αντιμετώπισης της Ελλάδας, με βάση ένα εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο εξόδου από την κρίση». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο πρόεδρος του ΣΕΒ θα άκουσε με μεγάλη ικανοποίηση τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ το περασμένο Σάββατο να διαβεβαιώνει ότι «η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας» θα γίνει με πρωταγωνιστές τα μονοπώλια, σταθερά εντός του μονοδρόμου της ΕΕ και τη Ευρωζώνης, παλεύοντας για «την αναπτυξιακή αναζωογόνηση της Ευρωζώνης». Η ικανοποίηση αυτή θα μεγάλωσε από την «ωριμότητα» και «υπευθυνότητα» που επέδειξε ο επίδοξος αυριανός διαχειριστής των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, δηλώνοντας ευθέως, μεταξύ άλλων, ότι δεν πρόκειται να κάνει παροχές στο πλαίσιο της «κοινωνικά δίκαιης και βιώσιμης δημοσιονομικής σταθεροποίησης», που επαγγέλλεται. Η ηγεσία του ΣΕΒ και γενικότερα η πλουτοκρατία έχουν πολλούς λόγους να είναι ικανοποιημένοι από την ταχεία μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κυβερνώσα αριστερά. Αντίστοιχα, άλλους τόσους λόγους έχει ο λαός να μην τον εμπιστεύεται.
2. Ο ΣΥΡΙΖΑ, το κίνημα και ο Ολάντ
Από τη συνέντευξή του την Κυριακή στη Θεσσαλονίκη, ο Αλ. Τσίπρας κάλεσε το λαό να προσαρμόσει τις αγωνίες και την πάλη του στη διαχειριστική λογική του ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας ότι ανησυχεί «μ' αυτή τη διαδεδομένη αντίληψη μέσα στην κοινωνία της ανάθεσης της ελπίδας στις πολιτικές διεργασίες. Αν δεν υπάρξουν κοινωνικές αντιστάσεις οι πολιτικές διεργασίες από μόνες τους δεν μπορούν να φέρουν τη δυνατότητα και την προοπτική εξόδου από την κρίση». Ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει κυβερνητική λύση στο λαό. Του λέει, δηλαδή, ότι τα προβλήματά του θα λυθούν από μια άλλη κυβέρνηση, άρα μια άλλη διαχείριση. Την ίδια ώρα, όμως, ισχυρίζεται δημαγωγικά ότι οι λύσεις που προτείνει χρειάζονται και τη συμμετοχή του λαού. Γιατί; Επειδή θέλει κίνημα που να περιορίζεται στο αίτημα για αλλαγή κυβέρνησης, να αναθέτει σ' αυτή να διαπραγματεύεται με τους εταίρους για τα λαϊκά προβλήματα και να κάνει κινητοποιήσεις μόνο για να βελτιώσει τη «διαπραγματευτική» ικανότητα της κυβέρνησης στα παζάρια για το πόσα θα χάσει ο λαός και το πόσο γρήγορα θα φτάσει στον πάτο. Μάλιστα, ο Τσίπρας δεν απέφυγε να γίνει αστείος, όταν λεοντάρισε προς τους Ευρωπαίους εταίρους ότι «εάν ήμασταν κυβέρνηση σήμερα, δεν υπήρχε ούτε μία πιθανότητα να μην δεχθούν να μας συναντήσουν, να μας ακούσουν και να διαπραγματευθούν σκληρά και να υποστούν και απώλεια σε σχέση με τις δικές τους διεκδικήσεις»! Εφτασε να αποκηρύξει δημόσια ακόμα και τον Πρόεδρο της Γαλλίας, Φρ. Ολάντ, τον οποίο «απογείωσε» προεκλογικά, σκορπώντας αυταπάτες ότι η εκλογή του θα αλλάξει τα πράγματα στην Ελλάδα και στην Ευρωζώνη υπέρ των λαών. Τώρα που ο Ολάντ αποκαλύφθηκε στα μάτια Γάλλων και Ελλήνων, ο ΣΥΡΙΖΑ τα μαζεύει, λέγοντας: «Ο Φρανσουά Ολάντ όταν ήταν αντιπολίτευση έλεγε άλλα σε σχέση με αυτά που κάνει τώρα. Η διαφορά μας είναι, και γι' αυτό πανικοβλήθηκαν, ότι εμείς θα τα τηρούσαμε αυτά που λέμε»! Οπως ο Ολάντ, έτσι και ο κάθε Ολάντ που ορέγεται τη διαχείριση, θα τσακίσει το λαό, είτε κυκλοφορεί με το μανδύα της «αριστερής», είτε της σοσιαλδημοκρατικής, είτε της λεγόμενης «νεοφιλελεύθερης» διαχείρισης. Αυτό έλεγε προεκλογικά το ΚΚΕ, αυτό επιβεβαιώνουν οι ίδιες οι εξελίξεις.
3. Διαγκωνισμοί μεταξύ διαχειριστών
Στη συνέντευξη που έδωσε από τη Θεσσαλονίκη, ο Αλ. Τσίπρας ρωτήθηκε για τη στάση του κόμματός του στις περικοπές μισθών και επιδομάτων. Σχολίασε μεταξύ άλλων: «Αν στο στόχαστρο έμπαιναν κάποια υψηλά επιδόματα ή υψηλοί μισθοί δημοσίων λειτουργών, υπήρξαν και σκανδαλώδεις μισθοί και επιδόματα, και δεν έμπαιναν τα κατώτατα εισοδήματα, νομίζετε ότι θα υπήρχε αντίρρηση; Αλλά εδώ δεν βλέπουμε αυτό».
Πού βάζει τον πήχη για τα «υψηλά» και πού για τα «χαμηλά» εισοδήματα και επιδόματα ο ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως με αντιλήψεις σαν κι αυτές («ρετιρέ» κ.ά.) δεν προσπαθεί και η κυβέρνηση να διαιρέσει τους εργαζόμενους και να περάσει ανεμπόδιστα τις περικοπές και τα μέτρα; Επιπλέον, τέτοιες λογικές ενισχύουν το ιδεολόγημα ότι για την κρίση και τα μέτρα φταίνε οι υψηλόμισθοι, οι ευνοημένοι, οι ημέτεροι, και όχι βέβαια το κεφάλαιο και η πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά του.
Επίσης, για τις ιδιωτικοποιήσεις, είπε ο Τσίπρας: «Εμείς έχουμε όχι διάθεση, καθήκον να ελέγξουμε την νομιμότητα. Και κυρίως να ελέγξουμε εάν διασφαλίζεται το δημόσιο συμφέρον. Και σε μια σειρά από ιδιωτικοποιήσεις που ετοιμάζονται να την κάνουν νύχτα, είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν θα διασφαλιστεί το δημόσιο συμφέρον». Δηλαδή, το κύριο πρόβλημα με τις ιδιωτικοποιήσεις είναι για το ΣΥΡΙΖΑ η νομιμότητα και το αν αυτές θα γίνουν μέρα ή νύχτα.
Οσο για το «δημόσιο συμφέρον», καμιά ιδιωτικοποίηση, με όποιον τρόπο κι αν γίνει, δεν μπορεί να το εξασφαλίσει. Τα ίδια έλεγαν και τα αστικά κόμματα όταν μετοχοποιούσαν στρατηγικής σημασίας πρώην ΔΕΚΟ, με το επιχείρημα ότι αν το 51% παραμείνει στο κράτος διασφαλίζεται το «δημόσιο συμφέρον», στις οποίες μετοχοποιήσεις είχε βάλει πλάτες και ο ΣΥΝ. Αρκεί όμως να σκεφτεί ο λαός ότι - για παράδειγμα - η «μετοχοποιημένη» ΔΕΗ επιβάλλει τη μια ανατίμηση μετά την άλλη, επιβαρύνει τα τιμολόγια με φόρους υπέρ των ΑΠΕ και γενικώς γίνεται μοχλός αφαίμαξης της λαϊκής οικογένειας.
4. Θέμα ... ανικανότητας
Αποθεώνοντας τις διαχειριστικές αυταπάτες, ο Τσίπρας κάλεσε την Κυριακή από τη Θεσσαλονίκη την κυβέρνηση «αν δεν είστε ικανοί, αν δεν μπορείτε να διαπραγματευτείτε, αν δεν μπορείτε να υλοποιήσετε τις δικές σας δεσμεύσεις (...) να παραχωρήσετε τη θέση σας στις δυνάμεις που θέλουν ν' ανασυγκροτήσουν την Ελλάδα, στις δυνάμεις που θέλουν να δώσουν τη δυνατότητα στο λαό μας να κρατηθεί όρθιος». Επί της ουσίας, λέει στο λαό ότι η κυβέρνηση που τον συνθλίβει είναι ανίκανη να διαπραγματευθεί και όχι ταγμένη να διαβουλεύεται για λογαριασμό της ντόπιας πλουτοκρατίας, τα στρατηγικά συμφέροντα της οποίας παραμένουν συνδεδεμένα με το ευρώ. Του λέει ότι η κατάσταση που σήμερα βιώνει είναι αποτέλεσμα κακής διαπραγμάτευσης και μπορεί να αντιστραφεί με έναν καλύτερο διαχειριστή στο τιμόνι της διακυβέρνησης, ο οποίος, με άλλο μείγμα, θα μπουκώσει τα μονοπώλια (ή κάποιες ισχυρές μερίδες τους), για να διασφαλίσει την παραμονή της χώρας στο ευρώ. Αυτή είναι η συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ στην αναπαραγωγή της αστικής προπαγάνδας ότι για την κρίση και τα μέτρα φταίνε οι «ανίκανοι» πολιτικοί και η λάθος διαχείριση. Αρα, να μείνει ο λαός εγκλωβισμένος στα ντουβάρια της ΕΕ και της αστικής εξουσίας, περιμένοντας το Μεσσία να τον σώσει με ένα άλλο μείγμα, που αποδεδειγμένα τον οδηγεί από άλλο δρόμο στον πάτο.
Δεν ξέρω τι καταλάβαινε καθείς απ' τη δράση τού ΣΥΡΙΖΑ, απ' την εμφάνισή του μέχρι σήμερα, μ' όσα ονόματα κι αν εμφανίστηκε, μ' όσες συνιστώσες κι αν το αποτελούσαν. Κάποτε ήταν ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, πιο πριν θαρρώ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, πιο πριν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που καταλάβαινα εγώ, με τις λίγες γνώσεις μου αλλά και με το αλάνθαστο εργατικό μου ένστικτο, ήταν πως μόνο για τα δικά μου συμφέροντα δεν πάσχιζε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Κι εγώ είμαι εργάτης. Πιο συγκεκριμένα εργατοϋπάλληλος των 500 ευρώ το μήνα. Προς το παρόν βέβαια, γιατί αύριο μάλλον θα είμαι άνεργος...
Ας μην κάνουμε λοιπόν ότι πέφτουμε απ' τα σύννεφα που βλέπουμε το ΣΥΡΙΖΑ διαθέσιμο να διαχειριστεί και να υπηρετήσει τον καπιταλισμό. Πάντα σ' αυτήν την όχθη ήταν, όσο κι αν το έκρυβε με ροζ φερετζέ.
Κάποτε ήταν η ουρά τού ΠΑΣΟΚ, τώρα γίνεται το κεφάλι τού ΠΑΣΟΚ. Αυτό είναι όλο.
Ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, που όπως και το ΠΑΣΟΚ θ' ακολουθήσει την ίδια ακριβώς πορεία πτώσης και κατάπτωσης...