Διαπιστώνει και αυτός καθυστερήσεις στις λεγόμενες «διαρθρωτικές αλλαγές» και υπόσχεται «κοινωνική δικαιοσύνη»
Την άγρια λιτότητα και τα χαράτσια στο λαό νομιμοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ο πρόεδρος του οποίου, Αλ. Τσίπρας, υποσχέθηκε χτες στους εργαζόμενους της Γενικής Γραμματείας Πληροφορικών Συστημάτων, όπου περιόδευσε, πως «όταν, πολύ σύντομα, έρθει ο λαός (σ.σ. εννοεί το κόμμα του) στην εξουσία θα επιβληθεί κοινωνική δικαιοσύνη, θα σταματήσει να πληρώνει μονάχα ο φτωχός. Θα πληρώσουν και οι πλούσιοι»!
Δηλαδή, ο λαός θα συνεχίσει να πληρώνει τα μαλλιοκέφαλά του, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ θα φροντίσει τάχα να δώσουν και «οι πλούσιοι» το κάτι παραπάνω, προκειμένου να αποκατασταθεί η «κοινωνική δικαιοσύνη» στο σάπιο καπιταλισμό. Περίπου την ίδια ώρα, ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Π. Σκουρλέτης ομολογούσε το αυτονόητο απ' τη ραδιοφωνική συχνότητα της ΝΕΤ, ότι δηλαδή σε συνθήκες εξουσίας των αστών, με όποιον διαχειριστή, αυτοί δεν πρόκειται να πληρώσουν δεκάρα τσακιστή.
Σχολιάζοντας την αποχώρηση απ' την Ελλάδα μεγάλων επιχειρήσεων, με κίνητρο μεταξύ άλλων και τη χαμηλότερη φορολογία σε άλλες χώρες, δήλωσε πως «για την Ευρώπη πρέπει να περάσουμε σε ένα άλλο μοντέλο συγκρότησής της, όπου δεν μπορεί να υπάρχει ένας φορολογικός ανταγωνισμός ανάμεσα στα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης τουλάχιστον. Πρέπει να υπάρχει μια ενιαία φορολογική πολιτική. Και αυτό να υπάρχει και στο επίπεδο των μισθών».
Κρύβουν ότι στο πλαίσιο της αγιάτρευτης ανισομετρίας στον καπιταλισμό, καμιά εξίσωση μισθών προς τα πάνω δεν πρόκειται να υπάρξει, ούτε βέβαια ενιαία φορολογία. Αυτό που με βεβαιότητα υπάρχει είναι η ενιαία επίθεση σε εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, με παράλληλη διεύρυνση των προνομίων (φορολογικών και άλλων) για το κεφάλαιο.
Ο Αλ. Τσίπρας επιπλέον τάχτηκε υπέρ των λεγόμενων «διαρθρωτικών αλλαγών», ισχυριζόμενος μάλιστα ότι αυτές «δεν έγιναν και δεν γίνονται, γιατί στην Ελλάδα υπάρχει ένα πολύ ισχυρό, πολιτικό και οικονομικό, κατεστημένο». Οι διαρθρωτικές αλλαγές όμως, το σύνολο δηλαδή των ανατροπών που βιώνει σήμερα ο λαός, έχουν το πρόσημο της τάξης που εξουσιάζει, είναι επεξεργασμένες έτσι που να υπηρετούν τις ανάγκες και τα συμφέροντά της.
Προσπάθησε ακόμα να πείσει ότι η είσπραξη εσόδων θα ήταν ικανή προϋπόθεση για «την αποφυγή νέων μνημονίων και νέων σκληρών μέτρων», αναπαράγοντας τη φιλολογία των ημερών με αφορμή τις διάφορες λίστες. Παρουσιάζοντας την εφαρμοζόμενη πολιτική σαν συνέπεια του δημόσιου χρέους και των ελλειμμάτων, αθωώνει την ντόπια πλουτοκρατία, τους πολιτικούς της εκπροσώπους και την Ευρωένωση, στρατηγική επιλογή των οποίων είναι το τσάκισμα των δικαιωμάτων του λαού, ανεξάρτητα από χρέη και ελλείμματα.
Βλέπει «συμμαχίες του Νότου»
Συνεπής θιασώτης του ευρωμονόδρομου, ισχυρίστηκε ότι η Ελλάδα αποτελεί το «πειραματόζωο εφαρμογής πολιτικών σοκ», κρύβοντας ότι οι ίδιες πολιτικές εφαρμόζονται σε όλες τις χώρες - μέλη της ΕΕ και σε εκείνες με τις οποίες πρότεινε να συμμαχήσει η Ελλάδα απέναντι στη Γερμανία.
«Την ώρα που συναντιούνται οι ηγέτες του Νότου με τον Ολάντ, που υπάρχουν πιθανότητες και διεργασίες να διαμορφωθεί ένας άξονας και ένα μέτωπο του Νότου απέναντι στην πολιτική Μέρκελ, η Ελλάδα έχει μια κυβέρνηση τριών Μερκελιστών» δήλωσε, συγκαλύπτοντας ότι τέτοιου είδους κολεγιές επιβάλλονται από τα ιδιαίτερα συμφέροντα των αστικών τάξεων των χωρών αυτών και όχι από τις φιλολαϊκές διαθέσεις των κυβερνήσεών τους.
Επιμένοντας να αποκόπτει την πολιτική απ' την οικονομία, αλλά και να σιγοντάρει εμμέσως υπέρ της αναγκαιότητας των θυσιών, με άλλο μείγμα διαχείρισης, συμπλήρωσε ότι «έχουμε μια ηγεσία κατώτερη των περιστάσεων, μια ηγεσία που δυστυχώς δεν μπορεί να ανταποκριθεί αντάξια στις θυσίες που έχει κάνει ο ελληνικός λαός».
Τέλος, για πολλοστή φορά, έκλεισε το μάτι στο ΔΝΤ, ζητώντας«ευρωπαϊκή λύση» στο θέμα του χρέους, αφού διαφορετικά «το ΔΝΤ δεν θα μείνει για πολύ σ' αυτό το πρόγραμμα (...) το πρόγραμμα δεν είναι βιώσιμο, δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρξει θετική έγκριση για να συνεχίσει τη χρηματοδότηση το ΔΝΤ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου