Σελίδες

22 Ιουλ 2012

Ψέμα πάνω στο ψέμα


Οργίασε η προπαγάνδα με αφορμή την επίθεση στους χαλυβουργούς. Λένε:
-- Το δικαίωμα στη δουλειά είναι ιερό. Μιλάνε για το δικαίωμα στη δουλειά οι θεματοφύλακες ενός συστήματος άναρχου και σάπιου, που πετάει εκατομμύρια ανθρώπους εκτός παραγωγής. Μάλιστα, σε συνθήκες κρίσης, η ανεργία εκτοξεύεται στον καπιταλισμό, εξαιτίας της ανεξέλεγκτης καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων, με πρώτη την εργατική δύναμη. Ηδη οι άνεργοι είναι 1.500.000 στην Ελλάδα. Ποια κυβέρνηση νοιάστηκε για το δικαίωμά τους στη δουλειά; Η ίδια η κυβέρνηση και τα κόμματά της υπερασπίζονται τον Μάνεση, ο οποίος έχει ήδη απολύσει 120 εργαζόμενους και κατά τα λεγόμενά του ήθελε να κλείσει το εργοστάσιο και να αφήσει χωρίς ψωμί εκατοντάδες οικογένειες. Για τους λιγοστούς απεργοσπάστες, το δικαίωμα στη δουλειά είναι ιερό, σύμφωνα με την κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της, αλλά όχι και για τους εκατοντάδες απεργούς που παλεύουν για να έχουν μεροκάματο οι απολυμένοι συνάδελφοί τους. Το ψέμα και η υποκρισία τους βγάζει μάτι.
-- Πρέπει να εφαρμοστεί ο νόμος. Ποιος νόμος; Αυτός που βγάζει 9 στις 10
απεργίες παράνομες. Αυτός που επιτρέπει στον εργοδότη να επιβάλλει με το έτσι θέλω στον εργάτη εκ περιτροπής εργασία, με μισθό που ισοδυναμεί με φιλοδώρημα. Αυτός που καταργεί τα Βαρέα και Ανθυγιεινά για κατηγορίες εργαζομένων που με βεβαιότητα θα πεθάνουν πάνω στο μεροκάματο, πριν προλάβουν να βγουν σε σύνταξη. Αυτός που αφήνει ατιμώρητο τον εργοδότη, όταν ο εργάτης σκοτώνεται στα κολαστήριά του. Αυτός που στερεί από την οικογένεια τού εργαζόμενου την πρόσβαση σε στοιχειώδεις υπηρεσίες Υγείας και Παιδείας. Αυτοί οι νόμοι θέλουν να εφαρμοστούν και γι' αυτό σκυλιάζουν με εισαγγελείς και δικαστικές αποφάσεις, κάθε φορά που οι εργάτες και ο λαός πάνε να σηκώσουν κεφάλι. Η δικαστική απόφαση ενάντια στην απεργία είναι πρόσχημα και κατασκευασμένο ψέμα. Η Δικαιοσύνη τους είναι ταξική. Παράνομες ήταν με το γράμμα του νόμου και οι απολύσεις εν μέσω απεργίας, όπως κατήγγειλαν οι απεργοί, αλλά κανείς δε νοιάστηκε για την εφαρμογή αυτού του νόμου. Καθ' όλα νόμιμη ήταν και η απεργιακή απόφαση των χαλυβουργών. Αλλά αυτό δεν έχει καμιά σημασία για αυτούς που έτσι και αλλιώς είχαν αποστολή να τη σπάσουν. Το σύστημά τους είναι από τα θεμέλια άδικο για την εργατική τάξη και το λαό. Δίκαιος από τη σκοπιά του εργάτη είναι ο αγώνας για την επιβίωσή του, για το εμπόδισμα των μέτρων που τον εξαθλιώνουν, για την ανατροπή της αδικίας των αστών, με ανατροπή της εξουσίας τους.
-- Η αδιαλλαξία δεν ωφελεί, χρειάζεται διάλογος. Ξέρουν τι λένε. Θέλουν συνδικαλιστές και κίνημα συνοδοιπόρους και όχι ταξικούς αντιπάλους. Θέλουν ταξική συνεργασία, για να περπατάνε ανεμπόδιστα τα βάρβαρα μέτρα και όχι συνδικάτα μαχητές για το δίκιο των εργαζομένων. Θέλουν σωματεία με διοικήσεις όπως αυτή των χαλυβουργών στο Βόλο, που καμαρώνει με το παράσημο της εργοδοσίας στο πέτο, επειδή δέχτηκε να αλυσοδέσει τους εργαζόμενους και συναίνεσε σε συνθήκες δουλειάς, που έχουν συντελέσει ώστε δυο εργάτες να έχουν ήδη δει το χάρο με τα μάτια τους σε ισάριθμα «ατυχήματα». Θέλουν «κοινωνικούς εταίρους», όπως αυτούς στην ΟΣΝΙΕ, στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων και αλλού, που θα λένε «σφάξε μ' Αγά μ' ν' αγιάσω». Θέλουν «κίνημα» στα μέτρα της εργοδοσίας και της κυβερνητικής πολιτικής, πέμπτη φάλαγγα στους εργατικούς αγώνες, συκοφάντες και υπονομευτές των ταξικών συνδικάτων.
-- Οι εργατικοί αγώνες κλείνουν τα εργοστάσια. Ψέμα δίχως προηγούμενο. Ας απαντήσουν: Στη ΣΙΔΕΝΟΡ, που έκλεισε πρόσφατα, πόσες εργατικές κινητοποιήσεις είχαν γίνει το τελευταίο διάστημα; Στις 600 επιχειρήσεις που έκλεισαν την τελευταία χρονιά στη Β. Ελλάδα, πόσα ταξικά σωματεία υπήρχαν και πόσες απεργίες έκαναν οι εργαζόμενοι σε αυτές; Από τους 1,5 εκατ. των σημερινών ανέργων, πόσοι δούλευαν σε επιχειρήσεις όπου δρούσε ισχυρό ταξικό σωματείο και έκανε αγώνες; Η κρίση κλείνει τα εργοστάσια και άλλα τα κάνει πιο ισχυρά. Ακόμα και σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης κλείνουν εργοστάσια (βλέπε «Τρικολάν») όταν ο καπιταλιστής ιδιοκτήτης είτε δε βγάζει το κέρδος που προσδοκά, είτε συνθλίβεται από τον ανταγωνισμό, είτε μεταφέρει τα κεφάλαια σε άλλους, πιο κερδοφόρους κλάδους. Αυτοί που λένε πως οι αγώνες κλείνουν τα εργοστάσια, είναι οι ίδιοι που τη δεκαετία του '90, στο όνομα της «ανασυγκρότησης των Βαλκανίων» επιδοτούσαν μέχρι και την αγορά fax στις επιχειρήσεις που έκλειναν στην Ελλάδα για να μεταναστεύσουν στη Βουλγαρία, στα Σκόπια, στην Αλβανία και στη Ρουμανία, όπου τα μεροκάματα ήταν υποπολλαπλάσια από αυτά της Ελλάδας, άρα και μεγαλύτερα τα κέρδη.
Και ένα τελευταίο: Κάτι καλόπαιδα, τύπου Γεωργιάδη και ΣΚΑΪ, που ανακαλύπτουν «μέτωπα» ανάμεσα στο ΚΚΕ και τη «Χρυσή Αυγή» υπέρ των Χαλυβουργών, είναι άθλιοι και ψεύτες. Προσπαθούν να συκοφαντήσουν το Κόμμα και το δίκαιο αγώνα των χαλυβουργών, δίνοντας πόντους στα μαντρόσκυλα που οι ίδιοι και το σύστημα εκπαιδεύουν, για να χιμήξουν ενάντια στο λαό. Γιατί η «Χρυσή Αυγή» έβαλε τώρα την προβιά του φιλεργατισμού, όταν οι εργαζόμενοι της «Χαλυβουργίας» στον Ασπρόπυργο ξέρουν ότι στην κρίσιμη φάση που αναζητούσαν στήριξη από τους συναδέλφους τους στη Μαγνησία, οι Χρυσαυγίτες, μαζί με την πλειοψηφία στο εκεί σωματείο, με τους τοπικούς παράγοντες της σημερινής συγκυβέρνησης και τα συνδικαλιστικά τους στελέχη, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να εμποδίσουν την απεργία στα εργοστάσια του Μάνεση, δρώντας ως μηχανισμός του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου