Πώς εξασφαλίζεται το «χαμηλό κόστος»... και σε βάρος ποιανού

Τις συνέπειες που έχει στην ασφάλεια της λαϊκής οικογένειας η αγωνία του μεγάλου κεφαλαίου να εξασφαλίσει «χαμηλό κόστος» (προς όφελος της κερδοφορίας και της «ανταγωνιστικότητάς» του) αποτυπώνει χτεσινό δημοσίευμα σε ελληνική εφημερίδα που αφορά σε καταγγελίες της γερμανικής ένωσης χειριστών πολιτικής αεροπορίας Cockpit για «σκληρές πιέσεις» που ασκεί η εταιρεία «Ryanair» «στο θέμα της οικονομίας καυσίμων, καταρτίζοντας "πίνακες απόδοσης" των κυβερνητών βάσει της κατανάλωσης καυσίμων που επιτυγχάνουν»!

Αντιγράφουμε τη συνέχεια του δημοσιεύματος: «Οπως τονίζει στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Γιεργκ Χάντβερκγ, εκπρόσωπος της Cockpit, η ποσότητα καυσίμων με την οποία τροφοδοτείται το κάθε αεροσκάφος ορίζεται εν μέρει από τους κανονισμούς του κατασκευαστή. Ομως, πέραν της νόμιμης ελάχιστης ποσότητας, ο κυβερνήτης είναι εκείνος που αποφασίζει πόσα αποθέματα οφείλει να διαθέτει το αεροσκάφος για "περισσότερη ασφάλεια" - ιδίως όταν εξυπηρετεί πτήσεις

προς πολυάσχολα αεροδρόμια, όπου είναι πολύ πιθανό να χρειαστεί να κάνει κύκλους έως ότου του δοθεί άδεια προσγείωσης. Ο Χάντβεργκ τόνισε πως, εκτός της Ryanair, τα καύσιμα αποτελούν έναν "σοβαρό παράγοντα κόστους ιδίως για τις εταιρείες χαμηλού κόστους" και πως σε γενικές γραμμές "πολλές εταιρείες" δίνουν οδηγίες στους κυβερνήτες για τρόπους χαμηλής κατανάλωσης». Μάλιστα, «οι ισπανικές αρχές πολιτικής αεροπορίας έχουν δρομολογήσει έρευνες κατά της Ryanair έπειτα από τρία παρόμοια περιστατικά τον περασμένο μήνα, όταν η εταιρεία ζήτησε να προσγειωθούν εκτάκτως τρία αεροσκάφη της λόγω έλλειψης καυσίμων».

Να λοιπόν τα... «πεδία δόξης λαμπρά» που άνοιξε για τα λαϊκά στρώματα η απελευθέρωση (και) των αερομεταφορών. Να το όφελος που δήθεν θα δημιουργούσε ο ανταγωνισμός για εργαζόμενους και επιβάτες, για το οποίο συνεχίζουν ξεδιάντροπα να μιλούν οι θιασώτες των αποκρατικοποιήσεων - ιδιωτικοποιήσεων. Εχουν μάλιστα το θράσος να σπέρνουν αυταπάτες για «καλή» και «κακή» ιδιωτικοποίηση, για όρους και κανόνες που δήθεν μπορεί κάποιος να βάλει στα μονοπώλια που ορμούν σε κρίσιμους χώρους και τομείς της οικονομίας με μόνο στόχο το μέγιστο και τάχιστο κέρδος...

Η αλήθεια είναι μία: Την ώρα που η «Ryanair» μετρά βήματα στη θέση της έναντι των άλλων ανταγωνιστών της στον κλάδο, εργαζόμενοι και επιβάτες μετρούν μόνο κινδύνους και ανασφάλεια:

Οι μεν πρώτοι βλέπουν τους εαυτούς τους να επιδοκιμάζονται ανάλογα με το πόσο... λιγότερα καύσιμα χρησιμοποιούν και όχι ανάλογα με το αν μεταφέρουν τους επιβάτες με ασφάλεια στον προορισμό τους. Μάλιστα, δεν θα ήταν απίθανο η ανασφάλεια και η απειλή της ανεργίας σε συνδυασμό με τις πιέσεις της εταιρείας αν έχουν κάνει μερικούς να... ψάχνουν το όνομά τους σ' αυτούς τους «πίνακες απόδοσης», ακόμα κι αν η αλήθεια είναι πως η κατάταξη σε αυτόν δεν τιμά κάποιον ούτε δεοντολογικά ούτε ηθικά.

Οι δε δεύτεροι μπαίνουν στα αεροπλάνα της εταιρείας με την ελπίδα ότι το κυνήγι του «χαμηλού κόστους» θα επιτρέψει στα αεροσκάφη της να προλάβουν να προσγειωθούν με ασφάλεια. Μέχρι την επόμενη φορά που αυτά θα απογειωθούν...