Ο Μεταξάς και το λαϊκό «ΟΧΙ»

Η 28η του Οκτώβρη είναι γνωστή ως επέτειος που σύσσωμος ο ελληνικός λαός όρθωσε το ανάστημά του για να υπερασπίσει την πατρίδα από την ιμπεριαλιστική εισβολή του ιταλικού φασισμού στα 1940 και ενώ μαινόταν ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. Αυτή η επέτειος έγινε τη στιγμή που το λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα έγραψε στη συνέχεια τις πιο λαμπρές σελίδες της επαναστατικής πάλης. Αλλωστε, την πρώτη επέτειο του «ΟΧΙ» στα 1941, ο λαός της Αθήνας την τίμησε με παρέλαση, αψηφώντας τους Γερμανούς. Το ΟΧΙ του λαού εκφράστηκε και μετά την εισβολή και κατοχή από τους Γερμανούς ιμπεριαλιστές, με την παλλαϊκή ένοπλη Αντίσταση από τις γραμμές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ κατά της τριπλής κατοχής, με καθοδηγητή και κύριο αιμοδότη το ΚΚΕ. Αυτό όταν ένα μέρος των αστών συμμάχησε με τους Γερμανούς και πολέμησε το λαϊκό κίνημα της αντίστασης, ελληνικές ήταν οι κατοχικές κυβερνήσεις ιδεολογικοί πρόγονοι της «Χρυσής Αυγής» όπως και ο Μεταξάς, ενώ ένα άλλο τμήμα των αστών εγκατέλειψε την Ελλάδα και διέφυγε στη Μέση Ανατολή.

Αλλά δεν είναι μόνον ο ηρωικός λαϊκός αγώνας για την εθνική απελευθέρωση, στην οποία ηγήθηκε η εργατική τάξη, με επικεφαλής το κόμμα της, το ΚΚΕ. Η πάλη συνεχίστηκε με τον ηρωικό Δεκέμβρη του 1944, όταν ο αστικός κόσμος μαζί με τους Αγγλους ιμπεριαλιστές συμμάχους του χτύπησαν ένοπλα το λαό, προκειμένου να ξανασυγκροτήσουν το αστικό κράτος, αφού δεν είχαν κανένα λαϊκό έρεισμα. Η συνέχεια αυτής της ένοπλης δράσης κατά του λαϊκού κινήματος οδήγησε στον εμφύλιο πόλεμο και τη μεγαλειώδη επαναστατική πάλη του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, τη μεγάλη τρίχρονη εποποιία. Ο ΔΣΕ ιδρύθηκε στις 28 του Οκτώβρη 1946.

***

Με την ιταλική στρατιωτική εισβολή, το τότε καθεστώς της άρχουσας τάξης, η δικτατορία της 4ης Αυγούστου, αν και είχε ιδεολογική ταύτιση με τον ιμπεριαλιστικό συνασπισμό των φασιστικών κρατών, συντάχτηκε με τον άλλο ιμπεριαλιστικό συνασπισμό με επικεφαλής την Αγγλία. Γιατί αυτό επέβαλλαν τα γενικά συμφέροντα της αστικής τάξης. Το κεφάλαιο στην Ελλάδα, ιδιαίτερα οι εφοπλιστές, είχε δεσμούς άρρηκτης διαπλοκής κυρίως με το βρετανικό. Τους είχε ιστορικά αναπτύξει, αμέσως μετά τη συγκρότηση του ελληνικού αστικού κράτους (μετά την επανάσταση του 1821). Η δικτατορία του Μεταξά, που βεβαίως υπηρετούσε πιστότατα τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου, έκανε επιλογές συμμάχων όχι με βάση την ιδεολογία του Μεταξά, αλλά με βάση τα συμφέροντα και τις επιλογές συμμάχων της αστικής τάξης. Ο ίδιος, μάλιστα, ο Μεταξάς στο «Τετράδιο των σκέψεων», που κρατούσε παράλληλα με το ημερολόγιό του, στις 6/5/1940 έγραφε: «Είναι φυσικό, κράτη παραθαλάσσια σαν εμάς να είμεθα φιλικά με τους Αγγλους και κράτη μεσόγεια σαν τη Βουλγαρία, με τους Γερμανούς. Η διαφορά των πολιτευμάτων δεν παίζει ρόλο, γιατί και το Αγγλικό το δρόμο μας θα ακολουθήση. Γι' αυτό είναι τραγική η θέσις της Ιταλίας... Και η Ιταλία στο βάθος, τη φιλία προς την Αγγλία ζητά. Μόνο που αυτή ακολουθεί το δρόμο του μεγάλου, ενώ εμείς είμαστε μικροί» (Ι. Μεταξά: «Το προσωπικό του ημερολόγιο», τόμος Δ', σελ. 467). Ακόμη πιο σαφής ήταν ο Μεταξάς όταν εξηγούσε τη θέση της Ελλάδας απέναντι στην Αγγλία - και σ' ό,τι αφορούσε την περιβόητη ουδετερότητα - μιλώντας στις αρχές Μάη του '40 με το Βρετανό δημοσιογράφο Αρθουρ Μάρτον και ενώ ήδη η Γερμανία είχε εξαπολύσει τον πόλεμο: «Είμεθα ουδέτεροι εφ' όσον χρόνον η Αγγλία θέλει να είμεθα ουδέτεροι. Τίποτε δεν κάνομε χωρίς συνεννόησιν με την Αγγλία και, τις περισσότερες φορές, ό,τι κάνομε γίνεται κατά σύστασιν ή παράκλησιν της Αγγλίας. Η Ελλάς είναι ζωτικό τμήμα της αγγλικής αυτοκρατορικής αμύνης» («Τα μυστικά αρχεία του Φόρεϊν Οφις», εκδόσεις «Πάπυρος», σελ. 76).

Επίσης, στις 3 Μαρτίου του 1934, μιλώντας στο Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, έλεγε: «Αν και είναι βεβαίως παράτολμον εις την πολιτική να δημιουργή κανείς δόγματα, η Ελλάς δύναται να θέση ως δόγμα πολιτικόν ότι εν ουδεμία περιπτώσει δύναται να ευρεθή εις στρατόπεδον αντίθετον εκείνου εις το οποίον θα ευρίσκετο η Αγγλία. Δυνάμεθα τούτο να το θεωρήσωμεν ως δόγμα. Εγώ τουλάχιστον το ασπάζομαι» (Ιωάννου Μεταξά «Ημερολόγιο», εκδόσεις «Γκοβόστης», τόμος Δ', σελ. 77).

***

Επομένως, η άρχουσα τάξη τασσόταν στον πόλεμο με τον αγγλικό ιμπεριαλισμό και όχι με το γερμανικό, γι' αυτό εμφανίστηκε στην ιστορία ότι αντιστάθηκε στην εισβολή. Βεβαίως, η «Χρυσή Αυγή» υμνεί το Μεταξά για το «Οχι». Τον υμνεί γιατί είναι ιδεολογικός της πρόγονος, αλλά και για τη στάση του υποτίθεται ενάντια στον εισβολέα, όταν αυτό καθορίστηκε από την επιλογή ιμπεριαλιστή συμμάχου σε έναν πόλεμο που ξεπήδησε μέσα από τους οξύτατους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για το ξαναμοίρασμα σφαιρών επιρροής με πρωταρχικό στόχο την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ.

Επίσης, σε προχτεσινό δημοσίευμά της η «Χρυσή Αυγή» κάνοντας γκεμπελίστικη προπαγάνδα γράφει ότι το ανοιχτό γράμμα του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδη «Προς το λαό της Ελλάδας», γραμμένο από τα μπουντρούμια της Γενικής Ασφάλειας, που καλούσε σε παλλαϊκό ξεσηκωμό ενάντια στο φασισμό και τον εισβολέα, είναι πλαστό. Ετσι οι σημερινοί απόγονοι του Μεταξά αλλά και των Ελλήνων δοσίλογων και ταγματασφαλιτών, ωμοί αντικομμουνιστές, πασχίζουν να περάσουν το ναζιστικό τους μήνυμα στηρίζοντας τους καπιταλιστές. Να τους απομονώσει ο λαός και γι' αυτό.

Σ.