είναι μια πολύπλευρη, και όχι τυπική διαδικασία, η οποία μπορεί να βοηθήσει να μπει περισσότερος κόσμος στη μάχη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου